ગિયા માંસ ગળ્યે, તો હાડ હેવાયાં કરે; માતા જાય મર્યે, કેમ વીસરીએ, કાગડા ? પંડમાં પીડ ઘણી, સાંતીને હસતી સદા; માયા માત તણી, કેમ વીસરીએ કાગડા ? જમ જડાફા ખાય, મોતે નાળ્યું માંડીયું; છોરૂની ચિંતા થાય, કેમ વીસરીએ કાગડા ? ધમણે શ્વાસ ધમાય, ઘટડામાં ઘોડાં ફરે; છોરુની ચિંતા થાય, કેમ વીસરીએ કાગડા ? કીધા ન જીભે કેણ, નાડ્યું ઝોંટાણાં લગી; ન કર્યા દુ:ખડા નેણ, કેમ વીસરીએ કાગડા ? આખર એક જતાં, કોડ્યું ન આખર કામના, મોઢે બોલું ‘માં’, કોઠાને ટાઢક કાગડા ! મોઢે બોલું ‘માં’, સાચેય નાનક સાંભરે; મોટપની મજા, મને કડવી લાગે કાગડા ! અડી ન જગની આગ, તારે ખોળે ખેલતાં; તેનો કીધેલ ત્યાગ, કાળજ સળગે કાગડા ! ભગવત તો ભજતાં, માહેશ્વર આવી મળે; મળે ન એક જ માં, કોઇ ઉપાયે કાગડા ! મળી ન હરને માં, મહેશ્વર જો પશુ થયાં; પણ જાયો ઇ જશોદા, કાન કેવાણો, કાગડા ! જનની કેરું જોર, રાઘવને રે’તું સદા; માને ન કરી મોર, કરિયો પિતાને, કાગડા ! મોટાં કરીને માં, ખોળેથી ખસતાં કર્યાં; ખોળે ખેલવવાં, કરને બાળક, કાગડા ! સ્વારથ જગ સારો પધારો ભણશે પ્રથી; તારો તુંકારો, ક્યાંય ન મળે કાગડા ! જનની સામે જોઇ, કપૂત તુંકારા કરે; જ્યાં જ્યાં જનમે હોય, કડવું જીવન કાગડા ! જે કર માડી ઝીલીઆ, જે કર પોષ્યા જોય, તેડી લેજે તોય, એ કરથી છેવટ કાગડા - કાગ