Szanowna Pani, mam taką sugestię: proszę nagrać swój filmik, jak je Pani na oba sposoby. Później obejrzeć go i postarać się samej ocenić, który sposób jest bardziej elegancki. Dla mnie wybór jest oczywisty. Dziękuję za Pani komentarz. P.S. Wśród zabytkowych sztućców znajdzie Pani proste widelce, ale proszę mi wierzyć, że je się nimi o wiele trudniej. Stąd zapewne powstały zaokrąglone końcówki do nabierania potraw.

Oczywiście jednego, idealnego poziomu nie ma, ale dla herbaty sugerujemy ok 5-10 mm od rantu filiżanki. Jeśli chodzi o kawę, to oczywiście dla mleczka należy zostawić więcej miejsca. Jeśli kawa czarna, to analogicznie do herbaty.

@@protocol_and_etiquette Dziękuję za wyjaśnienia i najmocniej przepraszam, że tak długo zwlekałam z własną odpowiedzią. Moje pytanie pojawiło się w związku z wybraniem się do kawiarni z przyjaciółką. Była ona niezadowolona, kiedy przyniesiono jej napar nalany do wysokości 2/3 filiżanki. Z kolei ja byłam zachwycona, że wreszcie natrafiłam na lokal, gdzie znają się na rzeczy. W filiżance było miejsce zarówno na mleczko, jak i margines błędu (np. zbyt szybkiego ruchu filiżanką, cokolwiek w tym stylu. Jak wiemy, fizyka w takich przypadkach nie bierze jeńców). Powstał między nami przezabawny spór trwający do dzisiaj i - jak widzę - Pani jest w drużynie mojej przyjaciółki. Zacne, bo to czyni tę grę jeszcze przyjemniejszą. Z kolei ja kiedyś natrafiłam na podręcznik dla kelnerów, gdzie wykładnią było nalewanie naparu po poziomu mocowania górnego uszka, a to znacznie więcej, bo nawet ponad dwa centymetry do rantu. W mojej ocenie ma to sens nie tylko przy kawie: Anglicy, którzy bądź co bądź znają się na piciu herbaty, także dodają do niej mleczko i na nie również powinna być przestrzeń. Dodatkowo taką filiżankę znacznie jest łatwiej podnieść do ust, ponieważ nie ryzykujemy przelania się jej zawartości na boki naczynia, jak miałoby to miejsce, gdyby to rantu było - jak Państwo sugerują - zaledwie pół centymetra. Co więcej: z racji tego, że filiżanka jest nieco lżejsza z mniejszą ilością płynu, możemy z większą swobodą trzymać ją za uszko, nie wkładając weń palca. I jeszcze coś: jeśli nalejemy płyn do wspomnianego przez Państwa poziomu, wymusi to na nas nieestetyczne pochylenie głowy i szyi przynajmniej podczas pierwszego łyku. To my będziemy się musieli pochylać do filiżanki zamiast swobodnie przechylać ją, przykładając do naszych ust. Z przyjaciółką pięknie się na ten temat różnimy i mamy z tym dużo zabawy. Ze swojej strony żałuję, że odpowiedzi z poradnika dla kelnerów w jakikolwiek sposób nie utrwaliłam dla kolejnych pokoleń. Dlatego pytam, szukając potwierdzenia. Naturalnie gdyby Państwo chcieli zmienić barwy, to zapraszam do swojej drużyny. Byłabym zaszczycona. Ślę ukłony, Barbara Kubicka

Ten sposób jest bardzo dekoracyjny. Serdecznie polecamy ❤️

Słuszna uwaga!

Wtedy może pomóc mushy peas, albo sosik 😉

A dlaczego nie przyjęliśmy nakrycia stołu francuskiego, tylko brytyjski. Zasady mieszają się, jednakże ze względu na elegancję i skuteczność polecamy ten sposób. Poza Wielka Brytania stała się „arbiter elegantiarum” po wielkiej francuskiej emigracji do UK.

Serdecznie Pani dziękujemy ❤️

Serdecznie dziękuję ☺️

Serwetka powinna leżeć z lewej strony, nie z prawej. Takie są zasady etykiety.

Serdecznie dziękujemy za zwrócenie uwagi. Puryzm językowy jest dla nas niezmiernie ważny, ale jak widać czasem zdarzą się lapsusy.

W pełni zgadzamy się z Panią ❤️🍀🌳

Serdecznie pozdrawiamy🥰

Serdecznie dziękujemy.

O niczym takim nie mówiliśmy. Korzystając z okazji pragniemy życzyć Panu Świąt w życzliwej, choć podniosłej atmosferze, a w Nowym Roku wielu radości w dostrzeganiu urody życia ❤️❤️❤️

Bardzo dziękujemy. Zapraszamy serdecznie na zajęcia www.dobremaniery.com.pl Podczas konsumpcji posiłku Uczniowie ćwiczą zasady prawidłowego zachowania przy stole.

Można nabić na widelec i do tego zachęcamy.

@@protocol_and_etiquette Znam ten sposób, odwrócony widelec i zaciąganie na niego nożem. To od tej metody ludzie mają tak poobijane szkliwo na górnych "jedynkach" - myślałem że jest coś innego, coś czego może nie znam :) Ale mimo wszystko dziękuję za odpisanie i porady.

Dziękujemy za opinię. Nic nie stoi na przeszkodzie, abyśmy nagrali drugą część😀

Dziękujemy 😘😘😘

Niestety nie możemy się zgodzić, bo właśnie i ziemniaki, i surówkę łatwo tak nałożyć, a zarazem będzie to zawsze niewielka porcja. Taka w sam raz, aby nie wkładać zbyt dużo do ust.

@@protocol_and_etiquette Tak właśnie mnie uczono w domu - porcje wkładane do ust powinny być na tyle niewielkie, by nie "wydymały" policzków. Nic gorszego jak wypchane i wydęte policzki.

Bardzo trafna uwaga😊😊😊 Podziwiam intelekt, ale chytrze odpowiem, dlatego że w łyżce nie ma atramentu.

Polecamy bezpośredni kontakt z Panią Teresą-organizuje Ona wiele warsztatów stacjonarnych oraz wyjazdowych, które nie tylko pozwalają ćwiczyć rzemiosło, ale są też cudownymi spotkaniami w damskim towarzystwie🥰

@@michal4654 Kotlet kroimy tak jak np. pierogi. Osoba praworęczna trzyma widelec w prawej dłoni i kroi kotlet boczną jego krawędzią. Nadziewa odkrojony kawałek na ząbki i - nie obracając widelcem - przenosi go do ust (wypukłością "od siebie"). Natomiast ziemniaki, kaszę, surówkę nabiera się na widelec, trzymając go wypukłością do dołu (inaczej się nie da). Ale dotyczy to tylko sytuacji, gdy do spożywania potrawy używamy sam widelec.

@@michal4654 Kotlet mielony z łatwością kroimy boczną krawędzią widelca. Podobnie jak pierogi. Widelec trzymamy więc w prawej dłoni (osoby praworęczne), a nabierając ziemniaki, surówkę, jarzynkę trzymamy go wybrzuszeniem do dołu. W tym przypadku nóż jest całkowicie zbędny.

@@protocol_and_etiquette Dziękuję bardzo. Nie sądzę jednak, bym - prezentując swoją wiedzę i umiejętności - zdołała "pokonać" w tej dziedzinie Panią. Radośnie pozdrawiam i czekam na kolejne filmy z interesującej nas dziedziny.

Szanowna Pani, zasady etykiety jak wszystko podlegają zmianom. To co kiedyś obowiazywało, dziś wydaje się „trącić myszką”, a może być nadal prawdziwe. Kindersztuba zaś jest tym, co sprawdza się zawsze i wszędzie. Jeśli w obecnych czasach możemy na cokolwiek narzekać, to właśnie na wychowanie dzieci. Z troskliwie wychowanych dzieci zawsze wyrastają wspaniali dorośli, czego Pani wpis jest najlepszym dowodem.