Υπάρχει σχετικό βιβλίο?? Πολύ ενδιαφέρον, όπως και η ομιλία σας!!

www.marxistiko.gr/product/kina/

«Γραμμένο με σαφήνεια και αντλώντας υλικό από ένα πλατύ φάσμα παλιότερων και σύγχρονων πηγών, το παρόν βιβλίο περιλαμβάνει την ανάλυση και τους τρόπους για μια συλλογική αμφισβήτηση της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι/ες». -Ann Davies, Oμότιμη Kαθηγήτρια Κοινωνικής Εργασίας και Ψυχικής Υγείας, Birmingham University «Προσκαλεί τον/την αναγνώστη/τρια να γνωρίσει την κοινωνική και υλιστική προσέγγιση, η οποία αποφεύγει τόσο τις παγίδες των βιοϊατρικών όσο και των μεταμοντέρνων υποθέσεων. Αποτελεί ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα». -David Pilgrim, Καθηγητής Υγείας και Κοινωνικής Πολιτικής, University of Liverpool «Η έξοχη μελέτη του Iain Ferguson δείχνει το δρόμο για να ερευνήσουμε αυτά τα δύσκολα ερωτήματα με επιδεξιότητα, ανθρωπιά και, πάνω απ’ όλα, με αριστερή πολιτική οπτική. Είναι αναμφισβήτητα ένα βιβλίο για την εποχή μας». - John Molyneux, εκδότης του περιοδικού Irish Marxist Review και συγγραφέας πολυάριθμων βιβλίων συμπεριλαμβανομένων των The Point is to Change it και Lenin for Today

• O Iain Ferguson είναι Επίτιμος Καθηγητής Κοινωνικής Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής στο University of the West of Scotland. Είναι συνιδρυτής του Social Work Action Network και συγγραφέας πολλών βιβλίων, συμπεριλαμβανομένων των Radical Social Work in Practice (με την Rona Woodward, Policy Press, 2009) και Global Social Work in a Political Context: Radical Perspectives (με τον Michael Lavalette και τον Vasilios Ioakimidis, Policy Press, 2018). Είναι ένας από τους εκδότες του περιοδικού Critical and Radical Social Work και μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού International Socialism και του Socialist Workers Party στη Βρετανία.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ "ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΨΥΧΙΚΗ ΔΥΣΦΟΡΙΑ" Προλογικό Σημείωμα της Δήμητρας-Δώρας Τελώνη Πρόλογος από τον συγγραφέα Iain Ferguson για την Ελληνική Έκδοση ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΔΥΣΦΟΡΙΑ Πρόλογος Σημειώσεις επί της ορολογίας Η κρίση στην ψυχική υγεία Εισαγωγή Καπιταλισμός και ψυχική δυσφορία Ένα μαρξιστικό πλαίσιο για την κατανόηση της ψυχικής υγείας Υλιστική προσέγγιση Ιστορική προσέγγιση Διαλεκτική προσέγγιση Δομή του βιβλίου Τελικά, είναι όλα ζήτημα του εγκεφάλου; Μοντέλα της «τρέλας» Φρικτές ιστορίες της ψυχιατρικής Ψυχιατρική υπό τον έλεγχο των Ναζί Από το άσυλο στο DSM-5 DSM: Ιατρικοποίηση της καθημερινής ζωής Προς ποια κατεύθυνση κινείται το ιατρικό μοντέλο της ψυχικής υγείας; «Οι νευρώσεις είναι κοινωνικές ασθένειες»: μαρξισμός και ψυχανάλυση Εισαγωγή Φρόιντ: ασυνείδητο και σεξουαλικότητα Το ασυνείδητο (unconscious) Σεξουαλικότητα (Sexuality) Φρόιντ και Μπολσεβίκοι Γερμανία: η χαμένη επανάσταση Ζακ Λακάν: γαλλική ψυχαναλυτική επανάσταση Συμπερασματικά σχόλια «Είναι τρελό το να είσαι φυσιολογικός/ή»: η πολιτική της Αντιψυχιατρικής O Διχασμένος Εαυτός (The Divided Self) Από το Eαυτός και οι Άλλοι (Self and Others) στο Πολιτική της Εμπειρίας (Politics of Experience) Κριτική αποτίμηση του Laing Ψυχοπολιτική (Psychopolitics) Μία «Σεντγουϊκιανή» (Sedgwickian) πολιτική για την ψυχική υγεία; Συμπερασματικά σχόλια «Μπορούν να σου συμβούν άσχημα πράγματα που θα σε οδηγήσουν στην τρέλα»: Καινούργιες προκλήσεις για την ψυχιατρική ηγεμονία Εισαγωγή Αμφισβητώντας το κυρίαρχο παράδειγμα (dominant paradigm) Τραύμα (Trauma) Αποσύνδεση (Dissociation) Θεωρία της προσκόλλησης (Attachment Theory) Αξιολογώντας το νέο «παράδειγμα» Το κίνημα των εξυπηρετούμενων από τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας: «τίποτα για μας χωρίς εμάς» Πολιτική της ψυχικής υγείας: εντάσεις και αλληλεγγύη Ανακτώντας τον έλεγχο: αλλοτρίωση και ψυχική υγεία Αλλοτρίωση και ψυχική υγεία Tι χρειάζεται να κάνουμε Συμπέρασμα: Ανακτώντας τον έλεγχο Βιβλιογραφία Σημειώσεις

«Το βιβλίο του Π. Πιζάνια είναι κάτι που έλειπε», ξεκίνησε ο Λ. Μπόλαρης. «Είναι μια συνθετική ιστορία της Επανάστασης του 1821, των κοινωνικών αλλαγών που την προετοίμασαν, των πολιτικών δυνάμεων που την οργάνωσαν, των ανθρώπων που ας πούμε τη ‘διαχειρίστηκαν’ αλλά και του διεθνούς περίγυρου που χρειάστηκε και να προσαρμοστεί αλλά και να επιδράσει… Βάζει ξανά την επανάσταση στην επανάσταση του 1821, μιλάει για την ‘ορμητική είσοδο των μαζών στο προσκήνιο’. Τη χρειαζόμαστε αυτή την κατεύθυνση γιατί οι απολογητές της αστικής τάξης ξορκίζουν την επανάσταση και από την ιστορία… Όμως τι επανάσταση; Ο. Π. Πιζάνιας αφιερώνει το 4ο κεφάλαιο του βιβλίου [Κοινωνικός Χαρακτήρας των Δυνάμεων του Επαναστατικού Πολέμου και οι Πηγές της Ισχύος] στον Γ. Κορδάτο. Για τον Κορδάτο το ’21 ήταν έργο της αστικής τάξης που, έστω µε συμβιβασμούς, έβαλε την σφραγίδα της στην έκβασή του. Απ’ αυτήν την άποψη είναι μεγάλο προτέρημα η σημασία που δίνει ο συγγραφέας στη Φιλική Εταιρεία. Τη χαρακτηρίζει ως ‘επαναστατική πρωτοπορία’. Δίνει σημασία στη σύνθεσή της: το 75% ήταν έμποροι, καραβοκύρηδες και διανοούμενοι. Το άλλο προτέρημα του βιβλίου είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει το 1821 σαν ‘επαναστατικό πόλεμο’. Σε δυο επίπεδα, το ‘πάνω’ και ‘κάτω’ θα λέγαμε. Ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα. Και οι επαναστατικές κυβερνήσεις είχαν πολιτική. Το ανεξάρτητο ελληνικό κράτος με σύγχρονους ‘δημοκρατικούς’ θεσμούς. Αλλά δεν θα μπορούσε να υπάρξει αυτή η αντοχή σε ένα δύσκολο επαναστατικό πόλεμο µε τους συσχετισμούς ένοπλης ισχύος να μοιάζουν συντριπτικοί χωρίς τη µαζική υποστήριξη και συµµετοχή του πληθυσμού. Και η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού ήταν αγρότες και κτηνοτρόφοι, µε τους μικροτεχνίτες μικροβιοτέχνες να ακολουθούν. Ο Π. Πιζάνιας μιλάει για την ‘αυξανόμενη εισβολή των μαζών στο πολιτικό πεδίο που διάνοιγε η Επανάσταση’. Οπότε επανερχόμαστε στο ερώτημα που βάλαμε στην αρχή. Τι επανάσταση ήταν το 1821; Ήταν αστική γιατί έσπασε τα δεσμά της παλιάς, συγκεντρωτικής-φεουδαρχικής κοινωνίας και άνοιξε το δρόμο για την ανάπτυξη των νέων κεφαλαιοκρατικών σχέσεων».

«Η Ελληνική Επανάσταση ήταν μια λαϊκή επανάσταση», τόνισε ο Π. Πιζάνιας, «που στηρίχθηκε στην ισχύ που είχε συγκεντρωθεί στο πέρασμα αιώνων στα χέρια εμπορικών ομάδων, στρατιωτικών ομάδων, όπως οι αρματολοί, και, αργότερα, γνώσης, κυρίως από την ομάδα των διανοουμένων. Η επανάσταση ήταν αποτέλεσμα μιας θεμελιώδους ιστορικής αντινομίας: από τη μια αυτές οι ομάδες είχαν συγκεντρώσει πολύ μεγάλη ισχύ κι από την άλλη ήταν ραγιάδες στα χέρια του τελευταίου αγά. Ο τρόπος που λύθηκε αυτή η αντινομία καθορίστηκε από τη ριζοσπαστική τάση του ελληνικού και ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και το τεράστιο προηγούμενο που δημιούργησε η Γαλλική Επανάσταση: Ελευθερία και Ανεξαρτησία. Για να κατανοήσουμε την επανάσταση, καλό θα είναι να τη χωρίσουμε σε τέσσερις μεγάλους άξονες δράσης. Ο πρώτος είναι ο επαναστατικός πόλεμος. Ο δεύτερος είναι η συγκρότηση κράτους που ξεκινάει από την πρώτη μέρα. Ο τρίτος άξονας είναι η ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική, γιατί η ελληνική επανάσταση ήταν ένα μείζον ευρωπαϊκό γεγονός. Και ο τέταρτος είναι η ενσωμάτωση των πληθυσμών στους νεωτερικούς θεσμούς που κτίζονται, αλλά και στον ίδιο τον επαναστατικό πόλεμο. Η επανάσταση ξεκινάει οργανωμένα, με βάση σχέδιο που είχε διατυπωθεί από την ηγεσία της Φιλικής Εταιρείας. Με την οργάνωση τοπικών εξεγέρσεων που τις διευθύνουν μέλη της Φιλικής, που έρχονται από το ‘εξωτερικό’ μήνες πριν ξεκινήσει η εξέγερση, και τοπικά στελέχη. Ταυτόχρονα, τα τοπικά επαναστατικά συμβούλια που ηγούνται παίρνουν κάποια ονόματα, όπως Βουλευτήριο της Θεσσαλίας, Καγκελαρία των Σφακίων κλπ, που σημαίνει ότι εκεί εμφανίζεται το πρόπλασμα του ελληνικού κράτους. Έχει σημασία να καταλάβουμε ότι μέχρι τότε οι ελληνικοί πληθυσμοί δεν είχαν ούτε ίχνος δικής τους πολιτικής έκφρασης. Από το Μάη του 1821 ο επαναστατικός πόλεμος σχηματίζει ένα κύμα επέλασης που καταλήγει στην πτώση της Τριπολιτσάς. Η ταχύτατη αυτή επέλαση αναδεικνύει σχέδια θεσμικά -δημιουργούνται περιφερειακά συμβούλια και πολύ γρήγορα φτάνουμε στην Α΄ Εθνοσυνέλευση. Εκεί, στη διαμόρφωση του συντάγματος διατυπώνονται όλες οι νεωτερικές αρχές όπως είχαν διατυπωθεί νομικά στο σύνταγμα των Γιακωβίνων το 1793. Το σύνταγμα της Εθνοσυνέλευσης επιβάλλει την αρχή του νόμου έναντι της τυραννικής βουλησιαρχίας, την ισότητα έναντι του νόμου και των προνομίων, την εθνικοποίηση του 80% της γης με τη νομή των κτημάτων να παραμένει στους καλλιεργητές. Καταργεί τα δάνεια, το χαράτσι και το τσιφλικικό σύστημα. Έχουμε, δηλαδή, την εκκαθάριση του παλιού καθεστώτος στο νομικό επίπεδο τουλάχιστον και την εισαγωγή ενός νέου. Και ταυτόχρονα όλα αυτά περικλείονται υπό το καθεστώς της Republic, λαϊκό πολίτευμα. Σε όλη τη διάρκεια της επανάστασης γίνονται εκλογές, ο κόσμος δηλαδή εργάζεται, ψηφίζει και πολεμάει. Αυτή είναι η διαδικασία που μετασχηματίζει και τον τελευταίο χωρικό από χριστιανό ραγιά σε έλληνα πολίτη. Στο πολεμικό πεδίο οι έλληνες επιβάλλουν ναυτικό αποκλεισμό αναγκάζοντας Αγγλία και Γαλλία να τον τηρήσουν, ενώ ταυτόχρονα μια αντιπροσωπεία δηλώνει ευθαρσώς στο συνέδριο της Ιεράς Συμμαχίας ότι οποιαδήποτε λύση προτείνουν έξω από τα αιτήματα της επανάστασης δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή. Μια επιθετική διπλωματική ενέργεια, αμέσως μετά το ναυτικό αποκλεισμό. Η επανάσταση εξ αντικειμένου παροξύνει τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις της εποχής -και οι ελληνικές επαναστατικές ηγεσίες, τα τετελεσμένα που δημιουργούν στο πεδίο του πολέμου τα χρησιμοποιούν για να τους παροξύνουν περαιτέρω. Έτσι θα συνεχίσουν να πολεμάνε ακατάπαυστα μέχρι το φθινόπωρο του 1829 και όταν ξέσπασε ο ρωσοτουρκικός πόλεμος άδραξαν την ευκαιρία και απελευθέρωσαν, για τρίτη φορά, όλη της Στερεά».

Παραπολυ ενδιαφέρουσα εκδήλωση.Οσα ακούσαμε πολύ χρήσιμα και ουσιαστικά για την κατανόηση της προσέγγισης του Τρότσκι.Το βιβλίο αυτό θα μας γίνει απαραίτητο!