Bardzo ciekawa rozmowa i bardzo chętnie bym przeczytał książkę Pana Tomasza o Batmanach Joela Schumachera jeśli uda się ją wydać w Polsce.

Świetny materiał, dziękuję za analizę BTAS. Z przyjemnością słucham każdego 😊

Bardzo ciekawa rozmowa! Świetnie się słuchało. Dzięki!

Komiks ze Strachem to chyba przede wszystkim As Crow Flies

świetny materiał!

Miło posłuchać rozmowy dwóch pasjonatów z dwóch różnych pokoleń.

Fajna, ciekawa rozmowa. Wysłuchałem z przyjemnością.

Zróbcie odcinek o "Arkham Asylum: Poważny dom na poważnej ziemi" :-D

typ gada jakby był zapowietrzony i miał zaraz pęknąć 😰

Drobna uwaga: maska Riddlera to po prostu maska arktyczna US Army

Bardzo ciekawa dyskusja ❤ proszę o powtórkę w duecie z omówieniem Batmana filmowego 😊

Joker nie potrzebuje Jokera, ale czy my go potrzebujemy? To pytanie wybrzmiewało w mojej głowie po seansie filmu "Joker: Folie à deux". Film, mimo potencjału i świetnej pierwszej części, zawiódł. Ale dlaczego? Tytułowego bohatera filmu Todda Phillipsa można nazwać inaczej, Harley Quinn można nazwać inaczej. Tak samo jak szpital, w którym się znajdują, o mieście już nie wspominając. Gdyby te wszystkie imiona i nazwy pozmieniać, produkcja nic by nie straciła, a nawet, śmiem twierdzić, że mogłaby wiele zyskać. Bo to wszystko nie ma nic wspólnego z Gotham, jakie znamy i jakie można by interpretować. Tę samą myśl miałem, oglądając pierwszą część serii o głównym antagoniście Batmana. Tylko mimo wszystko była to inna sytuacja. W filmie z 2019 roku mieliśmy preludium szaleńca. Joker nie ma jasno opisanej genezy, ba, nie mamy nawet pewności jak naprawdę się nazywa. Mimo to twórcy pokazali nam jedną z dróg, którą mógł podążać Arthur Fleck, zanim stał się Jokerem. Mogliśmy zobaczyć sumę jego osobowości, problemów, relacji, traum - wszystko to, co składa się na niego i jego zachowanie. To, co miało nam ostatecznie dać Jokera. I choć uważam, że ten film sam w sobie był wybitny, tak samo jak rola Joaquina Phoenixa, to czułem w jednym aspekcie niedosyt. Mamy szaleńca, osobę z problemami, socjopatę, narcyza, ale w tym wszystkim Joker jest pozbawiony swojego geniuszu i inteligencji na poziomie wyższym niż podstawowy - a to nie taki Mistrz Chaosu, jakiego znamy. Nie umiem sobie wyobrazić, że Joker z filmu Todda Phillipsa toczy zażarty pojedynek z Batmanem. Jak ktoś taki mógłby doprowadzić Mrocznego Rycerza do granic wysiłku, nawet jeśli byłby to George Clooney ze swoimi batsutkami? Arthur Fleck jest zwyczajnie na to zbyt głupi. Jednak nie będę się nad tym pastwił, ponieważ był to wstęp do większej całości. Tak przynajmniej można było przypuszczać, ale czy na pewno? Po sukcesie pierwszego filmu twórcy szybko zaczęli prace nad kontynuacją. To oznaczało, że mieliśmy dostać szansę na pogłębienie profilu psychologicznego głównego bohatera. Fani dostali możliwość wypłynięcia na głębiny umysłu szaleńca. Jednak pojawił się problem. Sternik zaginął albo sam oszalał, bo w tym szaleństwie zabrakło metody. Joker był zagubiony we własnym umyśle. Nie potrafił znaleźć drogi, którą chce podążać. Czy taki powinien być Joker? Gdzie się podział socjopata, który nie stawiał sobie granic, by osiągnąć swój cel? Życiem Arthura Flecka rządzi przypadek. Ponad dwie godziny filmu, a może nawet jeszcze więcej - bo to w końcu druga część serii - to jednak zbyt dużo, by całą anarchię i zło oprzeć na przypadku. Bo niby dlaczego ktoś miałby podążać za kimś takim jak Joker z filmu Todda Phillipsa? Osoba chora psychicznie i morderca? Jasne, zdarzało się, że seryjni mordercy mieli swoich wiernych fanów, ale żaden z nich nie był tak nijaki względem rzeszy swoich odbiorców. Arthur teoretycznie starał się robić show na sali sądowej, ale nie miał na to planu. Chciał jedynie zaspokoić swoją narcystyczną naturę. Zmęczone Gotham? Nie widać go. To miasto jest co najwyżej tłem tła. Oczywiście, gdzieś tam je zobaczymy, ale dlaczego ludzie są zmęczeni przemocą czy złem tego miejsca? Dlaczego mieliby pójść drogą deprawacji? Bo obca im osoba zabiła pięć, a jak się później opinia publiczna dowiedziała, sześć osób? Jest to dla mnie niewątpliwie słaba wymówka i wytrych, by zbudować nikczemny pomnik Jokera. Niestety jest to kolos na glinianych nogach. Choć to i tak raczej komplement, bo wygląda to bardziej na kupkę piasku. Deską ratunku mogła być Harley Quinn. Jednak w moim odczuciu dziewczyna Jokera jest jak betonowe buty - ciągnie całą produkcję na dno. Ale nie chcę się pastwić nad Lady Gagą, bo jej gra aktorska była jasnym punktem tego filmu. Tutaj zdecydowanie bardziej zawiódł scenariusz. Skoro adwokat Jokera miała bliżej do Harley niż sama Harley, to pojawia się problem. Maryanne Stewart starała się dostrzegać głębię człowieka i jego problemów, nawet wielokrotnego mordercy, jakim był Arthur Fleck. Broniła go, gdy ten nieudolnie próbował wykorzystać jej dobroć. Zostały zarysowane szkice pod możliwą manipulację na linii klient-adwokat. I choć to tak naprawdę niewiele, to wciąż więcej niż sama Quinn. Ta bowiem była tylko zafascynowana Jokerem, ale dlaczego? Skąd “folie à deux”, czyli paranoja indukowana? Na jakiej podstawie paranoje tego psychopaty miały udzielić się jej? Ona sama zachowuje się, jakby nie miała zielonego pojęcia. Fascynacja złem dla samej fascynacji i to tyle. Nie rozumiem, dlaczego twórcy postanowili zrobić z lekarza psychiatry pacjentkę, która wzięła się znikąd i postanowiła zbzikować na punkcie Jokera. Ta relacja ma fantastyczne fundamenty pod genialny film psychologiczny. Od stosunku lekarz-pacjent po obsesję na punkcie drugiej osoby, może nawet z syndromem sztokholmskim. A tutaj dostajemy słabego szaleńca, który będzie podążał w kierunku jaki wskaże jej palec. W takiej sytuacji jeszcze bardziej zastanawia mnie, jak ktoś tak uległy mógłby trząść półświatkiem Gotham? W tym filmie w ogóle można odnieść wrażenie, że wszystko jest na odwrót. W każdej innej produkcji przeszłość Jokera była nam nieznana. W przypadku jego partnerki możemy poznać jej historię, a nawet jesteśmy świadkami jej przemiany. Tutaj jest zgoła inaczej. Niby słyszymy coś o Harley Quinn, ale możemy się tylko domyślać, ile w tym prawdy. Z drugiej strony mamy Komika, którego mogliśmy świetnie poznać i który tak naprawdę kryje niewiele tajemnic przed nami. Mamy również pokazane toksyczne relacje, w których to ona góruje nad nim, wyznaczając szalone tory jakimi mają podążać. Joker wydaje się być zadowolony, bo znalazł kogoś, kto podlewa jego wewnętrznego narcyza. Jednak staje się jej marionetką. Mogliśmy dostać kolejny upadek człowieka, który mógłby być choćby morałem, a tak dostaliśmy odpad, który nie prowadził do czegokolwiek. Twórcy Jokera mieli na wyciągnięcie ręki poukładane klocki, ale postanowili podrzeć instrukcję, konstrukcję rozwalić, schować do pudełka i postawić zdezelowane opakowanie na półce. Tym samym na końcu widzimy króla przestępczości Gotham, który jest nagi, niezdolny do egzystencji na najwyższym poziomie zła, czy nawet na jakimkolwiek innym poziomie niż przypadek. Mamy “przeciwnika”, na którego Batman by nawet nie spojrzał. Bo po co? Skoro Jokera mogą spacyfikować dwaj zbliżający się do emerytury policjanci. I choć Mroczny Rycerz nie jest w jakikolwiek sposób wspominany w całej serii, to w ekosystemie Gotham nie ma miejsca na brak tego pojedynku. Nawet jeśli miałby on być w dalszej przyszłości. Ten duet się dopełnia, potrzebuje siebie. Bez Jokera nie ma Batmana. A niestety patrząc na takiego „Księcia Zbrodni” to w pojedynku dostalibyśmy co najwyżej Gacka z Klaunem. Na swoją obronę Todd Phillips mówi tak: "Arthur Fleck is never referred to as 'The Joker,' but instead may merely be 'a Joker'." Może po to mamy ostatnią scenę śmierci Jokera. Bo to nie TEN Joker. Może każdy ma w sobie tego szaleńca, tak jak każdy ma swoje Westerplatte. Jednak na miejscu reżysera zostawiłbym samo “the” i “a”. Miałoby to więcej sensu. Filmy zyskałyby merytorycznie więcej. Twórcy chcieli szukać przesłania i metafor, ale druga część serii, zamiast dać nam cokolwiek w tym kierunku, dała rozczarowanie. Jest to film o niczym. Chociaż pewnie wtedy box office miałby problemy, bo film nie miałby swojego clickbaitu w postaci tytułu. Szkoda tak zmarnowanego potencjału.

To jest film o rozczarowaniu człowiekiem, który przez chwilę przybrał maskę uosobienia chaosu. Zupełnie z resztą przypadkiem. O człowieku, którego upust złości po dekadach wykorzystywania staje się iskrą podpalającą i tak już wszędzie rozsypany proch niesprawiedliwości społecznej. Wykorzystywany przez całe dekady Artur w drugiej części nadal jest wykorzystywany albo „używany” przez ludzi a przede wszystkim przez Lee. Kiedy okazuje się że nie chce nosić maski Boga chaosu zostaje zamordowany przez niezadowolonego psychofana, który przejmuje pałeczkę. Też na kolejną chwilę bo zaraz pojawi się ktoś inny, bardziej charyzmatyczny. Jest to film o tym że Joker nigdy nie istniał jako konkretny człowiek a Artur Fleck był nim tylko przez chwilę. I tak naprawdę wbrew sobie albo obok siebie, w fantazji bardziej niż w rzeczywistości. A ten styk fantazji i brutalnej rzeczywistości to to czym chcieli widzieć go jego wyznawcy.

Cieszę się, że wybrałeś ten temat, bo rzeczywiście ta nadchodzącą inicjatywa Absolute może trochę namieszać i to nie tylko u Batmana, ale też u Supermana I Wonder Woman. Śledzę temat z zaciekawieniem przede wszystkim z uwagi na nazwiska twórców przypisanych do poszczególnych tytułów, którzy są w mojej ocenie w stanie stworzyć coś niesamowitego, jeżeli dostaną odpowiedno dużo swobody od DC. Pokładam więc w tych pierwszych numerach całkiem spore nadzieje. Liczę, że po premierze, podzielicie się swoimi wrażeniami.

Kolejna potężna audycja.

239 ogladniec i tylko 2 komentarze - ludzie to coraz wieksze lenie...

Moj ulubiony odcinek ever :)

WOW z tym rysownikiem komiksow nie wiedzialem ze to bylo powiazane z tym serialem - strasznie mi sie to podbalo - nie bylo internetu a zobaczyc wtedy biura Marvela to bylo COS ! ! !

Licze ze kiedys bedzie omowiony rowniez mega serialu ale u nas puszczanego o jakis chorych godzinach w nocy - Outer Limits.

W planach do obejrzenia ale ciagle nie wychodzi :)

Zupełnie przypadkowo trafiłem zarówno na blof "Gotham w deszczu", jak i na Wasz podcast. Jestem niesamowicie podekstywowany tym co tworzycie i nie mogę się doczekać zagłębienia się w Waszą twórczość. Dzięki za to co tworzycie!

Trylogia Nolana dała nam jedno z najciekawszych podejść do mrocznego rycerza gdzie ma on rzeczywiście cel a nie po omacku walczy z przestępcami do emerytury

Dzięki za kolejne omówienie :) zanim opiszę moje odczucia związane z tymi 2 epizodami to najpierw pytanie: czy odcinki TAS będą omawiane wybiórczo czy planujecie omówić całość? Jeśli tak to jaki jest klucz w kolejności omawiania?

Oglądałem to będąc w przedszkolu (grupa starszaków, więc jakieś 6 lat). Odcinek wtedy wciskał w fotel, wywoływał strach, niepokój, ale nie na tyle, by wyłączyć, uciekać sprzed telewizora lub mieć koszmary. Od tamtej pory Two-Face to mój ulubiony vilian.

Zacznijmy od tego, że BTAS nigdy nie był do końca dla dzieci. Ja po premierze z manbatem byłem jako dzieciak wstrząśnięty, ale jednocześnie zafascynowany.

W ramach ciekawostki obejrzałem ten serial napierw ja (36 lat) a później córka (12 lat) Jeśli chodzi o mnie już chyba zaczynam się przyzwyczajać że dzisiejsze produkcje muszą mieć pewne wymuszone inkluzywne zmiany w stosunku co do pierwowzórow z komiksów, innych produkcji filmowych itd. Pomijając ten fakt i swego rodzaju 'sito' w postaci pierwszego imo najgorszego odcinka serial uważam za ciekawy i dobrze zrealizowany. Tak serial korzysta z klimatu The Animated Series jednak jest zdecydowanie bardziej skierowany do dojrzałego odbiorcy. Paradoksalnie nie oznacza to że młodsi widzowie nie zainteresują się tymi historiami gdyż pewna granicą przesunęła się bardzo w stronę kategorii R. Widać że ten sezon mimo koherentnych kryminalnych nie raz świetnych historii posiada dłuższy wątek skupiający się na relacjach Batmana / Bruce'a z innymi postaciami Gotham. W tym kontekście jest to zaledwie wstęp i rozłożenie pionków ma planszy. Jeśli chodzi o same historie to one tu wygrywają. Dużo kryminału, sporo gangsterki i wszytko to w podane w sosie noir. Batman jest na początku drogi ale jest inteligentnym detektywem, często dostającym w mordę, jako Bruce również jest wiarygodny w tym jak się zachowuje. Nie jest to serial oczywiście doskonały, jest kilka zgrzytów jak np mały Bruce który mówi do Alfreda że wszystkich zabije czy jakoś tak (da fak?) albo zbyt dużo kija w dup u Batmana w każdej możliwej scenie. Czekam na sezon 2 w którym myślę że są szanse na większy rozwój charakteru kluczowych postaci Z perspektywy 12 latki ten serial zachwyca. Jest czymś odświeżajacym po różnych aktorskich bełkotach z netfliksowymi produkcjami.na czele. Ogromnym plusem jest to że po przejściu tego sezonu zaczęła oglądać BTAS 💪

Wiecej mroku w klimatach noir jest w TAS tutaj tego jak na lekarstwo;/

Serial poprostu dobry ale zadnego pamietnego odcinka jak w TAS nie bylo.

dzis coraz mniej kreatywnosci - ida na skroty i z chudego robia grubego, z bialego czarnego, z faceta kobiete itp. W normalnych czasach jakos bez problemu potrafiono np wymyslic od podstaw Harley Quiin i nikt z tym nie mial problemu...

Noir to tylko chyba w czolowce bylo a moglo byc tak pieknie. Strasznie "czyste" jest to Gotham, szkoda bo zapowiadalo sie ciekawie.

Jakie są moje odczucia po seansie? Chyba jest mi po prostu przykro. Przykro, bo dobrze mi znani i lubiani bohaterowie stali się cieniami samych siebie. ,,Ulepszono" ich tak by wpasowali się w dzisiejsze standardy branży filmowej. Bo nie liczy się już ciekawa fabuła, dobrze napisane postacie a napchanie produkcji poprawnością i różnorodnością. To było przecież takie potrzebne, żeby komisarz Gordon i Barbara byli czarnoskórzy, Alfred miał nadwagę a Pingwinowi zmieniono płeć. A to tylko najbardziej wybijające się przykłady. Dostrzegam niestety więcej negatywów. Alfred, którego ceniłam za cięty język w tej wersji zatracił to coś a jego postać została spłycona tylko do tego, że zamartwia się o Batmana. Z kolei Harley Quinn pozbawiono nie tylko charakterystycznych blond włosów ale także powiązań z pewnym psychopatycznym gościem. Wszystko wskazuje na to, że Joker został kompletnie wymazany z jej historii. Tylko jest jeden zasadniczy problem - nasza Harley nie ma za dobrych powodów, żeby stać się czarnym charakterem tak sama z siebie. I to widać, aż za bardzo. O i na pewno pamiętacie jaka relacja łączyła Batmana i Kobiete Kot i jak ciekawie przedstawiono ją chociażby w Batman TAS. No to fajnie bo tutaj takiej nie doświadczymy. Relacja pomiędzy tą dwójką nie istnieje xd Co najgorsze, na tym doskonaleniu fabuły ucierpiał sam Batman, którego historie mam wrażenie okrojono zupełnie do minimum przez co wydaje się zwyczajnie nijaki - a główny bohater przecież nie może taki być.

Batman The Animated Series był serialem mojego dziecinstwa, choć muszę przyznać, że odcinki pamietam jak przez mgłę. W mojej głowie zapisał się odcinek ze Strachem na Wróble oraz czarnym charakterem, który przypominał zombie (miał zawieszoną na szyi linę od szubienicy). Dziękuję za przypomnienie. Watki ekologiczne w historiach komiksowych i animowanych to potężna kopalnia tematow, refleksji. Zwłaszcza w dzisiejszych czasach. Można tutaj wędrować od wspomnianego odcinka batmanowego serialu, poprzez Animalmana, Aquamana, Potwora z Bagien (zwlaszcza jezeli chodzi o scenariusze A. Moore'a), Poison Ivy, kończąc na postaciach od Marvela (Kraven, Tiger Shark).

Bardzo dziękuję za ciekawe słuchowisko. Bardzo lubię dygresje oraz odniesienia do innych dzieł kultury przez pana Chudolińskiego (widać szeroką wiedzę z zakresu socjologii i filozofii). Nie słyszałem wcześniej o tej historii i zostałem przez Panów zachęcony, aby w przyszłości się z nią zapoznać. Mam nadzieję, że kiedyś zostanie omówiona tutaj saga Batman vs Predator. To komiks mojego dzieciństwa, mający w sobie również elementy horroru, co szokowało mnie i jednocześnie fascynowało jako młodego odbiorcę (Batman stający naprzeciw bezlitosnego, brutalnego łowcy z kosmosu). Pozdrawiam serdecznie.

Bardzo ciekawy i cenny materiał. Dziękuję.

Podcast bardzo fajny chyba zostanę wstałem słuchaczem podcastów Gotham w deszczu bo robicie naprawdę fajną robotę w kwestii wypowiedzi jednego z mówców to nie zgadzam się seriale o Batmanie jeżeli kontynuują jakiś cykl seriali z dawnych lat to powinien być kierowany do odbiorców z tamtych lat a nie kolejny serial dostosowywany pod młodzież bo młodzież ma zupełnie inny pogląd na stare seriale i w większość z młodzieży nie docenia wartości starych seriali dlatego lepiej tworzyć produkcję pod starych odbiorców

zmiana ras, zmiana płci, zmiana orientacji seksualnej, no i oczywiście dużo grubasów. to najważniejsze w nowej animacji batman

Świetny odcinek. Jest to wzór jak w 20 minut jednocześnie: zawrzeć pełnoprawną, samowystarczalną historię od a do z, wprowadzić nowe charaktery, dać tym postaciom origin, zamknąć odcinek zapadajaca w pamięć puentą, jednocześnie trzymać się poważnego stylu całego serialu, a przełamać to lekkim humorem nie przesadzajac przy tym. Imo odcinek doskonały mogący służyć za przykład w szkołach filmowych dla rezyserow jak się robi krótki metraż. Dzięki za tak długie i dogłębne omówienie kolejnego odcinka. Super się was słucha. Lubię kiedy gdzieś oddalacie się od tematu w inne rejony bo takie offtopy często dają do zrozumienia jakie zdarzenia miały miejsce przy tworzeniu tego serialu. Oglądam każdy odcinek w momencie publikacji podcastu. Wtedy mam całość i jest to mega satysfakcjonujące. Pozwala mi też inaczej spojrzeć na materiał który przecież znam bardzo dobrze. Trzymam kciuki żebysie nie zniechęcili się i dociągnęli serię do końca i jeszcze dłużej

Dobrze sie Was słucha. Mam nadzieję, że będziecie dalej tworzyć. Nie bojcie się schodzić czasem z głównego tematu odcinka (np. Mr. Freeze wg. Snydera), bo to może być źródło najlepszych ciekawostek i dyskusji. Pozdrawiam ciepło (choć tematycznie bardziej pasuje chłodno).

Zabrakło ciekawostki, że oryginalny DC 27 był troszkę bardziej krwawy, a późniejsze reprinty lekko podcenzurowame :)

Super odcinek ❤️ czytaliście wszystkie Batmany od nr 1?

😮

Świetne omówienie kolejnych epizodów Batman TAS. Jeśli chodzi o mój punkt widzenia na te dwa odcinki to jestem gdzieś pośrodku, w stosunku do zaprezentowanych tu opinii. Po pierwsze gdyby wziąć pod uwagę kontekst czasowy, kiedy ta animacja powstała to przez to co już zostało powiedziane czyli technikę rysowania itp była (i mam nadzieje że jest) bardzo magnetyczna dla młodego odbiorcy, w porównaniu do bardzo kolorowych i niejednokrotnie infantylnych animacji z lat 80 i nawet później 90. Jednak biorąc pod uwagę to że wiemy co będzie dalej, jakie świetne historie nas czekają gdzie ciężar poważniejszych tematów będzie wręcz miejscami zaskakujący jak na animacje skierowaną do dzieci to rzeczywiście te dwa odcinki nie robią już takiego wrażenia. Zgadzam się również z opinią że pierwszy z dwóch epizodów jest znacznie ciekawszy i daje więcej przyjemności z oglądania. Chciałem tez zapytać o coś co albo nie do końca wybrzmiało albo ja nie zauważyłem gdy oglądałem te odcinki. Mianowicie jest scena gdy Catwoman całuje Batmana. W tym momencie Batman otwiera szerzej oczy, jakby orientował się kim jest Catwoman (a może po prostu jest zaskoczony?). Czy wcześniej między Seliną A Brucem zaszło coś co mogłoby zdradzać kto jest kim? I czy Selina w którymś momencie orientuje się że Batman to Bruce czy nie, lub czy nie jest nam jako widzom to ukazane i mamy się domyślić?

dobre

Bardzo fajnie się słuchało! Pozdro 👊👌

Pamiętam jak będąc jeszcze dzieckiem zakupiłem go w kiosku ruchu. Zdecydowanie najlepszy komiks ever jaki czytałem.

W Millerverse mamy jeszcze All Star Batman and Robin. Super odcinek! Chętnie posłuchałbym jeszcze o mniej oklepanych tematach - starym serialu, o którym wiem tylko, że był, o komiksach z Batmanem przedkryzysowym, kolekcje podrzucają nam coraz więcej takich komiksów, o Fingerze i Kane bo te historie wciąż trzeba powtarzać :),

Sprawdź mój akt chrztu oraz bierzmowania! Metrykę mam oraz akt notarialny! W Norwegii będę się dorabiał patrosząc nożem the kniv (knife) brzuchy łososiom. Dla łososia zwanego łososiem wypatroszę flaki oraz zjem mięsa! Rybę zajadam! Tomasz Gabriel Titus Jestem Tytus Bartoszewicz

Pozdro do Michala kiedys mialem zaszczyt mu sprowadzic z USA kilka komiksow :)

Hammer w latach 30tych czy raczej chodzilo ci o Universal?

Man Bat, Grey Ghost i r Freeze najlepsze odcinki. Najgorsze z jokerem zwlaszcza gdy ucieka na choince/rakiecie z dzidzinca wiezienia... lub strzela do Robina i Batman z teleskopu przeroionego na dzialo ... zenada i lipa totalna nawet jak na "bajke"...