Lekker boeiend

''Naar' heeft de betekenis 'in de richting van'. Dat bedoel je hier niet letterlijk.

Precies!

is opgedroogd* klinkt iets beter

De volgorde voltooid deelwoord - persoonsvorm (opgedroogd is) wordt de 'groene volgorde' genoemd. De volgorde persoonsvorm - voltooid deelwoord (is opgedroogd) heet de 'rode volgorde'. Deze kleuraanduidingen komen van een oude dialectkaart waarop de volgorde opgedroogd is groen was ingekleurd en is opgedroogd rood. De groene volgorde was op die kaart in het oosten van Nederland gewoner, de rode in het westen. Het is een misverstand dat de achteraanplaatsing van het deelwoord beter zou zijn. Beide volgordes zijn in het Nederlands van oudsher mogelijk. Wel komt de rode volgorde in geschreven tekst vaker voor dan de groene volgorde.

Dat lijkt me een prima manier om overzicht te krijgen.

Beide staan in de plaats van de werkelijkheid. Alleen bij de metafoor heeft het beeld eenzelfde kenmerk als de werkelijkheid, bv. Die kamerolifant paste nauwelijks door de deur (allebei groot van omvang). Dit terwijl bij je bij metonymia te maken hebt met een bepaald verband/ een verbinding tussen beeld en werkelijkheid. Bij een luie stoel is er geen zelfde kenmerk te vinden van lui en stoel. Wel is er een verbinding tussen de stoel en degene die daar lui/ onderuit in gaat zitten. Het verband is dan object - gebruiker.

Het hoort... bij.... = vast voorzetsel, verder ook niet letterlijk ''bij'. Dus: vzv= bij de ontwikkeling van de taal. Bij twijfel kun je ook gekloofde zinnen maken. Doe als volgt: OND + ww. gez. + voorzetselgroep veranderen we in: waar + voorzetsel (eventueel: voorzetsel + wie) + OND + ww.gez., vorm van zijn... Op de plaats van de puntjes kan alleen een VZV zonder voorzetsel staan; mislukt de proef, dan hebben we te maken met een bijwoordelijke bepaling. Dus: Waarbij dat hoort, is de ontwikkeling van de taal.

Bijwoordelijke bepaling: Van Sinterklaas kreeg Jan een cadeau. Eventueel deel van het lijdend voorwerp: Een cadeau van Sinterklaas kreeg Jan. Nooit een meewerkend voorwerp.

Dat is juist: er zijn uitzonderingen en deze zijn ook nog geografisch bepaald: Een groot aantal zaaknamen kan zowel mannelijk als vrouwelijk gebruikt worden: bij die de-woorden geven de meeste naslagwerken geen aanduiding m. of v. Enkele voorbeelden van dergelijke zaaknamen: bloem, lamp, kast, pan, tafel, deur, klok, vork, kaart, sigaret. In het noorden van het taalgebied worden zulke woorden veelal als mannelijke woorden gebruikt. Er wordt naar verwezen met de niet-onderwerpsvorm hem (of de gereduceerde vorm 'm). In het zuiden worden die woorden meestal als vrouwelijk beschouwd. Er wordt meestal de niet-onderwerpsvorm ze gebruikt. Soms wordt in het zuiden ook haar gebruikt, maar voor veel taalgebruikers doet die vorm formeler aan. (1a) Waar is de bloem die ik voor je geplukt heb? Ik heb ze in een vaas gezet.(in het zuiden van het taalgebied) (1b) Waar is de bloem die ik voor je geplukt heb? Ik heb haar in een vaas gezet.(in het zuiden van het taalgebied, formeler) (1c) Waar is de bloem die ik voor je geplukt heb? Ik heb hem in een vaas gezet.(in het noorden van het taalgebied) Maar...de uitzondering bevestigt de regel!

Gebruik de volgende formule: [Standpunt]. Dit is zo, omdat... Als dit redelijk klinkt heb je een argument gevonden. Afhankelijk van de soort argument is deze sterker of zwakker. Hierbij is het feitelijk argument (op basis van onderzoek) het sterkst; het emotioneel argument (op basis van gevoel) het zwakst.

Helaas maken ook examenmakers fouten. Tekstverklaring of tekstanalyse is daarmee niet opeens onzin. Analytisch lezen/ denken is immers de kern van een academische studie.

Helaas zijn de teksten helamaal niet zo "analytisch" gemaakt. Op het moment dat er twee antwoorden of interpretaties mogelijk zijn voor een vraag, weet je dat je je vragen slecht hebt gemaakt, wat heel vaak het geval is. Dubbelzinnig + vaag is niet gelijk aan "analytisch".