Πολύ ωραίο βίντεο και θέμα, Βαγγέλη. Το παρακολούθησα ευχάριστα και συμφωνώ με τα περισσότερα απ' όσα θίγεις. Θα πω κι εγώ δυο -τρία πράγματα, περασμένα μέσα από το δικό μου φίλτρο. Αυτή η ανάγκη μου δημιουργήθηκε ακούγοντάς σε κι αποφάσισα να το κάνω. Κατ' αρχάς να τονίσω, ότι πιστεύω πως η ανάπτυξη των A.I. τεχνολογιών ίσως μας βοηθήσουν ως ανθρωπότητα να κάνουμε το επόμενο μεγάλο τεχνολογικό άλμα. (σε συνδυασμό με κάποιες άλλες τεχνολογίες πάντα, όπως quantum computers κτλ). Ως εργαλεία οι A.I. μηχανές είναι υπερβολικά χρήσιμες σε επιστήμονες, κατά την αναζήτηση πληροφοριών αλλά και, ίσως, με την τελική συγγραφή της συζήτησης και των συμπερασμάτων των άρθρων τους. Πέρα από αυτό, υπάρχουν εκατοντάδες άλλες εφαρμογές, που ούτε γνωρίζω, ούτε θέλω να μπω στη διαδικασία να προσποιηθώ ότι μπορώ να αναλύσω. Το ζητούμενο είναι η σχέση A.I. και τέχνης. (Η απεργία του Χόλυγουντ έθεσε κάποιες βάσεις, πολλές από τις οποίες έχουνε ήδη γίνει κανόνες, ακόμα κι αν εμείς δεν το γνωρίζουμε. Άλλη μια φορά που κάποιοι άλλοι φρόντισαν για εμάς, πριν καν εμείς νοιαστούμε για ένα εν δυνάμει πρόβλημα. Δεν βαριέσαι... πάμε παρακάτω.) Οπότε θα σταθώ στο 2ο μισό του βίντεο, όπου και έπιασες την σχέση A.I. - τέχνη κι όχι αποκλειστικά την σχέση A.I. - συγγραφή. Μπράβο σου που έπιασες και το θέμα των εξωφύλλων, των σκίτσων και των σχεδίων που απαρτίζουν ένα βιβλίο. (Έχω δει άτομο, συγγραφέα, να καυχιέται που έκανε το εξώφυλλο με A.I. και που γλίτωσε 200 ευρώ. Προφανώς δεν πρόκειται να αγοράσω κανένα έργο του). Ωστόσο, θέλω να θίξω και ένα άλλο γεγονός. Πολλοί έχουν βαλθεί να προωθούν τα έργα τους, χρησιμοποιώντας A.I. εικόνες / βίντεο / μουσική, βρίσκοντας κάλυψη στο γεγονός ότι δεν εκμεταλλεύονται εμπορικά τα εν λόγο δημιουργήματα. Ξεχνάνε/ξεχνάμε πως ακόμη κι έτσι ρίχνουμε μια μικρή σφαλιάρα στην καλλιτεχνική δημιουργία. Δεν βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση κάποιου επίδοξου ζωγράφου / μουσικού / editor που θα το δει να αναρτάτε και θα πει "οκ. δεν αξίζει ν' ασχολούμαι." Οι ίδιοι, ωστόσο, (και είμαι σίγουρος γι' αυτό) θα είναι και οι πρώτοι που θα κράξουν - έστω σε μικρά πηγαδάκια - τον Χ ή τον Ψ που θα αποδειχτεί ότι εξέδωσε κάποιο βιβλίο επεξεργασμένο με A.I. Επόμενο θέμα. ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ. Όσοι γράφουν, και δη Φαντασία, στα ελληνικά, γνωρίζουν πως το κοινό τους είναι μικρό. Πως η πραγματική ευκαιρία κρύβεται στην έκθεση σε αγγλόφωνο κοινό. Έχω ακούσει, όλο και περισσότερους, να λένε / προτείνουν / δηλώνουν το A.I. ως μέσω. (Θα τονίσω εδώ πως είμαι υπέρ στη χρήση του Α.Ι. ως εργαλείο που θα σπάσει το φράγμα των γλωσσικών διαφορών, για ένα επιστημονικό π.χ. κείμενο, ή εν γένει για τη διάδοση της γνώσης.) Παρ' όλα αυτά η μετάφραση έχει ένα κομμάτι τέχνης μέσα της. Ίσως και δύο ή και περισσότερα κομμάτια. Πως γίνεται ένας καλλιτέχνης (συγγραφέας), τόσο αψήφιστα να δέχεται να καταφύγει σε κάτι που "σκοτώνει" την τέχνη; Νομίζω, πως δεν γίνεται. Πως αυτός που το σκέφτεται ή το κάνει, δεν φέρει τον παραπάνω τίτλο. Αυτά. Κούρασα νομίζω. Αλλά να ξέρεις πως το βίντεο μου τα έβγαλε αβίαστα! (Ούτε δεύτερη ματιά δεν ρίχνω σ' όσα έγραψα, τα ποστάρω με τα λάθη, τα συναισθήματα και την αγανάκτηση που τα γέννησε.)
@VaggelisIosifidisАй бұрын
Δεν κούρασες, Άρη! Μια χαρά τα είπες, με βρίσκεις σύμφωνο
@catacat12Ай бұрын
Πολύ ωραίο βίντεο, Βαγγέλη. Συμφώνησα λέξη προς λέξη. Όποιος αφήνει το AI να τους συγγράφει κείμενα δεν είναι Συγγραφείς, αλλά Αντιγραφείς.