ถ้าคิดแบบนี้กันหมดก้อยกเมืองให้เขมรชะเพราะเขมรคนเกิดเยอะ

บังเอิญช่องนี้ดีดขึ้นมา..อ่านแล้วรุ้สึกว่ามีประโยชน์ จึงอยากแชร์ประสบการณ์ด้วยครับ ทั้งหมดที่อ่านเป็นการเรียนรู้ที่ต่างกันไป ผลิตภาพที่ได้เป็นทั้งคุณและโทษ ทั้งนี้ถือได้ว่าเป็นความสามารถในการเลี้ยงดู คนที่เลี้ยงลูกได้เป็นคนดี ก้อยินดีด้วย แต่หากลูกไม่ดี ก้อถือว่าเป็นวิบากกรรม. ขอบคุณ รายการนี้มากๆที่ได้แชร์ความแตกต่างของสังคมคนในปัจจุบันนี้ได้อย่างชัดเจน❤❤❤❤

ถ้าทุกคนคิดแต่จะไม่มีลูก อนาคตประเทศไทย น่าจะหมดคนไทย😂😂😂

มันเป็นเรื่องที่เราแอบเครียดอยู่เหมือนกันที่ตอนแก่อาจจะต้องอยู่คนเดียว เราชอบหัวข้อนี้นะ แต่ไม่รู้สิ เรายังไม่เก็ทว่าความเห็นของแต่ละคนที่ต่างเจนกันมาคุยกัน มันจะสะท้อนหรือตอบข้อสงสัยนี่ยังไง เหมือนก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาอยู่ดี สุดท้ายก็ปัญหาใครปัญหามันใช่ไหมละ คำถามคือที่จับคนต่างวัย มานั่งคุยในหัวข้อนี้มันเปลี่ยนมุมมองหรือได้คำเฉลย หรือแก้ปัญหาตรงนี้ยังไง สรุปมันฟังแล้วได้อะไร เรายังไม่ค่อยเข้าใจอ่ะ...คุณลองอ่านคอมเม้นสิ ทุกคนพูดถึงแต่เรื่องของตัวเองอ่ะ มันเกิดการตระหนักรู้อะไรอ่อ ขอไฮไลท์กว่านี้จะดีมากเลย

ผมเงินเดือน40k ยัง อยู่ยากเลย ค่า รถ 10k บ้าน 10k เหลือกิน20 k ยังอยู่ยากเลย ครับ ยังไม่รวมค่าบัตร เครดิต

11:40 ลูกมันไม่ดีไม่ได้ดั้งใจเรา (คำถามเปิดมาผิดชีวิตเปลี่ยน ถ้าลูกบอกมาสิงร่างกูไหมจบข่าว)

ไม่มีลูกแก่ไปจะลำบาก ❌ ไม่มีเงินแก่ไปจะลำบาก✅✅✅

อย่าหวังพึ่งลูกหลานสมัยนี้ เก็บเงินอย่างเดียว ไว้จ้างคนมาดูแลบ้าน สวนและทำกับข้าวให้กิน

ไม่ต้องคาดหวังว่าแก่ไปลูกจะมาเลี้ยงตอนแก่ จะได้ไม่ผิดหวัง ป่วยก็ต้องดูแลตนเอง

หวังหากินกับลูก ซึ่งหวังอะไรเลย แค่ให้เค้าเลี้ยงตัวเองได้ก็พอ

ไม่อยากมีลูก100%

ถ้ามีเงิน ยังไงก็ไม่ลำบาก ญาติๆ เราที่ไม่ได้แต่งงาน แต่มีเงินเก็บคนละหลายสิบล้าน บางคนหลายร้อยล้าน ไม่ลำบากเลย มีคนใช้มีคนขับรถมีคนดูแล บางคนใจดีให้เพื่อนซี้ที่โสดเหมือนกันมาอยู่อาศัยด้วย ไม่เหงา ไปกินไปเที่ยวด้วยกันตลอด เบื่อๆ ก็ไปเมืองนอก

เอาแค่เรื่องเงินนะครับ เพราะมันคือค่าใช้จ่ายที่ทุกคนต้องยอมรับ สมัยก่อนมีลูกหลายคน เลี้ยงได้ ดูค่าครองชีพ ดูราคาทองคำ รายได้ด้วยครับ สมัยนี้รายได้กับรายจ่าย และราคาทองคำ มันสวนทาง แค่เรื่องเงินที่ไม่พอ แลเวถ้ามีลูก 1 คน จะเอาเงินไหนไปเลี้ยงดูพ่อแม่ คนกลุ่มน้อยที่มีเงินเหลือเฟือ ผมพูดในฐานะ คนรายได้ หลักหมื่น สองหมื่น คือคนส่วนใหญ่ ยิ่งไม่มีบ้านแล้วต้องผ่อนบ้านด้วยแล้ว บอกเลยว่าหนัก

ผมดูแลแม่จนวาระสุดท้ายของท่าน ตอนแม่ป่วยเป็นมะเร็งตับระยะสุดท้ายนอนติดเตียงอยู่คนเดียวที่บ้านนอนขี้เยี่ยวเลอะที่นอนส่วนผมทำงานที่กรุงเทพส่งเงินให้แม่ใช้เดือนละหมื่นห้า จนมีคนไปเห็นโทรหาผม ผมกับแฟนลาออกจากงานเลยครับกลับมาช่วยกันดูแลท่านทั้งอุ้มอาบน้ำอุ้มเข้าห้องน้ำป้อนข้าว จนท่านจากไปอย่างสงบ ผมเสียใจอย่างเดียวคือท่านบ่นหาผมว่าเมื่อไรจะมาทั้งๆที่ผมกำลังเดินทางโทรมาตลอดผมก็บอกใกล้ถึงแล้วแม่ ตอนไปถึงบ้านเข้าไปกราบแม่แม่กูลูบหัวลูบหน้า แล้วก็ไม่รู้เรื่องจำอะไรไม่ได้

แนะนำค่ะ ถ้ามีโอกาสมีลูกได้ให้มีดีกว่าไม่มีค่ะ เพราะอย่างน้อยวันที่เราตาย เค้าจะได้มาจัดงานศพให้พ่อแม่ แต่ถ้าไม่มีก็จงยอมรับให้ได้ ว่าเราไม่มีลูกหาคุยกับเพื่อนบ้านพี่น้องดูแลกันไปจนวันสุดท้าย ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคน การมีลูกบางคนก็ไม่ดูแลพ่อแม่ มีเยอะมากๆ รวมตัวดิฉันด้วย

มีลูกลำบาก แน่นอนจนตาย

ชอบค่ะคลิปนี้💐, _ได้เห็นมุมมองหลากหลายและเห็นจากที่พบเอง​_ ขอบคุณมากกับการแชร์แบบนี้ค่ะ :) ____:)

ประเทศชาติลำบากแทน

เอาอะไรมามั่นใจว่า มีลูกแล้วเขาจะมาดูแล คนคิดไม่เป็น ดูแลใครไม่ได้ มีเยอะแยะ

จงซื่อสัตย์ต่อบทบาทหน้าที่ของตัวเอง ลูกไม่ได้ขอเกิดหรือเราก็ไม่เคยถามลูกว่ามาเกิดเป็นลูกเราได้มั้ย/แต่เมื่อเขาเกิดมาแล้ว จงซื่อสัตย์ต่อบทบาทหน้าที่ของคนเป็นพ่อเป็นแม่ ใช้พรหมวิหาร4เ เลี้ยงดูเขาอย่างตั้งใจเถอะนะ

แก่มาแล้วจะมีลูกหรือไม่มีก็ลำบากทั้งนั้นแหละทรมารสุดๆๆลองดู

เราว่ามีลูกมากอยากจนไปตลอดชีวิตอย่าคิดว่าสบายนะอ่ะ😮😊😅❤❤❤

พ่อแม่ ส่วนมากเขาก็เลี้ยงลูกด้วยความรัก คำพูดที่ว่า เกิดลูกเพื่อให้ลูกเลี้ยงเราคิดว่า มันเป็นคำพูดที่ดูถูก น้ำใจคุณพ่อคุณแม่ บางคนพลาดท้อง บางคนก็อยากเลี้ยงลูกเพราะว่ามีความสุข บางคนเลี้ยงสัตว์เป็นเพื่อนไม่เหงา บางคนเกิดลูกมาไม่ได้คาดหวังอะไรกับลูเลยไม่ได้วางแผน แล้วทำไมเราต้องมีลูก ก็เพื่อที่จะดำรงเผ่าพันธุ์มีชีวิตอยู่รอดให้ได้เมื่อก่อน เขาอาจจะต้องมีลูกเยอะๆ เพื่อ ช่วยกันทำงานเมื่อก่อนที่ดินเยอะ จะมีลูกคนเดียวแต่ว่าทำทั้งหมดทั้งสวนเนี่ยไม่ได้ แต่ว่าสมัยนี้มีลูกคนเดียวก็ทำอย่างอื่นได้หมดเพราะว่ามีเทคโนโลยีมาช่วย และมีองค์ความรู้ ไม่ต้องรอให้แก่หรอก เมื่อเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวแล้ว ยังไงเสียก็ต้องช่วยกัน ไม่มากก็น้อย แต่ถ้าถามว่าแก่ไปลำบากไหม ก็คิดว่าลำบากทุกคนแหละ เพราะว่าเจ็บคนเดียวตายคนเดียว ลำบากมากน้อยก็ขึ้นอยู่กับ การวางแผนอาชีพและการเงิน ที่สำคัญ ต้องวางแผนเพื่อตัวเอง การรักตัวเองไม่ใช่สิ่งที่ผิด แต่การพึ่งหวังน้ำบ่อหน้ามันเสี่ยง ถ้าเกิดลูกไม่เลี้ยง ถ้าโทษก็ต้องโทษตัวเองที่วางแผนไม่รอบคอบ หลายคนที่แบกครอบครัวอยู่ตอนนี้ อย่าคิดว่าเขาเกิดเรามาเพื่อที่จะทำงานให้เขา คุณพ่อคุณแม่ไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนั้น มันอาจจะเกินความสามารถที่จะหาเงินให้ได้มากๆ ถ้าเราเป็นที่พึ่งให้กับพ่อแม่ได้ เราก็ควรที่จะทำ เพื่อความสบายใจ

บางคนมันอยากมี แต่ชีวิตมันไม่เป็นตามหวัง ทำไงได้ ก้อต้องยอมรับสภาพ แล้วก้อเตรียมตัวแก่แบบรวยๆ มีเงินไม่มีเหงาแน่นอน

เงินมีทำไม สมองมีทำไม คิดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ทุกวันนี้เราเองก็ยังไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ แม้จะยังไม่ได้แต่งงานมีครอบครัว แต่ด้วยภาระหน้าที่เลยต้องอยู่คนละที่ ส่วนพ่อกับแม่อยู่ด้วยกันสองคน น้องชายก็อยู่กับทำงานกับพี่ที่ต่างจังหวัด ทั้งที่อายุก็เข้าเลขสามกว่าแล้ว อยากจะย้ายมาดูแลพ่อกับแม่เหมือนกัน แต่ที่บ้านก็ไม่ได้มีปัจจัยหรือความสะดวกในการเดินทางไปทำงานขนาดนั้น เรายังจำเป็นต้องทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองให้ได้อยู่เลย

ส่งสารคนแก่ๆไม่มีลูกหลานดูแลเราเองกลับบ้านมาดูแลแม่พ่อที่แก่มากพาไปหาหมอซื้อกับข้าวให้กินหิวอยากอะไรก็หาให้กินอายุจะแปดสิบแล้วแล้วคนที่ไม่มีลูกดูแลจะอยู่อย่างไร

คำว่า แก่ไปลำบาก คือ ตอนที่เราแก่มากๆ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ป่วยติดเตียง ไม่มีคนดูแล คนหากินให้ แม้แต่ตอนตายก็ไม่มี ใครเผาให้ นอนเน่าตายคาบ้าน แบบประเทศ ญี่ปุ่น เริ่มเห็นชัด

ในกรณีไม่มีลูกและมีญาติอยู่ใกล้ตัวจะลำบากตอนอายุเลย 60 เพราะเวลาไปพบแพทย์เค้ามีข้อบ่งระบุว่าให้พาญาติมาด้วย ดิฉันเจอปัญหานี้ ไม่ทราบว่ากฎกติกานี้เมื่อไหร่จะได้รับการแก้ไขเนื่องจากไม่สะดวกในการปฏิบัติเลยค่ะ

ถ้าเรารู้จักสิ่งนั้นเราก็จะมีความสุขได้ไม่ยาก = เงินเกษียณกับบ้านพักคนชรา

เหมือนแถวบ้านดิฉัน อายเธอ70กว่าแล้วไม่แต่งงาน ไม่เอาบูกเอาหลาน ไม่เอาใคร กลัวสมบัติหาย มีเงินเยอะ รวย บ้านใหญ่โตมาก น่าจะประมาณ150ตรวาได้หรือ200นี่ล่ะ แต่ ต้องออกมาซื้ออาหารเอง ซืเอขายของเอง เดินก็จะไม่ไหว ไปหาหมอลำบากมาก ต่อมาเพื่อนบ้านอาสาซื้ออาหารให้ เพราะแกเดินไม่ไหว เงินทองนี่ไม่กระเด็น ขี้เหนียว พอแกเสียไป ไม่มีใครรู้เลยนะ เงียบไป3เดือน ไม่มีใครกล้ายุ่งแกหรอก เพราะแกไม่ให้ยุ่ง หรือพูดคุยกับใคร อยู่บ้านใหญ่ก็ไม่มีใครสนใจ ก็ไม่หลานๆไม่เยี่ยมนะ จนกระทั่งได้กลิ่นเหม็นที่มันจางมากแล้ว สงสัย เรียกตำรวจมาดู ปรากฏว่าตายไปนานแล้ว เหลือแต่กระดูก เขาบอกตายตามอายุ เงินเข้าคลังถูกยึดไป หลานห่างๆก็ไม่ได้ ฟังหลานเขามาอีกที ไม่รู้ใครจะดการมรดก พินัยกรรมก็ไม่ทำไว้

มีเรื่องนึงที่อยากจะพูดของรายการนี้ การทำรายการต้องเอาจิตสำนึกของการมีลูก ที่เขาสั่งสอนดี และมีลูกที่มีมากและละทิ้งความรับผิดชอบเข้าไปด้วย เอาคุณธรรมเข้าไปด้วยนะคะ เพราะสุดท้ายมันคือการสร้างประชากรที่ดีที่มีคุณภาพ หรือการสร้างอาชญากร และการไม่มีลูกก็มีข้อแตกต่าง เช่น ถ้าคุณไม่มีเงิน ไม่ได้สร้างฐานะ ไม่มีลูกก็ไม่ได้การันตีว่าจะไม่ลำบาก และเมื่อมีเงิน อายุสัก50ปี ไม่เกิน60ปี ก็ยังสบายดีเที่ยวได้ แต่หลังจากนั้น คุณอยู่ตัวคนเดียวในบ้านที่เงียบเหงาใวัยไม้ใกล้ฝั่งวันนั้น คุณอาจจะคิดถึงใครบางคน อยากย้อนเวลากลับไปก็ได้นะคะ ถ้ามีคู่ชีวิตที่ยังอยู่กับคุณ ควไม่เงียบเหงา เอาความลำบาก มาวัดไม่ได้ค่ะ ฉันก็58แล้ว มีลูกหลายคน ฉันก็เลี้ยงหาเงินด้วยลำแข้งตัวเองไม่ได้มรดก แต่เลี้ยงดูเอาใจใส่แม้ต้องทำงาน อย่างยากลำบาก แต่ฉันก็มีความสุขมากที่ได้เลี้ยงลูก ไม่เคยคิดว่ามันคือความลำบาก แต่มันคือการให้ความเมตตา สร้างชีวิตมองเค้าเติบโตด้วยความสุขเล็กๆของฉัน จนบัดนนี้ ลูกๆก็มีครอบครัวตัวเอง มีงานทำ มีเงิน ก็จุนเจือให้แม่โดยแม่ไม่ขอ พาไปรพ.มีความเป็นห่วงเรา เหมือนที่เราเป็นห่วงเขา ให้เขาเจอคนดี สิ่งไม่ดีรอบกายให้ระวัง แค่นั้นค่ะ ก็มีความสุขตามอัตภาพของตน คุณควรสัมภาษณ์ผู้สูงอายุบ้างนะคะ

ดกิดเป็นคนย่อมลำบากทุกคน เพียงจะลำบากอะไรเท่านั้น การวางแผนชีวิต ควรเริ่มตั้งแต่ตอนเรียนจนถึงตอนทำงานอายุ20กว้าควาสร้างความมั่นคงทางการเงิน การงาน ควรเก็บออมแต่เนิ่นจะมากน้อยแล้วแต่เงินเดือน และสะสมตอนนี้ล่ะ คือหนี้ที่เราต้องมี ซื้อบ้าน เป็นทรัพย์แต่เป็นหนี้ ใช้อย่างประหยัดพอเพียง เก็บเงิน สร้างฐานะ มีลูก เลี้ยงดูสั่งสอน ไป สอนให้เขาช่วยคัวเองให้ได้ ไม่วอกแวกกับสิ่งเร้าทั้งหลายไม่นานคุณก็สบาย มีใครบ้างในชีวิตไม่ลำบาก ไม่มีทุกข์ แค่ความสุขปะปน ก็เพราะเราเป็นมนุษย์ไง ก็สนุกกับทุกอย่างที่เข้ามา อะไรไม่ดี เราก็อย่าไปคล้องเกี่ยว สอนลูกเป็นครดี คบหาคนดี คบหาคนที่ช่วยเหลือกันได้ คบค้าคนเพื่อสร้างฐานะ สร้างความเป็นอยู่ สร้างพื้นฐาน ให้เขามีน้ำใจ มีความสุข มีความลำบากบ้าง จะได้มีคุณภาพ ไม่ต้แงบังคับเรียนตามใจเรามากไป ให้เขาเลือกในสิ่งที่เขาชอบ แต่อย่าหยุดสร้างความรู้ให้ตัวเอง ไม่งั้นจะเอาตัวไม่รอด ส่วนเราก็มองความสุขของลูกและครอบครัวลูกในฐานะของแม่ หวังมากก็ผิดหวังมาก มองห่างๆแบบห่วงๆก็พอ เอาหลานมาเลี้ยงบ้าง ก็สนุกดี คิดถึงลูกตอนเด็กๆ ก็ลำบากมาด้วยกันนั่นแระ ถ้ามีวันนี้ได้ต้องขอบคุณชีวิต ต้องขอบใจที่ลูกเป็นคนดีที่พึ่งพาได้นะ

มีเงินเยอะๆไว้ ถ้าไม่มีลูก มีเงิน มีหลานมาช่วยดูแลเอง หรือจ้างพยาบาลคอยดูแลให้ แต่ก็ต้องมาระวังทรัพย์สินอีกแระ

แล้วแต่มุมมองว่ามีลูกหรือไม่ มีลูกก็ลำบากตอนแรกอีกมุมมองนึง แต่ก็มีความสุขมาก แต่ไม่ใช่ไม่ดี อยู่ ที่การสอนของเราเอง ความสุขคนละอย่าง เรามีลูกหลายคน เราไม่คิดว่ามีภาระนะ แล้วเมื่อลูกๆโตมาก็เลี้ยงพ่อแม่ได้ดี เขาก็ทำงานดี ไปไหนเขาก็ห่วงแม่ การไม่มีลูกสบายตอนนี้แระ เมื่อยังสาว แต่คุณต้องสุขภาพดี เพราะ วันไหนที่คุณไม่ไหวก็ไม่มีใคร อย่าเรียกหลานมาดูล้ะ ถ้ามีมรดกเยอะก็ว่าไป สำหรับเรามีความสุขขอให้ลูกเรามีความสุขเจริญรุ่งเรือง การสอนตั้งแต่เล็ก การเอาใจใส่ดูแลเขา ผู้หญิงคนนี้คิดผิด คิดว่าเป็นแค่เครื่องมือดีหรอ คนเราไม่ใช่เครื่องจักรนะ คิดมุมกลับ เรามีลูกเพื่อความสุข ของเราและลูก อย่าไปหวังว่าลูกจะต้องเลี้ยงเรา แค่เลี้ยงเขาด้วยความรัก ความผูกพันธ์ก็พอ ไม่ต้องไปหวังว่าเขาจะเลี้ยงดู สอนจิตสำนึกของความเป็นมนุษย์ก็พอ ตอนนี้เราก็เลี้ยงหลาน มีความสุขกับมีเด็กเล็กมาให้ชุ่มฉ่ำหัวใจสรุปปนะ คุณมีเงินพอไม๊ เงินนะสำคัญทุกสิ่ง มีเงินตอนแก่ก็สบาย ลูกมันก็อยูของเขาไป มีเงินให้แม่ใช้ พาไปหาหมอ บ้าง อยากไปเที่ยวลูกก็อาสาจะพาไป แม้เราจะบอกไม่ต้อง สรุปเรามีเงินไปเที่ยวได้ แต่เราขอสรุปนะ มีความสุขมากกับการมีลูกมีหลาน มารุมล้อม ค่ะ มันเป็รนความสุขที่เคยเหนื่อยเลี้ยงดูเมื่อยังสาว แต่ต่อมา ก็มีความสุขอบอุ่นใจเมื่ออยู่พร้อมหน้าค่ะ

ลำบากแค่ตอนแก่ดีกว่าทุกข์ยากจนตาย เงินทองตัองเปย์ ไหนจะสารพัดปัญหาให้กลุ้ม ชีวิตไม่เคยสงบ

เลี้ยงลูกให้โตว่ายากแล้ว อยากให้ลูกโตมามีคุณภาพมีความความรับผิดชอบมีจิตสำนึกที่ดี ไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่ก็ยังห่วงใยตลอด ก่อนมีลูกทุกวันนี้คิดแล้วคิดอีก แทบจะไม่ได้คิดว่าต้องมาเลี้ยงแม่ตอนแก่ แค่เลี้ยงตัวเองให้รอดก้พอ❤😂

ลูกสมัยนี้เกาะพ่อแม่ไปจนแก่นั่นแหละ

เรื่องศีลธรรม จิตสำนักดีต่อพ่อแม่ ต้องยึดไว้

ถ้าไม่มีธรรมะแก่ไปจะลำบากแน่นอน

แก่แล้ว กินไม่ได้ ไม่ต้องกลัวการเลี้ยงดู

มีลูกตอนนี้ลำบากตอนนี้เลย

สลับไปสลับมา งงมาก ไม่รูุ้คุยถึงตรงไหน เฮ้อ ดูไม่จบ อยากให้ปรับปรุง

ผมจะเล่าประสบการณ์จริงให้ฟัง ชีวิตผมเอง ทุกวันนี้อยู่ดูแลแม่ที่ป่วยเป็นอัลไซเมอร์ตั้งแต่แม่อายุ 69 ครับ ผมเป็นลูกคนเล็ก มีพี่ชายสองคน พี่ชายสองคน พอได้ที่ทางจากพ่อแม่ไปก็ แทบไม่สนใจเหลึบวแลแม่เลย เพราะเค้าก็ไปมีครอบครัวของเค้า ปล่อยให้ผมดูแลแม่อยู่ลำพัง เค้าเห็นว่าผมได้บ้านจากแม่แล้ว (ได้เป็นมรดก) ขณะที่พ่อ ยามเจ็บไข้ได้ป่วย ก็เรียกผมไป เซ็นต์เอกสารยินยอมต่างๆ ที่โรงบาลเสมอ จะวานให้ใครคนอื่นมาเซ็นให้ก็ลำบาก นี่คือความจริงครับ ต่อให้มีเงิน แต่ถ้าคุณเป็นอัมพาต ติดเตียง เป็นอัลไซเมอร์ คุณก็ต้องพึ่งพาคนอื่นอยู่ดี คุณจะกลายเป็นภาระของใครสักคน แล้ว คุณมั่นใจ เชื่อใจคนอื่นได้มากแค่ไหนในเรื่องการเงิน คนที่ยินดีเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวคุณในทุกๆ วันยามแก่ ด้วยความรัก ก็คงมีแต่คนที่คุณผูกพันด้วยอย่างลูก คนอื่นๆ มีใครเค้าอยากจะทำมันจริงๆ เหรอ ถ้าคุณไม่มีลูกหรือ หลานที่รักคุณมากพอ คุณจะกลายเป็นภาระ ถ้าคุณจน จะไม่มีใครอยากเสียเวลามาดูแล โลกนี้มันโหดร้ายมากนะครับ การมีลูกก็เหมือนกับเสี่ยงดวง คุณอาจเจอลูกเลวๆ ก็ได้ หรือ ลูกที่ดีก็ได้ ต้องลุ้นเอาจริงๆ เพราะขนาดรวยเป็นร้อยเป็นพันล้าน เจอลูกเลวๆ ก็ หวังเอาแต่มรดกจากเราเหมือนกัน แถมยังแช่งให้เราตายไวๆ ด้วยซ้ำ แต่ในความคิดผม ถ้ามีลูกได้ ก็มีเถอะ ถ้าเราไม่ได้เดือนร้อน และ พร้อมจะมี สัดส่วนของลูกที่เป็นคนดี ดูแลพ่อแม่ ก็ยังมีอยู่สูงครับ คุณต้องโชคร้ายจริงๆ ถึงเจอลูกสารเลว ทุกอย่างไม่แน่นอน และไม่มีอะไรการันตี แต่ถ้าแก่ตัวไปจริงๆ เราก็คงอยากได้คนที่เรารักผูกพัน ไว้เนื้อเชื่อใจได้มาดูแลเรา เหมือนอย่างทุกวันนี้ที่ผมก็ ดูแลคุณแม่อย่างสุดความสามารถ และทำให้ท่านมีความสุขที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ถ้าประเทศไทย อนุมัติกฏหมายเรื่องการุณย์ฆาตได้ ผมจะแฮปปี้มากๆ เพราะชีวิตเราจะเลือกวันตายของเราเองได้ และจะไม่เป็นภาระของใคร ได้ตายอย่างสงบสุข อยากให้มีการุณย์ฆาตแบบในต่างประเทศครับ

ไม่อยากมีลูก แต่อยากมีเพื่อนข้างกายไว้ดูแลกัน

แม่และพ่อ ทุกคนไม่ได้รักลูก และลูกก็ไม่ได้เป็นหลักประกันพ่อแม่ยามแก่ ฉนั้นทุกคนมีสิทธิในการเลือกชีวิตของตนเอง ไม่ว่าทางไหนเราเลือกเอง มีลูกคือเราเลือกมี ฉนั้นพ่อแม่ห้ามคิดว่ามีเพื่อเอามาเลี้ยงตนเอง เหมือนกันลูกเค้าก็มีชีวิตของเค้าเราแค่มีหน้าที่มองดูเค้ามีความสุข สุขภาพดีก็พอแล้ว ส่วนลูกจะดูแลหรือไม่ก็คงเเล้วแต่เค้าหรือไม่ ฉนันถ้าพ่อแม่ดี ความคิดดี ลูกเค้าก็จะดีทั้ง iq eq

อย่างน้อยยามเจ็บไข้ยังมีลูกดูแลค่ะ

เว้าอีกก็ถูกอีก

จะหวังให้มันมาเลี้ยงเหรอ แค่มันไม่มาขอเงินไปบำเรอลูกสะใภ้ ลูกเขย ก็บุญขนาดไหนแล้ว

แปลกตั้งแต่ถกเถียงกันแล้ว คำตอบตายตัวไม่มีหรอก