Mnie irytowało że z tych kształtów które zakreśla linia wcale nie wychodzi to logo końcowe ;P

Żydzi to pewnie różnych narodowości a poza Żydami to chyba jakieś marginalne przypadki żeby kogoś gazowali

Przeciętnego nastoletniego Amerykanina czy Brazylijczyka niestety to nie zainteresuje...

Czy ktoś mógłby podać çhocby 1 przykład kiedy Witkowski cokolwiek wyjaśnił ?

Bo to film z 1991 roku, o ile pamiętam, wtedy jeszcze opierano się na pierwszych, peerelowskich szacunkach odnośnie liczby ofiar.

Po pierwsze - Henryk Mandelbaum był poczciwym i prostym człowiekiem i nie znał wielu fizykochemicznych aspektów działania Cyklonu B. Pracując na miejscu w krematorium nie miał czasu na takie rozkminy, jakie Ty masz, a po wojnie zapewne nie zgłębiał tego tematu, gdyż zajął się własnym życiem. To, o czym pan Mandelbaum opowiadał, wynikało z jego obserwacji i osobistych refleksji. Cyklon B to ziemia okrzemkowa nasycona silnie trującym cyjanowodorem. Po opróżnieniu puszki ta śmiertelnie trująca substancja ulatnia się z granulatu ziemi okrzemkowej przez około dobę... Co do usuwania gazu z komór, to sprawa wyglądała następująco: w komorach krematoriów II i III, które znajdowały się pod ziemią zainstalowano specjalne instalacje do wrzutu granulatu cyklonu, a następnie do jego odzysku. Wszystko po to, by przyspieszyć proces usuwania gazu i tym samym całego przebiegu eksterminacji. Były to kolumny wykonane z kątowników metalowych obleczonych siatką z tego samego materiału. Kolumny biegły od otworów wrzutowych w stropie komory aż do samej posadzki. Wewnątrz tych kolumn znajdował się ruchomy "kosz" na łańcuchu lub lince. Po wrzuceniu, granulat wpadał do "kosza" na sam dół kolumny. Po 20 minutach ludzie byli martwi, ale cyjanowodór ulatniał się z granulatu dalej, jak wspomniałem wcześniej, czas uwalniania wynosił około dobę. Dlatego SS-mani, którzy wcześniej wprowadzili cyklon do komory czekali, a następnie, po zagazowaniu ofiar, wyciągali po lince do góry "kosz" z ciągle aktywną zawartością. Dopiero wtedy można było uruchomić wentylację, która usuwała zatrute powietrze z wnętrza komory. Inaczej sprawa wyglądała w komorach krematoriów IV i V, które były znacznie prymitywniejsze. Komory były na parterze, otwory wrzutowe znajdowały się w ścianach i nie było żadnych kolumn z systemem odzysku granulatu, ani żadnej mechanicznej wentylacji. Te komory wietrzono po prostu poprzez otwarcie wszystkich drzwi na przestrzał i czekano wiele godzin, aż gaz całkowicie się ulotni, zanim przystąpiono do usuwanie zwłok, dlatego "wydajność" tych komór była znacznie niższa.

Dziękuję 😊