เผยแผ่ธรรมะ

เมื่อพอก็สุข
(ธตรฐ คมมะดา)

18 มิถุนายน 2567 เวลา 17:14
Singer:Ai suno
acoustic

[Verse]
บ้านอยู่บนดอย มีเมฆน้อย มีฟ้าใส
มีลำธารไหลเย็น แลให้เห็นดินและทราย
มีไม้ดอก มีไม้ป่า มีดอกหญ้า และสัตว์สา
มีลมพลิ้ว พัดมา นั้นพาให้สุขใจ

[Verse 2]
ยามเจ็บไข้ สมุนไพร นั้นคือยา
ไม่รักษา ด้วยทางไกล ในดงดอน
มีแค่ปี่ ของลมป่าที่ปัดเป่า
เสียงเอียดออด ออดเอียด ให้บรรเทา

[Chorus]
ลมก็พลิ้ว พัดกิ่งไม้ ให้เป็นเพลง
ยามคืนหนาว ก็หนาวพรม น้ำค้างพราว
ได้ผิงดาว ผิงไฟ ได้อุ่นกาย
มีน้ำต้ม น้ำตาลคั่ว ให้ละลาย

[Verse 3]
บนกองฟืนกองไฟ ให้ดื่มกิน
นั่งมองฟ้า มองดาว มองตน คนในโลก
บ้างเศร้าโศก เพราะผิดหวัง ที่ตั้งไว้
บางคนรวย แต่ทุกข์ ว่าขาดทุน คือ กำไร

[Verse 4]
ก็ทำไม คนเราไม่คิด มีชีวิต มีร่างกาย
มีจิต ให้คิดตรอง มีอาหาร มีบ้านหลังน้อย
มีเสื้อผ้า และยารักษาโรค ตามครรลอง
เพียงเท่านี้ เพียงพอ สมใจปอง

[Chorus]
ลมก็พลิ้ว พัดกิ่งไม้ ให้เป็นเพลง
ยามคืนหนาว ก็หนาวพรม น้ำค้างพราว
ได้ผิงดาว ผิงไฟ ได้อุ่นกาย
มีน้ำต้ม น้ำตาลคั่ว ให้ละลาย