(168) Münazarat (13) sh 396 | İslam'da gayrımüslimlerin hukuku ve gayrımüslimlerle ilişkiler.

Рет қаралды 2,677

Күн бұрын

168 Mektubat Mecmuası Münazarat, Sayfa 396, 397, 398 (Mektubat Mecmuası Osmanlıca Orijinal Nüsha, Hayrat Neşriyat)
Neden kâfir olana kâfir demeyeceğiz?
Güzel gören güzel düşünür. Güzel düşünen güzel rüya görür. Güzel rüya gören hayatından lezzet alır.
MEKTUBAT DERSLERİ Av. Ali KURT
• MEKTUBAT DERSLERİ Av. ...
S: Bir kısım Jön Türk der: “Demeyiniz Hristiyanlara, hey kâfir! Zîrâ ehl-i kitâbdırlar.” Neden kâfir olana kâfir demeyeceğiz?
C: Kör adama, “Hey kör!” demediğiniz gibi. Çünki eziyettir. Eziyetten nehiy var. مَنْ اٰذٰي ذِمِّيًّا -ilâ âhirihî-Sâniyen, kâfirin iki ma‘nâsı vardır: Birisi ve en mütebâdiri, dinsiz ve münkir-i Sâni‘ demektir. Şu ma‘nâ ile ehl-i kitâba ıtlâk etmeye hakkımız yoktur. İkincisi, Peygamberimizi ve İslâmiyet’i münkir demektir. Şu ma‘nâ ile onlara ıtlâk etmek hakkımızdır. Onlar dahi râzıdırlar. Lâkin örfen evvelki ma‘nânın tebâdüründen bir kelime-i tahkîr ve eziyet olmuştur. Hem de dâire-i i‘tikādı dâire-i muâmelâta karıştırmaya mecbûriyet yoktur. Kābildir, o kısım Jön Türklerin muradı bu olsun.
S: Çok fenâ şeyleri işitiyoruz. Bâhusus gayr-i müslimler de, güya bir İslâm kızını almışlar. Filan yerde böyle olmuş, diğer yerde şöyle olmuş. Olmuş, olmuş, olmuş… ilâ âhirihî
C: Evet, maatteessüf daha yeni ve bulanık bir devlette ve câhil ve perişan bir millette şöyle fenâ ve pis şeylerin vukūu zarûrî gibidir. Eskiden daha berbadı vardı, fakat şimdi görünüyor. Bir derd görünürse, devâsı âsândır. Hem de büyük işlerde yalnız kusurları gören, cerbezelik ile aldanır veya aldatır. Cerbezenin şânı, bir seyyieyi sünbüllendirerek hasenâta gālib etmektir. İşte şu cerbezenin tavr-ı acîbi, zaman ve mekânda müteferrik şeyleri toplar, bir yapar. O siyah perde ile her şeyi temâşâ eder. Hakîkaten cerbeze, envâıyla garâibin makinesidir. Görünüyor ki, cerbeze-âlûd bir âşıkın nazarında,
SAYFA 397
umum kâinât birbirine muhabbet ile müncezib ve rakkāsâne hareket ediyor ve gülüşüyor. Çocuğunun vefatıyla mâtem tutan bir vâlidenin nazarında, umum kâinât hüzün-engîzâne ağlaşıyor. Herkes istediği ve hâline münâsib gördüğü meyveyi koparır. Bu makamda size bir temsîl îrâd edeceğim:
Meselâ, sizden bir adam, yalnız bir saat tenezzüh etmek üzere gayet müzeyyen ve müzehher bir bahçeye girse, nekāisten müberrâ olmak, cinân-ı cennetin mahsûsâtından ve her kemâle bir noksânı karıştırmak, şu âlem-i kevn ve fesâdın mukteziyâtından olmakla, şu bahçenin müteferrik köşelerinde de bazı pis ve murdar şeyler bulunduğu için, inhirâf-ı mizâc sevki ve emriyle, yalnız o taaffünâtı taharrî ve o murdar şeylere idâme-i nazar eder. Güya onda yalnız o var. Hülyanın hükmüyle fenâ hayâl tevessü‘ ederek, o bostanı bir selhhâne ve mezbele sûretinde gösterdiğinden midesi bulanır ve istifrâ eder. Kemâl-i nefret ile kaçar. Acaba beşerin lezzet-i hayatını gussadâr eden böyle bir hayâle, hikmet ve maslahat rûy-u rıza gösterir mi? Güzel gören güzel düşünür. Güzel düşünen güzel rüya görür. Güzel rüya gören hayatından lezzet alır.
S: Gayr-i müslimin askerliği nasıl câiz olur?
C: Dört vecihle. Evvelen: Askerlik kavga içindir. Dünkü gün, siz o dehşetli ayı ile boğuştuğunuz vakit, karılar, çingeneler, çocuklar, itler size yardım ettiklerinden size ayıb mı oldu? Sâniyen: Peygamber Aleyhissalâtü Vesselâm’ın Arab müşriklerinden muâhid ve halîfleri vardı. Beraber kavgaya giderlerdi. Bunlar ise ehl-i kitâbdır. Orduda toplu olmayıp müteferrik olduklarından, bizdeki ekseriyet ve kuvvet-i hissiyât, mazarrât-ı mütevehhimeye karşı sed çeker. Sâlisen: Düvel-i İslâmiyede velev nâdiren olsun, gayr-i müslim askerlikte istihdâm olunmuştur. Yeniçeri Ocağı buna şâhiddir.
S: Eskiden İslâmlar zengin, onlar fakir idiler. Şimdi her yerde kaziye bil‘akistir. Hikmeti nedir?C: İki sebebi biliyorum: Birincisi: لَيْسَ لِلْأِنْسَانِ اِلَّا مَا سَعٰي olan fermân-ı Rabbânî’den müstefâd
SAYFA 398
olan meyelân-ı sa‘y ve اَلْكَاسِبُ حَب۪يبُ اللّٰهِ olan fermân-ı Nebevî’den müstefâd olan şevk-i kesb, bazı telkînât ile o meyelân kırıldı. Ve o şevk de söndü. Zîrâ i‘lâ-yı Kelimetullâh şu zamanda maddeten terakkîye mütevakkıf olduğunu bilmeyen; ve dünya مِنْ حَيْثُ هِيَ مَزْرَعَةُ الْأٰخِرَةِ cihetiyle kıymetini takdîr etmeyen; ve kurûn-u vustâ ve kurûn-u uhrânın ilcââtını tefrîk eylemeyen; ve birbirinden gayet uzak, biri mezmûm ve biri memduh olan tahsîl ve kesbde olan kanâati ile, mahsûl ve ücretteki kanâati temyîz etmeyen; ve birbirinden nihâyet derecede baîd, hatta biri tenbelliğin ünvanı, diğeri hakîkî ihlâsın sadefi olan iki tevekkülü -ki, biri meşîetin muktezâsı olan esbâb arasındaki nizâma karşı temerrüd hükmünde olan tertîb-i mukaddemâttaki bir tevekkül-ü tenbelâne, diğeri İslâmiyet’in muktezâsı olan .....
İkinci Sebeb: Biz gayr-i tabîî ve tenbelliğe müsâid ve gururu okşayan imâret maîşetine el atıp, belâmızı bulduk.