04. Sedatephobia - Εθισμός

[@athanasios6167]

Azadî bo Kurdistan, serhildan, Berxwedan jiyane. Freedom for Kurdistan, revolt, resistance life!

[@helenpapadimitriou9448]

Κολλημένος, ο δρόμος σου να ‘ναι πάντα στρωμένος εθισμός προσπαθείς να ‘σαι καβατζομένος ο άγγελός σου πεθαμένος ζεις στο πένθος είναι ο προορισμός χαμένος είναι ο ρόλος σου αντίστροφα στραμμένος τα σχέδια σου τείνουνε να μένουν μισά ολόκληρο το εγώ σου δε χωράει πουθενά μισή καρδιά και ζεις λειψά στα σκοτεινά όσα ήταν δίπλα σου παλιά δε σε γεμίζουν τώρα πια μένουμε στα ίδια, στα ίδια σώματα και στα παλιά παιχνίδια έχουν αλλάξει στις βιτρίνες τα στολίδια θες να φύγεις μία μέρα και να αλλάξει η διαμονή σου μα τον εαυτό σου πρέπει να τον κουβαλάς μαζί σου είναι ντροπή σου, σε βαρέθηκα πια άντε γαμήσου πάρε ότι θέλεις δώσε τα λεφτά μπροστά, εμπιστοσύνη την φτιάχνουνε τα μετρητά, περιμένουμε ανατολή όμως αυτή αργεί Άντε γαμήσου, εσύ που μια ζωή τα παρατάς όλο μιλάς κοιτάς ανώμαλα μια τσιμεντούπολη λες της χρωστάς όλο θα φύγεις μα όλο μένεις ή γυρνάς και μου τη σπας γιατί μου ‘μοιασες ρε γαμώχριστε ε, δε μας γαμάς αρρωστάκια κοίτα μας εθισμένοι στην απάθεια το κυνισμό τα χάπια σταμάτα ρε μαλάκα πια να με κοιτάς στα μάτια σάπια η κατάσταση μιλάμε για επανάσταση και περνάνε μήνες χρόνια που ΄μαστέ κι΄δυό κομμάτια βλάκα και είμαι εθισμένος σε ένα ίδιο και ατελείωτο κουπλέ πάντα να βρίζω το ίδιο γκρίζο που με τρέφει εθισμούς για να τους βρίζω , καθώς ρεύομαι τη μπύρα αδειάζω το τασάκι στο νιπτήρα σβηστό γάρο στο στόμα ψάχνω βλάκες αναπτήρα, ξημερώνει ήθελα να σε πάρω μα κοίταξα την ώρα, ποιος μαλάκας το σηκώνει Σήμερα λέω να σταθώ δυνατός X3 πάνω από τη πόλη σα καπνός , της βιομηχανίας γιος τον από μηχανής θεό σκοτώνω εθίζομαι στο φόνο τον κάνω ψυχαναγκασμό μου, παίζω το μυαλό μου το λιώνω σαν να ‘ναι κέρινο πως να μη πιω ότι βρω αφού ζω στην έρημο κ’ ονειρεύομαι βουνό και καταρράκτη και έχω σκοπό να πιω αρκετό από το πολύ πικρό νεράκι είμαι μικρό παιδάκι που παίζει και το μικρό του παιχνιδάκι τον κάνει ότι θέλει θέλω καινούργια παιχνίδια να παίξω είναι ευκαιρία να διαλέξω ή όσο μπορέσω μα το ‘χω αποφασίσει ότι αν ανέβω θα πέσω το που θα φτάσω θα δείξει, να απαλλαγώ από τη πλήξη σε τι κενά θα βουτήξω και από πια ύψη νιώθω χαρούμενος δε ξέρω γιατί ή μάλλον ξέρω αλλά η πληροφορία είναι περιττή τι, πες μου τι είναι μεγάλοι και μικροί οι εθισμοί Δε ξέρω άμα φταίνε οι αδύναμες στιγμές ανάποδες ή καυτές παρέες που έγιναν κακές στη καρδιά ένας λεκές δε βγαίνει αφού δε τρίβω μεγάλωσε πολύ το λίγο, χρόνια το αφήνω σ ’ευχαριστώ μπαμπά που με τη πρώτη τη κοπάνησες παράπονο δεν έχω μάνα εσύ προσπάθησες δάσκαλε μη χαίρεσαι ένα παιδί σφαλιάρισες μωρό σε συγχωρώ μα δε ξεχνώ πως με απάτησες κοιτώ την ώρα τα χάπια μου έχουν πρόγραμμα τα νόμιμα είναι άσπρα τα παράνομα με χρώματα στα κανάλια έχω πλήρη ανοσία ποιος γαμάει τον Πρετεντέρη θέλω πείραμα χημεία μη σκύβεις το κεφάλι σου όταν βλέπεις να υποφέρω τα κέρματα σου μου ανήκουν και ας μη σε ξέρω κάποιο κτήριο λευκό, θα με φροντίσει αν ο φίλος από τα παλιά δε μου τηλεφωνήσει Εγκλεισμός, στα μάτια το κενό αντικατοπτρίζεται, σεισμός δε μένει πλέον χρόνος να ελπίζω και, τίποτα να θέλω να μισώ να εκπροσωπώ, να βάλω τέλος στον αλλόκοτο καιρό και άντε στο διάολο μη ξαναρθείς από δω αρρωστημένες παραισθήσεις ξεπηδούν από το σκοτάδι μου γαμάν το μυαλό τον εθισμό στο γκρίζο της πόλης που μεγαλώνω αγκαλιάζω καιρό σα μεγαλώνω πιο πολύ με αγκαλιάζει κ’αυτό ακροβατώ σε ένα 4στιχο κενό πέφτω στην Άβυσσο γιατί το τέλος μου δε θέλω να δω πίσω από τη μάσκα που μου μάθανε να φοράω από παιδί έχω κλεισμένο το μυαλό μου σε ένα κάτασπρο κελί μέσα στη σήψη και περιμένω και περιμένω από τη γέννα τη κατάλληλη στιγμή για να το κάψω. Ποιος εθισμός ρε, από επιλογή είμαι μπροστά στο κουτί κ΄ απόψε θέλω παρέα, το αμόρε μου βγήκε για ψώνια θα έρθει θα ‘ναι ωραία και προτιμώ να λες με ωριμάσαν τα χρόνια ναι ωραία σωστή θέλω να βλέπω τη καριέρα τους να χτίζουνε πυγμή κ’ υπομονή να πίνουμε ένα γάρο τη βδομάδα να ξεδώσουμε τα πάντα κ’ όλα αυτά που τα αφεντικά γεμίζουν τα μυαλά μας και τη τσάντα λεφτάκια τι μαλακίες γράφω, έχασα χρόνο από το να σκεφτώ ξανά το πόσο σκατά νιώθω έχω ξυπνήσει το κεφάλι μου καζάνι κοιτώ νωχελικά το φως να φύγει το σκοτάδι η ατμόσφαιρα μου βγάζει αηδία παίρνω το βλέμμα μου από το φως μα το οπτικό μου σύστημα κολλά σα να ‘ναι το μυαλό μου ένα θολό μαύρο κουτί γυρνάμε στο δωμάτιό μου τι ειρωνεία είμαι εθισμένος να αποφεύγω το σήμερα και να ψάχνω να με βρω στην ουτοπία κολλάω χαρτάκια και τα ‘φηνω έχω σχολή άρα θα μείνω πίνω γάρο και μ ’αφήνω, θα αλλάξω τη κοινωνία ναι, και πιστεύω είμαι τρελός ή κάνει πλάκα όλο το σύμπαν και με βγάζει σωστό γαμώ τα πάντα.

[@nagatonatsuki3062]

Ανατριχιαζω απο το 1:23 εως το 3:50, αν και ολα τα κουπλε μ'αρεσαν γι'αυτο και πιστευω ειναι 1 απ'τα καλυτερα του καναλιου σας, οχι μονο του ep, ελπιζω να συνεχισετε δυναμικα.

[@Psy420.]

τους στιχους ρε.....

[@ΑλκιβιάδηςΚαζαμίας]

Ητα γραψε κιαλλα ραπς