Рет қаралды 50,013
Η Νέα Ζηλανδία, μια χώρα εκπληκτικών τοπίων και εκπληκτικής φυσικής ομορφιάς, φημίζεται για την παρθένα άγρια φύση της και τις απέραντες εκτάσεις ανοιχτού χώρου. Παραδόξως, ένα σημαντικό τμήμα αυτού του νησιωτικού έθνους παραμένει ακατοίκητο και ανέγγιχτο από τον ανθρώπινο πολιτισμό. Στην πραγματικότητα, περίπου το 80% της Νέας Ζηλανδίας χαρακτηρίζεται ως "αγροτικό" ή "άγριο". Αυτή η τεράστια έκταση παρθένας γης εγείρει το ερώτημα: Γιατί ένα τόσο σημαντικό τμήμα της Νέας Ζηλανδίας στερείται ανθρώπινης κατοίκησης και ανάπτυξης; Σε αυτό το βίντεο, θα εμβαθύνουμε στους λόγους που κρύβονται πίσω από την ερημιά που ορίζει ένα σημαντικό μέρος της επικράτειας της Νέας Ζηλανδίας.
Γεωγραφική απομόνωση και περιορισμένη καλλιεργήσιμη γη
Ένας από τους πρωταρχικούς παράγοντες που συμβάλλουν στο κενό της Νέας Ζηλανδίας είναι η γεωγραφική της απομόνωση. Η Νέα Ζηλανδία, που βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα του Ειρηνικού Ωκεανού, είναι ένα νησιωτικό έθνος που απέχει από τις περισσότερες άλλες χερσαίες εκτάσεις. Αυτή η απομόνωση καθιστά δύσκολη και δαπανηρή τη μεταφορά ανθρώπων, αγαθών και πόρων από και προς τη χώρα. Σημαίνει επίσης ότι η Νέα Ζηλανδία δεν είναι μια βολική τοποθεσία για το εμπόριο και τις συναλλαγές σε παγκόσμια κλίμακα.
Επιπλέον, το έδαφος και η γεωλογία της Νέας Ζηλανδίας παίζουν καθοριστικό ρόλο στον περιορισμό των δυνατοτήτων ανάπτυξής της. Μεγάλο μέρος της γης στη Νέα Ζηλανδία είναι ορεινό ή δύσβατο, γεγονός που το καθιστά ακατάλληλο για εντατική γεωργία ή αστική ανάπτυξη. Τα απότομα, λοφώδη και ηφαιστειακά τοπία της χώρας περιορίζουν τη διαθεσιμότητα καλλιεργήσιμης γης. Αυτό, με τη σειρά του, περιορίζει το μέγεθος και την κατανομή των πληθυσμιακών της κέντρων.
Γεωργία και εκτροφή προβάτων
Παρόλο που ένα σημαντικό μέρος της γης της Νέας Ζηλανδίας μπορεί να είναι ακατάλληλο για γεωργία, η χώρα είναι γνωστή για τη γεωργική της βιομηχανία, ιδίως για την εκτροφή προβάτων. Ο τομέας της προβατοτροφίας έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ερημιάς της Νέας Ζηλανδίας. Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, η Νέα Ζηλανδία έγινε ένας από τους κορυφαίους παραγωγούς μαλλιού στον κόσμο και η οικονομία της χώρας εξαρτήθηκε σε μεγάλο βαθμό από την προβατοτροφία.
Μεγάλες εκτάσεις γης αφιερώθηκαν στην εκτροφή προβάτων, γεγονός που οδήγησε στη δημιουργία πολυάριθμων απομακρυσμένων και μεμονωμένων αγροκτημάτων. Παρόλο που η οικονομία της Νέας Ζηλανδίας έχει διαφοροποιηθεί με την πάροδο των ετών, η κληρονομιά της προβατοτροφίας και οι εκτεταμένες, αραιοκατοικημένες αγροτικές εκτάσεις που δημιούργησε εξακολουθούν να υφίστανται σε πολλά μέρη της χώρας.
Προσπάθειες διατήρησης και διατήρησης του περιβάλλοντος
Η φυσική ομορφιά και τα μοναδικά οικοσυστήματα της Νέας Ζηλανδίας αποτέλεσαν κινητήρια δύναμη πίσω από τις προσπάθειες διατήρησης της άγριας φύσης της. Η κυβέρνηση της χώρας και διάφορες οργανώσεις διατήρησης έχουν καταβάλει συντονισμένες προσπάθειες για την προστασία του περιβάλλοντος και της ενδημικής χλωρίδας και πανίδας. Μεγάλο μέρος της ακατοίκητης γης της Νέας Ζηλανδίας έχει χαρακτηριστεί ως περιοχές προστασίας ή εθνικά πάρκα. Οι περιοχές αυτές διατηρούνται σκόπιμα απαλλαγμένες από την ανθρώπινη κατοίκηση και ανάπτυξη, ώστε να διασφαλίζεται η διατήρηση της μοναδικής βιοποικιλότητας της χώρας.
Η δέσμευση της Νέας Ζηλανδίας για τη διατήρηση του περιβάλλοντος και η αναγνώριση της εσωτερικής αξίας των παρθένων τοπίων της συμβάλλουν στην κενότητα της γης. Οι προσπάθειες διατήρησης παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διατήρηση ενός σημαντικού τμήματος της χώρας χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση, συμβάλλοντας στη διατήρηση της φυσικής ομορφιάς και της οικολογικής ισορροπίας της περιοχής.
Ιδιοκτησία γης των Μαορί
Ένας άλλος παράγοντας που συμβάλλει στην κενότητα της Νέας Ζηλανδίας είναι η κατανομή της ιδιοκτησίας γης, ιδίως μεταξύ των Μαορί. Η Συνθήκη του Ουαϊτάνγκι, που υπογράφηκε το 1840 μεταξύ του βρετανικού στέμματος και των ιθαγενών Μαορί, παραχώρησε στους Μαορί δικαιώματα στη γη τους, παραχωρώντας παράλληλα την κυριαρχία στους Βρετανούς. Ωστόσο, τα ζητήματα που σχετίζονται με την ιδιοκτησία γης και τα παράπονα που απορρέουν από τις ιστορικές αδικίες εξακολουθούν να υφίστανται μέχρι σήμερα.
Πολλές κοινότητες και άτομα Μαορί έχουν διατηρήσει την ιδιοκτησία γης, συμπεριλαμβανομένων απομακρυσμένων και λιγότερο προσβάσιμων περιοχών. Ορισμένες από αυτές τις εκτάσεις χρησιμοποιούνται για πολιτιστικούς, πνευματικούς ή παραδοσιακούς σκοπούς και δεν έχουν αναπτυχθεί ή κατοικηθεί. Αυτό το πρότυπο ιδιοκτησίας γης συμβάλλει στη συνολική κενότητα της χώρας, καθώς οι περιοχές αυτές δεν είναι διαθέσιμες για εμπορική ή οικιστική ανάπτυξη.
Αστική συγκέντρωση και περιφερειακές ανισότητες
Στη Νέα Ζηλανδία, η κατανομή του πληθυσμού είναι σε μεγάλο βαθμό στραμμένη προς μερικά μεγάλα αστικά κέντρα, κυρίως το Όκλαντ, το Ουέλινγκτον και το Κράισττσερτς. Αυτές οι πόλεις έχουν προσελκύσει την πλειονότητα του πληθυσμού και της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας.