Α ρε Παυλίδη εσύ και ο Αγγελάκας τραγουδάτε με την ψυχή και όχι με το μυαλό. Αυτό το αισθανόμαστε και το κακό είναι ότι μετά δεν μπορούμε να ακούσουμε τους δήθεν!!

Έγειρες κι απόκαμες κάπου στη Θηβών στη στρυφνή πορεία μιας ζωής στο πρηνηδόν η ρημαγμένη γη σου ψιθύρισε στ’ αυτί κοίταξε στον ουρανό εκείνη τη μαρμαρυγή Τα παιδιά σταμάτησαν το παιχνίδι τους για σένα ο κόσμος βγήκε στις ταράτσες με κεριά τα ρεμπέτικα σίγησαν στο παλιό το ταβερνάκι τα φρένα που γλιστρήσαν η τελευταία ήταν κραυγή Ξάφνου είδανε σε σένα ένα θαύμα ένα μυστήριο που έπρεπε να σεβαστούν καθώς η τρέλα σου ξεγεννούσε τις φωτιές της ένας Νέρωνας που αγκαλιάζει τα στενά Να γαληνεύεις καθώς τραντάζεσαι Όλοι είδαν τις μάγισσες να `ρχονται απ’ το πουθενά μαγίστρους να κρατούν από το χέρι τα παιδιά καταραμένους ποιητές να γελάνε δυνατά αρχαίους ληστές να κοιτάνε σκεπτικά Κανείς δεν ήξερε αν θα μείνουνε για πάντα κανένας δε φοβόταν τη φωτιά στέκαν στη μέση μιας ευχής ή μιας κατάρας σε ξέχασαν μπροστά στο παρελθόν που `χαν ξεχάσει Να γαληνεύεις καθώς τραντάζεσαι

❤ 1:17

Οταν έρχεται ο βροχοποιός γεμάτος με κάθε λογιών βροχές, σταγόνες, πλάγια δυνατή βροχή, χαλάζι, ψιχαλες έντονες, φέρνει στον καθένα ο,τι είδους βροχή αγαπά. Τότε αγκαλιάζει η καρδιά, θέλω να τρέξω σαν παιδι και να παξω με τη βροχή. Με τον βροχοποιό.

Γνωρίζει κάποιος την ιστορία του τραγουδιού;;;;

O alhths pankhs twn 90s htan kairos kai perase anepistrepti

λατρευω το ακορντεον το βιολι και το κομματι αυτο..

Λουκιανός Κηλαηδόνης CD = Track 9

Μ' αρέσει αυτό το τραγούδι

Τ' άστρα στα μάτια της γυαλιζανε.... Πάλι αστράφτει, κοίτα φως. Νιώθω σαν να με μαγεψανε....

Ολοι βλεπουνε το βροχοποιο που ερχεται Με ενα σακκο μεγαλο και βαρυ φορτωμενος με βροχες απο πολυ παλια... Λενε πως ειναι παντα τοσο γελαστος... Τοσο χαρουμενος... Ολοι κοιταζαν το χαμογελο του καθως εφερνε μαζι του τις βροχες που ολοι περιμενανε. Κανεις ομως δεν ειχε δει τα ματια του... Κι ο ιδιος ητανε τοσο πολυ μικρος που δε μπορουσε να τα δει... να τα αντικρυσει για μια στιγμη. Ποτε κανεις δεν εμαθε γιατι ητανε τοσο χαρουμενος, γιατι το χαμογελο του ητανε τοσο φωτεινο.... Ποιο ητανε το μυστικο του;? Καποτε ειχε εκμυστηρευτει το μυστικο του και το κρυψε ψηλα σε ενα αστερι. Το αστερι ητανε τοσο ψηλα... Και οσο τα χρονια περνουσαν το σωμα του ολο και γερνουσε... Οχι ομως και η ψυχη του οπου μενε γαληνια. Και οταν τον ρωτησανε, ενα δακρυ του στερνο εγυγε απ τα ματια του. Σαν το μαζεψε ενας διαβατης περαστικος, ειδε τη βροχη να ερχεται και τοτε καταλαβε... Ηταν ο βροχοποιος. Και πως μπορουσε και ολο γελαγε;? Το μυστικο ητανε στην αγαπη του που ειχε για τους αλλους που ηθελε να κανει χαρουμενους οπου προσμενανε τον ερχομο της βροχης. Κι αυτη η βροχη ηταν τα δακρυα της αγαπης του που τωρα πια ειχε φυγει μακρυα... εκει στο μακρυνο αστερι οπου κρυψε καλα το μυστικο του. Και υστερα ξεκινησε ο βροχοποιος το τελευταιο του ταξιδι το στερνο... Αυτο που δεν εχει πια γυρισμο. Χωρις το σακκο του, χωρις τις βροχες του... Μονος του ξαπλωμενος σε ενα αδειο κρεββατι φτιαγμενο απο δακρυα στεκοτανε πια ακινητος. Αραγε θα συναντουσε ξανα εκεινη την ομορφη γυναικα οπου αγαπησε;?; Κανεις δεν εμαθε ποτε. Οι βροχες ερχοντουσαν και δε σταματουσαν... Ο βροχοποιος ομως ειχε φυγει πια για το αστερι του. ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ....

Είναι τα βράδια και τα ξενύχτια είναι τα λόγια που `ναι τα ίδια είναι η πόλη που με χαμηλώνει δε βλέπω τα φώτα κι αυτό που με σώνει Είναι οι φάτσες δήθεν μουράτες είναι οι γυναίκες δήθεν φευγάτες πόσο ωραία είναι τα γούστα μα εγώ δε σε βρίσκω αληθινή μου μούσα Όλα τα γκάζια είναι δικά μου καυτή η άσφαλτος απέραντη μπροστά μου… Τώρα θα φύγω… Ταξίδι ωραίο σαν ψέμα, ψέμα, ψέμα… Τώρα θα φύγω… Eίναι αυτά, τα άδεια ξενύχτια είναι τα ίδια γνωστά παραμύθια είναι η πόλη που με τυφλώνει δε βλέπω τα φώτα κι αυτό που με σώνει Είναι οι φάτσες δήθεν μουράτες είναι οι γυναίκες δήθεν φευγάτες πόσο ωραία είναι τα γούστα μα εγώ δε σε βρίσκω αληθινή μου μούσα Όλα τα γκάζια είναι δικά μου καυτή η άσφαλτος απέραντη μπροστά μου… Τώρα θα φύγω… Ταξίδι ωραίο σαν ψέμα, ψέμα, ψέμα… Τώρα θα φύγω… Σαν μαύρο βέλος βενζινοβολίδα θα λάμπω στο έδαφος σαν σκούρη κηλίδα δεν περιμένω, δώσ’ μου το κλειδί να βάλω μπρος τη μηχανή… Όλα τα γκάζια είναι δικά μου καυτή η άσφαλτος απέραντη μπροστά μου… Τώρα θα φύγω… Ταξίδι ωραίο σαν ψέμα, ψέμα, ψέμα… Τώρα θα φύγω…

Χατζιδάκις!

Θέλουν το νόμο φύλακα να μη φοβούνται πια το χωροφυλακα

Βιαστηκατε να Δυαλισετε τη Μπάντα..... γιατί???

Τοσα χρονια περασαν..ακομα το ιδιο συναισθημα οταν το ακουω..

Φτεροηγοση ή ψηχημου όταν.Ακουο Μητροπανο ελαφρύ το χώμα που σε σκεπαζη Αδερφε

Αισχοs εκτέλεση! Τραβάτε στην λαϊκή να γκαριζετε όσο θέλετε!Σεβασμοs και στον Στέλιο και στον Μάνο και στον Νίκο!Σκαααααααασεεεεεεες!

Η καλύτερη ερμηνεία!

Βροχοποιός δεν γίνεται κάποιος αλλά γεννιέται!!!

!!!!!!!!!!!!!!

Η υβοννη μαλτεζου τραγουδαει! Τελεια φωνη

4 άτομα κάνουν τη ζωή τους θλιβερή

is there any translation from the lyrics ?

Τι σολιδι ειναι αυτοο

EIMASTE KAI PSIXOTIKOI KAI NEVROTIKOI KAI KATASTROFIKOI KAI AGNOI AMOLYNTOI,EIRINIKOI, EPI8ETIKOI ,KSEROYME NA PIGENOYME PASO, NA KATANOOYME.EIMASTE TRELOI KAFROI ALLA EXOYME KAI TROPOYS ,EIMASTE KAI 'ANARXIKOI' KAI LIGAKI FASISITES WRES WRES,POROMENA XOYLIGKANIA TOKSIKOMANEIS, EIMASTE PYROMANEIS GKAVLOMENOI ALLA GOYSTAROYME KAI VOYTIES SE GALHNIA NERA. GENIKA EIMASTE TA PANTA KAI TIPOTA MAZI. EIMASTE ENA MIKRO MEGALO SYMPAN.

!!!!!!!

τραγουδαρα πανεμορφη!!!!!!!!!

Η τραγουδίστρια λέγεται Αναστασσία!!!!Το γράφει ,απορώ πως δεν το βλέπετε;;;;;;το γράφει

σπαστε τα δεσμα της εκμεταλευσης

Οι δοκιμες μας γερασαν νωρις στον κοσμο αυτο.. Γεια σου Αλκη Ποιητη,γεια σου Μητσαρα γεια σου Μαριε!

Μιλτο για αλλη μια φορα μας συγκλονησες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Δεν έχω τίποτα να πω σ'αυτούς για το κορμί μου

Αφιερωμένο στον Τουίτι, προφανώς.

ΚΡΙΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΩΣΤΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

το τραγουδι ποτε θα κανει ξαστερια το τραγουδουσα στην ΣΤ2

τελειο

Κομματαρα..

ναμαστε καλα να το ακουμε και να τον θυμομαστε, γεια σου Λουκιανε.

paulos r p basiliaas tis mousikis

ταξιδεψε μας παυλο..

το πρωτο πραγμα που μου ερχεται στον νου ειναι η φυση καθησα και το σκεφτηκα περισσοτερα στοιχεια γι αυτο το τραγουδι και ειδα οτι αυτο το τραγουδι περιγραφει την μιση ζωη μου !!!!!!!!!

Eίν’ ακριβός ο αέρας που φτύνεις, ακριβό το ποτό και το πίνεις. Tρύπιες τσέπες και μακό φανελάκι, είν’ ο κόσμος μπουκιά και φαρμάκι, είν’ ο κόσμος δροσιά κι αεράκι. Λύσσα ο έρωτας, χάδι ο έρωτας, κόκκινα μάτια μου μή με ρωτάς. Στα 17 σου πηδάς το καλάμι, στα 19 σου κανείς δε σε πιάνει. Tρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με τον πόνο· σε λίγα χρονάκια δεν ξέρεις πού πας. Eνήλικο μούτρο ανοίγεις γραφείο. Tα πεντοχίλιαρα μυρίζουν αιδοίο. Γλυκά νανουρίζεις το ρήγμα π’ ανοίγει, το ξέρεις καλά η ζωή σου έχει φύγει· συμβόλαιο στο πάθος που λήγει. Θηλιά ο έρωτας, ανάγκη ο έρωτας, καμμένα μάτια μου μη με ρωτάς. Tρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με τον πόνο· φοβάσαι και ξέρεις πού πας. Oλοι οι καριόληδες μια εταιρία. Σάπια ηλικία και αδυναμία. Γελάει ο χρόνος και λάμπει ανθισμένος στο δρόμο σκοτώνει κι είναι κερδισμένος. Σπάει το νήμα κι αναρωτιέσαι: τόσα χρονάκια γιατί να τραβιέσαι; Στάχτη ο έρωτας, μνήμη ο έρωτας, γέρικα μάτια μου μη με κοιτάς. Tρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με τον πόνο· σε λίγα χρονάκια το ξέρεις γερνάς. Kαληνύχτα μαλάκα η ζωή έχει πλάκα, έχει γούστο και φλόγα είναι κάτι σαν ρόδα: σε πατάει και σε παίρνει, μόνο ίχνη σου σέρνει.

Δωσεεε!

η καλύτερη κόπια που βρήκα στο youtube. Ο Silvestro είναι ότι ταιριαστό που μπορούσε να υπάρχει για εικόνα. Τέλειο φίλε!

<<Ο πρώτος κεραυνός από μακριά ακουγότανε......>>> Τι προφητικοί στίχοι!!!!!!

Ο καιρός καλεί δεν καλείται.Και μόνο το αληθινό δεν έχει καιρό κι είναι παντοτινό… Η μοναξιά είναι απο χώμα-Μ.Βαμβουνάκη

ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!!!!

Ωραία μουσική! Ηλίθιοι στίχοι.

Α ρε Πτολεμαίδα...Ενα κομμάτι του εαυτού μου το άφησα εκεί κι ας μην είμαι απο κει.