Βασίλης Σκούλας - Μαντινάδες | Official Audio Release

[@ΦροσωΞεπλατη]

Υπεροχα 😍👌🩵🙏🕊️🕊️🕊️🌞🌟💛,💌🕊️🕊️,η Μαντινάδες τα τραγούδια της Κρήτης 🎼❤️❤️❣️❣️Αρωστια κάνει ❤️💕❤️👍👍👍👍

[@antoniskasapakis7790]

Αυθεντικός....Τέλειος...!!!!!

[@ΜαρίαΣ-φ7π]

Μιλεις στις καρδιές μας μπράβο μπράβο!!!!!

[@kostasxristofis]

Δεν είμαι κάλπικος παράς να με πετάξεις πέρα είμαι χρυσός μαμουντιές και πιάσε με από τη χέρα Θα γράψω θέλω γράμματα εις στο μαμουντιέ σου πως μεροξημερώνομαι στσ’αγκάλες τσ’αδικές σου Δεν είμαι εγώ παπούτσι σου παλιό να με πετάξεις, είμαι σταυρός στο στήθος σου πρόσεχε μη με χάσεις Όταν τη πιάσει το μπουρού και το μεγάλο ντέρτι αρρώστια καλλιτεχνική και στο κρεβάτι πέφτει Όταν τη πιάσει το μπουρού κι αδύνατη φουρτίνα αρρώστια καλλιτεχνική και δε μιλεί ένα μήνα Μ'αυτή είναι μπελαλίδικη σαν το κακό χωράφι σα το κακό γραμματικό απού κάνει όλο λάθη Έμπλεξα με το σπίτι σας ανέ μπαίνω κι ανέ βγαίνω μα ως κι αν το κάνει επά κανείς κακά 'ναι καμωμένο Χίλια ντεμπίχια να γενούν ντεμπίχι εγώ δε κάνω γιατί τα κάλλη σου καλά θωρώ το 'γω πως κάνουν Χίλια ντεμπίχια να γενούν τρακόσα ναζαέθια δε παντονιέρνω αν δε μπω στα δροσερά σου μπέθια Όταν προβάλλεις και σε ιδώ στο παραθύρι απάνω θαρρώ πως είσαι η Παναγιά και το σταυρό μου κάνω Μη ξαναμπείς στην εκκλησά ταβλιά μη προσκυνήσεις γιατί τσ'αγίους Του Θεού θα Του τσι ξεμυαλίσεις Μια μέρα κάλεσε ο Θεός τσ'αγγέλους Του στο θρόνο κι έκατσε και ζωγράφισε την απατή σου μόνο Χίλιοι να είναι οι χρόνοι σου και πάλι αρχή πουλί μου να ζεις να τονε χαίρεσαι τον κόσμο γιασεμί μου Να ζήσεις μόνο μιαν αυγή τόση ζωή σε φτάνει ρόδο π'ανθεί πολύ καιρό τη μυρωδιά του χάνει Ρόδο πρωτομαγιάτικο που να γοργομαδήσεις σε ίντα καταστέματα ξανοίγεις να μ'αφήσεις Καλλιά κουρέλι να 'μουνε στον απλωτό σου απάνω παρά να ήμουνε καντιφές σε κήπο που δε κάνω Και στα κουρέλια το κορμί να ντύσεις πάλι θα 'σαι η πιο ώραια κουρελού φως μου πανάθεμα σε Από μακριά να σε θωρώ κοντά να μη σιμώνω την εμιλιά σου να γροικώ αυτό με φτάνει μόνο Να 'τανε τρόπος μάθια μου να σε θωρώ όντε θέλω να γιατρευτώ,να μη πονώ να γιάνω να μη κλαίω Όταν εσένα δε θωρώ αδύνατο 'ναι φως μου να με παρηγορήσουνε οι εμορφιές του κόσμου Αθρώπο που το σόι τζη σα ιδώ παρηγορούμαι καταπριγιώνω το σεβντά και θέτω και κοιμούμαι Τουλάχιστον μην μ'ενοχλείς τις ώρες που κοιμούμαι φτάνει όταν είμαι ξυπνητός εσένα συλλογούμαι Ήρθες οψές στον ύπνο μου μα έκανες λίγη ώρα κι έζησα λίγο στη χαρά στο στεναγμό πολύ ώρα Οψάργας εις τον ύπνο μου ήμουν σε ξένους τόπους ω το παντέρμο όνειρο πως ξεγελά τσ'αθρώπους Στ'όνειρο βρίσκω τη χαρά που ξυπνητός στερούμαι μα δε μπορώ και μια ζωή για κείνη να κοιμούμαι Πότε χαρές,πότε καημούς έτσι 'ναι ο ψεύτης κόσμος πάντα μετά από τη χαρά έχει σειρά ο πόνος Για να υπάρχει στη ζωή μαζί χαρά και λύπη γή κυβερνούνε δυό θεοί γή θειός δεν είναι ντίπι Δε θα 'χει αξία η χαρά αν έλειπε η πίκρα μαζί για κείνο και τα δυό ομάδι εγεννηθήκα Αν δω καμιά φορά χαρά κρυφό θα το κρατήσω να μη το μαθεί η μοίρα μου και μου τη πάρει πίσω Μοίρα που είσαι αφορμή κι έχω πολλά περάσει δως το ποτήρι τση χαράς απού θέλει να κεράσει Είναι ευτυχής ο δυστυχής όταν γοργοπεθαίνει αφού στη ψεύτρα τη ζωή η μοίρα τονε δέρνει Πολλές χαρές έχει η ζωή μα δε μοιράζει δίκια μοιάζει με κύμα που πετά σωρούς-σωρούς τα φύκια Άχερα ρίχνω στο γιαλό βαριά 'ναι και βολούνε κι άλλοι μολύβια ρίχνουνε φτερά 'χουν και πετούνε Όταν θα δεις το δυστυχή καλά να τον κοιτάζεις χιλιάδες συμπεράσματα από τη μορφή του βγάζεις Ποτέ σου μη περιφρονείς άθρωπο πονεμένο για δε γατέχεις ποια αφορμή τον έχει 'κεια φερμένο Όποιος πονεί πολύ καιρό λέγεται πονεμένος δε τονε γνοιάζει πως πονεί γιατί 'ναι μαθημένος Πολλά κλαδιά έχει ο δρόμος μου γι'αυτό παντόνιαρε με να μη μου πεις μεσόστρατα ω σκύλε κι έκαψες με Αν πάρω την απόφαση και σου κλουθώ στο δρόμο δε θε με γνοιάσει ανέ βαστώ και το σταυρό στον ώμο Τρίχα ψαρή στη κεφαλή δεν είχα κοπελιά μου κι έδα τα καλιμέντα σου θώρειε τα στα μαλλιά μου Δως μου μια τρίχα απ'τα μαλλιά τα μάθια μου να ράψω κι όρκο σου κάνω στο Θεό άλλη να μη κοιτάξω Πες μου το ανέ σου 'φταιξα να δείρω το κορμί μου με πέτρες και με σίδερα ώστε να βγει η ψυχή μου Να μη μου παραπονεθείς ποτέ για δε σου φταίω και τη καλή σου αθιβολή όπου κι αν είμαι λέω Τα μάθια δε καλοθωρούν στο μάκρεμα του τόπου μα πιο καλά και πιο μακριά θωρεί η καρδιά τ'αθρώπου

[@bopeep9863]

Τα Ανωγεια βγαζουν Θεους

[@ΦροσωΞεπλατη]

❤🎶🎻❤️🎶🎻🎻🎻🥰🥰🥰🥰👏👏👏👏👏

[@ΠαναγιωτηςΣαββοπουλος-ν4χ]

Α πολύ τους λίγους αρχοντες

[@konstantinospapadopoulos4640]

ΤΟΠ

[@aristeidistsapakis7298]

Οτι και πεις ειναι λιγο

[@manoskarpathiotakis9795]

Πεντοζάλης