real 5rano ale do 8 zdaze XD

nie to 2 rozdziały

to co to za treść - aż strach rękę wyciągać, nie mówiąc o otwieraniu oczu. Sepleniąca Peszek na początek jest bardziej strawna niż wydająca dźwięki paszczą do mikrofonu scenicznie, ale - mimo miłego głosu - tak, zdecydowanie lepsza niż Gruszka z infantylną radosną głupotą w głosie zagoniona do czytania Nowego wspaniałego świata Huxleya (to nie jaja - proszę sobie sprawdzić, takie pastuchy odpowiadają za dobór prezentacji lektury... pastuchy, to jednak komplement, więc nie wiem co użyć zamiennie jednocześnie oddając pejoratywną konotację) - ale treść jest rozpaczliwie beznadziejna. Wątpię czy ulega poprawie w części nieprezentowanej tutaj. Nawet więcej - nie wierzę. Tak jest pewnie najczęściej, kiedy literatuta zamiast być wyrazem autentycznej autorskiej refleksji staje się dramatycznym na zamówienie spazmem grafonańskim. Żeby przekonać się o beznadziejności chłopstwa trzeba sięgać do literatury z epoki. Nie polskiej, no przecież, wiadomo, że "Polska, czyli nigdzie" (Jarry) pielęgnowała wówczas patriotyczną mitomańską fantazmato manufakturę. Której kontynuacji echami są wymazy pokroju Pierdźmina. I innych. Więc najpierw Bracia Karamazow, Biesy, Wojna i pokój, potem pamiętniki i notatki Jerofiejewa. Chyba, że chcemy pielęgnować odrealnione brednie Znachoro Quovadisowe. I - jak wyżej - ich mniej lub bardziej fantazjozmackie wersje À rebours. Do niczego swoją plugawością nie prowadzące poza pielęgnowaniem infantylnych wieśniaczych sado-masochistycznych inklinacji. Nie ma za co.

@israelhands7511 nie pisz ,,nie ma za co" kiedy nawet przez myśl nie przeszło mi, by podziękować za wątpliwie przydatny komentarz, w którym jak najlepszy z Polaków narzekasz na wszystko i wszystkich.