Ik plaste elkenacht in mijn bed van angst en zi verlaten 😢

Van mijn 4e jaar benik er geweest tot mijn12e jaar veel verdriet meegemaakt als kind en ook in de oorlogstijd 😢

Verschikkelijk een oom van mijn moeder heeft daar gezeten hij wilde er niet over praten maar zei wel dat wat daar gebeurde hij niemand gunt

Heel mooi, die beelden van buiten en binnen de school! Niks veranderd, dat tegelwerk in de gangen en trappen. Heb er op school gezeten van 1977 tot 1986 (3 jaar kleuteren + 6 jaar lagere school). Nostalgie 😊#thegoodolddays

I'm really surprised there were no stories of sexual abuse. I was born and raised in Den Haag and I knew about this place, but never knew what a horrible place this was. 😔

Wat een horror!

❤ Voor alle mensen die zo hebben geleden..

Wat leuk deze film. Een oom van mijn moeder. Wij hebben 3 werken van hem. Uit 1939 en 1940.

Zo heftig... Mensen van God noemen die zich. Pfff… Bij God komen die nonnetjes en broedertjes niet eens, speciaal plekje in hel gereserveerd voor die abusers. Ik hoop dat ze nog altijd branden in de hel. Voor de mensen die vinden dat dit allemaal bullshit is... (onderstaand staat zo'n commentaar van iemand) Trieste mensen zijn jullie. Omdat jij het niet heb meegemaakt of degene in jouw omgeving... wilt niet zeggen dat een ander dat niet heeft meegemaakt.

Leuk om mijn oude schoolgebouw terug te zien ! Jammer, nooit geweten dat er een reunie was, anders had ik zeker gekomen ! Gerard Verruijt

Een aangetrouwde neef van mij heeft er gezeten en wilde er nooit een woord over kwijt. Als ik er wel eens naar vroeg werd hij stil. Desondanks kan ik mij het gebouw groenesteijn nog goed herrinneren, als kind liep ik er langs als ik van een tante, welke op de regentesselaan woonde, terug kwam en kocht dan een zoute bom in een uitstallinkje wat voor Groenesteijn stond en ging dan via de engelenburgstraat naar huis. Zelfs als kind vond ik het een mooi maar naargeestig gebouw. Wat ik mij nog kan herrinneren was er ook een hofje achter waar een schoolkameraadje van mij woonde.

Als kind zat ik in de jaren 50 in het Westeinde op de lagere school. ’s Morgens zag ik op weg naar school op het trottoir aan de overkant soms een groepje gespannen kinderen dat door geheel in zwart gehulde driftige nonnen werd afgemarcheerd naar de kerk aan het einde van het Westeinde. De kinderen met de nonnen kwamen van Groenestein. Bij het gangbare dreigement in die tijd: “ik breng je naar Groenestein, als je niet wat gezeglijker wordt”, had ik een duidelijk afschrikwekkend beeld.

Ik ben Humphrey van Buren. Ik zat in Groenesteijn van 1953 tot 1960 a 1962. Het was een vreselijke tijd daar ik herken dat ik daar geslagen werd. Ik was in de tijd van voogdes juffrouw J.A. Vreeswijk en directeur de heer Beemster directeur katholieke kinderbescherming. Ook de heer Goes ken ik nog. De kinderbescherming kantoor zat onder het gebouw bij souterrain. Ik zat op de jongens en meisjes afdeling. Het was een vreselijke tijd met totaal geen mensenkennis van opvoeders.

mijn grootvader en grootmoeder hebben daar gezeten ik ben al jaren opzoek naar het archief zodat ik weer verder kan met het stamboom onderzoek ,maar wat ik altijd heb gehoord was het daar vreselijk [email protected]

Mijn vader ging er in 1916 met zijn zeven broers en zussen naar toe, en hij kwam er met twee zussen uit. Waar zijn die anderen gebleven?

als er een god bestaat zou hij het niet zo bedoeld hebben als wat daar gebeurd is, verschrikkelijk!!!!

toen net zo erg als islam van nu ; je ziet geloof maakt oorlog als haat en nijd

Wat een verschrikking zelf ben ik er ooit eens een paar keer geweest omdat er een nichtje van mij verbleef, ik zelf heb er geen leuke herinneringen aan. De sfeer die daar hing wordt er nog eng van, heb ook wel met de mensen te doen die daar moesten verblijven en al die narigheid hebben moeten mee maken.

Sinds decennia wordt de katholieke kerk van binnen uit en van buiten af afgebroken door krachten die een culturele revolutie aansporen waarvan we de nare, kale gevolgen ondertussen overal om ons heen zien. De media is hierbij een belangrijk instrument. Interessant om te kijken naar wie de eigenaren van de westerse media zijn en wat hun oorspronkelijke geloofsafkomst is? Mijn opa moest tijdenlang in Groenestein doorbrengen omdat z’n vader gestorven was. Het was zijn tweede thuis en hij ging er later nog regelmatig op bezoek met mijn vader, ooms en tantes. Er zijn altijd mensen met nare verhalen. Er zijn overal misbruikers waar we voor moeten waken. Het is maar net wat je wilt belichten in je verhaal en wat je achterliggende motieven daarbij zijn. Omdat in het Nederlands bar weinig te vinden is over genoemde culturele revolutie vind ik informatie bij bronnen zoals Dr E. Michael Jones: kzbin.info/www/bejne/eGaUdKp3hNqWq5I

Dank voor het posten van dit schokkende document.

Onvoorstelbaar

Mijn schooltijd van 1959 t/m 1962 Theo Verbree

Wat verschrikkelijk. Had al het 1 en ander gehoord van een oud bewoner. En dan nog het misbruik.

Wat een onzin, zoek waarschijnlijk al jaren niet goed op het internet en vindt nu dit !!! Ik ben ik erg geschrokken van het feit dat mensen zo hard en eenzijdig zijn in hun oordeel over anderen in deze film ! Dit gaat echt mijn verstand te boven.... Waarom worden naast al die negatieve geluiden die naar mijn mening erg overdreven zijn geen melding gemaakt van de goede dingen die er zijn geweest ? Mijn zus is er voor de oorlog op school geweest. De meisjesschool werd opgeheven in 1950, en later ook de jongens school. Mijn zus heeft geen nare ervaringen maar wel haar eerste en tweede communie daar gedaan en vioolles gekregen . In Groenestein waren de kinderen ingedeeld in twaalf groepen. Tot 1952 was dat een indeling naar leeftijd, daarna ging men over naar indeling in ‘gezinsverband’, dus met gevarieerde leeftijden. De groepen werden geleid door broeders, nonnen en groepsleider/sters. Groenestein was in de jaren 60 geen weeshuis meer , het was een voogdij-inrichting, waar minderjarigen krachtens de kinderbescherming konden worden geplaatst. Ik weet niet hoe oud de mensen zijn die in deze film hun verhaal vertellen ? Kinderen werden geplaatst door de dienst van sociale zaken, in verband met ziekte waardoor een moeder het gezin tijdelijk niet kon verzorgen. Er werd carnaval gevierd, je kreeg zakgeld na leeftijd, goed te eten en veel persoonlijke aandacht. Kinderen konden regelmatig met de leden van de staf spreken over hun persoonlijke moeilijkheden, gezin, toekomst, enz. Kinderen zaten overal in Den Haag op verschillende scholen, waar ze met eigen fiets of openbaar vervoer heen konden gaan . Je huiswerk deed je samen aan tafel na het avondeten. Er was muziek, tv en je kon pianospelen,voetballen in de zomer ging je op kamp. Op de slaapzaal luisterde je via de radio met ze alle naar hoorspelen o.a. Paul Vlaanderen . Ik begrijp deze documentaire niet’. Had ik maar toen kunnen reageren . Met zeep in mijn mond zegt de man in het begin ...hoe oud is hij daar in 1982 ...???

WAT LEUK DEZE LAGERE SCHOOL VAN VROEGER TE ZIEN.IK WAS HIER VAN 1956-1960

Kees, ik beschouw het als een grote eer dat ik de eerste Duim Omhoog mocht uitdelen aan de prachtige film over je oom. En ik hoop bovendien dat je spoedig een heel verleidelijk idee krijgt voor een volgende film, al was het maar over je boot of een concert van je favoriete dameskoor op het dek voortglijdend door een prachtig Hollands (of Zeeuws :-)) landschap. Ik kom wel een keertje brainstormen.

In en in triest!

Leuk om de stad Den Haag te zien ruim 25 jaar geleden. Helaas is de problematiek voor Haagse straatbomen niet zoveel veranderd. Maar anderzijds is de zorg en aandacht voor bomen wel verbeterd.

Inderdaad pure winst als je gaat consuminderen.

Nummer is Slow change. Jaar 1992 of 1993 denk ik. Lijkt wel een mengtafel tape, wat een geluid.

Wat een goede film. Ook na 25 jaar is de film nog zeer actueel.