ชอบมากคับ

ผมเคยได้ฟังเพลงบอกปานกับเพลงบอกรอดหลอโต้คารมในบทน้ีงานวัดท่าลิพง ตำบลการเกต อ เชียรใหญ่ จ นครฯ เป็นเทฟม้วนใหญ่ๆ เสียงเพลงบอกปานน่าฟังมาก

รรภพไปใน

พอเริ่มเรื่องพันท้ายควรไปขึ้นขึ้นใหม่อีกอีกหนึ่งตอนไม่ควรรวมอยู่ในปานบอดรอดหลอ ครับ

ยังมีการแข่งขันเรื่องค่าของคน14 คณะเพลงบอกดอกสร้อยได้ที่ 1ควรเอามาลงด้วยทั้ง 3 อันดับก็ได้ขอบพระคุณ

ผมขอเสนอให้ทำเรื่องพันท้ายนรสิงห์ใส่หน้าปกใหม่น่าจะดีกว่าให้คนที่ว่าเพลงบอกเป็นเป็นผู้ตัดต่อตอนเริ่มเรื่องพันท้าย

ชอบมากครับสุดยแ อดศิลปินเพลงบอกทางบ้านเรา

คิดถึงทวดรอดหลอ ฟังทีไรคิดถึงพ่อ

ชอบมากๆค่ะ❤❤😊

ศิลปะใต้น่าอยู่กับใต้ไปต่อหากมีการอนุรักษ์

ผมลูกเพลงบอกช่วงศิษโปสร้อยดายของผมไม่สืบตอ

พ่อชอบมากกับเพลงบอกฟังแล้วคิดถึง..ครับ

สุดยอดแห่งวรรณกรรมบ้านเรา

เพลงบอกสมัยข้าพเจ้ายังเด็กได้เป็นที่นิยมอย่างมาก ข้าพเจ้าเป็นลูกหลานของเพลงบอกเพ็ง เสียงเสนาะ (ชูแก้ว) เมื่อสิ้นคุณตา ข้าพเจ้ายังได้ฟังเสียงท่านจากคลิปนี้ ขอขอบคุณเป็นอย่างมาก ที่ได้มีการบันทึกเทปไว้สมัยนั้น

๐แเ

#ปีเสือถึงปีลิงวอกปีวอกกับปีขาลปีชงปีวอกปีเสือถึงปีลิงวอก Q ปีวอกกับปีขาล Q ปีชงปีวอก لا 71 71 لا Q ปีวอกกับปีมะเมีย Q ปีมะเมียกับปีวอก لا 71 71 لا ปีวอกเดือนธันวาคม لا 71 71 لا# Q ปีมะเมีย Q #ปีมะเมียกับปีวอก لا 71# 71 لا# #ปีวอกเดือนธันวาคม

#๗ปีปีเสือถึงปีลิงวอก Q #ปีวอกกับปีขาล Q #ปีชงปีวอก لا 71 71 لا Q #ปีวอกกับปีมะเมีย Q #ปีมะเมียกับปีวอก لا 71 71 لا #ปีวอกเดือนธันวาคม

เคยได้ยินโปร้องเพลงบอกเมื่อ30กว่าปีก่อนที่ปากพนังสุดยอดไปเลย(โปเราดีกรียิ่งสูงยิ่งไพเราะ555)

ผมชอบคับๆ ไหวพริบดีเอาตัวรอด นี้แหลคือนักปรนักปราชญ์ แดนดินเมืองสตอ

ชอบมากคะน่าฟัง

เขาเล่าไว้ว่า.ท่านได้มาจากวัด.พระสมัยนั้น.แต่งให้.ดังไปทั่วภาคใต้เลย

ชอบมากตั่งแต่เด็กตอนนี้70แล้วชอบ

ดีและมีคุณค่ามากๆค่ะ อยากให้อนุรักษย์สืบต่ออยู่ตลอดกาลค่ะ

ปานปอด ผีคนตายเพราะรายโง่ แสดงว่าโซแน่นอน ถ้ายังอยู่ไปเด็กดอน ต้องยอนให้เข้าควาย ปานเอารอดเป็นยอดครู เพราะรอดพาหุสัจจะ แกรู้ธรรมังคลังธรรมะ แต่พระก็ยกให้ ตัวปานไม่ตาวาสนาน้อย ใคร่เดินตามรอยรอดนาย ในส่วนสายวโรรส พุทธพจมาน แต่ยังสงสัยในใจนัก ยังไม่ประจักษ์แจ้งจิต ว่าเป็นบัณฑิตหรือไม่ใช่ จึงน้องยังไม่หาญ กลัวจะต้องกับพาลา มานั่งปรึกษากับคนพาล แล้วจะเสียการเสวนา จึงปานได้รารอ เขาว่าคนอื่นถึงพลิกแพลง ก็ยังไม่แรงเหมือนน้ารอด เอาขื่อมาตั้งเอาดั้งมาสอด แล้วรอดยังพาหลอ แต่ฉันนึกว่าปาน น้าคงไม่หาญเกินยอ น้าค่อยไปหลอกับคนอื่น ให้ลื่นเอาหลังลง ปานขอถามว่าตถาคต ท่านที่หมดกิเลส ออกไกลเขตกังวล ทั้งพ้นจากความหลง แล้วยังรื้อสัตว์ขนสัตว์ ที่ยังเลี้ยวลัดวนวง เช่นพระสงฆ์สาวก รวมทั้งประสกสีกา ให้รู้ชอบเห็นดี เห็นไปตามอริยสัจ แต่ปานตัดเข้าให้สั้น พอเป็นข้อปัญหา พระองค์มีคุณสามอย่าง เป็นตามทางพระพุทธา พระคุณที่หนึ่งอันดับหน้า ชื่อว่าเมตตาคุณ ประการที่สองบริสุทธิคุณ ย่อมไม่มีฝุ่นธุลีติด เพราะเหตุว่าจิตผุดผ่อง พระองค์ไม่หมองหม่น ประการที่สามนามว่า นั่นคือพระปัญญาคุณ พระองค์มีทุนไว้สาม ได้นามว่าพุทโธ อันพวกเราพุทธบริษัท โดยมากเข้าวัดแล้วมักว่า ตั้งต้นมโนตัสสะ เคยว่ากันนับโหล จนถึงสมพุทธัสสะ สุดท้ายของบทนโม น้ารอดต้องรู้แปลความ ที่ท่านจะถามไป เช่นภควโต แปลว่าผู้มีพระภาคนั้น จะจัดสรรให้เข้าจุด กับพุทธคุณไหน จัดเป็นคู่เสียให้หมด ว่าตรงกับบทใดใด แล้วปานจะได้ยกรอด ให้ขึ้นเป็นยอดครู ปานจะไหว้กราบหลาบกลัว จะได้ตั้งตัวเป็นศิษย์ แต่รอดติดเราจะพลัก ให้ลงในปลักหมู อย่าให้เสียเกียรติเพลงบอกรอด ที่น้องปานบอดเรียกครู แต่ถ้าเสือร้ายกลายเป็นหมู ก็ไม่ใช่ครูปาน รอดหลอ รอดฟังสารที่ปานสอบ จะให้เราตอบเป็นธรรมะ ยกเอานโมตัสสะ จนถึงอวสาน แปลจากภาษาบาลี พอเข้าใจดีแล้วน้องปาน ให้รอดจักการสงเคราะห์ จาเพาะพุทธคุณ รอดไม่เคยนึกว่าน้องปาน จะใช้พร้าขวานแทนหมัด ครั้นพอถูกฉัดชักขวาน น้องปานเจ้าเคืองขุ่น เจ้าเอาธรรมะเป็นอาวุธ น้ารอดก็สุดจะแดกดุน พระพุทธคุณกับนโมตัสสะ จะฆ่าให้รอดตาย ความจริงน้องต้องถามพระ เพราะว่าธรรมะสำหรับท่าน มาถามน้ารอดที่อยู่บ้าน น่าพาลให้ยักหงาย รอดไม่รู้เรื่องธรรมะ ต้องไปถามพระเถิดน้องชาย ปานบอด น้ารอดบวชกายเปล่าเปล่า พอเขาได้เรียกเณร บอกเพื่อนว่าเหลืองหางขาว เข้าชนแล้วเท่าแต่นะ ครั้นพอบินมาบินไป ลาตีเหมือนไก่เถน นี้แหละไก่ชนไม่ตกแต่ง ครั้นพอหมดแรงก็ชวนเซน อ้ายชาติขนเถนแล้วพุกตัว ไม่มักเป็นหัวไก่ แรกตอนเช้าปานเรียกครู นึกว่าแกรู้มากหลาย ครั้นพอติดมาตอนบ่าย ไม่ที่จะให้แกสอนไหร ใครจะเป็นเบื้องเป็นทอง นึกว่าพี่น้องคงเข้าใจ ถึงคนใหญ่ใหญ่ครั้นแพ้เด็ก พลัดเล็กลงเหมือนกัน รอดหลอ เราเข้ามานั่งให้ปานมันชก คลำดูก็ฟกไปทั้งตัว หันโน้นผัวะหันนี้ผัวะ จาเป็นต้องกลัวหมัน คัดมาจากหนังสือ พ. บุญสุข “ เพลงบอก” มาลัยเมืองใต้ หน้า ๒๑๗ - ๒๓๔

รอดหลอ จริงแหละน้องไปดอน พวกเพื่อนยอนให้กินสุรา รอดชนเอาหลาบ้านดอน แล้วย้อนเอาเรือปาน ปานบอด รอดไปชนเอาเสาครัว เสียงดังเหมือนวัวแหกคอก ได้ยินเด็กบอกว่าคนแก่ รักแร้กะเดียดสาร เมื่อแรกไปถึงเสียงปึงปัง ตัวฉานนั่งฟังที่นอนชาน ทั้งไปขอสารทั้งเมาเหล้า เดินเข้าใต้ถุนครัว รอดหลอ มันสั่งรอดให้ไปเรือน เรานักว่าเพื่อนแท้ทัด ภายหลังลำเลิกเบิกคัด น่าลอบไปซัดหัว คบมิตรใหม่ไม่ดีแรง ไม่ทันถูกแจงรายวัว ปานแกล้งพาตัวหลีกหลบ ไม่น่าจะคบกัน เราไปกินข้าวเรือนหลานแดง เพราะรักแรงกับน้ารอด แต่น้องปานบอดทำเฒ่า ยิ่งกว่ากินข้าวหมัน ปานบอด จริงแหละรอดรักแรง เพราะว่านายแดงลูกกำนัน ไปกินข้าวกันที่เรือนแดง แต่เอาแกงที่เรือนเรา กับข้าวเรือนแดงทั้งสองอย่าง น้ารอดยังอ้างว่ากินไม่ได้ ครั้นรอดไปขอถ้าไม่ให้ กลัวรอดจะอายเขา ครั้นกินบ้านเองแล้วครางหือ ถูกเข้าบางมื้อก็ข้าวเปล่า ครั่นไปบ้านเราแล้วเหลือเหตุ ทำเพททุกทีไป ถ้าคราวหลังไม่แน่นอน เพราะชาวบ้านดอนเคยรู้ คงปิดประตูกันตลอด กลัวรอดจะอาศัย รอดหลอ รอดหลาบแล้วกันบ้านดอน ถึงทุกข์ถึงร้อนก็ไม่ไป มันแกงแต่ไก่เป็นตาน น้ารอดไม่หาญกิน กับอีกอย่างหนึ่งที่มันทำ น้ารอดยังจำได้ดี มันเอาเคยจีวันละเพาะ ให้เหนาะกับลูกถิน รอดนึกผิดใจไม่เคยเห็น แต่ว่าจาเป็นต้องกิน ไปกว่าจะสิ้นข้าวในชาม ต้องกินน้ำเสียเกือบเนียง เจ้าบ้านเข็นรอดต้องขืน นอนอยู่หนึ่งคืนแล้วรอดหลบ ครั้นจะชวนรบกับเจ้าบ้าน แล้วใครจะหาญเถียง ปานบอด ถ้าแม้นคราวหลังยังไป แล้วตนอาศัยต้องดับเกียง ให้กินแกงเสียหมากหลอด คราวหลังแหละรอดตาย ถ้าแม้นรอดหลอขอช่วย กลัวจะม้วยชีวิต ปานให้ลูกศิษย์ข้างแคร่ ช่วยแก้กับยาถ่าย รอดหลอ ทั้งขนานถูกขนานแก้ รอดตั้งใจแน่ว่าต้องตาย แต่ผีรอดนายก็ไม่ออก จากบ้าเพลงบอกดอน รอดเฝ้าให้จนน้องปาน พอได้แต่งงานสมรส แล้วจะเข้าแก้แค้นแทนทด ให้ได้ชิมซึ่งรสหล่อน

รอดหลอ จริงแหละปานรอดไก่ซก ไม่มีใครจะตกแต่ง ที่ปานถูกแทงตาบอด เดือยรอดหรือเดือยใคร รอดชอบลงผ่าหาง ถึงเป็นไก่ทางก็ถูกแทง แต่ถูกตามแข้งตามขา รอดยังไม่สาไหร ปานบอด ออยังไม่แผลลึก เพราะเส้นมันสึกหรอใน นักเลงเรียกไก่เสียเส้น เดี๋ยวร้องทั้งเป็นต่อ ปานเป็นไก่รองเจ้าของรัก ขนอ่อนนักนวลนุ่ม แต่ไก่หนุ่มหนุ่มไม่แน่ ว่าจะแพ้กับรอดหลอ นี่คนเห็นว่าตาบอด จึงฝ่ายน้ารอดได้เป็นต่อ แต่ถ้ารอดหลอเสียท่า ปานชนะทั้งเป็นรอง รอดหลอ น้าเคยเที่ยวชนมาหลายบ่อน ในเขตนครไม่เคยแพ้ ทั้งไก่หนุ่มไก่แก่ครั้นปล่อยให้ฉะ รอดนะเพียงอันสอง อ้ายเหลืองหางขาวมันเข้าชาติ ตีเพื่อนดังฟาดกับไม้พลอง จะแพ้ไก่รองท่าซอม รอดสู้จนยอมตาย ปานก็ลำคมไม่สมบอด ข้างฝ่ายนายรอดก็บินว่อง กล้ารับรองว่าไม่ทันค่ำ ต้องร่ำกันสักฝ่าย ปานบอด ฉันนึกว่าปานแหละร้องก่อน เพราะอายุอ่อนมากมาย จำเป็นต้องไซ้ขนตี กว่านอดจะมีชัย เขาบอกกับปานมาตลอด ว่าคอน้ารอดเหมือนหงส์ จมูกเหมือนกะจงคิ้วเหมือนลิง จะจริงหรืออย่างไร รอดหลอ ออเด็กไม่มีตามันหาเรื่อง จะให้รอดเคืองทำไม ทั้งผู้ที่ไปบอกปาน ทรามถูกกับขวานตาย มันยุให้ปานว่ารอด เที่ยวใส่เที่ยวสอดเข้าหลายสิ่ง แค่คนกับลิงนะน้องปาน จงนึกประมาณหมาย เพราะลิงเป็นสัตว์เถื่อน ทำไมจะเหมือนกันได้ ถ้ากับลิงพระนารายณ์ บางทีจะคล้ายกัน ถ้าปานคิดเห็นว่าเป็นจริง รอดจะเป็นลิงวิเศษ เหมือนพาลีพานเรศ ที่ครองซึ่งเขตขันธ์ ปานบอด รอดเหมือนพาลีที่มีฤทธิ์ แต่ว่าในจิตไม่มีธรรม์ พาลีตัวนั้นต้องม้วยมรณ์ ด้วยศรพระนารายณ์ เพราะราคะบ้าผู้หญิง ไม่สมกับลิงมีศักดิ์ ไปแย่งเมียรักสุครีพ จนชีพต้องดับหาย เพราะลืมระมัดสัจจะ ไม่นึกเสียว่าน้องสะใภ้ จนศรนารายณ์จากแล่ง ไปแทงเอาพาลี รอดหลอ เมื่อศรนารายณ์จากแล่ง ก่อนจะแทงพานเรศ ปานลองค้นเหตุใคร่ครวญ คิดดูให้ถ้วนถี่ คือพระนารายณ์จะให้ศร บาดเข้าที่กรพาลี ให้พอได้มีเลือดสักหยด ความผิดจะหมดไป แต่พาลียังมิยอม ยังไม่ให้ถ่อมยศศักดิ์ กลัวพวกยักษ์หยามเกียรติ พาลียิ่งเกลียดใหญ่ ยอมเสียสละชีวิต มิให้แผลติดตัวไป ถึงว่าจิตใจรอดนาย ยอมตายเหมือนพาลี ปานบอด หน้าแก่ผิดแต่จิตแกหมัด ยกเอาญัตติพานเรศ ครองขีดขินถิ่นประเทศ เป็นลิงวิเศษศรี แต่พาลีรอดบางตำแสก ไม่ใช่เป็นเอกพาลี ครั้นพอขึ้นนั่งบนเก้าอี้ เปลี่ยนศรีเป็นพาลา เขาว่าเมาเหล้าเข้าที่ที่ น้ารอดแกมีฤทธิ์พอ ถ้าเพื่อนไม่ช่วยกอดคอ รอดหลอไปชนหลา

รอดหลอ รอดรู้แล้วปีนี้เป็นปีวอก ครั้นรอดจะบอกอายุปาน ไม่รู้มันเกิดเมื่อขาลไหน ขาลสามสิบเอ็ดหรือสิบเก้า ตัวรอดก็ไม่เข้าใจ แต่คงตกในขาลหลัง เพราะผิวมันยังอ่อน ปานคมจริงแต่คมจอบ สำหรับโกยกอบแต่ดินหญ้า ไม่ใช่คมพร้าคมขวาน ที่เอามารานขอน ปานบอด จริงแหละรูปไม่งามด้ามก็เล็ก ทั้งเนื้อของเหล็กก็พาอ่อน แต่ไม้ขอนของน้ารอด ทั้งพุกทั้งมอดไช รอดหลอ มาว่ากับคนตาบอด นึกถึงรอดก็ไม่เรื่อง เหมือนเอาทองมาระเบื้อง เป็นเรื่องที่เหลวไหล รอดเหมือนทองธรรมชาติ เพราะไม่เคยพลาดให้ใคร ยังงามวิไลโสภา รอดไร้ซึ่งราคิน ปานบอด จริงแหละน้ารอดเหมือนทองคำ แต่ไม่มีธรรมชาติเจือ รอดเป็นแต่เชื้อทองเกรียบ ปานเหยียบให้จมดิน แกเปรียบปานบอดให้เป็นเบื้อง เพราะแกเคืองราคิน แต่ว่าเบื้องดินที่เผา คนเรายังพอใจ ได้ขึ้นอยู่ที่สูงมุงเรือน ทนได้หลายเดือนเป็นประโยชน์ ถ้าเอาขึ้นมุงหลังคาโบสถ์ ยิ่งมีประโยชน์ใหญ่ รอดไก่ดีแต่ตีส่ำ ไม่เจ็บไม่ช้ำเพียงใด เปรียบเหมือนไก่ผ่าเหล่า พันธุ์เภาเข้าเจือปน วันนี้ถ้ารอดชนะปาน เลี้ยงไว้ขันร้านตามที่ ถ้าร้องวันนี้กลางบ่อน เราจับเข้าถอนขน เบื้องกับทองรอดเอาเทียบ แต่ปานจะเปรียบไก่ชน รอดหลอ ถึงรอดถ่ายขนก็ชนได้ เพราะตัวหนึ่งมันไม่ตา ปานบอด เขาว่ารอดแพ้เพลงบอกหญิง เขาพูดจริงหรือโกหก รอดเป็นไก่ซกเสียทั้งพัก ไม่ใครจะรักษา ปากว่าดีแท้แต่แพ้เหมีย เลี้ยงไว้ก็เสียเวลา คงแพ้หมดนาขายลูก เพราะถูกเอาไก่แกง บอกว่าเกล็ดพันเดือยพุ่ง ถ้าไม่ย่ารุ่งแล้วไม่ขัน แต่ไก่ไม่รักเดิมพัน ร้องขันไปทุกแห่ง

รอดหลอ กูเกียจคร้านจะไปเหนือ เหตุเพราะทางเรือมันแสนไกล รอดชอบทุกไปคลองดอน เที่ยวหลอนพวกไม่ตา ปานบอด ลองทุกไปอีกทีน้ารอด ลองทุกไปจอดสักเที่ยว ถ้าเด็กไม่เรียกรอดน้ำผึ้งเปรี้ยว ปานยอมให้สับขา เรื่องทุกของกินไปคลองดอน ไม่ต้องไปหลอนพวกไม่ตา ถ้าเกิดสงสัย ลิ้นไก่ของมันยัง รอดหลอ รอดเคยหลอนได้หลายหน เมื่อถูกคนลิ้นไก่ด้วน ปานบอด ครั้นหลายหลบทบทวน รอดคงจวนเข้าคลองหลัง พวกน้ำผึ้งเปรี้ยวมันอัปรีย์ ปานห้ามสักทีถ้าไม่ฟัง รอดจงระวังขวานน้อย มันจะลอยลงในเรือ น้ารอดถามอายุของปาน ถ้าพอประมาณเอาได้ รอดลองทายให้ถูกที่ ปานเกิดเมื่อปีเสือ จนปีนี้เป็นปีวอก ครั้นปานจะบอกก็นึกเบื่อ คนเกิดปีเสือถึงปีวอก ช่วยบอกว่าเท่าใด

รอดหลอ นี่หรือปานบ้านดอน อายุเจ้ายังอ่อนจอด ตาก็บอดตัวก็บาง มาขวางกับรอดหลอ ปานเหมือนเรือลำเล็ก แต่ว่าเป็นเด็กกินยอ ตัวรอดหลอเหมือนมหาสมุทร เรือปานจะมุดม้วย หากเกิดคลื่นกล้าสลาตัน บังเกิดขึ้นในวันนี้ เดี๋ยวคนขี่ได้นั่งร้อง ถูกคลื่นเข้าสองหนวย ถ้าแม้นไม่จมในวันนี้ โชคดีได้อำนวย ถ้าเกิดโชคร้ายทั้งไข้ทั้งป่วย ได้ช่วยตอเดี๋ยวใจ ดูแบบบางร่างก็เล็ก แต่ปานเป็นเด็กเพลงบอก หนวดไม่ทันงอกสักเส้น มาเล่นกับคนใหญ่ ตัวน้ารอดจะขอถาม อายุอานามสักเท่าใด ปานบอกไปอย่าปด น้ารอดจะกดฟัง ปานบอด สำนวนที่น้ารอดสอดใส่ ช่างเข้าไปในสองโสต ทั้งขู่ทั้งทับปานต้องรับโทษ แต่อย่าโกรธกันภายหลัง แกเปรียบให้ปานเป็นเรือเล็ก เพราะปานเป็นเด็กเยาว์ยัง ไม่ถึงสังข์ศรศิลป์ ที่จะเข้ามากินกาง ตัวรอดน้าเหมือนมหาสมุทร กว้างลึกสุดคลื่นลมกล้า ปานก็ยังนำพาเรือน้อย แกล้งเข้ามาลอยขวาง พอถูกของรอดเข้าสองหนวยคลื่น คงไม่ได้คืนเข้าบาง คงจะอับปางล่มจม ไปเสียเพราะลมเกลียว วันนี้ปานมากับเรือไฟ จะกลัวอะไรกับคลื่นลม เอาถ่านระดมให้จักรมันหัน ปานแล่นให้ควันเขียว ถึงปานไม่มีลูกตา น้ารอดแกว่าประเดี๋ยว แต่ปานยังเที่ยวเล่นหนังได้ ทั้งทั้งที่ไม่ตา ยังสะดวกได้ไม่ลำบาก เที่ยวเล่นงานนาคงานศพ ปานเที่ยวไปจบพัทลุง จนพ้นไปสงขลา อาชีพของน้องคล่องดี ทั้งที่ไม่มีลูกตา หรือรอดนึกว่าปานเป็นคน ตาบอดแล้วจนสตางค์ ยังดีกว่ารอดมีตา เป็นคนเที่ยวค้าน้ำผึ้งจาก เขาค้ามากแกขายไม่คล่อง น้ารอดต้องหมองหมาง แต่อุตส่าห์ปล้ำทั้งเมียผัว เมียช่วยพายหัวออกจากบาง พอไปครึ่งทางน้ำผึ้งเปรี้ยว เพราะเคี่ยวไม่ถึงไฟ ลองทุกไปเหนือสักเที่ยว ถึงมันจะเปรี้ยวไม่แปลก เอาน้ำผึ้งแลกกับดีปลี เสียเรือนละสี่ไห

เป็นความสามารถที่ยอดเยี่ยม เปี่ยมด้วยวาทะ ปฏิภาน ไหวพริบ เป็นการโต้คารมตามแบบฉบับของกลอนเพลงบอกสดๆโดยไม่มีการตระเตรียมเรื่องคำสัมผัสคล้องจอง นับเป็นความอัจฉริยะของบรรพบุรุษโดยแท้ ควรอนุรักษ์ครับ

ชอบมากๆครับ

ไม่ได้ฟังมาเป็นเวลานานถึง​ 60​ กว่าปี

น่าจะเกือบๆ 80 ปีที่แล้ว

เก่งมากๆเลยคะปฎิภานไหวพริมเก่งมากคะชอบฟังมากคะเพลงบอกภาคใต้

ผมลืมไปแล้วว่าบ้านเรา มีเพลงบอก พอหนังเดียว ร้องเพลงบอกในหลังตะลุงทำไห้รู้ว่าตัวลืมไปประมาณ30ปีมีความรู้ปลื้ม,ปิติมากที่มีการรำลึก และส่งเสริมขอขอบคุณทุกท่านที่อนุรักษ์วัฒนธรรมบ้านเราไห้คงไว้ตลอดกาล

ผมชอบมากๆฟังกี่หนๆก็ไม่เบื่อ เดียวนี้หาฟังอยากเพลงบอกโต้ วาที

ขอหนังจูลี่เสียงเสน่

เพลงบอกพ่อ

น่าฟังมาก ควรอนุรักษ์เป็นที่สุดครับ จากหนังเชษฐ์ ทรัพย์เวียงทอง

มีรูปพ่อรอดพ่อปานไหมครับกล่อนแม่นมากอย่ากเห็นภาพท่าน

หามานานหรอยจังหู ขอบคุณคณะจัดการทุกคนขอให้ท่านทั้งหลายมีความเจริญสุขสวัสดีโดยทั่วหน้าก้น

ควรอนุรักษ์ไว้ เพราะใช้กลอนสด แสดงปฏิภาณชัดเจน บอกรากฐานทางปัญญาของชนในสังคม

เป็นบทประพันธ์ของเพลงบอกเผียน เพ็ชรคงทองครับ ซึ่งท่านแต่งมาจากคำบอกเล่าของเพลงบอกปาน ที่เล่าถึงเหตุการณ์ การประชันในสมัยนั้น ท่านแต่งไว้เป็นหนังสือ ตีพิมพ์ด้วยครับ ท่านใช้นามปากกาว่านายกตัญญู ***ภายหลังได้มีเพลงบอกคณะอื่นนำไปว่าเผยแพร่แต่ไม่ได้อ้างอิงถึงที่มาของกลอน น่าเสียดายนะครับ ผู้แต่งที่แท้จริง ไม่ได้รับการยกย่องและเปิดเผยเลย

เป็นบทประพันธ์ของเพลงบอกเผียน เพ็ชรคงทองครับ ซึ่งท่านแต่งมาจากคำบอกเล่าของเพลงบอกปาน ที่เล่าถึงเหตุการณ์ การประชันในสมัยนั้น ท่านแต่งไว้เป็นหนังสือ ตีพิมพ์ด้วยครับ ท่านใช้นามปากกาว่านายกตัญญู ***ภายหลังได้มีเพลงบอกคณะอื่นนำไปว่าเผยแพร่แต่ไม่ได้อ้างอิงถึงที่มาของกลอน น่าเสียดายนะครับ ผู้แต่งที่แท้จริง ไม่ได้รับการยกย่องและเปิดเผยเลย

ได้ข่าวหนังปานบอดไปเล่นบางแก้วจะไปแลพ่อไม่ให้ไปเพราะยังเด็กเดินไม่ทันเขา.ยังจำคำกลอนที่พี่ๆเล่าให้ฟังยักษ์เดินทางตอนหนึ่ง.ว่าถึงมาแล้วพร้าวด้วนสวนน้าคง.กลอนชุดนี้เคยได้อ่านแต่เพื่อนยืมแล้วเสียดายหายไปเลย.ชอบมากฟังจนจบหลายเที่ยวแล้วและฟังตลอดไป

ชอบครับแต่เด็กสมัยนีัมันไม่รู้จัก

ขอคาระวะ ดวงวิญญาณ ครูเพลง

ขอบคุณยูทูปที่ช่วยอนุรักษ์ศิลปะเพลงบอกชาวใต้ให้คงอยู่และหาฟังได้ตลอดจึงขอขอบคุณเป็นอย่างมาก

สุดยอดคนเอามาลง..มันจะหาอะไรสื่อใต้แท้ๆๆได้เท่านี้เห็นจะไม่มี.ทั้งภาษา..วิถี..มุตโต หมื่นคนแสนคนจะหาคนว่าเพลงบอกได้ขนาดนี้

เพลงบอกหาฟังอยากแล้ว