(Verse1)ก็อาจจะจริงที่เงินและทองช่างมีค่า มีเงินก็อาจจะจ้างนางแบบมาเดทชวนดื่มเตกีล่า แต่ลองคิดดูถ้าโลกเราแตกซักปีหน้า มีเงินก็ไม่อาจจ้างให้นาฬิกาหยุดเดินไว้แค่ตอนตีห้า ไม่อาจจะจ้างจอห์น เลนน่อนให้กลับมาเล่นกีต้าร์ มีทองเท่าปีระมิดไม่คืนชีวิตฟาโรห์ให้กีซ่า เคยสวยเหมือนอั้มและเคยแข็งแรงเหมือนจีจ้า แต่ตอนเวลาผ่านไปถึงฉีดโบท็อกซ์แต่เด็กยังเรียกว่าอีป้า ถ้าเปรียบเวลาเป็นเงินออมที่เราต่างมี เราไม่เคยรู้หรอกว่าเหลืออยู่เท่าไหร่อยู่ในบัญชี แปดหมื่นหกพันสี่ร้อยสี่สิบอ่ะวินาที หนึ่งวันมีฝากเท่ากันจะถอนไปทำอะไรกันดี ถ้าถอนไปทำความดีโลกนี้ก็คงจะโจษจัน ควรถอนไปเอื้อเฟิ้อคนที่ต้องยืนเบียดกัน น่าถอนไปให้อภัยคนที่เราเคยโกรธมัน อายุคนเรามันสั้นเกินกว่าจะใช้เวลาเพื่อเกลียดกัน(ประเดี๋ยวไม่ทันนะ) (Chorus) M O N E Y Money เอ๊ะ พวกลุงทำอะไรกันอยู่ทั้งปี หนูไม่เข้าใจเลยซักที ลุงจะเอาไปทำอะไรกันนักนี่ อยู่ด้วยกันส่งยิ้มหัวเราะทุกวัน ลุงพูดเองว่าเป็นสิ่งที่สำคัญกว่า เดี๋ยวนี้เลยพวกเรามารักกัน เพราะถ้ารอพรุ่งนี้กลัวจะไม่ทัน (Verse2)เฉลี่ยอายุแค่เจ็ดสิบปีเท่านั้นแหล่ะหนา สิบปีแรกยังไร้เดียงสา เสียอีกสิบปีเพื่อการศึกษา อายุสามสิบเดินหน้าสู้งานและปัญหา สี่สิบปีเริ่มสร้างฐานะและหิวกระหายยศฐา อายุห้าสิบเดินหน้าลงหลักปักฐาน หกสิบปีเกษียณงานเอาเงินที่เก็บมารักษา นาฬิกาวิ่งนำให่้เราวิ่งตามอยู่ทุกชั่วโมง ไม่เกินเจ็ดสิบก็นอนในโลงให้ลูกกับหลานมาเคาะฝา ถ้าขาของเรายังเดิน ตราบที่หัวใจยังเต้น ในยามจมูกและปอดยังคงหายใจเอาอ๊อกซิเจน โปรดรู้ว่ารักมีค่าได้มากกว่าเพชร มากกว่าพลอย เพราะคนที่รักอาจไม่อยู่คอยเราไปตลอดเหมือนกับเซเว่นฯ จะเข้าเส้นชัยไปทำไมถ้าไม่มีบ้านให้กลับ จะเอารางวัลไปโชว์ใครไม่มีใครมาเชียร์ นั่งกินข้าวกับลูกเมียถึงมีแค่ข้าวและกับ ดีกว่านั่งหลับเหงาๆในผับทั้งที่มือจับแต่ขวดเบียร์ (Chorus)M O N E Y Money เอ๊ะ พวกลุงทำอะไรกันอยู่ทั้งปี หนูไม่เข้าใจเลยซักที ลุงจะเอาไปทำอะไรกันนักนี่ อยู่ด้วยกันส่งยิ้มหัวเราะทุกวัน ลุงพูดเองว่าเป็นสิ่งที่สำคัญกว่า เดี๋ยวนี้เลยพวกเรามารักกัน เพราะถ้ารอพรุ่งนี้กลัวจะไม่ทัน (Bridge)ทำงานเครียดติดพัน ก็เลยมีอารมณ์เสียใส่กัน ทั้งที่เราก็ไม่รู้ว่าเรามีพรุ่งนี้อีกกี่วัน จะมีเธอมีฉันไปอีกนานเท่าไหร่ ถ้าเกิดพรุ่งนี้ฉันจาก ถ้าหากพรุ่งนี้เธอตาย เราคงนึกเสียดายวันเวลามากมายที่เราปล่อยไปให้มันแค่ไหล คงไม่สายถ้าเรากลับมาใส่ใจ กับรัก (Verse3)อยู่ด้วยกันอีกแป้บประเดี๋ยวก็ต้องลาจาก กอดคนที่เรารักให้มากกว่ากอดเงินฝาก ครอบครองที่ดินมากมาย สุดท้ายใช้แค่ฝังกาย หยุดส่งสติ๊กเกอร์ไลน์แล้วบอกรักกันด้วยปาก สายน้ำหลากไปข้างหน้าเวลาไม่เคยอยู่นิ่ง ก่อนเคี้ยวหมากเป็นปู่กับย่า ก่อนลาไปอยู่บนหิ้ง ขอให้จงจดจำไว้ว่าฉันรักเธอมากอย่างยิ่ง So make love not war and let the kids sing (Chorus)M O N E Y Money เอ๊ะ พวกลุงทำอะไรกันอยู่ทั้งปี หนูไม่เข้าใจเลยซักที ลุงจะเอาไปทำอะไรกันนักนี่ อยู่ด้วยกันส่งยิ้มหัวเราะทุกวัน ลุงพูดเองว่าเป็นสิ่งที่สำคัญกว่า เดี๋ยวนี้เลยพวกเรามารักกัน เพราะถ้ารอพรุ่งนี้กลัวจะไม่ทัน