2/ κ.not - αντρόσ̑ια

[@cotsios616]

🖤

[@2x4_2x4_]

lyrics// μέσα μου κάτι νεκρό μα ραντίζω το τόσο τζαιρό ενόμιζα πως ηταν άθκειο το μέσα τζαι το κενό μας απύθμενο, μα έλα που, μια ράγα που φως ανατέλλει τζ ανθίζει το, ξεκινά με ρογμή, μετά ξιμουττά τζαι ραγίζει το, απόγνωση μέσα στο βλέμμα τους είδα η ελπίδα μας ναι θρυματίζει τους, δε τους πως τρέμουν τη σπίθα μας, τζαι όσο μάχουνται να σπείρουν τον φόο, οτι φοούνται μεν γίνει, γίνετε πιθανό, αναθεμάντα αν ισχύει τζείνο που λαλούν οτι ελκύονται τα αντίθετα μα.. στα πιο σκούρα του χνότα μια κατάλευκη νότα να χρωματίζει το πρίσμα ενός μίζερου που νάκκουρι τσας πριν να απογίνει άλλος ένας κανένας μεσ'τούτον το κόσμο το κούγκρενο, ψιθυρίζει στο αυτί του λαλεί του 'αφέθου ενεσ̑ιει ο χορός τούτος βήματά' τζαι που τότε ξεθάφκουνται οράματα, φρίκες αισθήματα, αναδύουνται τρίππες φκαλμένες που το τίποτε, χαρακιές πασ' το σώμα αχνοφένουνται σύνορα, φοιτσιάρικο μα κάπως φατσάρει μου οξύμωρο, πως τζείμος ο κάποιος εγίνικα εγώ, τζαι πριν να φκω να ψεκάσω με οξύ τη περίμετρο σφίγγω την μέσ' τις αγκάλες λες τζαιν αντίδοτο, πόψε ενεσιει δουλεια μεσ'τη λαλλάρα με τα άστρα χορέφκουμε εν μας κρούζει η φωθκιά μα κοντέφκουμε σεληνιαζούμαστε κάπου στο πούποτε σαν αγναντέφκουμε, κατασκότεινα μάθκια που εντα πνιξε κόμα το σκότος δε τα μαγέφκουνται, κάτι φορές, σε κατηφόρες πάσες μπαλκόνια να βρίσκουμε ώμους να γέρνουμε, να τα φοάστε τα πληγωμένα που ακόμα ονειρέφκουνται ακόμα τζιαν πέφτουν ε. με μου λυπάσαι σουφρώνεις γιατι τελειώνει ο κόσμος, είδα υπολύμματα που αστερόσκονη μέσα στη χύτρα σου που νεκατώνεις βάλε μεσ'τη μουντίλλα μας ροζ γιατι το γκρίζο σελλώνει μας pinky finger μαύρο κατάμαυρο promise αν τυχόν τζαι χαθώ αν σε δω να χαώννεσαι αν με πετύχεις νεκρό αν σε δω να νεκρώνεις να γινουμε άγρια φύση που κάμνει κατάληψη μεσ' τους ανθόνες τους κλείω της τα μάθκια ρωτώ την με τρόπο αν το σ̑ιει, να γινουμε αντρόσχια να ζήσουμε τζείνα που αφήκαμε στο μισοδότζι, σαν ναυαγοί να χαζέφκουμε θάλασσες που αγριέφκουν εντός μας, γυρέφκω το τρόπο να πω το αγαπώ σε πέμπω της μαύρη καρδία με εμοτζι, μα ξερω εν κανεί, εν βρίσκω τα λόγια τζαι εν στοτσ̑ιη μα καταβάθλς αρκει μου να το έχω υπόψη πως τόση φωθκιά εν αρκετή για να κρούσουσιν ούλλου του κόσμου οι λευκωşιες.