Αφιέρωμα στους 5 ΕΠΟΝΙΤΕΣ που κρεμάστηκαν 18-4-1943 Η 1η εκδήλωση μνήμης μετά από 40 & πλέον χρόνια

ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ του ΠΑΣΧΑ του 1944
Ήταν το σαράντα τέσσερα, στις δέκα οκτώ τ’ Απρίλη
τότε στη μαύρη κατοχή, του Πάσχα ημέρα Τρίτη
η φύση γύρω ολάνθιστη μυρίζει χαμομήλι
μοσκοβολούν και οι αυλές στο κάθε ένα σπίτι.
********
Παίρνουν και δίνουν οι ευχές, η Ανάσταση η άλλη
να ‘ναι η πατρίδα λεύτερη και όχι σκλαβωμένη,
να ενώσουμε τα χέρια μας, απ την αρχή και πάλι
να κτίσουμε τη γκρέμισαν, όλοι αδελφωμένοι
********
Ήσυχη ήταν η βραδιά και στο μαντρί του Στάμου
συνομιλούν αγωνιστές στελέχη κι επονίτες
περνούν και τα μεσάνυχτα, έχουν ξαπλώσει χάμου
μ’ αθόρυβα πλησίασαν, χαφιέδες γκεσταμπίτες.
********
Φωτοβολίδες ρίχνουνε κάνουν την νύχτα μέρα
στήνουν το πολυβόλο τους και το μαντρί γαζώνουν
ανταπαντούν οι αγωνιστές, δεν δέχονται φοβέρα
έχουν ταμπούρι τις κοπριές, που οι σφαίρες τις οργώνουν
********
Ο Γιώργος Ρόγκας πολεμά, κι ο Στάμος ο Βαγγέλης
οι Γερμανοί ξαφνιάστηκαν δεν ξέρουν τι να πούνε
η ευκαιρία δόθηκε, τα όπλα της αγέλης
σιγούν και οι αγωνιστές φεύγουνε να σωθούνε.
********
Ξανά γυρνούν προς το μαντρί σαν σκύλοι λυσσασμένοι.
Φωτοβολίδες ρίχνουνε τα όπλα κροταλίζουν
είναι μαζί τους οι γνωστοί χαφιέδες οπλισμένοι
όμως οι επονίτες μας και πάλι δεν λυγίζουν.
********
Πρόφτασαν φύγαν αρκετοί και τώρα πια τους μένει
να φύγουν όσοι μείνανε να βγούνε απ τον φράχτη
σκοτώνουν τους Βαγγέλη μας, Βασίλη και Τσουμένη
πιάνουν πολλούς αγωνιστές, αχόρταγο το άχτι.
********
Τόση είναι η λύσσα τους, θέλουνε κι άλλο αίμα.
πέντε λεβέντες διάλεξαν, Τσανάκα, Γάτσα, Μπριάζη
Το Σύρμπα τον Στεργιόπουλο, Θεέ μου νάταν ψέμα.
μ’ αυτοί στο Χάρο δεν λυγούν και λένε δεν πειράζει.
********
Περνούν σε όλους τις θηλιές, και τα σκαμνιά κλωτσούνε.
θα σπάσει όμως μια τριχιά, δεν θέλει τέτοιο βάρος
κόβετε δεύτερη φορά και τρίτη προσπαθούνε.
είναι αυτή στερνή φορά, όπου τον παίρνει ο χάρος.
********
Ο κόσμος γύρω πάγωσε έχασε την λαλιά του
ο Γερμανός τον άφηνε, όμως δεν τον αφήνει
ένας γνωστός όπου φορά, τα μαύρα τα γυαλιά του
Τρικαλινός, που επέμενε, η εκτέλεση να γίνει.
********
Το θάρρος, η παλληκαριά, η πίστη στην Ειρήνη,
είναι αυτά που έχουνε στα στήθια τους ασπίδα.
Στο φόβο δεν δειλιάζουνε πηγαίνουν με γαλήνη.
το θάνατο περιφρονούν, για την γλυκιά Πατρίδα.
********
Τρεις μέρες δεν περάσανε, διψούν και γι’ άλλο αίμα
Παίρνουνε δυο αγωνιστές, πάνε τους εκτελούνε,
στο ανάχωμα του Πηνειού, στην άκρη από το ρέμα
προς του Μεσδάνι τη μεριά, εκεί και θα θαφτούνε.
********
Ένα κιβούρι έσκαψαν, να μπουν οι δυο λεβέντες
Ο Διονύσης Δρακονταειδής, επόπτης Αγρονόμος
ο Νίκος Λέγγας Διευθυντής, ήταν με δυο κουβέντες
της Εθνικής αντίστασης οι οδηγοί κι ο νόμος.
********
Θέρισε ο χάροντας με μιας, τόσους ανθούς μ’ αξία
Και όλ’ αστέρια έγιναν σε νέο Γαλαξία.
κάθε θυσία κι ένα φως, στο δρόμο μας θα γίνει
άσβεστη να ‘ναι η μνήμη τους, κι. Αιώνια να μείνει…
Μίμης Οικονόμου
ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΠΑΣΧΑ του 1944
ΚΑΤΟΧΗ
( H ΙΣΤΟΡΙΑ & Η ΘΥΣΙΑ 10 πατριωτών στις 18 του Απρίλη 1944)
Τα Τρίκαλα, ΤΟΤΕ, ήταν μία μικρή πόλη και τα γύρω γνωστά μας χωριά, αρκετά απομακρυσμένα. Ανάμεσα στα χωριά χωράφια σπαρμένα, μεριές για να βόσκουν τα κοπάδια τους, μαντριά και στρούγκες.
Κυριακή 16 του Απρίλη το Άγιο Πάσχα. 1944 η Ανάσταση εκείνη έγινε ευχή να είναι το τελευταίο Πάσχα που γίνεται με την Πατρίδα μας σκλαβωμένη.
Στον ορίζοντα είχε αρχίσει να χαράζει. Από παντού, από όλα τα μέτωπα, έρχονταν μηνύματα αισιόδοξα, Το θηρίο που για πέντε χρόνια ροκάνιζε σάρκες αγωνιστών, κατέστρεφε υποδομές σκλάβωνε χώρες. λαβώθηκε και ένα, ένα του έβγαζαν τα δόντια. Οι σκορπισμένες δυνάμεις του, πάνω στην κακία τους κατέστρεφαν ότι χρήσιμο είχε απομείνει στους τόπους που είχαν κατακτήσει. Ένας νέος ήλιος έβαψε με χιλιάδες καινούρια χρώματα την Ανατολή, χρώματα που σχεδόν μία 4ετία είχαν ξεχαστεί. Φαίνεται πως γύριζαν και πάλι όλες τους οι αποχρώσεις. Και η φύση ο μεγάλος δημιουργός αποζημίωνε φέτος του κατοίκους ετούτης της πόλης και τα γύρω χωριά, με τις ομορφιές του. Στον μεγάλο καμβά του Κάμπου είχε κεντήσει μέσα στο καταπράσινο τοπίο, αγριολούλουδα με χρώματα, σχέδια και συνθέσεις που μόνο αυτή ξέρει να φτιάχνει. Όλα ήταν ανθισμένα ακόμα και οι σκέψεις των αγωνιστών, για να κρατήσουν ψηλά το φρόνημα των κατοίκων της Πόλης και των χωριών, όπως το έκαναν σε όλη την κατοχή, είχε γίνει ένα μεθύσι. Οι μη φανεροί κρύφτηκαν ακόμα περισσότερο στις δάφνες του ρουφιάνου, και συνέχισαν το θεάρεστό τους έργο και μετά το 1950. Το σχέδιο είχε καταστρωθεί και η απόφαση πάρθηκε από τους υπεύθυνους του ΕΑΜ. Και ο πυρήνας ήταν Θανάσης Τσουμένης, Φαρμακοποιός εκπρόσωπος του ΚΚΕ στην Νομαρχιακή επιτροπή το ΕΑΜ Τρικάλων. Ο Νίκος Λέγκας Γεωπόνος ανώτερος υπάλληλος της Διεύθυνσης Γεωργίας Τρικάλων, Υπεύθυνος του ΕΑΜ πόλης Ο Διονύσιος Δρακονταειδής Αγρονόμος Επόπτης της αγροτικής ασφάλειας Τρικάλων. Στέλεχος της οργάνωσης Πόλης Και πέρα από τους εφεδροελασίτες υπήρχαν και οι ΕΠΟΝΙΤΕΣ που εκείνο τον καιρό ήταν παντού και το έργο τους στον αγώνα εναντίον του κατακτητή δραστήριο και πολύμορφο, Από πληροφορίες, μέχρι και μεταφορά όπλων πυρομαχικών και εφοδίων. Σ