A Kabaret Dudek - Moryc i Hipek - Życie ( 1994)

Jeden z ostatnich wspólnych szmoncesów Wiesława Michnikowskiego i Edward Dziewońskiego . Ciepły , śmieszny i refleksyjny . Szmonces to skecz oparty na humorze żydowskim. Użytkownik NarilkaTarrant uzupełnił informację dot. tego skeczu . Skecz ma nazwę "Elegia starozakonna" i jest autorstwa Juliana Tuwima . To nagranie pochodzi z koncertu w Sali Kongresowej, poświęconego Hance Ordonównie .
Obejrzyj pozostałe skecze z żydowską fabułą : przekopiuj do wyszukiwarki KZbin frazę : Ske45%^7U]lkfTo
--------------
Edward Dziewoński, Dudek (ur. 16 grudnia 1916 w Moskwie, zm. 17 sierpnia 2002 w Warszawie) polski aktor, reżyser, satyryk, syn aktora Janusza Dziewońskiego . Przed wojną ukończył Wydział Aktorski w PIST Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej. Dyplom otrzymał po wojnie w 1945 roku (Łódź). Zadebiutował w łódzkim Teatrze Syrena (1945). W roku 1947 zagrał w drugiej wersji filmu Zakazane piosenki. Był twórcą i szefem działającego w latach 1965-1975 kabaretu Dudek.
Występował również w telewizyjnym Kabarecie Starszych Panów (kreował m.in. postać Dosmucacza, operatywnego Kuszelasa, czy frywolnego sędziego Kocia), w kabarecie Szpak i w kabarecie Wagabunda. W swym dorobku aktorskim zgromadził 31 ról filmowych. W filmie zagrał po raz ostatni w Strasznym śnie Dzidziusia Górkiewicza (1993). Jako aktor dramatyczny
występował w Warszawie w teatrach: Narodowym, Ateneum, Współczesnym, Komedia, Ludowym oraz w Teatrze Kwadrat, którego był założycielem i dyrektorem artystycznym.
Odznaczenia :
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1997)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Złoty Krzyż Zasługi
Złota Oznaka Honorowa Towarzystwa Polonia (1987)
Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1968)
---------------------
Wiesław Antoni Michnikowski (ur. 3 czerwca 1922 w Warszawie) polski aktor teatralny i filmowy, artysta kabaretowy.
Był kolejno aktorem Teatru Domu Żołnierza w Lublinie (1945-1946), Teatru
Miejskiego w Lublinie (1946-1947), Teatru Klasycznego w Warszawie (1947-1948), Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie (1948-1951), Teatru Młodej Warszawy (1951-1956), Teatru Komedia w Warszawie (1956-1957), Teatru Wagabunda w Warszawie (1957-1958), Teatru Współczesnego w Warszawie (1958-1970), Teatru Polskiego w Warszawie (1970-1971), ponownie Współczesnego (od 1971).
Poza teatrem popularność przyniosły mu występy estradowe, filmowe i telewizyjne. Był jedną z gwiazd Kabaretu Starszych Panów, kabaretu "Dudek" oraz radiowego Podwieczorku przy mikrofonie. Do najbardziej znanych ról filmowych Michnikowskiego zalicza się postać Jej Ekscelencji w Seksmisji Juliusza Machulskiego. Aktor występował także m.in. w filmach Rififi po sześćdziesiątce, Gangsterzy i filantropi, Otello z M-2, Skutki noszenia kapelusza w maju oraz Hallo Szpicbródka czyli ostatni występ króla
kasiarzy. W polskiej wersji językowej serialu animowanego Smerfy użyczył głosu postaci Papy Smerfa. Wystąpił w przedstawieniu Teatru Telewizji Nikt mnie nie zna.
Odznaczenia :
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1979)
Złoty Krzyż Zasługi (1974)
Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2008)
Złota Oznaka Honorowa Towarzystwa Polonia (1987)
Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1967)
Odznaka Zasłużony Działacz Kultury (1977)
Złota Odznaka Honorowa "Za zasługi dla Warszawy" (1975)
Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy (2009)
Nagroda Prezesa Komitetu do Spraw Radia i Telewizji (1979)