Trzeba zacząć od znalezienia przyczyny. Dlaczego to zachowanie się pojawia, co je poprzedza, w obecności kogo najczęśćiej. Każde zachowanie ma cel. Dziecko autystyczne potrzebuje bardziej niz jakiekolwiek inne zasad i granic, bo tego nie uczy się naturalnie. Jeśli otoczenie jest pogubione, niekonsekwentne, to dziecko jest niespokojne, zalęknione, a więc uruchamia się u niego hormon stresu - kortyzol. Ten nasila aktywacje adrenaliny, co wywołuje reakcję "walcz albo uciekaj".

Lepiej nie będzie ale trzeba się wspierać

Absolutnie nikogo nie straszę. Nie ma dwóch identycznych osób z ASD. To o czym mówie może, ale nie musi dotyczyć każdego.

Pani Bożeno dzieci autystyczne nie są z natury agresywne i niegrzeczne. To my dorośli doprowadzamy w wielu sytuacjach do zaognienia ich. Dziecko z ASD od wczesnych lat dziecięcych potrzebuje wsparcia w zakresie swoich potrzeb. Jednak to nie wszystko. Potrzebuje zasad, granic, modelowania, a to należy do rodziców. Później szkoła to wspiera, ale to nie jest jej zadanie. To czy najbliższe otoczenie dało dziecku narzędzie do radzenia sobie z lękiem, dało poczucie bezpieczeństwa poprzez konsekwentne przestrzeganie zasad i granic, w dużej mierze wpływa na późniejsze zachowanie dziecka. Jeśli te czynniki były zaniedbane, a dziecko od zawsze rządziło, rodzina podporządkowała się jemu, a nie odwrotnie, to trudno oczekiwać, aby zmieniło się to w późniejszym czasie. Jeśli zawsze tak było, że spełniało się każdą zachcianke dziecka, byle się nie denerwowało, to ono nie miało szans się uczyć panować nad emocjami i tego, że nie zawsze dostaje się to co chce. Tak samo jest w takcie zabaw. Jeśli dziecku cały czas się ustępuje, pozwala wygrywać, daje mu byc pierwszym, mimo że przegrało, to nie wolno oczekiwać, że w środowisku przedszkolnym, czy szkolnym to się zmieni. Dziecko swoje kompetencje i narzędzia do funkcjonowania kształtuje w domu.

Droga Elu ja pracuje z dziećmi neuroatypowymi od ponad 20 lat. Wszystko co mówię opieram o swoje własne doświadczenia. Absolutnie żadne dziecko neuroatypowe nie jest złośliwe i nie działa z premedytacją. Żadne nie planuje działa, aby komuś zaszkodzić. One swoimi postawami walczą o przetrwanie wśród ludzi, którzy nie maja pojęcia czym jest neuroatypowa budowa mózgu i z czym w obszarze funkcjonowania się wiąże. Twierdząc, że dzieci z ASD są złośliwe udowadniasz, że nie masz pojęcia jak one funkcjonują i z czym wiąże się specyfika spektrum. Dzieci prezentując zachowania wg ciebie złośliwe są tylko przejewam niezaspokojonej potrzeby. Te potrzeby są różne: uwaga, relacje, przynależność kontrola i sprawczość i wiele innych. Jesli nie chce się wyjść poza własny komfort i własną sztywność myślenia i postrezgania, to nigdy nie będziesz w stanie ani pracować, ani zrozumieć dziecka z ASD. Zapewne nie spodoba ci się moja odpowiedź, ale zapewniam cię , że warto spojrzeć w lustro i zastanowić się nad sobą, a nie oskarżać o wszystkieniepowodzenia dzieci.

Racja zarzucono mi, że córka ma błędną diagnozę, bo nie jest szczególnie uzdolniona w jakiejś dziedzinie, a wręcz ma klopoty z nauką.

To świadczy o braku wiedzy. Często tak wygodniej niektórym, bo nie muszą się starać, tylko wrzucają dzieci do jednego worka edukacyjno-wychowawczego.

Autysci są bardzo inteligentni...weź dystans do cudzej nieświadomości.

Dokładnie brak wiedzy ,my też to usłyszeliśmy od pani logopedyczne córki ze jest wysokofunkcjonujaca bo mówi i jest inteligentna.

Nie ma osób wysokofunkcjonujących. Coś takiego nie istnieje. Dziś nie diagnozuje się objawowo tylko funkcjonalnie.

No właśnie zdarzają się pomyłki.Aktualnie dzieci zupełnie nie mające autyzmu ma takie orzeczenie na podstawie wywiadu z mamą a nie obserwacji szkoła też popełnia gafy.

@@karolinabaranowska9564 to jest dramat. Nie da się postawić diagnozy ASD czy ADHD w 10 minut, ani na podstawie rozmowy z mamą. Takie postępowanie jest karygodne i absolutnie nieprofesjonalne.

​@@karolinabaranowska9564 Dziwne Diagnozę wystawia psychiatra po badaniu w poradnii psychologiczno-pedagogicznej , a nie szkoła po rozmowie z mamą.

@@ewelinakrol9720 Ale szkoła wypisuje opinie do poradni .Ja mam troje dzieci to bym nie wiedziała pani myśli?

Badania pokazują, że dziedziczenie ASD stanowi nawet 80%. Oprócz tego zachodzi wiele modyfikacji genotypu, który jest nieprzewidywalny tzw. modulacje de novo.

Zapraszam zatem częściej.

Bartosz może być tak, że depresja jest wtórną konsekwencją niezdiagnozowanego spektrum autyzmu. Ciągłe szukanie własnej tożsamości - kim i jaki jestem? - mogło doprowadzić do wtórnych problemów.

@@PUZZLESZKOLENIAITERAPIA Dziękuję za odpowiedź.

Cześć Bartek. Nie przejmuj się niektorzy ludzie są złośliwi także do osób bez autyzmu. Poprostu to oni mają problem. Głowa do góry. Myśl pozytywnie. U mojego 18 letniego syna podejrzewam że ma Aspergera. Staram się jak najwięcej dowiedzieć na ten temat. Powodzenia😊

@@kayak3683 Dziękuję.

Widziałam program o tym że są firmy które przyjmują właśnie osoby z asperger do pracy bo są dobrzy w tym co robią, zadaniowi i skupieni na wykonaniu go. Myślę że jak środowisko pracy i pracodawca wiedzą od początku że osoba ma cechy autystyczne to ta praca byłaby w tym środowisku czymś fajnym. Ale to wymaga rozmowy z szefem co jest trudne. Wiem jak mój syn boi się cokolwiek załatwić i odezwać ile go to kosztuje. Ale zachęcam małymi krokami stawiać sobie małe zadania i cieszyć się jak się uda. Znaleźć hobby które pozwoli sie zająć czymś przyjemnym. Nie ma się co poddawać, bo każdy ma jakieś problemy, już mam 50 lat dużo się wydarzyło w tym czasie i też trudnych przeżyć które nie dawały nadzieji. Ale z perspektywy czasu wiem że wszystko kiedyś mija ( złe chwilę też) i o tym pamietam gdy jest ciezko- że to minie. Natomiast wszystko oddaję Panu Bogu i robię swoje co w mojej mocy. Na pewno będę za Ciebie też się modliła każdego dnia. Pozdrawiam 😊

@@Czarnawrona12 Dziś nazwalibyśmy to nadkompetencją, czyli odmiennym od typowego rozwojem, nie lepszym ani gorszym, innym. Jedna cecha nie daje potwierdzenia danej diagnozy. Do tego potrzeba więcej symptomów.

Samo dojrzewanie nie wywołuje spektrum. Jednak czas zmian zachodzących w ciele, ale przede wszystkim w mózgu może uwydatnic cechy neuroatypowości. Dziecko od urodzenia było neuroatypowe. Może być tak, że dziecko miało wysokie umiejętności maskowania, albo otoczenie nie chciało dostrzec tej neuroatypowości i dopiero czas ogromnych wyzwań i zwiększonych oczekiwań, ujawnił brak kompetencji dziecka.