ölüversek mi ne?

Abi çok iyi şiir ya

...ve en padişah korkularına direnebilen yepyeni bir mustafa kemal davranışı

Dışımızda en küstah yalnızlıklar İçimizde en başka türlü ayıp 💙

Az değer görmüş çok değerli bir şiir

kzbin.info/www/bejne/rKOWopivjM-jnsk

Atilla ilhânı özledim....

Yanildikca luzumsuzlugunu anlayıp.....

Hep yanildik mi kim bilir?

seni görmeden öleceğim bir daha görmeden inge bruckhart

sen bir kadin issizligina kosulmul yaridan fazla mavi gözlü eylülden eylüle gülümseyen ben görünmez raylara dügümlü garlarda yankilanan bir erkek degerinden eksigine bozulmus KAPTAN HUZURLA UYU, hangi evrendeysen

yanilmis bir kapiyim simsiyah kendi üstüme kapaniyorum seni paris'te kaybettim yanlis bir yerde ariyorum bozdugum her saat içimi büsbütün daraltiyor hiçbir mutlulugum kalmadi ne biraktiysan harcadim inge bruckhart resimlerine bakamiyorum yanlis bir bulut çogaliyor aksamlari yanilmis içlerime agzimda bozuk bir pil tadi o korku degil artik bu yasadigim telefon zillerine dolasarak bak ne ben leipzig'deyim ne de sen istanbul'da ne depart kahvesi'nde çay içiyoruz ne tiryaki köpek'te sarap seni görmeden ölecegim bir daha görmeden inge bruckhart zaten kaç yildir yasamiyorum hep yanildik mi kimbilir inanmak geliyor içimden o yanlis tren bindigimiz midir? azala azala unutuldugumuz hani leipzig gari'nda biten yine yanlis mi yasiyoruz karanligimizi avuçlarimiza öksürerek sen bir kadin issizligina kosulmul yaridan fazla mavi gözlü eylülden eylüle gülümseyen ben görünmez raylara dügümlü garlarda yankilanan bir erkek degerinden eksigine bozulmus ölüversek mi ne en büyük yanlisligi benimseyerek gizli bir nem sinmemis mi ellerine ya saçlarin fena halde sonbahar yanlislar prensesi inge bruckhart yine merne üzerine kar yagiyor geceleyin bembeyaz ihlamur agaçlari yanildikça lüzumsuzlugunu anlayip insan yasadigindan utaniyor uykularimizda yanlizlik korkulari disimiz en küstah yanlisliklar içimiz en baska türlü ayip

Kaptan seni çok özledik..

aşkı bu adamdan öğrendim..

İnge Bruckhart

Gece garlarında bekledim tren tren rıhtımlara döküldüm saçıldım gelmedin en gizli rüzgarları dinliyorum bir yerde benden konuşuluyor biliyorum hırsızlama konuşuluyor gece yarısı kayıp cigaraların korkak aydınlığında cesetlere oturulmuş konuşuluyor belki mütareke'de tutsak istanbul'da belki barselon'da savaş sonrası kim bilir belki de ağır bir kar kalabalığına durmuş alman sosyal demokratların VIII inci mitinginde konuşuluyor batı berlin'de biliyorum en gizli rüzgarları dinliyorum paris'teki "tiryaki köpek" kahvesinde chesterfield cıgaralarının düşmanı soğuk gözlü bir kadın ellerimden tutan bir kadın her on beş dakikada bir bütün yahudiler gibi yahudi yurdundan uğramışlar gibi yabancı bütün benden konuşuyor 38 senesinde biliyorum nihavent bir şarkı bekliyorum İzmir'in işgal edildiği gün Islıksız dudaklarımdan alıp götürdüğün hangi sırılsıklam marşandiz katarıyla kimbilir hangi İngiliz devriyesinden kaçırarak Kuva-i milliye çetelerine götürdüğün o nihavent şarkıyı bekliyorum biraz şuh biraz mahzun biraz çıplak benden konuşuyor o şarkı biliyorum acı bir tütün gibi yakıyor genzimi senden uzak olmak akşamları dağılan sonbahar bulutları götürüyor bedevi sonbahar bulutları alıp götürüyor iki yorgun yaprak diye gözlerimi karanlığı karşılamak sulanmış toprak bir avluda pembe ve mor ve bir genç kız yüzü kadar dinlendirici gecesafalarıyla beraber karanlığı sensiz karşılamak açık deniz uğultuları çocuk şiirleri ve mapushane türküleriyle dolduruyor içimi yıldızların pırıltılı ağırlığı altında kerpiç duvarlar çatlarken yalnız olmak sensiz olmak tadına bir kavak gibi tekbaşına varip gökyüzünün tekbaşına dokunmak kelebek kanatlarına beni senden alıp dağıtıyor senden alıp başkalarına dağıtıyor beni büsbütün işte bak siyasi polisin kapısında buluyorlar badajoz'da buluyorlar beni ispanya'da damarlarım açılmış gözlerim birbirinden uzak kendimi hep milano'da hesaplıyorum ıslak duvarlarında bütün bütün yorgun duvarlarında milano'nun uykularıma giren bir afiş balta ve mızrak en gizli kulaklarımda italyanca bir türkü var -...mia bambina dolce mia bambina yenik badajoz'da birkaç kere ölü sonbahar en kullanılmadık bulut gölgelerinin altına ümitlerini düğümleyip eğilmiş toledo'lu milisler kızgın namlularını rüzgara tutup yine benden konuşuyorlar yakın ve fevkalade iyimser bir yağmur halinde giriyorum uykularına işte bak eflatun bir karanlık çektiler üstüme kilitlediler dişlerim ayrılmıyor birbirinden dilsiz bir gestapo hücresindeyim onbeş dakika sonra yirmidört saat dolacak ben erna baumgartner değil miyim heidelberg üniversitesi'nden sesi daima bir parça dumanlı dudakları daima bir parça ıslak iki demir çocuk hitlerci gençler birliği'nden ele vermediler mi beni (hem birisi konrad kardeşim gibi sevdiğim hani boksör schmeling'e hayran otomobil markalarına merakli) şimdi o müthiş dakikayı yaşıyorum aklımdan üniversitenin büyük kapısına yağmur yağıyor onlar meydanda toplanmış heine'yi yakıyorlar ben trençkotumu unutmuşum otobüs durağına koşuyorum işte bak budapeşte'de durgun soğumuş gözlerimle unutulmuşum en uzak içlerime bir rüzgar dağılıyor bu bir bakıma kahrolmuşluğum bir bakıma boydan boya kırılmış şarkılar budapeşte radyosu susmuş fabrikaların isli duvarlarında petöfi'nin mısraları sımsıcak ufacık kan gülüşmeleri duyuluyor yenik bir sessizliğin arkasından tankların o küstah öksürükleri en uzak içlerime tuna'nın aydınlığı vurmuş bir bulvarda yanyana mitralyöze gidiyorlar fakülteli kızlar savrularak bir ihtiyar sosyalist sendikacı sorgusu biter bitmez geceleyin kurşuna diziliyor gülümsemesi açık bir yara gibi acı utandırıcı hürriyet gibi gözünde pırıl pırıl hala çatlamış gözlükleri bir gece sabaha karşı en kilitli kapılarım açılacak yalnızlığımdan çıkip gideceğim ne sensiz kalırsam korkusu ne kitaplarda okuyup altını çizdiklerim ne alkol tutabilecek beni ne ölüm telaşı bir gece sabaha karşı kırık bir kuş çırpıntısı yaprakların üstünde en küçük su dört bir taraflara yelkenler halinde açılmış en büyük sedalar bir değil ben artık birkaç kişiyim bir vakit paris'te jean jaures'in kürsüsünde bir vakit makina başında kuvayı milliye telgrafçısı madrid'de bir akşam üstü arriba frente popular bir akşam üstü sofya'da çervenkof tarafından asılmış sosyal demokrat bulgar gazetecisi bir değil ben artık birkaç kişiyim belki juarez'im meksika'da güneşin tuzunu yalıyorum belki de Namık Kemal Osmanlı sürgününde habib burgiba diye bir limanda yakalanıyorum bükreş'te matbaamı dağıtıyor demir muhafızlar kalküta'da kongre partisi sekreteriyim hürriyet sokağında isimsiz bir mezar bir gece sabaha karşı dehşetini birden kaybedecek gelmeyişin ıslığımın tadında bir değişme iç tartışmalarımda büsbütün başka bir tutum büsbütün başka kıvılcımlar ve en padişah korkulara direnebilen yepyeni bir Mustafa Kemal davranışı

giçbir mutluluğum kalmadı ne bıraktıysan harcadım

Gece garlarında bekledim/Rıhtımlara döküldüm saçıldım gelmedin, Dr. Ferdane Pirinçci

en gizli rüzgarları dinliyorum... hırsızlama konuşuluyor gece yarısı... hangi ingiliz devriyesinden kaçırarak kuvayı milliye çetelerine götürdüğün o nihavent şarkıyı bekliyorum... bedevi sonbahar bulutları alıp götürüyor iki yaprak diye gözlerimi... yıldızların pırıltılı ağırlığı altında kerpiç duvarlar çatlarken... damarlarım açılmış, gözlerim birbirnden uzak... ve.. en padişak korkulara direnebilrn yepyeni bir mustafa kemal davranışı... kaç asır daha bekleriz böyle bir kalemi, böyle ustayı

tesekkürler

tesekkür ediyorum.