33.333 - Η Οδύσσεια του Νίκου Καζαντζάκη

[@mpquestionbeat6849]

Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για τα βίντεο που έχεις ανεβάσει , την δουλειά που έχεις κάνει και τον χρόνο που έδωσες.

[@Manfred-nj8vz]

Καταρχάς ευχαριστούμε θερμότατα για το ανέβασμα αυτού του εξαιρετικού ντοκιμαντέρ. Είμαστε ευγνώμονες. Το ντοκιμαντέρ αποτελείται από μεστές, ουσιαστικές και χρήσιμες απόψεις καθώς και ερμηνευτικές προσεγγίσεις. Δεν παύουν ωστόσο να υπάρχουν και μερικές παραφωνίες, κατά τη γνώμη μου πάντα. Θα ήθελα απλά να επισημάνω δύο από αυτές. α) 29:59, β) 48:08 - 53:44: Είναι λυπηρό να ακούει κανείς από ειδικούς τέτοιου είδους απόψεις και επιχειρήματα. Όχι, κ. Καστρινάκη, δεν είναι τα πράγματα μόνο έτσι όπως τα παρουσιάζετε αναφορικά με την σχέση του Καζαντζάκη με τη Γυναίκα, την Πηνελόπη, την Ελένη κ.λπ. Αλλά τι να πει κανείς· η ιδεολογία πολλές φορές εμπόδισε ευφυή κόσμο να δει πέρα από τις στενές αγκυλώσεις. Λέτε ότι ο ασκητισμός είναι εναντίον της ζωής. Και σε ποιο έργο του ο Καζαντζάκης εξυμνεί τον ασκητισμό, όταν όλο του το Έργο σφύζει από ζωή, από έρωτα, από χιούμορ, από αγώνα και ανήφορο; Όλα εμπεριέχονται μέσα στο καζαντζακικό σύμπαν. Τη σύνθεση όλων αυτών προσπάθησε να επιτύχει. Και ενώ γνώριζε ότι πάνω σ' αυτή την προσπάθεια της σύνθεσης είναι το πιο πιθανό ο άνθρωπος να συντριβεί (πρβλ. το «παρατέντωμα του δοξαριού» όπως και κάμποσους καζαντζακικούς ήρωες), αξίζει να προσπαθήσει και να προσπαθεί κανείς γι' αυτή τη σύνθεση. Πού είναι λοιπόν ο ασκητισμός στο καζαντζακικό Έργο; Ένα έργο τέχνης δεν κρίνεται μόνο από το αν διαβάζεται ή όχι, αλίμονο, οι παράγοντες είναι πολλοί. Και ας μην ξεχνάμε επίσης έναν άλλο, πολύ σημαντικό παράγοντα που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη φήμη και τη διάδοση του έργου: τον ανελέητο πόλεμο που δέχτηκε (αλλά και εξακολουθεί να δέχεται) και η «Οδύσσεια» και ο δημιουργός της. Όπως και να' χει, η «Οδύσσεια» πράγματι απαιτεί κόπο προκειμένου να διαβαστεί· μα ποιο σπουδαίο και απαιτητικό λογοτεχνικό έργο, ή έργο τέχνης εν γένει, δεν απαιτεί κόπο και χρόνο; (Μήπως για να κατανοηθεί αυτό εδώ το ντοκιματέρ φτάνει μία και μόνη παρακολούθηση;) Δεν χρειάζεται να αναφέρω ανάλογα απαιτητικά ξενόγλωσσα λογοτεχνικά έργα, είναι γνωστά. Τι συμβαίνει ωστόσο; Eνώ τα θεωρούμε σπουδαία και εμβληματικά (είναι, βλέπετε, πάντα της μόδας και μας προσδίδει "κύρος" το να καμωνόμαστε πως κι εμείς τα διαβάσαμε και εννοείται τα εκτιμούμε), ούτε τα έχουμε διαβάσει ούτε μπορούμε να τα διαβάσουμε. Η «Οδύσσεια» του Καζαντζάκη όμως πράγματι διαβάζεται. Διαβάζεται πλέον χάρη στην ύπαρξη, επιτέλους, ειδικών γλωσσαρίων που εξηγούν το απαιτητικό της λεξιλόγιο. Θα πάρει ακόμα βέβαια κάμποσα χρόνια μέχρι να αποτιμηθεί η αξία του έργου, θα' ρθει όμως ο καιρός που θα γίνει κι αυτό. 1:09:11, ένας εκπληκτικός στίχος, πράγματι. Κι ένας ακόμα που εμένα με συγκλονίζει, είναι αυτός, ραψ. Π, στ. 433: «ιερός και του φαρμακερού φιδιού σαν του μωρού ΄ναι ο γύπνος». Ακούστε τις απόψεις των ειδικών, κρατάτε ωστόσο μικρό καλάθι. Ανοίξτε την «Οδύσσεια», προμηθευτείτε το Γλωσσάρι και ανακαλύψτε ένα έργο συγκλονιστικό. Η γραφή, το ύφος, η γλώσσα και το αστείρευτα πλούσιο περιεχόμενο θα σας παρασύρουν. Και πάλι ευχαριστούμε για το ανέβασμα του ντοκιμαντέρ. Συγχαρητήρια για την πραγματοποίησή του.

[@dt1541]

μπλα μπλα