Рет қаралды 1,030,693
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa chauthhaa ||
Fourth Mehla:
ਸਤਿਗੁਰੁ ਦਾਤਾ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਜਿਸ ਨੋ ਦਇਆ ਸਦਾ ਹੋਇ ॥
satigur dhaataa dhiaaal hai jis no dhiaa sadhaa hoi ||
The True Guru is the Merciful Giver; He is always compassionate.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਅੰਦਰਹੁ ਨਿਰਵੈਰੁ ਹੈ ਸਭੁ ਦੇਖੈ ਬ੍ਰਹਮੁ ਇਕੁ ਸੋਇ ॥
satigur a(n)dharah niravair hai sabh dhaykhai braham ik soi ||
The True Guru has no hatred within Him; He beholds the One God everywhere.
ਨਿਰਵੈਰਾ ਨਾਲਿ ਜਿ ਵੈਰੁ ਚਲਾਇਦੇ ਤਿਨ ਵਿਚਹੁ ਤਿਸਟਿਆ ਨ ਕੋਇ ॥
niravairaa naal j vair chalaaidhay tin vichah tisattiaa n koi ||
Anyone who directs hate against the One who has no hate, shall never be satisfied within.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਭਨਾ ਦਾ ਭਲਾ ਮਨਾਇਦਾ ਤਿਸ ਦਾ ਬੁਰਾ ਕਿਉ ਹੋਇ ॥
satigur sabhanaa dhaa bhalaa manaaidhaa tis dhaa buraa kia hoi ||
The True Guru wishes everyone well; how can anything bad happen to Him?
ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਜੇਹਾ ਕੋ ਇਛਦਾ ਤੇਹਾ ਫਲੁ ਪਾਏ ਕੋਇ ॥
satigur no jayhaa ko ichhadhaa tayhaa fal paae koi ||
As one feels towards the True Guru, so are the rewards he receives.
ਨਾਨਕ ਕਰਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਜਾਣਦਾ ਜਿਦੂ ਕਿਛੁ ਗੁਝਾ ਨ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak karataa sabh kichh jaannadhaa jidhoo kichh gujhaa n hoi ||2||
O Nanak, the Creator knows everything; nothing can be hidden from Him. ||2||