Şair Yavuz Nufel'in deprem şiiri

Çok dinlenen ve dinleyen insanların gözünü yaşartan bu şiir, sanatın toplumsal acıları yansıtma gücünün en başarılı örneklerinden

[@hakanx5912]

DEPREM Baba bak! o görünen Annemin eli senin aldığın yüzükten belli. Kardeşlerimi düşünme! onlar şu anda parktadır belki. Oyuncak helikopter almıştın ya hani, alma artık istemem. Bak onlarca helikopter hem hepsi de sahici. Kıpırdat gözlerini, konuş benimle baba. 'Elle gelen düğün bayram' derdin ya hep bu nasıl düğün, bu nasıl bayram? neden yerde yatıyor teyzem,, halam, dayım, amcam? ne olur bir şeyler söyle konuş benimle hadi benim aslan babam... İstemezsen bu sene okula da gitmem, eğer gidersem; geçen seneki idare eder, yeni önlükte istemem... Bir kerecik 'oğlum' de yeter. Bacaklarında kan var kırıldı mı yoksa? Alçıya alsınlar duyuyor musun? ... Geliyor ambulanslar... Sen iyileşinceye kadar ben su satar, simit satar size bakarım; Annemin çamaşır ipleri yine kopmuş, sen üzülme ben takarım! .. Daha dün senin kocaman adamındım; berbere götürecektin hani, uzadığı için saçlarım... 'Yavrum' de; okşa saçlarımı, öp yanaklarımı Babacığım ne olursun! ... Hadi kalk! sen de bağır, sende çağır her taraf yanıyor cayır cayır! ... 'Erkekler ağlamaz' dersin ama ağlamak istiyorsan ağla vallahi kimseye söylemem baba... Gözlerine toz dolmuş! silsene baba! Baba! .. Baba! .. yoksa? ! . Baba! ... BABAAAAAAAAAA! ... Yavuz Nufel