Mam podobnie, niedługo 33. urodziny, ale od jakiegoś pół roku zacząłem chodzić na basen i przełamywać lęk. Teraz oglądam filmiki na YT, żeby poprawić troszkę wiedzę i technikę, ale od września wchodzą zajęcia z trenem. Polecam każdemu przełamać się i zacząć, pływanie jest super.

@@Sewcio07 Też jestem w tej grupie 30+. Pływać na plecach nauczyłem się dopiero rok temu. W momencie kiedy mieliśmy zajęcia z łowienia kółek na dwóch metrach - zrozumiałem, że dopóki mam powietrze to nie zatonę.

@@MarekWACHSTIEL Pokonać lęk jest trudno, później człowiek jest zdziwiony jak mógł bać się wody.

ale wiesz chyba, że to nauka pływania a nie wyższa szkoła dykcji i emisji głosu a z resztą się jak najbardziej zgadzam super informacje

Najlepiej szukać basenu, którego pierwsza część ma 0,7-1,0 m głębokości, a druga 1,8 m głębokości. Na początku głównie ćwicz w płytszej strefie. Jeśli poczujesz się już pewniej po kilku sesjach (może nawet po pierwszej), to próbuj powoli przechodzić na głębszą strefę. Pytanie, co tak naprawdę jest twoim celem? Jeżeli zależy ci na przesuwaniu się po wodzie, to nie trzeba się spieszyć z przejściem na głęboką strefę, ważne aby na tym etapie nauczyć się odpowiednio (bardzo ogólnie) kłaść na wodzie, poruszać nogami i oddychać (nie tylko na piersiach, ale również pływając na plecach istotne jest oddychanie, aby było stałe i regularne, unikamy takiego stylu oddychania: WDECH-WSTRZYMANIE-SZYBKI WYDECH-SZYBKI WDECH-WSTRZYMANIE itd.). Jeżeli jednak zależy ci pływaniu w pionie, to najlepiej od razu przejść na głębszą część i ćwiczyć przy brzegu (w tym przypadku płytki basen będzie przeszkadzać).

Jeżeli opadają Ci nogi, to może oznaczać, że środek ciężkości leży za bardzo po stronie nóg podczas leżenia na wodzie. Aby scentralizować środek ciężkości względem osi długiej ciała (oś od stóp do czubka głowy), czyli przesunąć ją w stronę lędźwi, spróbuj wykonać dwie czynności. Zanim zacznę, to weź pod uwagę, że podstawą jest pełne nabranie powietrza i prawidłowe ułożenie ciała, tak jak przedstawiłem to w filmie: wyprostowana sylwetka, czubek głowy skierowany przed siebie, wzrok skierowany na dno, ręce wyprostowane przed sobą. Pierwsza z metod polega na podniesieniu dłoni delikatnie nad taflą wody podczas leżenia. Kiedy dłonie znajdują się nad wodą, wówczas grawitacja naciska na dłonie w dół. Gdy są pod wodą, siła grawitacji jest słabsza z powodu oddziałującej wyporności na ciało. Wyobraź sobie, że w momencie podnoszenia dłoni z wody trzymasz w nich kamienie. To jest trochę tak, jak ze starą wagą sklepową - musi dojść do równowagi po jednej i po drugiej stronie :) Jeżeli jednak masz bardzo sztywną obręcz barkową, może to ci się nie udać. Brak gibkości obręczy barkowej powoduje, że na siłę będziesz podnosił ręce. A jeżeli nie będziesz widział efektów w postaci umieszczonych dłoni nad wodą, wówczas będziesz się wspierał inną grupą mięśni - będziesz się wyginał, załamując się w lędźwiach. Ten naturalny dla ciała ruch niestety nie pomaga, wręcz pogarsza sprawę. I w tym miejscu proponuję zastosować drugi sposób, jaki jest odwrotny do poprzedniego. Podzielmy ciało na pół w lędźwiach. Zależy Ci na tym, aby górną partię ciała skierować w stronę dna, a nogi zostawić blisko powierzchni wody. To przechylenie powinno być delikatne, nie chodzi o to, żebyś składał się w literkę L. W ten sposób powinno udać się przesunąć środek ciężkości bardziej do góry, czyli w okolicy lędźwi. Wypróbuj i daj znać, czy się udało, w ten sposób na pewno pomożemy również innym 😉

@@iplywaszczy wtedy wypuszczamy czy nie wypuszczamy powietrze nosem?

Dzięki! Cieszę się, że spodobał się materiał 🙂