Рет қаралды 13,337
Subscribe now: / @cobalteclectic
Ασπασία Στρατηγού - Γιατί (Γι' Αυτό) Φουμάρω Κοκαϊνη | Aspasia Stratigou - Giati (Gi' Afto) Foumaro Kokaini - Live
iTunes link: apple.co/29qoLRj
Γιώργος Νταλάρας - Τραγούδια με ουσίες - Ζωντανή Ηχογράφηση από το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού Ιούλιος 1997
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΕ ΟΥΣΙΕΣ Αλλά και με ευαισθησίες, ιστορικές μνήμες και ήθος που καταγράφουν μια κοινωνική πραγματικότητα όπως αυτή διαμορφώθηκε από το 1920 ως τις μέρες μας, σε όλα τα είδη του αστικού τραγουδιού σμυρναίικο, ρεμπέτικο, οπερέτα, επιθεώρηση, ελαφρό, λαϊκό, σύγχρονο, ροκ που κάνουν χρήση "ουσιών".
Ο Γιώργος Νταλάρας αγκαλιάζοντας με αγάπη όλο αυτό το υλικό καταφέρνει για άλλη μια φορά, με τις αξεπέραστες ερμηνευτικές του ικανότητες και τη βαθιά μουσική του γνώση, να δώσει το καλλιτεχνικό του στίγμα σε τραγούδια με ιστορία 100 και πλέον χρόνων και να καταδείξει το αυτονόητο δικαίωμα της τέχνης να μιλά για τα ανθρώπινα πάθη. Έτσι εκπληρώνει και την υπόσχεση, που 25 χρόνια πριν είχε δώσει στο ακροατήριό του, όταν παίζοντας δυο χασικλίδικα τραγούδια στις συναυλίες του Ορφέα είχε αναγγείλει την κυκλοφορία ενός δίσκου αφιερωμένου σε τραγούδια με ουσίες.
Ο μελετητής του ελληνικού τραγουδιού Παναγιώτης Κουνάδης, ο οποίος είχε και την ιδέα, μετά από πολύχρονες έρευνες συγκέντρωσε πάνω από 2000 τραγούδια με θέμα τις ουσίες "απαγορευμένες" και μη, από όπου επέλεξε και το υλικό των δύο πολυτελών εκδόσεων που θα κυκλοφορήσουν, παραδίδοντας μας ουσιαστικά την πρώτη εμπεριστατωμένη μουσικά και ιστορικά γι' αυτό το είδος έκδοση.
Cobalt Music
Subscribe: goo.gl/mcc7g6
Like us on Facebook: on. 16GaxR3
Follow us on Twitter: bit.ly/13fZZKD
Follow us on Instagram: bit.ly/1a13sim
Official Website: bit.ly/1aLcEuE
Στίχοι / Μουσική: Πάνος Τούντας
Στίχοι
Πού `ναι εκείνα μου τα κάλλη
πού `ναι η τόση εμορφιά,
στην Αθήνα δεν είχε άλλη
τέτοια λεβεντιά!
Ήμουν κούκλα, ναι στ’ αλήθεια
με μεγάλη αρχοντιά!
Δε σας λέγω παραμύθια,
τρέλανα ντουνιά!
Μα μ’ έμπλεξε ένας μόρτης
αχ, ένας μάγκας πρώτης
μου πήρε ό,τι είχα και μ’ αφήνει.
Μου πήρε την καρδιά μου,
τα νιάτα, τα λεφτά μου,
κι απ’ τον καημό φουμάρω κοκαΐνη.
Μ’ αγαπούσαν αφεντάδες,
νέοι, γέροι και παιδιά
κι όλοι πρώτοι κουβαρντάδες
μεσ’ στην αγορά.
Αχ, τι όμορφα περνούσα
με τραγούδια και κρασί,
κάθε μέρα εγλεντούσα!
Τι ζωή χρυσή!
Και τώρα η καημένη
γυρίζω μαραμένη
γιατί ο σεβντάς του μάγκα δε μ’ αφήνει.
Με τρέλανε ο μόρτης,
ο κοκαϊνοπότης,
γι’ αυτό κι εγώ φουμάρω κοκαΐνη.