Sakrament pojednania (spowiedzi) znajduje swoje biblijne uzasadnienie w kilku kluczowych fragmentach Pisma Świętego. Oto najważniejsze z nich: Jezus daje władzę odpuszczania grzechów apostołom Najbardziej bezpośrednie uzasadnienie pochodzi z Ewangelii Jana: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J 20, 22-23). Jezus udziela swoim uczniom (a tym samym ich następcom, czyli biskupom i kapłanom) władzy odpuszczania grzechów, co jest fundamentem dla praktyki spowiedzi w Kościele katolickim. Jezus uzdrawia i odpuszcza grzechy W Ewangelii Marka Jezus nie tylko uzdrawia, ale także odpuszcza grzechy paralitykowi: „Dziecko, odpuszczone są twoje grzechy” (Mk 2, 5). Kiedy uczniowie zarzucają Mu, że tylko Bóg może odpuszczać grzechy, Jezus podkreśla, że Syn Człowieczy ma na ziemi taką władzę. To pokazuje, że odpuszczenie grzechów jest związane z Jego misją. Wyznanie grzechów W Liście św. Jakuba znajdujemy wyraźne odniesienie do konieczności wyznawania grzechów i modlitwy za grzeszników: „Wyznawajcie zatem sobie nawzajem grzechy i módlcie się jeden za drugiego, abyście odzyskali zdrowie” (Jk 5, 16). Ten fragment jest podstawą do rozumienia wyznania grzechów w kontekście wspólnoty Kościoła. Pojednanie przez Chrystusa W Drugim Liście do Koryntian, św. Paweł mówi o dziele pojednania, które Bóg dokonał przez Chrystusa: „Wszystko zaś pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i zlecił nam posługę jednania. (…) Dla nas On grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy w Nim stali się sprawiedliwością Bożą” (2 Kor 5, 18-21). Apostołowie mają zlecone posługiwanie pojednania, co Kościół interpretuje jako misję kontynuowania sakramentu pojednania. Te fragmenty pokazują biblijne podstawy dla sakramentu pojednania, podkreślając zarówno władzę Kościoła w odpuszczaniu grzechów, jak i duchową potrzebę wyznania grzechów oraz pojednania z Bogiem.

Setki osób

Radzę i Tobie posłuchać 🙏