Ben 94 yılında okula ilk defa alınan ilkokul öğrencilerindendim. Hazırlık süreci Fatih'teki kampüsteydi ve teyzemlere yakın diye haftasonları evci çıkardım ve hep öyle olacağını sanırdım. Sarıyer'deki kampüse taşındıktan sonra ilk cuma günü, törenden akşam yemeğine kadar sarı binanın pencerisinde oturup ağlayarak annemi beklediğim aklıma geldi. Sonra kampüse, arkadaşlarıma o kadar alıştım ki her gün arayan anneme haftada 2-3 gün görüşelim demiştim. Çok güzel ve çok kötü günlerim hep orada geçti. İyi ki de orada geçti. Bu videoda gördüğüm herkes gerçekten benim kardeşimmiş gibi sevindirdi. Tüm kardeşlerimi gözlerinden öpüyor, gelecekleri de yüzleri gibi güzel olmasını diliyorum. Sağlıcakla kalın.

Bende 26 mayıs 2024 de sınava gireceğim o kadar mutluyum ki bu aralar çok çalışmaya çalışıyorum ve bu sınavı kayıp edersem o kadar üzülürüm ki umarım bu sınavı kazanabilirim Çünkü bu okul benim geleceğim ben aşçı olmak istiyorum ve eğer darrüşafaka sınavını kazanabilirsem belki aşçı olabilirim aslında sadece aşçılık değil uzaya gitmek,dansçı olmak,voleybolcu olmak,basketbolcu olmak benim en büyük hayallerimden biri bütün darrüşafaka sınavına gireceklere şans diliyorum

Kızımın okulu, gurur duyuyorum, böyle vizyon sahibi bir okul bizim şanssızlığımızı şansa çevirdi. İyiki varsınız

Gururla izledik🎉

Kutluyorum ellerine emeğine sağlık Şule’ciğim 🎉👏🏻

Gururla izledim Türkiyemizin aydınlık yüzü 👏🏻♥️

Seyrederken çok duygulandım, çok güzel bir belgesel olmuş,emeğinize,elinize sağlık ❤