Ô montanhas d'Hèas Bastien Miqueu Ô !montanhas d'Hèas Qui jo t’èi a quitar M’an dit d’anar’studiar ena vila, Jo m’anirèi. Mès quan sie en d’aquera companhia, Be’t serèi fidèu ! Adiu a tu, Marion, Mon aimable amor. Pensa a çò que t’èi dit’na cabana Deths Aguilons, Quan i èra era lua tant clara, Era neit tant doça. E vosautis amics, Non leishatz eth paìs ! Sapiatz que n’i a d’autes sus tèrra Deths mes charmants, Mès nat non vau eth qui aimatz hèra : Que d’ei mon diamant ! Un d’aquestes maitins Quan n’agi pro d’acì, Jo tornarèi’stivar mas aulhetas Dab eths anhèths E que serèi per tu, berogeta, Ton rossinholet.