سیستم ذهن کودک طوری است که بازی که می‌کنه مغز جایزه لذت رو بهش میده موقتی آموزش ها از طریق بازی باشه لذت می بره ولی وقتی در هر بازی ، هدف رو روی آینده میذاریم چون درکی از آینده نداره لذت نمی بره و کودکی نمی کنه وقتی میگیم بیا باهم ریاضی بخونیم چون برای آینده خوبه دیگه از ریاضی لذت نمی بره او فقط لذت در درلحظه ی حال رو دوست داره اگر جمع و تفریق رو با بازی بهش یاد میدم فقط بازی می کنیم و او ناخودآگاه از دل بازی ، جمع و تفریق رو یاد میگیره هی بهش نمی‌گم یاد بگیر چون برای زندگی خوبه یا میگیریم چون برای سالهای بعد خوبه اصلا نمی‌گم می خوایم چی یاد بگیریم .....یاد بگیریم برای مقطع نوجوان است او از یاد گرفتن لذت می برد کودک فقط از بازی لذت می برد این به این معنی نیست که نوجوان بازی دوست ندارد اما وقتی داره دیوار آجری درست می کنه بهترین جواب اینه که بگه : دارم یاد می گیرم که چطوری دیوار بسازم

درود و سپاس دوست عزیز...سپاس از توجه شما...بهترین پاسخ نوجوان باید این باشه که بگه : دارم یاد می گیرم دیوار بسازم ....نوجوان از اینکه مهارت یاد بگیره لذت می بره که قطعا بازی هم جای خود داره ...ولی نوجوان نباید دیوار را بسازد چون در آینده به آن نیاز دارد این لذت رو از نوجوان میگیره و در واقع خودش رو در اجبار می بینه نه انتخاب ....پس از کسب مهارت هم فرار خواهد کرد و یا با اکراه انجام میده ....مثلا من در درس ریاضی نباید بگم جذر رو یاد بگیر چون سالهای بعد به دردت می خوره ....باید بگم میخوایم یاد بگیریم جذر یک عدد رو چطوری پیدا کنیم و تمام