anne dünyaya getirdiği bebegi kabullenmekte zorlanabilir mi 😱

[@adszkullanc169]

İlk çocuğumda değil ama ikinci çocuğumda yaşadım. Uzun bir süre o evde o minnacık bebekle ruhen değildim. Fiziken evet oradaydım ama ruhen değildim. Uzun bir süre iyi ki diyemedim ama bu yüzden suçluluk duygusunu en ufak hücreme kadar hissettim. Şu an 10 aylık daha yeni yeni konuşmaya onunla iletişim kurmaya başladım. Evet destek almak gerekiyor ama malesef yalnızsanız ve psikolog fiyatları çok uçtaysa bu imkansız oluyor.

[@elifsanl5163]

Bendensiniz. Aynı şeyleri yaşadım. Çocuğum şu an 3 yaşında ve ben aşama aşama bu kopukluktan kurtuldum. Ama hala anne olma kararımı sorguluyorum. Yetersizlik hissediyorum. Çok bunaldığım ve altından kalkamayacağımı hissettiğim çok oluyor. Öte yandan artık kendimi ona daha yakın hissediyorum. Anneliğe daha fazla alıştım ve içime sindirdim. Daha içten ve mutlu dakikalarımız oluyor çocuğumla. İleride bu duygularım nereye evrilir, tamamen geçer mi bilmiyorum (pek zannetmiyorum) ama ona daha iyi annelik yapabileceğim konusunda daha umutluyum (Bu arada birkaç ay psikoterapi gördüm. Terapinin de çok faydası oldu bunu söylemeden geçemem. Faydası olan şeylerden biri de bol bol çocuklarla ilgili kitap okumak ve video dinlemekti. Çocuğa dair her şeyi. Psikolojisi, pedagojisi, gelişimi vs. Doğurduğum canlıyı tanımamı, anlamamı, ihtiyaçlarını bilmemi sağladı bunlar. Ve tabi ki ona çok daha iyi, anlayışlı davranmamı)