Piekna choć nie pozbawiona błędów gra.

Zmień czcionke z miniaturki bo wygląda jak cyrylica na piewrszy rzut oka i sie rzygac chce

Odnośnie postaci, która próbowała coś zrobić z klątwą nieumarłych, miałem na myśli Vendricka. Odnośnie samego filmiku, zabrakło w moim odczuciu wzięcia na warsztat systemu walki i zestawienia go z DS1. Moim zdaniem wiele negatywnych opinii dot. DS2 wynika z tego, że ta gra ma właśnie inną mechanikę walki. Generalnie walka w DS2 jest teoretycznie szybsza patrząc na animacje, ale jest mniej dynamiczna przez wzgląd na system staminy i cenę za wykonywane akcje. Szybki przykład, w DS2 na sam start gry (może być różnie w przypadku poszczególnych klas, aż tak dokładnie nie sprawdzałem) można zrobić 3 rolle pod rząd, z czego na ten 3 energii zostaje mniej niż koszt akcji. W DS1 w przypadku klasy złodzieja starcza na 4 rolle pod rząd (na ten ostatni to taki skraweczek energii zostaje, ale są 4) Można powiedzieć, że jeden w tą lub tamtą nic nie zmienia, ale patrząc na to procentowo, w DS2 na start możemy wykonać o 25% mniej rolli pod rząd a to umówmy się całkiem sporo i przez całą grę nie dogonimy postaci z DS1 przy tej samej liczbie punktów w tą statystykę pod względem możliwych od wykonania akcji na jednym pasku energii. Przez to w DS2 często strejfujemy przeciwników, czytaj tak okrążamy, żeby nas atak ominął, a twórcy żeby to zbalansować dodali bardziej agresywny snapping ataków dla wielu wrogów (nawet na Twoim filmie to widać w drodze do Sir Alonne), podobny do capra demona w DS1, a tam uchodził za słaby. Nie chce się też tu znowu za bardzo rozpisać, więc na tym poprzestanę, temat do zgłębienia :D z hitboxami, żeby lepiej poczuć czy są dobre czy nie polecam zrobić SL1, ogólnie wyzwania tego typu w soulsach (SL1, deathless, hitless, dmgless) często "otwierają oczy" odnośnie problemów tych gier. Jeszcze odnośnie świata/lokacji, do samego designu generalnie nie mam zarzutu (może do pojedynczych). Myślę że głosy krytyki nie dotyczą samego wyglądu tylko tego o czym wspominałem wcześniej, czyli interlokacyjności, której w DS2 mocno brakuje. Nie ma ta gra tej charakterystycznej struktury świata jak DS1, gdzie odblokowywane skróty (głównie pierwszą połowę gry niestety) tworzą bardzo imponujące połączenia sprawiające, że wygodnie podróżuje się przez ten świat, mimo tego, że sprawia wrażenie ogromnego. Nie ma tego poczucia "spiralności" świata, rzadko z jednego miejsca widzimy drugą lokację do której się później udamy przez co momentami wydają się losowo wklejone obok siebie. Z grobowca gigantów widzimy popielne jezioro, z doliny smoków widzimy bramę do ruin nowego londo, z sena widzimy mur anor londo a z anor londo widzimy archiwa książęce, z firelink widzimy darkroot, z darkroot widzimy miasto nieumarłych, z miasta nieumarłych widizmy fortecę sena i tak się to zapętla. W DS2 nie mówię, że nie ma tego wcale, ale jest tego mniej, odczuwalnie mniej. Dzięki za materiał, większość problemów i zalet tej gry została zebrana do kupy :)

Sekiro bardzo fajne z systemem walki. Proste zasady i epicko wygląda potyczka W DS2 dla mnie tragedią jest walka. Tam sie nie walczy tylko skacze, rolluje i ucieka. Co to ma byc? Zero przyjemności

Śmieszne bo RRA ma o jeden atak więcej od sifa dokładnie 6 a sif miał 5. Jakby nie patrzeć to sif tylko skacze szarżuje do przodu i kręci 360

Bosowie z 1 sa charakterystxzni, a jednak 90% z nich to kukly do bicia

Widząc ilość komentarzy i tematów do których się chcę odwołać w materiale na temat plusów i minusów tej gry będę potrzebował nie co więcej czasu dlatego proszę o cierpliwość ( czas tworzenia materiału może potrwać ponad dwa tygodnie że względu na ograniczony czas postaram się w między czasie wrzucić parę komenterek bossów) Wielkie serducho dla wszystkich którzy przyłączyli się do dyskusji w komentarzach ❤

Oni są tragiczni ale do pokonania jedyny problem tej gry to jest to ze za każdym zgonem nam się zmniejsza życie które trzeba pewnym itemem regenerować.

Moim zdaniem bosowie w ds2 są o wiele lepsi niż bosowie z ds1. W ds1 są turbo nudni i nie wyróżniają się prawie niczym za to w ds2 mają jakieś smaczki lub mechaniki. Nawet ten Coventus demon o którym wspomniałeś ma mechanikę w której może cię pożreć i wypluć niszcząc twój ekwipunek, dodatkowo pod sufitem wisi ten wybuchowy nieumarły którego jak zestrzelimy z łuku to coventus go pożre dając na dodatkowy czas. Ruin Sentinele są także dobrym przykładem, posiadają oni bardzo dobre AI gdzie nie starają się ciebie zaspamić na siłę jak to było w przypadku O&S w ds1. Ci starają się atakować pojedynczo o ile się do nich za bardzo nie zbliżysz. Dodatkowo mogą blokować ataki tarczą, ale jest moment w którym oni tą tarczą w ciebie rzucają (tę tarczę można odbić za pomocą heavy ataku) nie mogą oni odzyskać tarczy. Nie żebym umniejszał ds1 po prostu uważam że ds2 jest mega dobrą produkcją. Uważam że każda kolejna produkcja od from jest lepsza od poprzedniej. Gwyn to był pryszcz (tutaj wchodzi kwestia umiejętności samego gracza czyli mocno subiektywna (ds1 było moimi pierwszymi soulsami więc i tymi najtrudniejszymi a i tak go pokonałem bez problemu za 3 razem), ludzie dobrze Gwyna wspominają przez muzykę. Dodatkowo nashandra miała być słaba tak samo jak to było z gwynem, tak jak ds1 miało nam pokazać skorupę dawnego boga tak nashandra została pokarana za własną chciwość. Sama nie mogła otworzyć przejścia do tronu pragnień i nie była w stanie pokonać strażników dlatego wykorzystała nas. Jeżeli zabijemy strażników i wyjdziemy z areny ( nie możemy posiadać Giant's Kinship w ekwipunku) to będziemy mieli inną cutscenkę gdzie nashandra czeka na nas aż przyniesiemy przedmiot potrzebny do dotarcia do tronu, a sama okaże się słaba wobec bohatera z tak wielką ilością dusz. Muzyka w ds2 trąbi mi w głowie do dzisiaj już na start uderza nas Depature, Fire keepers, i majula muzyka z bosów takich jak pursuera, chariot (chyba mój ulubiony gimmick w serii), skeleton lordsów, Looking Glass Knight, rottena, dark lurkera, sir alonne, fume knight, sinh (2 najlepszy smok w serii zaraz po midirze) a nawet motyw głównego bohatera odtwarzany podczas zakończenia, "Bearer of the curse". Ale cóż Yuka Kitamura & Motoi Sakuraba to wirtuozi. Brakło Pani Yuki przy ds1, (tak to ona skomponowała muzykę w Bloodborne, ds3, elden ring, sekiro i ds2). Bosowie w ds2 mają fazy xdd nawet smelter demon ma 3. W ds1 kilka faz ma dokładnie 5 bossów licząc BOC. W ds2 jest to 18 xdd a w BB tylko dwóch bossów nie ma 2 fazy. Zapraszam do dyskusji.

dziwne ze ds2 ma ciagle chyba najwyzsze oceny w sieci z trylogii a ja ciagle slysze (czytam) pierdolenie jaka ta gra jest zła ^^ mam wrazenie zresztą całe to pseudo comunity ( moze tylko w Polsce ?) zwiazane z soulsami jest takie żałośnie zjebane

Uwielbiam ds2 mimo niedociągnięć

4:54 Bossowie jak najbardziej mają fazy. Wspomnijmy tu choćby Fume knighta, Velstadta czy Demona kuźni. Wiele bossów rzecz jasna takowych nie posiada, jednak duża część z nich opiera się na pewnych mniej lub bardziej ciekawych mechanikach, które te walki urozmaicają, przykładowo pokazany akurat we wskazanym fragmencie Zręczny strażnik, z którym im dłużej walczymy tym jest nam trudniej, z uwagi na podnoszący sie poziom wody, czy też Lustrzany rycerz, który z czasem przyzywa sobie do pomocy miniaturowych najeźdźców. Ba, nawet wspomniany Chciwy demon, mimo że banalnie prosty, może nas nieźle zaskoczyć, gdy w chwili nieuwagi nas połknie i wypluje bez żadnego ekwipunku :p Ogólnie rzecz biorąc ds2 to istna kopalnia ciekawostek i zaskakujących mechanik (świnki w Majuli i dzik w Zatoce Tseldory 🤯)

No ale ten sam problem ma ER i nikt o tym nie mowi bo to ER. Ja prawie zadnego bossa z tej gry nie zapamietalem. W DS1 tez byli slabi bossowie i tez nikt o tym nie mowi. 3x demon z azylu, gargulce, motyl, zwykly capra, zwykly Taurus, wyladowanie, bed of chaos - polowa (jak nie lepiej) bossow byla tak slaba, ze SPOKOJNIE równaja sie z tymi z DS2 albo i gorzej, bo w DS2 bossowie przynajmniej nie byli zwyklymi mobkami (w 90% przypadkow). Denerwuje mnie, ze jednej grze cos sie wybacza a drugiej sie to wytyka, tylko dlatego, ze jej ogolna opinia jest lepsza a na ds2 byl hurr durr hejt. Porownujesz chciwego demona z "bossami z pierwszej czesci", problem polega na tym, ze klapki na oczy Ci zasłaniają to, co opisałem i przy porownywaniu masz w glowie tylko najlepszych bossow z DS1 a zapominasz o crapach jakie opisałem. PS. Nigdy nie zrozumiem, jak to mozliwe, zeby DS1 bylo dla ludzi trudne - wiekszosc bossow pokonalem za 1szym, wystarczy w tej grze spamowac estusy i tyle xd Gwyn za 22x to dla mnie (nie obraz sie) ale troche growe kalectwo, ktorego nie umiem wyjasnic. Tak serio, to tylko Artorias i Kalamit wymagali jakiegos podejscia i nauki tych walk.

Jeśli chodzi o moje doświadczenia z DS2 to słysząc o tej grze wiele złego zabrałem się za nią dość późno już po ukończeniu Bloodborne, DS3 i DS1. Kiedy już przyszedł czas na DS2 (grałem w SOFT) to byłem zdziwiony jak bardzo ta gra mi się podobała. Posiadała ciekawe lokacje, pewną dowolność w przechodzwniu na początku gry i miała kilka innych ciekawych rozwiązań. Finalnie nawet nie jestem pewien czy dla mnie jest to najgorsza gra z serii. Jeśli chodzi o bossów to z DLC jest ich bodajże 41. Są w tym bossowie słabi jaki i wyjątkowo udani. Do najgorszych bossów zaliczyłbym Kongregację Straż przednia szczurów Lordowie szkieletów Ci bossowie to tylko moasa potworków na arenie. Oraz Chciwy demon- mamy Jabbe w domu. Jabba w domu:... Moimi ulubionymi są: Sir Alonne- sama walka, arena i muzyka: cudo Rycerz kości słonowej-niezapomniane przeżycie Lustrzany rycerz- co za klimat Aldia -ciekawy pomysł Jeśli mowa o muzyce to fakt nie zapada w pamięć, ale na dobrą sprawę dla mnie w ds1 było podobnie. Z ds2 zapamiętałem mózykę z Majuli, walki z Sir Alonne i Aldią, a z DS1 faierlink shrine, gwyn i O&S. Po za tym nic, co stoi w kontraście do DS3 gdzie łatwiej według mnie szybciaej da się wymienić te słabsze utwory. Kończąc ten przydługi wywód. Sprawa ilości HP bossów. Zaczynałem swoją przygodę z tymi garmi od Bloodborne i DS3 i po tych grach bossowie zarówno w DS1, DS2 jak i Deamon Souls zdają się mieć śmiesznie mało życia. Wydaje mi się, że postrzeganie tego jak i ogólnie trudności zależy od doświadczenia w soulsach. Uważam, że prawie zawsze kolejny ograny souls-like jest łatwiejszy od poprzedniego niezależnie od kolejności przechodzenia.

Zgadzam się z Tobą , że największy problem DS 2 są bossowie . Mało charakterystczni , nie ciekawi i w ogóle nie zapadający w pamięć . Dla mnie Elden ring ma podobny problem . Dark Souls 2 powinno dostać pożądny remake

Też zależy czy mówimy o ds2 czy o sotfs, w sorfs jest dużo większy zasięg aggro wrogów przez co wrogowie potrafią gonić gracza przez całą planszę i się aggrowac na sam start lokacji (dobrze widać to w warowni). Jest też tam problem z rozmieszczeniem przeciwników, często niezbalansowani wrogowie pojawiają się w abstrakcyjnych miejscach i już tam pal licho, że jest trudno, to nawet lepiej, ale często jest frustrująco. Interlokacyjność wcale nie jest taka dobra, na początku owszem, jest kilka ścieżek od hubu i wygląda to fajnie, ale im dalej w las (albo knieje hehe) tym gra jest znacznie bardziej linowa. Moim zdaniem przez fakt zdolności teleportacji od samego początku, twórcy się nieco rozleniwili w kontekście zapętlania lokacji i mamy efekt liniowej gry w późniejszej części. Tak, ds3 też jest mocno liniowy, ale jego lokacje w znacznej większości oferują jakieś skróty w skali mikro (w ramach jednej lokacji), niektóre naprawdę imponujące (np. Katedra), ale wiadomo, do ds1/bloodborne nie ma podjazdu pod tym względem i w sumie ds2 również totalnie go nie ma. Na odczucia z walki z bossem składa się dużo czynników, między innymi te hit-boxy o których wszyscy wspominają, problem też stanowi legendarna (w negatywnym kontekście) adaptacja, która zwiększa ilość klatek nieśmiertelności, co utrudnia w głupi sposób np. Sl1. Bossów jest bardzo dużo, często bez szczególnego pomysłu z oklepanym schematem walki, mocno przewidywalni, przez co Ci bardziej wyjątkowi giną w morzu nijakości (jak na standardy from) a ich trudność często polega na tym, że ciężko wyczuć hit-box (nie zawsze się pokrywa z „uderzeniem”, przypominam walkę z ostatnim gigantem na premierę, gdzie „fala pouderzeniowa” potrafiła walnąć tyle co bezpośrednie tąpnięcie na głowę), biją duży dmg i w sumie tyle (ofc są wyjątki od tego). Dla mnie odczucia momentami były analogiczne do tego, jakbym odpalił dowolną grę ubi na najwyższym poziomie trudności. Trudno? Niby ta, ale trudność jest budowana na dużym dmg wrogów z często towarzyszącym przeczuciem, że wszedł hit, który nie powinien nas trafić. Do tego trzeba wspomnieć o systemie leczenia (głównie chodzi mi o klejnoty), który jest specyficzny, żeby nie użyć innego bardziej dosadnego słowa. Można napakować w siebie dużą ilość leczących klejnotów i tak długo jak nie jesteśmy na jednego hita, mamy czasowy istny godmode, przez co de facto opłacalnym może być założenie ciężkiej zbroi i pójście na wymiany z bossem. Tak długo jak działają efekty leczące mamy nieśmiertelność, którą łatwo podtrzymywać przez powolność bossów. Fakt, iż był to niewypał potwierdza to, że został przebudowany w późniejszych częściach na wzór tego z ds1. Wiem, ze grzybki w ds1 też były turbo op i znacząco ułatwiały grę, ale tam było ich mało, a klejnoty można na potęgę kupować. Mocno odczuwalny problem stanowi w mojej opinii niska wiarygodność świata. Nie chodzi o to, że to Dark fantasy i wiadomo, że nie ma to odzwierciedlenia 1:1 w rzeczywistości, mam na myśli akcje typu jadę windą w wiatraku na jakimś zatrutym polu i dojeżdżamy do istnego ognistego piekła. Te lokacje są teoretycznie tuż obok siebie. Jak? Ja wiem, że lore ma na to odpowiedź, że świat się zmienia, wszystko się zbliża do siebie i plącze przez ciągłą ingerencję w naturalny cykl wszechrzeczy, zaburzenie czasu, przestrzeni itp. Ok, ale wciąż to wygląda mało wiarygodnie, dużo lepsza robota została zrobiona w ds3, gdzie również teoretycznie są połączone ze sobą lokacje dość abstrakcyjnie, ale tam czuć, że jest to zrobione bo taka była wizja, a nie, że ktoś zrobił lokacje i wrzucił w losowej kolejności, bo gracze i tak nie zauważą. Generalnie mimo wszystko podpinam się pod opinie w filmie, że warto spróbować. Nie jest to crap, wciąż to niezła gra, ale w tym gatunku mamy zdecydowanie lepsze alternatywy i myślę, że lepiej się nimi zająć w pierwszej kolejności. Myślę, że można się zniechęcić do gatunku przez ds2, nie w pełni oddaje esencję soulslike’ów przez wzgląd na to, iż momentami czuć, że to nie skill issue, tylko gra jest popsuta, a raczej nie tyle popsuta co działa inaczej niż inne gry tego typu z gatunku, przez co powstaje zaburzenie względem oczekiwań i otrzymywanych doznań, zwłaszcza gdy ktoś ma już wyrobione oczekiwania przez wzgląd na zagranie w inne gry od from w tym gatunku.

Ta gra ma super klimat. Super muzyka. Uwielbiam. Hub. Grac na ślepo bez ogladania co i jak trzeba na yt.

Moim zdaniem, największą wadą ds2 są jej mechaniki które tylko irytują i utrudniają rozgrywke ale w zły sposób. Takie jak brak sów podczas animacji a w połączeniu z tym że jest dużo mobów, często są blisko jakieś dźwigni, mgły a w tej części jeszcze mgły nie zawsze prowadziły do bossa także jest ich więcej niż w np. ds3/bb często albo nie dadzą ci wejść do bossa bo przerwą animacje albo cie zabiją. Adaptacja, jak wiesz o niej i jak ważna jest to nie ma z tym problemów bo w grze jest dużo lvl i nie szkoda wydawać na adaptacje, ale a początku ich nie będziesz miał. Z tym że nie każdy kto odpalił ds2 wie o tym i często grał z słabą adaptacją przez co na pewno wpływa to na odbiór gry, szczególnie w połączeniu że hitboxy ds2 ma najgorsze. Dochodzi do tego klątwa, która ci zabiera % zdrowia po śmierci, totalnie jest to nie potrzebna mechanika, która tylko wkurza. Bossy bossami, wiadomo że jakość spadła wzgledem ds1 i w podstawce są łatwiejsze, dopiero w dlc poziom znacznie rośnie (szczególnie sir alone, fume knight i oni imo są trudniejsi niż najtrudniejsze bossy z ds1). W ds2 sporo jest zapychaczy typu dajmy kilka mobków z paskiem bossa, albo wykorzystanie modelu bossa z ds1, ornstein, gargulce. Ale tak jak mówie mechaniki które są w tej grze są bardziej wkurzające niż to że bossy są gorsze. Dla wagi dla tego co napisałem dodam że zrobiłem sl1 w ds2 jak i w całej trylogii i najtrudniejszym bossem były koty z dlc a dlaczego? Przez najgorsze hitboxy jakie widziałem, masakra.

pozdrawiam grono ludologiczne

Jeden z lepszych bossów w ds2, a chyba mój ulubiony z podstawki.

zanim zaczal sie material z tytulu, mowisz o rzeczach organizacyjnych ktore mozna wrzucic do opisu albo na sociale. tip na przyszlosc zeby nie paplac o takich rzeczach na starcie materialu

To niezłe difikluti xd

Za difikluti leci łapka i sub 😂

Niski poziom? Może dlatego że poziom gry jest niski?

Po przegraniu ds3 i eldena wszystkie bossy z poprzednich części będą drewniane. Co do lordów, Grzesznica jest całkiem spoko. A jeśli chodzi o Żelaznego Króla walka staje się jeszcze łatwiejsza kiedy uświadomisz sobie, że możesz stać przy samej krawędzi i tylko czekać na okienka.

No +1, Orstein i smought w formie lorda byli by dojebani, taka mała koncepcja, to żeby w ds1 oprócz Orsteina i Smoughta, były walki z rycerzami Gwyna, których moglismy zobaczyć w dlc, np. Gough i Ciaran.

Imo Artorias z DS 1 najleprzy z seri

Ten boss to jeden z wielu przykładów tego, że bez Miyazakiego twórcy tej gry nie do końca wiedzieli co sprawiało, że ludzie kochali pierwszą grę. Stwierdzili, że skoro lubiliśmy Gargulce, to jak walną ich 6 to będzie lepiej. A tak przy okazji: jak je na NG+ pokonasz to dostaniesz złoty pierścień chciwego węża +2

Jak stoisz przy skrzyni jakbyś ją otwierał to żadna nie powinna cię trafić

😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮😮100

Boss jak mobek, ciekawostka że może cię zeżreć po czym wypluwa gołego xD Tylko nie pamiętam czy tracisz wszystko co miałeś na sobie czy cię po prostu rozbiera. Mówiąc szczerze to ja nigdy nawet chyba nie zostałem trafiony przez niego

Po walce dowiedziałem się o mechanice z dzbanami z truciznę nad areną. Mechanika ciekawa ale niestety Boss zbyt szybko padł

No dobra, czy ja właśnie zobaczyłem jak gość recytuje Iwokacje bijac bosa w DS2, czy mam jednak wylew? 😅

Fajny bosik i nie rozumiem krytyki innych, nigdy w serii nie pojawiła się wcześniej kreatura tego typu, powiedzmy że z mitologii, jeszcze tym łbem ona potrafi rzucić. Ma też ciekawe lore, bo to była kiedyś dama, która z zazdrości chciała się stać piękna dla swojego księcia i używała do tego trucizny, która nią zawładnęła zmieniając w szkaradziejstwo, uciekła do młyna na zatrutych terenach i zbudowała warownie. Wielopoziomowa spoko lokacja z wielkoma ukrytymi ścieżkami i itemami. Plus trucizna, której się trzeba pozbyć. Bardzo fajna mechanika, jak podpali się wiatrak i wróci pod ognisko do tego dużego pomieszczenia to wszystkie zębatki się zatrzymują chwilę potem. Mało takich sytuacji potem w serii, imo ta lokacja i z kolei kolejna i poprzednia np. Zagajnik myśliwych, Zaginiona twierdza, pare innych i początek to był peak kreacji tej gry przez twórców i ich pomysłów, a potem sporo już rzeczy zrobiono na odpierdziel aby żeby skończyć produkcję. Doszedł downgrade, chujowe hitboxy i tak powstała namniej lubiana część. A dla mnie najbardziej lubiana chociaż mam po pare setek godzin w innych produkcjach FS to w tej mam chyba z 1k przez 10 lat. Spoko kanał i czekam na więcej

A co sądzisz o Chciwym Demonie? Musiałeś byłeś go pokonać po drodze

Rolll

Z tym światłem chodzi o to że ci zwiększa zasięg oznaczania wroga

ten boss ma strasznie zruchane hit boxy zwykle dostaje hita na kazdym rolu

Cieszę się, że ktoś docenia tego bossa. Uwielbiam Smoczych Jeźców w tej grze, nie mają za dużo ataków, ale walka jest dość przyjemna. Pewnie byliby bardziej pamiętani gdyby choć jeden faktycznie jeździł na smoku

Boss git jak na ds2, jest trudny jak grasz greatswordem. Boss byłby trudny gdyby nie było life gemów, które niszczą trudność healingu.

E tam, ja lubię Strażników Ruin. Najpierw ci dają 1v1 a potem musisz podzielić uwagę na dwóch, a fakt, że jest ich kilka nie powinien być problemem, ich ataki są dobrze zapowiedziane i nie mają za długich kombinacji, tak że gdy jeden atakuje to możesz śmiało się bić z drugim przez chwilę. Tak przy okazji, trochę ciszej muzykę puszczaj, bo się trochę ten śpiew z twoim głosem zderza.

Taka ciekawosta na NG+: jak będziesz tu używał uroku ponowna śmierć, to te szkielety będą sobie wybuchać

Walka jest zajebista w momencie jak zamienią się stronami. Połówka bosa z mieczmi jest szybsza, ma groźne combosy, i zadaje więcej. Odpal sobie na innym save i spróbuj ztriggerować tego 2, bo walka jest wtedy serio fajna.

Kocham te ✨Kurwa to gówno to kurwa jakiś syf✨ By później padło ✨No kurczę✨ 😂

jedyna trudność tego bossa to woda która sie podnosi

Walczyłem z nimi na NG+ i używali kombinacji ataków w których w środku kombinacji się zmieniali, albo ten z maczugami atakował a ten z tyłu mieczami nad nim prosto w ciebie

Uwialbiam tą chemię nowej ery w tle. Masz tu suba