Рет қаралды 5,601
คําว่า “ทวารวดี” ปรากฏเป็นครั้งแรกเมื่อราวปลายพุทธศตวรรษที่ ๑๒ ในบันทึกของพระภิกษุจีนสมัยราชวงศ์ถังชื่อ เหี้ยนจัง (ยวนฉ่าง หรือพระ ถังซัมจั๋ง) ซึ่งได้บันทึกไว้เมื่อเดินทางทางบกผ่านแคว้นสมทัต ริมแม่น้ํา จิตตกอง ฝั่งเหนือ (ประเทศบังกลาเทศ) ว่ามีแคว้น “โถโลโปต” ตั้งอยู่ ทางตะวันออก ถัดจากแคว้น “ชิดหลีซาตําล้อ” (ศรีเกษตร) “เกียมลังเกี่ย” (กามลังกา) ถัดออกไปเป็นแคว้น “อี้เจี้ยน้าโป้ล้อ” (อิศานปุระ) และ “ม่อออเจียมปอ” (มหาจามปา)
ต่อมาพระภิกษุจีนชื่ออี้จิง ได้บันทึกชื่อแคว้นนี้ไว้อีกครั้ง ระหว่างต้น พุทธศตวรรษที่ ๑๓ ขณะที่ท่านเดินทางด้วยเรือไปขึ้นฝั่งที่แคว้นสมทัตใน นาม “ตุยโหโปตี้”
นักประวัติศาสตร์ และโบราณคดีรุ่นแรก ๆ ที่ทําการศึกษาเรื่องราวของ รัฐโบราณในภูมิภาคนี้ จึงสันนิษฐานว่าน่าจะหมายถึงรัฐทวารวดี ซึ่งอาจมี ที่ตั้งอยู่ ณ บริเวณภาคกลางของประเทศไทย ต่อมาภายหลังได้มีการค้นพบ หลักฐานโบราณสถาน และโบราณวัตถุเป็นจํานวนมาก รวมทั้งเหรียญเงิน ซึ่ง จารึกด้วยอักษรปัลลวะ ภาษาสันสกฤต ความว่า “ศรีทวารวดี ศวรปุณยะ” หรือ “การบุณย์ของพระเจ้าศรีทวารวดี” ณ แหล่งโบราณคดีในชุมชนโบราณ ที่เมืองนครปฐม ราชบุรี ลพบุรี สิงห์บุรี ชัยนาทและสุพรรณบุรี เป็นต้น จึง เป็นหลักฐานสําคัญที่ยืนยันว่า รัฐทวารวดีมีศูนย์กลางอยู่ ณ บริเวณลุ่มน้ํา เจ้าพระยา