Dat heb ik precies zo

Elle a chanté mais il y a qu’un extrait. C'est vraiment dommage ❤

Goedendag ; Het spijt me dat ik op deze manier contact met u opneem. Ik denk niet dat dit toeval is. Ik ben Monika Schwartz uit Augsburg; Momenteel verblijf ik in het regionale ziekenhuis van de citadel van Namen. Ik heb een verband om mijn nek dat een kritiek stadium heeft bereikt (keelkanker) en mij tot een wisse dood veroordeelt; Ik heb een bedrag van €120.000 op mijn bankrekening in Duitsland staan ​​dat ik gereserveerd had voor een landbouwproject in mijn geboortedorp maar helaas. Ik wil doneren aan iemand die betrouwbaar en eerlijk is, zodat ik er het maximale uit kan halen. Acht jaar geleden heb ik mijn man verloren, wat mij erg heeft getroffen. Helaas heb ik geen kinderen. Ik wil een donatie doen voordat ik overlijd, omdat mijn gezondheid zeer kritiek is en ik niet wil dat mijn geld naar het staatsfonds gaat. Beantwoord mij per e-mail als u mij kunt helpen en bereidwillig en discreet voor mij kunt bidden... E-mail: [email protected] GROETEN..

Op haar eigen KZbin kanaal van Emma Kok zingt ze het lied helemaal

Ik zou zeggen: vergeet heel even Emma's, zij is 16 jaar, dagelijkse (enorme) uitdagingen en sta dan evengoed perplex. Zij is een uitermate begaafd vocaliste. Ik volg Emma nu meer dan een jaar op KZbin en.... deze jongedame heeft werkelijk een fantastische stem met een bijzonder groot bereik. En niet alleen dat: zij is een realiste en staat met beide voetjes stevig op de grond. En ze is een doorzetster en dat heeft haar gebracht waar ze nu is: op tour met André Rieu en zijn orkest. En dankzij hem zal ze volgend jaar op 21 oktober een eigen concert hebben in de grote zaal van het Concertgebouw (was al binnen 3 uur uitverkocht...). Er wordt nog aan de invulling en het programma gewerkt, zodat zij het aan kan, maar ik twijfel er niet aan: dat komt goed. Heel bewonderenswaardig. Maar ja, haar aandoening loopt al vanaf haar geboorte wél als een rode draad door iedere seconde van haar leven. Hoewel zij, net als de meesten van ons, nooit een oorlog heeft mee moeten maken is zij een van de weinigen onder ons (ik heb het nu even niet over veroordeelden) die dagelijks ondervindt wat gevangenschap is (22 uur per dag verbonden met voedingspompen) én wat vrijheid is (de maximaal 2 uurtjes per dag dat ze onbelemmerd kan bewegen). Alleen al de gedachte eraan doet mij huiveren. En wat is het een zegen voor dit meisje dat zij mensen als André Rieu en ook andere mensen uit het muzikale circuit heeft leren kennen. Mensen die het mogelijk maken dat zij, ondanks alles, haar droom kan leven.