Очередной шедевр! Спасибо Вам огромное! Как будто Вы мою жизнь описали! Слушая, я с Вами заново прожил свою жизнь! Благодарю!

Какой шикарный , глубокий и красивый рассказ! Спасибо Вам огромное!

Какой красивый рассказ! Спасибо!

Очень красиво. Спасибо большое за такой теплый и глубоко философский рассказ.

ОЧЕНЬ КРАСИВЫЙ И ГЛУБОКИЙ ТЕКСТ. СПАСИБО!

Для тех, кто будет переживать: Друзья мои, со мной все в порядке. Я не нахожусь в психиатрической больнице . Просто, пару дней назад в центре Калининграда обедал в одном английском ресторане, когда туда зашел старый , седовласый человек с ухоженной бородой и черной шляпой в руках. Тихой ,неуверенной походкой он подошел к одной из официанток и спросил- а у вас очень дорого? Официантка подала меню. Он долго смотрел на меню, потом из кармана вытащил какие-то железные рубли, посчитал их, с грустным вздохом положил обратно себе в карман и так же тихо ушел. Мне его стало очень жалко. Я вышел за ним. Пришлось его долго уговаривать присесть за мой стол. Он долго отказывался. Не хотел. Говорил, что ему стыдно. Мы заказали поесть. И пока наш заказ готовился, я просто у него спросил : как его зовут и чем он занимается?. Вдруг он посмотрел на меня и сказал: "а можно я про свое детство расскажу"? И рассказал. Вот так вот!) Его недавно выписали из клиники, а ему идти было некуда...Так и родилась идея написать ...

Слушаю уже вторые сутки. И в душе становится теплее, человечнее, что ли. .Спасибо за эту теплоту, мой друг!

Թեև բառ առ բառ հիշում էի Ձեր` այս պատումը, բայց հիմա ունկնդրելով դարձյալ նույն զգացողությունն ունեցա(գուցե առավել)... Կարծում եմ`|յուրաքանչյուրս մեր կյանքի ամեն դրվագում ունեցել ենք ուրախության, սպասման, հուսահատության վախի, հեռավորության եւ ծնողի`հեռու չգնալու հորդորմերը, ունեցել ենք աշխարհի ՄԵԵԵԵԾ լինելու պատկերացումը, ապրել սիրտ թրթռացնող ծանոթ ապրոմները, ։ Ժամանակն իր հսկա քայլերով կարճացրել է <<ԿՅԱՆՔ>> կոչվող ժամանակահատվածը` բութ ցավով լցնելով ծնողների կորուստն ու դատարկվող լքված տունը։ Անասելի ցավոտ էր, ապրված յուրաքանչյուր պահը, ուրախությունն ու տխրությունը, ՍՊԱՍՈՒՄԸ, ԶԱՅՐՈՒՅԹ ԾՆՈՂ ԱՆՀՈՒՅՍ ԲԱՅՑ ԻՐԱԿԱՆԱՑՎԱԾ ՍՊԱՍՈՒՄԸ։ ՀԱՄԱՄԱՐԴԿԱՅԻՆ ՑԱՎ ՈՒ ՈՒՐԱԽՈՒԹՅՈՒՆ ԿԱ ՁԵՐ ԱՅՍ ՊԱՏՈՒՄԻ ՄԵՋ, սիրտ կեղեքող ու հոգի մաշող ակնթարթներ։ Աշխարհի փոքրությունը փաստող ՄԵՐ`ՄԵԾԱՑՈՂ ՏԱՐԻՔՆ ԻՐ ՄՇՈՒՇՈՏ ՀԵՌՎԻՑ ՄԻ ՓՈՔՐ ԲԼՈՒՐ ՀԻՇԵՑՆՈՂ ՏԱՐԻՆԵՐԱԿՈՒՅՏ Է ԹՈՂՆՈՒՄ ԻՐ ԵՏԵՎԻՑ ԵՎ ՀՈՒՇԵՐ`ԱՊՐԵՑՆՈՂ ՈՒ ՍՊԱ-ՆՈՂ ՀՈՒՇԵՐ... ԱՆՆԿԱՐԱԳՐԵԼԻ ԶԳԱՑՈՂՈՒԹՅՈՒՆ ՈՒՆԵՑԱ `ԼԱՎԻ ՈՒ ՎԱՏԻ ԽԱՌՆՈՒՐԴՈՎ, ՈՒՐԱԽՈՒԹՅԱՆ ՈՒ ՏԽՐՈՒԹՅԱՆ ԳՐԿԱԽԱՌՆՈՒՄՈՎ, ԱՆՑՅԱԼԻ, ՆԵՐԿԱՅԻ ՈՒ ԱՊԱԳԱՅԻ խմորումներով, ետ կանչող շիրիմների արցունքոտ անկարողությամբ եւ լքված տան `ծիծաղի ու լացի բացակայությամբ...Աննկարագրելի ապրումներ ունեցա ` երաժշտության ու ափսոսանքոտ ձայնի զուգակցությամբ։ Շնորհակալություն...

👍Հիանալի է, Կարոտի նման տանջող մի այլ երևույթ չկա🙁

Удивительно чувственно, грустно и ооооооочень красиво. У нашего поколения была другая жизнь, но мне вдруг тааак захотелось жить с вами, жить так , как жили вы. Как же красиво ВЫ пишете !. Спасибо Вам безмерное. Благодарю Вас за все!!!

Հրաշալի է , տխուր և իրական։ Շնորհակալ եմ ։

Հրաշալի է։

Շատ - շատ հուզիչ է։ Ձեզ առողջություն և ամենայն բարիք։ Կարծես իմ կյանքն եք նկարագրել։ Շատ շնորհակալ եմ։ Եւ գրե'ք, շա'տ գրեք։ Դուք հրաշալի եք գրում։

Հրաշալի է և պատմությունը, և ընթերցումը, և երաժշտությունը։ Մեծ բավականություն ստացա։ Շնորհակալություն, Եղբայր...

Էս ո՞նց եք դիմանում էս կարոտին։ Ես փուլ եկա։

Ասես իմ կյանքն եք նկարագրել։ Շնորհակալ եմ։

Красота ❤

Очень красиво, мудро и грустно... Благодарю!

Очень красиво. Благодарю!

❤

Սիրելի ընթերցող։ Սկզբում ես ուզում էի գրել իմ ու մեր հեռվում թողնված գյուղական մանկության մասին մի հուշապատում, և այդ անվերադարձ անցած մանկության ու վերացվող նախկին գյուղի մասին հուշերով տարված այն անվանեցի ՌԵՔՎԻԵՄ` որպես հրաժեշտի ցավ ու սրտի մորմոք։ Բայց հետո հասկացա, որ դա միայն իմ ու մեր մանկության պատմությունը չէ։ Դա առաջին հերթին իմ ծնողների ձեռքով կառուցված տան պատմությունն է` նախկինում երջանիկ ու ամուր, հետո ցավով լի, լքված ու խեղճացած, իսկ այսօր դեռ կանգուն ու սպասող։ Սա , ինչու չէ, նաև մեր բոլորի Տուն֊ Հայրենիքի պատմությունն է։ Դրա համար էլ թողեցի ՄԵՐ ՏՈՒՆԸ, չնայած այլ, ոչ պակաս գեղեցիկ վերնագրեր էին մտքովս անցնում։ Կգա՞մ արդյոք հետ, կբացե՞մ արդյոք մեր վաղուց փակված այն տան հնամաշ դուռը՝ չգիտեմ։ Այնքան ենք հեռացել, որ երևի թե բոլորս էլ մեզ արդեն օտար ենք զգում մեր տան մեջ։ (Նայիր ՎԵՐԱԴԱՐՁ հոլովակս։)։ Ուղղակի շատ կուզեի, որ Հայրենիքս ՝ ինչքան էլ սառը և օտար, գոնե ցանկությունների հարթության վրա ինձ համար ետ կանչող ապրելու վայր մնա , այլ ոչ թե միայն սառը ու խոնավ ... գերեզմանատեղի... 3:44

Шат узвеци Врежик джан ишеци мер дпроцн мерманкутюнн

Էնքաաան կարոտ կար…հուզվեցի😔

Shat huzich e u geghecik. Im mankutyan hamn ara. Anchap shnorhakal em dra hamar.

Очень красиво, грустно и мудро.. Получил огромное удовольствие! Спасибо!

Տաղանդաշատ ամեն ինչում👏🏻…ձեր պատմությունը մտովի հասցրեց հայրենիք, խոցված, բզկտած…ու էնքան իրական…հարազատ ,բայց օտար…😔

ОЧЕНЬ ДУШЕВНО, КРАСИВО, СТРАШНОВАТО-ПРАВДИВО, ИСКРЕННО, ХУДОЖЕСТВЕННО- ЯРКО. СПАСИБО БОЛЬШОЕ!!! ТАКОВА ЖИЗНЬ НА ЧУЖБИНЕ...

Привет

Խորը փիլիսոփայություն կար այս ամենի մեջ, շնորհակալություն, մեծ բավականություն ստացա: