Super sie czyta. Bardzo polecam

poszlo

milosnicy histori

kto wie lapka jesu zamiataj

Dzisiaj poziom tego portalu spadł. Nowe artykuły pisane pod ideologię, stare są odgrzewane. W komentarzach ludzie żrą się pomiędzy sobą, trudno o merytoryczną dyskusję.

Dokładnie tak.

Podoba mi się taka forma.❤

Wielki umysl i Wielki Czlowiek. Bkoczanowicz

Czyta się jednym tchem. Rzetelny dokument wzbogacony fabularnymi wstawkami sprawia, że trudno się oderwać. Dla miłośników realiów życia w Ameryce Południowej książka w sam raz, przypuszczam, że dla autora była to podróż życia. Saludos cordiales.

Bardzo miło posłuchać kogoś tak naturalnego, bez pozy, bez nadęcia. Aż mnie te książki zainteresowały!

To są naprawdę dwie wyjątkowe autorki.

Późno trafiłam, ale bardzo jestem pod wrażeniem. Na tyle mocno, że zakupiłam książkę i czekam z niecierpliwością na przesyłkę. Świetna, poszerzająca horyzonty rozmowa ❤

Film cudownie zmontowany, świetna aranżacja 🎥

Jak to w Dozywociu nie ma rodziny?? I ludzi?? Nowa rodzina Konrada jest najbardziej żywą, prawdziwą, wzruszająca i, no… najbardziej rodzinową rodzina wśród bohaterów wielu książek, które pożeram w tempie graniczącym z patologia. Jako arodzinna introwertyczka dawno się tak nie wzruszyłam idea posiadania rodziny z wszystkimi jej pypciami i pupciami. Wręcz poczułam się na chwile częścią tej rodziny. W porównaniu z cyklem Dożywocia uroczy Dywan pod względem głębi rodzinności wypada blado. Natomiast Wichrowe Wzgórza grają w podobnej lidze romansu, co Szalawila i jej Oczy Uroczne. Uwielbiam te bohaterkę, jest taka wielowymiarowa, ewoluuje, mięknie pod wpływem prawdy o sobie i miłości, zakochałam się. Tereska jest śmiszna, ale wile do skrzydeł nie dorasta. Myślę, ze fantasy daje Pani możliwość zagłębienia się w ludzka psychikę bardziej niż jakakolwiek obyczajowka. Eksploruje bardzo mi bliskie i nieskończenie bardziej fascynujące od sf światy wewnętrzne i archetypowe ( vide Jung i Heros Journey). Bo tak naprawdę skąd się wzięło fantasy, jak nie z rozwijania wątków baśniowych, które opisują dynamikę archetypów w psychice, a nie rzeczywistych relacji międzyludzkich czy przygód w realu. Zreszta to samo dotyczy Biblii i całej reszty świętych ksiąg. Bardzo dziękuje za otuchę i dobra zabawę i bardzo bardzo barssszzzzo upraszam o więcej fantasy - wątki słowiańskie czynią je bliższymi i bardziej walącymi jak obuchem naszym wschodnim duszom.

Jestem wielkim fanem twórczości Pana Siembiedy i bardzo dziękuję za wywiad!

Tak jest ze , cialo ofiary to mapa przestepstwa.

Dziękują za pełen obraz ,na oczny i jest to moja następna książka do przeczytania musowo 👍 .Dziwne ze go nie zabili w tym więzieniu .Pozdrawiam.

Jest naturalny, mówi to co myśli.

Wspaniała rozmowa. Dziękuję. Pozdrawiam

no i się nie udało...

❤

Aga Antczak, ja także lubię być zaczytany, bo na ponowne zakochanie, będąc już zakochanym "na zabój" - jak mówi Warszawa, jest już w moim wieku za późno. Pozdrawiam Panią życząc milionowych lub tylko tysięcznych nakłągów. Wojciech J. Antczak autor "Szczurowiska" i jeszcze paru innych pozycji.

jak ja kocham mistrz i małgorzata

A co sie stalo z obrazem, ktos wylal na niego butelke wybielacza? ;) A ta muzyka jest tak glosna ze az przesterowana. Moze potrzebujecie montazysty?

Szkoda, że dźwięk taki słaby 😢

Cudowna osoba! Do tego książki Pani Kisiel to po prostu świeża jakość: łzy wzruszenia i śmiechu sie mieszają w całym Dożywociu, plus kryminały (bo teraz juz chyba dwa?) sa po prostu świetnie napisane

Eee, to piękne!🥰

ostatnia wypowiedz mnie zachwycila!

Od czasu jak przeczytalam pierwsza czesc ,szukam klucza do ściany.

Uwielbiam Cię Kristin narazie przeczytałam 9 Twoich książek są super bardzo gorąco polecam 👍

W Imieniu Ojca Syna Ducha Świętego , Amen Błogosławię I pozdrawiam

Czy noe boli Cię I nie dotyka w inny sposób fakt że jako pisarze zawodowi utrzymujecie się właściwie z ukrywania w gąszczach wlasnych spostrzeżeń I spekulacji Prawdy calosciowo przedstawionej w Ewangelii, nauce , postawie Zbawiciela Jezusa Chrystusa ?Wciąż aktualnej teraz I zawsze w Imieniu

będę nadrabiać w 2023 :) i czekam na kolejne wyniki :)

Wow chciałam do obejrzeć i znalazłam

Dziękuję za życzenia świąteczne. Nie wiedziałem, że platforma *Lubimy czytać* jest miejscem zatrudnienia 15 lub nawet 19 ludzi. Małym problemem nagrania jest pogłos. Są mikrofony dostosowane do różnych warunków, które głos ludzki (także na tle muzyki) przekazują w bardzo naturalny sposób. Nie mogę zrobić wskazania bo zależy to od rodzaju kamery. Z reguły stosuje się kilka mikrofonów. 😃

Nowego Roku jeszcze lepszego niż obecny 🙂💪🍀

Wesołych Świąt 🎄

Wesołych Świąt 🕊️✨

Anyone know the status of the Ranger's Apprentice show?

Wieści za wschodniej granicy przytłoczyły, ale wieści o innych wojnach trwających w europie już nie przytłaczają tak jak te między upa i ruskimi. Śmieszą mnie takie wypowiedzi :D

Mega talent 👏👏

Prosimy o więcej takich rozmów i ich prowadzenia, a nie tego pana, co zawsze, który robi wrażenie jakby nie słuchał rozmowy 😅

Genialne streszczenie jednej z moich ukochanych książek ,chyba przeczytam po raz kolejny...

pierwsze słyszę o wielu. szkoda że w fantastyce młodzieżowej nie było żadnego PL autora. oczywiście "Czuła przewodniczka" nie ma nic wspólnego z tzw. Sanah? #hopesocausedislikeheralot.

Słabe to, jestem na nie. Lapa w dół.

L O V E Y O U !!! Dzięki że nagrała ten film bo jestem twoją wielką fanką, dlatego że opowiadasz tak ciekawie o innych rodzajach miłości ! ! !

Streszczenie świetne ! polecam przeczytać w oryginale, w j. rosyjskim. Czytałam jako nastolatka ponad 40 lat temu, właśnie w oryginale, czytałam kilka razy i stale odkrywałam inne przesłanie. Pózniej czytałam już co 10, 20 lat i znowu jak pierwszy raz.

W ksiażce Mariusz Surosz - sięga także do jednego z największych fenomenów w historii naszych południowych sąsiadów - do husytyzmu. Sięga do tematyki, którą zna bardzo słabo, a jego wiedzę na temat husytyzmu można określić (najdelikatniej) jako powierzchowną. Słowo „powierzchowna” nie jest przypadkowe - wystarczy zerknąć na kilka przypisów w części dotyczącej tematyki husyckiej, np. w przypisie nr 25 autor odwołuje się do książki: J. Kejřa Husité, do jej str 7, a to dosłownie pierwsza strona książki z tekstem i M. Surosz zacytował ją w całości ponieważ na tej stronie cały tekst to dwuzdaniowy cytat z czeskiego XIX wiecznego historyka F. Palackeho... Z kolei przypis nr 28, odsyła nas do książki: J. Raka Bývali Čechové… České historické mýty a stereotypy, tym razem „aż” do str. 51, tylko że to pierwsza strona rozdziału ”Naród boźích bojovníku” poświęconego właśnie okresowi husyckiemu (wcześniejsze rozdziały dotyczą innych zagadnień). I znowu cytat to dwa pierwsze zdania z tej strony… Przypis nr 26 odwołuje się do wydanej w 1885 roku książki T.G. Masaryka - Česká otázka, do str . 8. I znowu mamy cytat z pierwszej strony książki z tekstem, a dokładnie jej przedmowy. Cytat jest zresztą niepełny: „Wierzę […] że historia narodu…” i M. Surosz opuścił ważne słowa tzn. że Masaryk pisze wyraźnie że „Věřím s Kollárem, že historie národů…”. Niby szczegół, ale przyszły pierwszy prezydent Czechosłowacji, wyraźnie wskazuje, że nie wymyślił sobie sam tej pozytywnej oceny husytów, ale podziela zdanie jednego z wybitniejszych XIX - wiecznych słowackich historyków i publicystów Jan Kollára. Oczywiście te cytaty z pierwszych stron przywołanych książek - mogłyby być tylko wyjątkowym zbiegiem okoliczności. Jednak z tego, co autor pisze w swojej książce wynika, że najprawdopodobniej poprzestał na lekturze tylko tych pierwszych stron, ponieważ w „Praga. Czeskie ścieżki” mamy niestety do czynienia z narracją, wg której tylko husyci byli tą „złą stroną”, chcieli tylko palić i rabować. Według autora to husyci atakowali, mordowali i grabili i to „husyci stanęli przeciwko katolikom”. Mamy więc do czynienia z narracją, która niezwykle złożony temat ruchu husyckiego opisuje jednostronnie i często niezgodnie z faktami historycznymi. Czytelnik nie dowie się np. że katolicy wyłapywali husytów, torturowali i mordowali ich, palili na stosach, wrzucali żywcem do nieczynnych szybów kopalnianych, i że m.in. takie prześladowania spowodowały wybuch rewolucji. Czytelnik nie pozna choćby zarysu różnorodnych nurtów ruchu husyckiego. Nie dowie się też, że na początku wojen husyckich, znaczna część husytów miała poważne rozterki natury religijnej czy mogą brać broń do ręki, walczyć i zabijać nawet w obronie własnej, że wielu husytów było przeciwnych stosowaniu kary śmierci, o ważnej roli Uniwersytetu Praskiego w ruchu husyckim itd. itd. Informacje te, które burzą czarny i „toporny” obraz ruchu husyckiego w tej książce, albo zostały świadomie pominięte albo są kompletnie nieznane jej autorowi ? Nie brakuje także w książce elementarnych błędów historycznych. Autor pisze np. że po rozbiciu husyckich radykałów przez koalicję katolików i umiarkowanych husytów w bitwie pod Lipanami (1434) jeńców spalono żywcem w stodołach. Czytelnik nie dowie się już jednak, że to katolickie wojska spaliły część wziętych przez siebie husyckich jeńców, natomiast umiarkowani husyci swoich jeńców po miesiącu wypuścili i to nie tylko prostych wojowników i rycerzy, ale także przywódców ideowych, religijnych i wojskowych radykalnego skrzydła. Dokładny opis tych faktów historycznych jest przecież na str. 185 książki J. Kejř , „Husité”, którą autor podobno czytał (?). No, ale to aż 185 strona… Choć M. Surosz przywołuje Masaryka jako przykład polityka odwołującego się do husytyzmu to niestety nie zauważył, że Masaryk w swojej książce „Česká otázka”, pisze wyraźnie, że od tradycji związanych ze zwycięstwami wojsk husyckich wyżej stawia nurt filozoficzny i pacyfistyczny, że wyżej od hetmana Jana Żiżki stawia Petra Chelčického - husyckiego reformatora, filozofa, pacyfistę potępiającego przemoc i wojny. Masaryk na ss. 230-231 pisze o tym przecież wprost: „Chelčický, lepší vzor člověka českého”. Tylko że to aż 230 strona… Z kilkoma innymi książkami dot. tematyki husyckiej wymienionymi w bibliografii "Pragi.Czeskie ścieżki" jest równie „dziwna sprawa”. Znajdziemy tam dwie monografie jednego z największych historyków - husytologów na świecie prof. Petra Ćornej: „30. 7. 1419 - První pražská defenestrace : krvavá neděle uprostřed léta.” z 2010. i monumentalną, licząca 855 stron (!) książkę pt. „Jan Žižka: život a doba husitského válečníka” z 2019 - efekt kilkudziesięciu lat badań naukowych. Niestety mimo umieszczenia tych pozycji w bibliografii, M. Surosz często pisze o Janie Żiżce rzeczy sprzeczne z wynikami badań prof. Ćorneja. Pojawia się więc pytanie czy polski eseista nie zgadza się z najlepszym husytologiem? Podważa wyniki jego badań ? znalazł jakieś nowe, nieznane źródła, które stawiają pod znakiem zapytania dorobek naukowy prof. Ćorneja? Czy też po prostu nie czytał tych książek? M. Surosz pisze np. że w udział Jana Żiżki w bitwie pod Grunwaldem powątpiewają historycy ?? Tymczasem prof. Ćornej ( „Jan Žižka: život a doba...” str. 72) pisze dokładnie na odwrót tzn. że w udział Żiżki w bitwie pod Grunwaldem to raczej się nie wątpi. Niestety ale M. Surosz pozwala sobie także zafałszowywać historię. Na str. 48, pisze, że Źiźka nie oszczędzał wrogów, nie miał dla nich litości, co jest oczywiście kompletnie niezgodne z faktami historycznymi. Husycki hetman prowadził wojnę „normalnymi środkami” jak na realia wojny religijnej i domowej w XV wieku, ale kierował się kodeksem rycerskim i zgodnie z nim wielokrotnie oszczędzał kobiety i dzieci. Potrafił także często okazać litość jeńcom wojennym np. Bohuslavovi ze Švamberka - swojemu największemu i najbardziej nieprzejednanemu wrogowi z pierwszego roku rewolucji. Oszczędził także Zawiszę Czarnego i kilku innych polskich rycerzy walczących przeciw husytom, a wziętych do niewoli po zdobyciu Czeskiego Brodu w 1422 r. Jeśli kiedyś M. Surosz przeczyta ww. książkę „Jan Žižka: život a doba…”, to znajdzie tam (np. na str 227, 247, 320, 448, 514, 546.), wiele innych przykładów rycerskiego zachowania Źiźki m.in. okazanie litości setkom przeciwników wziętych do niewoli w różnych starciach. Podsumowując, mógłbym podać jeszcze kilka przykładów ”rewelacji” dot. husytów jakie znalazły się w książce „Praga. Czeskie ścieżki”, ale nie chciałbym zanudzić historycznymi szczegółami. Trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że biorąc pod uwagę poziom wiedzy (a raczej niewiedzy) autora o ruchu husyckim, mógł on się stać ofiarą jednego z wielu „sensacyjnych” artykulików pojawiających się w czeskiej prasie bulwarowej, których autorzy na 2-3 stronkach, nie przejmując się faktami historycznymi i wynikami naukowych badań na siłę zohydzając husytów. Efektem jest powtarzanie przez M. Surosza wielu półprawd, mitów i „klisz” antyhusyckiej propagandy. Dlatego też w tej część jego książki, która dot. tematyki husyckiej brak jest spójności, a niektórzy czytelnicy piszą wręcz o „chaosie chronologicznym, tematyczny i przypadkowości”.

super! dzięki za relacje :) czekam na więcej powodzenia !

Super materiał, pozdrowienia z lasu 😊🌳🌲