Duygulandım şimdi biliyor musun oradan hiç çıkmayacak sandım hey gidi günler hey emeğinize sağlık

90/2 jandarma komando er 2010 2011 Hakkari Çukurca geçimli jandarma karakolu çok olaylar yasadik

Vay be tam 32 yıl olmuş. 71/1 13. Jandarma komando tim çavuşu ɓölüğunde idim asker.Bizim zamanımızda 13.bölük vardı.10 tanesi er.3.tanesi çavuş talimgah bölüğü idi.Tim çavuşu, Havan çavuşu ve MG3 çavuşu bölükleri.3 aysonunda çavuş talimgahlardaki erler onbaşı rütbesi alırdı.Buradanda Doğu ve Güneydoğunun turistik yerlerine dağıtıma gitti herkez.Benimde.içinde olduğum bazı grupta Foçaya gönderildik gene eğıtime Bu dağlara intikale çıkardık.Vgez ve Devegeçidinden. Bütün Ķırkağaçtan yolu géçen öncelikle devrelerime ve sonra tüm askerlere Amerikadan selamlar.

Menemenci Seyfi

2003 de oradaydım kırkağaç günlerimi unutmadım.

Ekranı biraz daha havaya kaldırsanız yerler görünüyor.binalar ve gökyüzü

80/3 .16Kişi Tim Olarak Acemi Birliğini Bitirmiştim

81/3 olarak 1. Tabur 5. Bölükte yapmıştım acemiliğimi. Usta birliğinde de burada kalmış Karargah Bölüğünde Alay Karargahta Alay İdari İşler yazıcılığı yapmıştım. Askerliğini burada yapanlara selam olsun.

yanlış hatırlamıyorsam 2000 ya da 2001 yılında 281. dönem yedek subaylik zamanlarım.

90.3 orda acemilik yaptım

81/1 11.Bölük çok duygulandım ,kırkağaçta menemenci seyfi vardı oraya giderdik masalar da camın altında önceki dönemin askerlerinin fotoğrafları peçetelere yazılı notları vardı ,zorlu eğitim di ama güzel günlermiş , geçmişi hatırlattınız teşekkür ederim…

91/2 İLK BÖLÜĞÜM 14 İDİ SONRA 4 E GEÇMİŞTİM SAMSUN'DAN SELAMLAR

Manisa bir liman bende bir gemi. Bir daha gelirsem s.ksinler beni.

Tipe bak haraketlere bak. Ahlaksız fetöcüleri öven bir tipin var

En azından damat Amerika'daki FETÖ'cüleri öven bir yavşak değil

83.2 10bölük

Kolay gelsin uzun şasemi ortamı bendede var uzun şase yıl başından sonra kısmet olursa başlayacağım yapımına

İnsanlara böyle davranılması hoşlarına gidiyor onun için kuyruk var türk toplumu işte sadistlik kölelik var buda hoşlarına gidiyor

74/2 18 ay askerlik yaptım Manisa Kırkağaç ta😂

87/4 9.bölük deydim ❤ çok güzel egitimi var komtutan derdi egitimde ter dökmeyen arazide kan döker ordan sirnak beytüssebab ❤

78/1 olarak 15 bölükte yaptım çarşıya çıktığımız yerlerde in cin top oynuyo gecmiste balkonda dahi askere malzemeler satanlar olurdu duygulandım

Vay yılar 97 de askerdik

Bende 1988/2 yaptım ❤

O güzel insanlar o güzel atlara binip gittiler...

😢😢😢😢😢😢😢😢

79 3 9.bôlük

84 e 1 yaptım burda 8.bölük

3yıl önce anı olsun diye çektiğimiz bu video sonsuza dek insanlara armağan olsun umarım yakın zamanda eski haline kavuşur bu kent

Kaç kişi geldi geçti vefat etti ama bina duruyor 😢

76/1 10nuncu bölük 3tabur usta birliği 7 jandarma Komando Taburu 2 bölük SASON/BATMAN

76/1 10nuncu bölük istikamet soma

Girerkende agladim cikandada agladim girerken anami babami köyümü birakip geldim ilk defa koyden ciktim birde egitimi Sporu var aman allahim cok zordu aksam yataga girince deliksiz uyur sabah 5 te kalkar mıntıka temizligine cikar 7de yemekhaneye kahvaltıya gelirdik cikarkende cok sevdigim arkadaslarim vardi ayrildim diye agladim bir tim olarak hepimiz ayni yere düştük Sirnak Beytüşşebap ne gunleri be cok ozluyorum 1995 1997 tarihinde

86/2 tertip Manisa Kırkağaç 3. Bölük hey gidi hey izlerken ağladım abi😢

Teşekkürler tanıtım için. Soyadım Varlısoydaş, 😅 düzeltebilirsiniz.

Kardeşim kaça kasiniz siz çok duygulandim

Kazasız belasız iyi günlerde kullasın kaç TL'ye maâl oldu sorabilirmiyim güncel maliyet araç hariç

Yorumlarınızı bekliyoruz

Yorumlarınızı buraya bekliyoruz

88/2 2.boluk

benim dönemimde alay komutanı cengiz Eryılmaz dı çok severdim baba adamdı kendisi

88/4 ler burdamı

78/1 9 bölük ne günlerdi be

96/2

Teşekkür ederim.beni 1987 ye götürdün.

İnsan sevmedigi yeride özlermiş

Çok sağol kardeşim çok duygulandım sene 91 mayıs 71. 2 Tertip 5ci bölük istikamet soma asfaltı yat sürün sabah koğuş kalk 4.45 vijdan ve merhametin hiç uğramadığı 5ci bölük cezalı bölük mıntıka alanımız nizamiye yanı ziyaretçi parkı hedef çam iğnelerini toplamak Nalet olsun çok dayak yedik bizim 5ci bölükte asla ekmek yemek çok kısıtlıydı çok aç kaldık çarşıya karnımızı doyurmaya çıkardık karpuz peynir zeytin ekmek çarşıdan biraz gelirsek eşek sudan gelinceye kadar dayak yerdik bütün askerin önünde çok niyetimi bozdum birini komalık ediyim diye ama usta askerler çok tutkunlardı cesaret edemezdik çok namussuz onun bunun çocukları eğitim çavuşları vardı onlara asla hakkımı helal etmiyorum askerlikte olsa yinede etmiyorum sanada ayrıca hürmetlerimi sunarım çok duygulandım en kısa sürede nasip olursa ziyaret etmek isterim inşaalah müsade ederler 33 sene sonra 💗🖐️

Aman ALLAHIM 30 yıl sonra bu videoya nereden denk geldim.. Şimdi nasıl bilmem ama bizim zamanımızı merak edenler için yazayım.. 93-94 yılları, her sabah bileğimize bağlı kum torbalarıyla alay içinden izci kampına kadar 9 ya da 11 dakika da olabilir koşar, koşu bittiği an soluk almaya doyamadığımız için bazıları çamların dibine kusardı. Koşamayıp geriye düşenler en arkadan koşan usta askerler tarafından hortumlarla ağır şekilde dövülür yere kendini atan olursa üstünden geçerken ona tükürmeye zorlanırdık. Sivilde Sporla uğraşan biri olarak inanılmaz zorlanmıştım. Bir de daha önce hiç sporla işi olmayanları düşünün. Günün neredeyse tamamı kondisyon artırmak üzere ağır idmanlarla geçiyordu. Sıra barfikse geldiğinde bölük astsubayımız çam ağacından bir dal kırar budaklarını yavaşça temizler hazırlık yapardı. Barfix herkesin korkulu rüyası olmuştu. Eğitim astsubayımız en az 8 nizami barfix çekmeyen olursa asılı kaldığı an hazırladığı çam dalıyla kalçalarına şiddetli olarak vururdu. Gece dayak yiyenler ödem oluşmuş yerlerini bir birine gösterir yarın barfixte ne yapağını düşünürdü. Gündüz yoğun eğitimlerini gece eğitim ve intikalleri takip eder bazen bir gün bir ay sürmüş gibi gelirdi. Hatta ilk gece eğitiminde Gece uyurken aniden habersiz koğuşa geldiler. Eyvah, yine dayak var, demiştim.. Teröristler soma madenlerinde görülmüş onlara, bakacağız sizde gelin bize destek olursunuz, dediler. Ateş sesi desteği amaçlı izli fişek dağıttılar. Çok panik görünüyorlardı. Panikle hazırlanıp zifiri karanlıkla saatlerce dağlardan yukarı yürüdük. Yolda yağmur başlamıştı önümüzü görmüyor, kayıyor düşe kala gidiyorduk. Orman çalılık gibi sıkıştığımız bir yerde makineli tüfeklerle taranmaya başladık. O sırada vuruldum diye bağıranlar, anne ölmek istemiyorum diye çığlık atanlar vs. inanılmaz kaotik bir ortam vardı. Çatışma bittiğinde herkes yüz üstü yapmış titreyerek bekliyordu. Meğer eğitimmiş. hiç aklımıza gelmemişti. Şok olmuştuk. Acemiler tamimiyle Usta askerlerin insafına bırakılmıştı. Komutanlar evlerine gidiyor. Koğuşlar onlara kalıyordu. Dilekleri gibi davranır keyfe keder süründürür ya da döverlerdi. Hiç unutmam oraya teslim olduğumuz ilk gün daha ilk gecesiydi. Koğuşta yatarken gece üç sularında sinirli bir usta asker gelmişti. Aşırı sinirliydi, Avazı çıktığı kadar bağırıp bizi pijamalarımızla duvarın dibine dizdi. Bize durmadan “beni neden kaldırmadınız nöbete geç kaldım ulan” diye bağırıyordu. Bağırdıkça daha da sinirleniyordu. Şaşkındık.. Adamı ilk defa görüyorduk. Nerde yatar, nerenin askeri, nöbet nedir, adı nedir hiçbir şey bilmiyorduk. Yatarken bize böyle bir görevimiz olduğu söylenmemişti. Zaten hiçbir zaman da öyle görevimiz olmadı. Ara arada böyle Zevkine asker dövmeye geldiklerini çok geçmeden anlayacaktık.. Adının Güven Olduğunu Ordulu olduğunu sonradan öğrendiğim bu alçak çok geçmeden Sıranın başından feci şekilde dövmeye başlamıştı, düşürene kadar tekme tokat dövüyor yere düşürmeden asla bırakmıyordu. Gündüz komutanlar tarafından fark edilmesin diye olacak ki sadece yüze vurmuyordu. Birkaç gün sonrada yine koğuşta durduk yere beni dövmeye kalkan bir usta askere direnmiş bu defa kasaturasını çıkarıp çenemin altına dayamıştı. Bunun üzerine iyice çıldırmış eğer saplamazsa ana-avrat dümdüz gitmiştim. Çok büyük bir baş kaldırmaydı. Diğerler acemilere kötü örnek olmuştum. Bu defa tüm usta kadrosunu toplayıp geldi .Beni girişte bulun silahları bıraktığımız odaya hapsetmiş feci şekilde dövmüşlerdi. O sırada bazıları yüzüne vurmayın diye uyarılarda bulunuyordu. Her gün bir bahaneyle dayak yiyorduk. Yazsam sayfalar durusu olur. Firar etmeyi, çürüğe çıkmayı düşünmediğimiz bir an yoktu. Çok ağır şeyler yaşadık yazsam bu kadar da olmaz der inanmazsınız.. Neyse ki oradan ayrılacağımız gün Bölük komutanımızın Süleyman üsteğmen bizi ve tüm bölük usta askerlerini topladı. İşte gidiyorsunuz içsizden beklide şehit olanlar olacak. Ben oradan geliyorum askerlerimim şehit olduğuna şahit oldum. Şimdi söylerin bunlardan herhangi biri sizi dövdü mü eziyet etimi, dedi. Bir iki derken hepsinden şikayetçi olduğumuzu gördü. Postasından eğitim sahasında bulunan odasındaki sopasını istedi. Allah can verdi demedi ben böyle bir dayak görmedim. ALLAH ONDAN RAZI OLSUN. Oradan Şırnak ikizce komanda tabura verildik zamanlar Manisa Kırkağaç’taki herkes İstisnasız Güneydoğu illerine veriliyordu. Şimdiki profosyonel askerlerinin işini kırkağaç gibi birlikte yetişen askerler yapıyordu. Usta birliğinde de bir aylık bir eğitimden sonra Tüm vaktimiz Cudi ve Gabari dağlarında intikalle geçiyordu. Günlerce çok zorlu arazi şartlarında doğru düzgün yemeden içmeden iki kişin yardımıyla sırta verilen sırt çantasıyla yürüyor kendime dönüp nasıl bu kadar güçlü olabiliyorsun, diyorum. İşte o sıralar Kırkağaç'ta yapılmaya çalışan şeyi anlamaya başlamıştım.. Sahadan gelen geri bildirimlerle yeterlilik oluşturulmaya çalışılan bir eğitim yeriydi Kırkağaç. Başka türlü de olmazdı Ama Kırkağaç'taki Güven gibi alçakları hiç anlayamadım. Badim mayına bastığında daha sonra özel izinle GATAYA Ziyaretine gittiğimde hep o namert elleri hatırladım. aman Allahlım ..bu beklediğimden uzun bir yazı kusura bakmayın..

1983 e 1 kadro birligim karahgah ve servis bölüğü muhafız takım komutanlığı 2003.2004

Ben Kirkagacta unv ogrencisiydim

Çay yok bok için diye bağırasım geldi