พี่ทำงานอยู่ที่ กมลาบรีช ดีวิ่งทันขึ้นทางภูเขาตอนนั่นจำได้นั่งกินกาแฟตอนเช้าๆที่หน้าหาดแต่่เราเสียเพือนคนหนึ่งโดนน้ำชัดไปติดท่อ😭

แม่ผมเสียในเหตุการณ์นี้เหมือนกัน😢

ศุกร์ สาธุ🙏🙏🙏

พระคุณของแม่ ที่ลูกระลึกนึกถึง จึงเป็นเกราะคุ้มกัน ให้ลูกแคล้วคลาดปลอดภัย เพราะความกตัญญูที่ได้เลี้ยงดูท่านด้วยจิตที่บริสุทธิ์

ฟังพี่ติ๊ก กลิ่นสีเล่าไปแล้ว นึกในใจ อยากฟังมุมพี่ต้อยบ้าง ขอบคุณรายการมากเลยครับ

ผมจำได้ ผมตอนเด็กๆ งานวัด มีขายแผ่นซีดี เกี่ยวกับสึนามิ อยู่ ครับ แต่ตอนเกิด ผมยัง 7-8 ขวบอยู่แล้ว แต่ตอนผมเห็นงานวัดผมประมาณ 10กว่าขวบครับ

โดน ทุกข้อตายดีกว่า

ไม่เห็นด้วยกับความคิดที่ว่า ทะเลอ่าวไทยจะปลอดภัยกว่าทะเลอันดามัน

ตอนนั้นมีแพลนจะไปภูเก็ตช่วงนั้นเลย จองห้องพักเรียบร้อย ที่เขาหลัก กะไปฉลองคริสมาสต์ ปีใหม่ มีลูกเล็กสองคน คนโตสองขวบกว่า คนเล็กหกเดือน คอนเฟิร์มห้องเรียบร้อย แต่ฝันค่ะ จริงๆฝันมาร่วมสองปี เป็นคนมีเซนส์อยู่แล้ว แรกๆฝันทุก 5-6 เดือน ว่ามีคลื่นสูงเป็นกำแพงน้ำมาหาเราและเราหอบลูกวิ่งหนีพร้อมกับสามี อุ้มลูกคนละคน ฝันเหมือนกันทุกครั้ง จากทุก ห้า หก ก็เริ่มถี่ขึ้นเป็นทุก 2-3 เดือน ฝันเหมือนเดิมเป๊ะ ตอนนั้นไม่รู้ว่าคืออะไร แต่รู้ว่ามันน่ากลัวมาก กำแพงน้ำสูงมากเกินตึกสามชั้น และมาแรงมาก เราวิ่งหนีขึ้นภูเขาอย่างทุลักทุเล แล้วก็ตื่นขึ้น ไม่รู้ว่าต่อจากนั้นจะเป็นอย่างไร แต่ว่าก่อนเดินทางประมาณ 2 อาทิตย์เริ่มฝันแทบทุกคืน และกลายเป็นฝันทุกคืน เหมือนเดิมทุกอย่าง ก่อนวันเดินทาง 3 วัน มีคืนหนึ่งฝันเหมือนเดิม แต่คืนนั้นตืรนแล้วลุกพรวดขึ้นมาตอนกลางดึก นั่งคิด แล้วหันมามองลูกๆกับสามี เช้ามาตัดสินใจบอกสามีว่าไม่ไปแล้ว ยกเลิก สามีโมโหมากเพราะเตรียมตัวหมดแล้ว และสาเหตุแค่ฝันร้าย เรายืนยันว่าเป็นตายยังไงก็ไม่ไปแล้ว จ่ายเงินไปแล้วก็ช่างมัน ก็อยู่บ้านค่ะ จำได้วันนั้นเปิดทีวี แล้วมีข่าวด่วน ช๊อคมาก นี่เราเกือบตายทั้งครอบครัวเลยนะ ถึงไม่ตายก็ไม่รู้ว่าจะรอดกันทั้งครอบครัว นอนสบายอยู่บ้านเหมือนตอนข่าวออกหรือเปล่า นึกอย่างไรก็นึกไม่ออกว่าถ้าเราไม่ยืนกระต่ายขาเดียวว่าไม่ไป เราจะเป็นอย่างไร และมีอาการกลัวค่ะ เข้าไปนั่งสั่นใต้ผ้าห่มในห้องนอน ข้าวปลาไม่กิน ป่วยเป็นไข้เลย ทุกวันนี้ยังจำความฝันไม่เคยลืม และไม่กล้าเที่ยวทะเลอีกหลายปี จนลูกคนเล็กได้ 5-6 ขวบถึงได้พาไปชะอำแค่นั้นเอง แต่ตัวเราไม่กล้าลงน้ำเลย เห็นทะเลแล้วความฝันก็ลอยขึ้นมาชัดเจนเลยค่ะ จนทุกวันนี้ก็ยีงเป็นอยู่ จากลูกทะเลเพราะคุณพ่อรับราชการอยู่ภาคใต้ บ้านพักติดทะเลตลอด กลายเป็นคนที่กลัวทะเล กลัวน้ำไปเลยค่ะ เรื่องที่มีสัมผัสที่หกก็ชัดเจนขึ้นมาเรื่อยๆ จนดิฉันเริ่มปฏิบัติธรรม เพื่อทำใจให้อยู่กับสิ่งที่เรามีให้ได้ จนเป็นพุทธศาสนิกชนสมบูรณ์ และมีศรัทธาในพระศาสนามาก ส่วนสามีนั้น พอเกิดเหตุการ์ณก็คงช๊อคไปเยอะเหมือนกัน แต่ความสัมพันเราไม่ดีค่ะ ที่ไปเที่ยวก็อยากปรับความสัมพันและความเข้าใจกัน แต่ถึงอย่างไรต่อให้ใช้เวลาหลายปี เราก็ยิ่งเข้ากันไม่ได้ คิดต่างกันมากค่ะ. ก็เลยได้หย่าขาดจากกันภายหลังและดิฉันก็เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวจนปัจจุบันนี้

เคยมีประสพการจมน้ำเหมือนแขกรับเชิญพูดเลยค่ะ เข้าใจเลย

17:32 ขอนอกเรื่อง เหมือนที่แฟนผมเล่าเลย แฟนผมตกเลืoด คือตอนนั้นรอรถโรงพยาบาลมา สภาพตอนนั้นคืออึแตก เบอล เพ้อ ตาลอย ดีที่รถหมอมาพอดี พอหลังจากนั้นผมก็ถามแฟน ว่าช่วงเวลานี้เป็นไง แฟนบอกว่าคล้ายที่พี่ต้อยเล่าเลย

เวลาเร็วจริง ยังจำวันนั้นได้ เราอยู่ในงานวันเกิดเพื่อนที่กทม. ราว9โมงกว่า แฟนมากระซิบว่า ที่ภาคใต้เกิดคลื่นใหญ่ มีคนตายด้วย แฟนเราติดตามข่าวตลอด สักพักบอกว่าคุณพุ่ม เสียชีวิต และคุณใหม่ยังหาไม่พบ เรายังไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้น สึนามิรู้จักแค่คำอธิบายสั้นๆในตำราเรียน เราค่อนข้างเรื่อยๆงงๆไม่เข้าใจ เราย้ายไปอีกงานหนึ่ง ราว11โมงกว่า แฟนมากระซิบว่าเป็นคลื่นสึนามิ ใหญ่มากคนตายมากมาย นักข่าวลงไปทำข่าวทันที และนำความช่วยเหลือลงไปด้วย ผ่านไป1สัปดาห์ แฟนลงไปดูเหตุการณ์ กลับมาเล่าว่าศพเต็มไปหมด แฟนลงไปเป็นระยะๆ 1เดือนผ่านไปเราลงไปด้วย ศพถูกเก็บนักท่องเที่ยว เจ้าหน้าที่ ไปหมดแล้ว สภาพทั่วไปค่อนข้างปกติ แต่กลิ่นศพยังกรุ่นๆ บ้านเรือนชาวบ้านพังเสียหาย หน่วยงานทั้งหลายส่งความช่วยเหลือ สถานีโทรทัศน์ไอทีวี เปิดรับบริจาคจากประชาชน ตั้งแต่เริ่มต้น นำเงินช่วยผู้ประสบภัย ทั้งสร้างบ้านที่อยู่อาศัย และสิ่งจำเป็นอื่นๆมากมาย มีสิ่งที่น่าเล่าอีกมาก แต่ขอเล่าเพียงแค่นี้

ตอนนั้นผมกลับจากหาดป่าตองย้ายมาเชิงทะเล หวุดหวิดมาก ถ้ายังทำงานที่หาดป่าตองก้คงไม่น่ารอด ตอนนั้นน้าให้ไปทำงาน รร แห่งหนึ่งที่หน้าหาดป่าตอง ตอนที่สึนามิมา น้ำขึ้นแต่ไม่ถึง ผมพักแถวเลยหาดบางเทามาหน่อยประมาน2โลได้ ตอนนั้นอายุได้ประมาน18-19ปี

ฝันว่าสู้กับสัตว์ร้ายหรือแม้แต่ผีแต่ทุกครั้งเราจะไม่ยอมเราจะสู้และชนะเสมอ

เราอยุ่ภูเก็ตหน้าหาดกะรนวิ่งหนีขึ้นช้น2มองจากระเบียงน้ำค่อยๆมาสักพักซัดมามากข้าวของเสียหายหมดน่ากลัวมาก

ไม่มีทางลืมเสียงโหยหวน

โชคดีคลื่นไม่สูงมาก ถ้าสูงเท่าอินโด หรือเท่าญี่ปุ่น เสียชีวิตหมดเกาะพีพีแน่นอนครับ...

ยังจำวันนันไม่เคยลืมจริงๆครังหนึงของชีว้ตครอบครัวผมบ้านพี่สวยกับพี่ชายอยู่ที่แหลมตุ๊กแกพังราบเป็นหน้ากองได้รถขับออกมาบ้านละคันนอกนันเสียหายหมดโชคดีทีคนชาวเลช่วยไว้

สาธุ

เรื่องสึนามิภูเก็ต ต้องไปฟังในเดอะโกส ทั้งโคตรหลอน โคตรเศร้าอ่ะ พ่อเพื่อนผมก็วันตายเดี๋ยวกับที่พี่ต้อยรอดเลยครับ จำได้ตอนนั้นรถมูลนิธิวิ่งกันทั้งวันทั้งคืน

พ่อผมไปเที่ยวเกาะพีพี กลับชลบุรีมาได้ไม่ถึงวัน สึนามิเข้า โคตรโชคดี ตอนแรกจะไม่กลับด้วย

จริงมากครับ ผมเป็นกุนครับ

ก็แค่เฉียดตายมีมากมายในโลกใบนี้ข้านี่ตายแล้วเกิดใหม่ในร่างเดิมงงอ่ะดิ่

พวกเราไกด์ภาษาเยอรมันและทุกภาษา ไปช่วยที่ศาลากลางกันเต็มที่ ช่วยไปร้องไห้ไป น่าสงสารมาก ที่คนที่สูญเสียสามีบ้าง ภรรยาบ้าง พ่อ แม่ ลูก ตามหากันสภาพมากมายที่อยู่แค่ในชุดว่ายน้ำเท่านั้น มีบาดแผลกันส่วรใหญ่ ลืมไม่ลงแน่นอนกับเหตุการณ์นี้ .

โฆษณาก็นานเกินไป.ใครมันจะดูว่ะเสียอารมกับโมษณานานๆ.

อาจายร์และไพวันเล่นงานหมดละ ตอนนี้วงการพระขายเช่าไม่ดีแล้วละ

ขอบคุณตุลค่ะ😊😊❤❤❤น้อมรับความรวยๆๆเฮงๆๆ🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉

วนมาถึงเดือนนี้ทีไร ก็ยังคงหวนคิดถึงหลานๆญาติๆทุกที😢

กลับมาจากเขาหลักได้ ไม่กี่เดือน สึนามิก็ขึ้น

😂😂😂😂😂พี่ต้อยก็เล่าซะตลกเลย

ตอนกำลังจะตาย อาการแบบพี่ต้อยเลยครับ หน้าครอบครัวลอยมาเลย

ฝันว่างู​ รัดคอ ค่ะ​ แต่เรายังหายใจได้นะ​ พยายามแกะ​ ไม่ออกค่ะ​ ฝันวันเสาร์

ผมนึกมโนได้หนังเรื่องนึงเลย

บูชาพ่อปู่เท่าไหร่ครับ

แสดงว่าตอนฮึบๆน้ำพัดติดเสาร์คือฮึบกลืนน้ำไปนะสองสามฮึบนั้นนะ

จำได้ ตอนนั้นคนไทยส่วนใหญ่ยังไม่รู้จักสึนามิ ช่วงนั้น ดูข่าวร้องไห้ไปหลายเดือน เป็นช่วงปีใหม่ที่เศร้ามาก

หมอปลายดูคนอื่นได้แล้วดูตัวเองได้หรือเปล่าล่ะ

ขนาดเราอยู่เพชรบุรีเห็นรถพยาบาล​ กู้ภัยวิ่งลงใต้โคตรหดหู่มาก​ ปีใหม่ปีนั้นเงียบมาก

ทำไมต้องถีบแค่นั่งหน้าประตูไม่มีน้ำใจเลย

ฟังแล้วให้ได้คิดว่าคนไม่ถึงคราวตายไม่ตายหรอกคะมันจะต้องมีเหตุทำให้รอด

หลวงปูู่อยู่วัดอะไรครับ

ขอน้อมกราบนมัสการคะขอบุญบารมีปู่เมตตาแก่ข้าพเจ้าให้ร้างกายข้างซ้ายหลับมาเป็นปกติด้วยเถิดสาธุๆๆค่ะ

สึนามิน่ากลัวมากปีนั้นอยู่ที่จ.ภูเก็ตป่าตองโดนเยอะมาก😢

ฟังจากที่คุณต้อยเล่าถึงปู่กิ๊กขอชื่นชมจริงๆเพื่อนดีๆแบบนี้แทบไม่เหลือบนโลกใบนี้

สุดยอดเลยปู่ของน้องแสนดี

สาธุๆๆ

พศ.นั้นไทยส่วนมากยังไม่รู้จักคลื่นสึนามิ

นับถือใจคุณกิ๊กค่ะ ขอให้พบแต่ความสุขความเจริญ 🙏🏻

ปี47มีเพื่อนที่เรียนป.6 รร.ปัฐวิกรณ์ เขากลับพังงาพอดีพอหลังปีใหม่มาไม่เจอเพื่อนคนนี้อีกเลยไม่รู้จะเป็นยังไงบ้างตอนนี้

ชวดคะสาธุๆๆ❤❤❤