ТУЫЛҒАН КҮН Бүгін менің күнім еді туылған, Анашымның құрсағынан қуылған. Бойды түзеп, қабырғамды бекітіп, Тіршілікке араластым құбылған. Бір шыбықпын тамыр жайған күздегі, Жылу берді анашымның жөргегі. Қырда қалды жұлған алуан гүлдерім, Құмда қалды балалықтың іздері. Куәгері болдым екі ғасырдың, Арман қуып әлі келе жатырмын. Жаратқаным қолға қалам ұстатып, Сыбағасын тарту етті ақынның. Тайғағына тап болғандай Сібірдің, Түзу жолда жүріп талай сүріндім, Ұстаздықтың туын ұстап келемін Сыр елінде қорын жиып білімнің. Біреуге іні, біреулерге ағамын, Болашаққа қадам басып барамын. Қоңыр күзде туылып ем, қазанда, Тойда ғана бұрқылдағай қазаным. Бүгін менің күнім еді туылған, Талай рет аталып ол, жуылған. Жаратқаным ғұмырымды ұзақ қып, Түсірмегей көтерілген тұғырдан. Зікіра Қожаев
@MaksatMarjan85957 ай бұрын
БҰЛДЫР, БҰЛДЫР, БҰЛДЫР КҮН Ортасында жүріп думан, дүрмектің, Жылдарымның жылжығанын сезбеппін. Кетіпті олар бет- бетіне бытырап, Сынығындай тасқа тиген шөлмектің. Өткен- өтті, кеткен- кетті, не істеймін? Ойдың ғана елегімен екшеймін. Мағынасыз өткен күндер түссе еске, Өкініштен бармағымды тістеймін. Өткен жылдар-- менің қимас тағдырым, Елестету мүмкін емес барлығын. Шөлдемеген су қадірін білмейді, Ашықпаған басар нанның қалдығын. Үрлегенде жарылған шар іспетті, Ойлап тұрсам, көп күндерім текке өтті. Аңсауменен бітіретін шығармын Көп салалы ӨМІР атты мектепті. Ортасында жүріп ырду- дырдудың, Талай жылдың сағын бекер сындырдым. Көз алдыма елестетіп өткенді Өтіп жатыр бұлдыр, бұлдыр, бұлдыр күн. Зікіра Қожаев
@MaksatMarjan85954 ай бұрын
Шанырақтарың биік болсын, керегелерің кең болсын, босағаларың берік болсын. *** *** *** ***
@MaksatMarjan85957 ай бұрын
АДАМҒА БАҚ АДАМ БОП ЖОЛЫҒАДЫ Көрінбейтін көзіңе қарағанда, Қасиет бар өзіндік әр адамда. Бір- бірімен оларды таластырып, Жетелейді жіпсіз- ақ заман алға. Ашып қара жүректің сыр сандығын, Сәл нәрсеге ілініп тұр тағдырың. Кем емессің ешкімнен жарап тұрса Ең бірінші байлығың--денсаулығың. Жақсылықты тұратын жаны қалап, Адамдардың жердегі бәрі- қонақ. Төрт құбылаң тең болса тіршілікте Бақ құсына балайды оны қазақ. Толқымаса көңілің, айтылмайды ән, Сыбызғы да жасалар балқурайдан. Періштелер жолға гүл төсемесе, Ертегідей бақ құсы қонсын қайдан? Атақ- даңқы ортаға танымалы, Жүрісінен жорға да жаңылады. Ойда жоқта, беймәлім уақытта Адамға бақ адам боп жолығады. Мүмкін- жарың, мүмкін- дос, мүмкін- балаң, Шештірмейді жұмбағын тылсым ғалам Бірақ, бірақ...Шалқалап жатып алып Мақсатына жете алмас ұмтылмаған. Оны ешкім ескеріп, байқамайды, Жолы болғыш өзін бір жан санайды. Балалықтың базары тарқаса да, Тіршіліктің қызығы тарқамайды. Зікіра Қожае