pralinepralina

@alexgr63 Жыл бұрын

Απολαυστική μελοποίηση . Κύριε Κυζούλη πως θα μπορούσα να επικοινωνήσω μαζί σας?

@tryfonasthemas2220 2 жыл бұрын

Συγχαρητήρια!

@pastamapastama 4 жыл бұрын

Συγχαρητήρια. Εξαιρετική μελοποίηση και ερμηνεία..

@baldpdeng2035 5 жыл бұрын

Έχει εκδοθεί αυτή η μελοποίηση κάπου? Γιατί είναι εξαιρετική

@pralinepralina 5 жыл бұрын

Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια. Όχι, δεν έχει εκδοθεί. Η ηχογράφηση που ακούτε είναι από τη μουσική σκηνή Μέθεξη στη Ρόδο. Να είστε καλά, Αντώνης Κυζούλης/Ρόδος

@baldpdeng2035 5 жыл бұрын

@@pralinepralina Πραγματικά θα εκτιμούσα αν υπήρχε κάποια ανέκδοτη ηχογάφηση που μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας

@pralinepralina 5 жыл бұрын

@@baldpdeng2035 Δυστυχώς δεν το έχω ηχογραφήσει ακόμα σε studio. Είναι όμως στις προθέσεις μου σύντομα να το πράξω οπότε και θα σας το στείλω. Σας ευχαριστώ και πάλι για τα καλά σας λόγια. Αν ενδιαφέρεστε μπορείτε να ακούσετε και διάφορα δείγματα μουσικής μου κυρίως από το θέατρο στο κανάλι Antonis Kizoulis. Να είστε καλά!

@baldpdeng2035 Жыл бұрын

@@pralinepralina 4 χρόνια μετά από το σχόλιο, βρηκατε το χρόνο να το ηχογραφησετε τελικα? :p

@miastigmigiamiazoi 6 жыл бұрын

Ο πλοίαρχος Φλέτσερ έριξε το «Σχελδ» στον Ματαπά μια μέρα που των θαλασσών παλεύαν τα στοιχεία, γιατί ήλιος δε φαινότανε το στίγμα του να βρει ούτε μπορούσε από τις στεριές να πάρει αντιστοιχία. Κι αυτό στο μέρος που έπεσε σφήνωσε βαθιά, τόσο που οι βράχοι οι μυτεροί μεμιάς το καταστρέψαν, μα τίποτ’ απ’ το πλήρωμα δεν έπαθε κανείς κι όλοι με κάποιο ρυμουλκό στον Πειραιά επιστρέψαν. Σε λίγες μέρες φύγανε, τρισάθλιοι ναυαγοί, μια μελαγχολική, στυγνά θλιμμένη συνοδεία, κι έμεινε ο Φλέτσερ μοναχά, ζητώντας στο πιοτό την πίκρα του στα βρωμερά να πνίξει καφωδεία. Κοντός, με το πηλήκιό του, το γείσο το χρυσό, και με τα τέσσερα χρυσά γαλόνια του, τ’ ατέρια, έμπαινε μόλις άρχιζε ν’ απλώνεται η νυχτιά, και την αυγήν αναίσθητο τον βγάνανε στα χέρια. Μα τα γαλόνια ξέφτισαν και σχίστηκε η στολή, τα ωραία του τα ρούχα επούλησε, την πέτσινή του τσάντα, κι ένα εργαλείον εκράτησε μοναχά, το ναυτικό, τ’ όργανο εκείνο που μετράν τον ήλιο, τον εξάντα. Η στενοχώρια και το αλκοόλ δουλεύοντας σιγά, μέρα με τη μέρα σ’ ένα χαίνον χάσμα τον ωθούσαν. Τρελάθηκε. Τον πείραζαν στους δρόμους τα παιδιά, Κι οι ψείρες πάνω στα ξανθά του γένια επερπατούσαν. Όταν ο ήλιος φλόγιζε τον αττικό ουρανό, αυτός με τον εξάντα του στο χέρι εξεκινούσε, το ύψος γοργά υπολόγιζε σε μια μαούνα ορθός, κι ύστερα αισχρά μουντζώνοντας τον ήλιο, εβλαστημούσε. Μα κάποια μέρα βλέποντας με τ’ όργανό του ψηλά, έφυγε για το σκοτεινό λιμάνι του θανάτου, ενώ σιγά σαν πάντοτε, φαιδρός και φλογερός, ο ήλιος την κανονική διέσχιζε τροχιά του.

@TOMRIPLEYable75 6 жыл бұрын

Εξαίρετο.

@NickAidonidis 7 жыл бұрын

Lathos akornta file

@miastigmigiamiazoi 9 жыл бұрын

εκπληκτικη αναρτηση ρε φιλε ....εκπληκτικη

@pralinepralina 5 жыл бұрын

Σας ευχαριστώ πολύ!

@AlexandrosRaskolnick 10 жыл бұрын

Ο πλοίαρχος Φλέτσερ έριξε το «Σχελδ» στον Ματαπά μια μέρα που των θαλασσών παλεύαν τα στοιχεία, γιατί ήλιος δε φαινότανε το στίγμα του να βρει ούτε μπορούσε από τις στεριές να πάρει αντιστοιχία. Κι αυτό στο μέρος που έπεσε σφήνωσε βαθιά, τόσο που οι βράχοι οι μυτεροί μεμιάς το καταστρέψαν, μα τίποτ’ απ’ το πλήρωμα δεν έπαθε κανείς κι όλοι με κάποιο ρυμουλκό στον Πειραιά επιστρέψαν. Σε λίγες μέρες φύγανε, τρισάθλιοι ναυαγοί, μια μελαγχολική, στυγνά θλιμμένη συνοδεία, κι έμεινε ο Φλέτσερ μοναχά, ζητώντας στο πιοτό την πίκρα του στα βρωμερά να πνίξει καφωδεία. Κοντός, με το πηλήκιό του, το γείσο το χρυσό, και με τα τέσσερα χρυσά γαλόνια του, τ’ ατέρια, έμπαινε μόλις άρχιζε ν’ απλώνεται η νυχτιά, και την αυγήν αναίσθητο τον βγάνανε στα χέρια. Μα τα γαλόνια ξέφτισαν και σχίστηκε η στολή, τα ωραία του τα ρούχα επούλησε, την πέτσινή του τσάντα, κι ένα εργαλείον εκράτησε μοναχά, το ναυτικό, τ’ όργανο εκείνο που μετράν τον ήλιο, τον εξάντα. Η στενοχώρια και το αλκοόλ δουλεύοντας σιγά, μέρα με τη μέρα σ’ ένα χαίνον χάσμα τον ωθούσαν. Τρελάθηκε. Τον πείραζαν στους δρόμους τα παιδιά, Κι οι ψείρες πάνω στα ξανθά του γένια επερπατούσαν. Όταν ο ήλιος φλόγιζε τον αττικό ουρανό, αυτός με τον εξάντα του στο χέρι εξεκινούσε, το ύψος γοργά υπολόγιζε σε μια μαούνα ορθός, κι ύστερα αισχρά μουντζώνοντας τον ήλιο, εβλαστημούσε. Μα κάποια μέρα βλέποντας με τ’ όργανό του ψηλά, έφυγε για το σκοτεινό λιμάνι του θανάτου, ενώ σιγά σαν πάντοτε, φαιδρός και φλογερός, ο ήλιος την κανονική διέσχιζε τροχιά του.