Birhan Keskin Mektup Eser Gökay'ın sesinden

Mektup birhan keskin

[@sinankrdag6037]

Nasılda güzel, ruhunun gözlerine yansıması..

[@ilknurk2763]

Sevgilim seni bilememenin kederli gölgesi altındayım ....sevgilim beni bağışla sana mektup yazamıyorum ....

[@selvisk4238]

Sevgilim günün belli saatlerinde seni unutmayi deniyorum

[@uguryalcn247]

Canım birhanim 💜

[@muradgozlov5222]

Zamanı bölüyorum,anıları sığdırmak için Bu kadar acı ağır geliyor sıska bedenime Çarmığa geriyorlarlar düşüncelerimi Beynim hayatla ilişkisini çoktan bitirmiş Bedenim soğuk morgun bir köşesinde bırakılmış öylece Karanlıklar esir almış ruhumu "Zaman" ne serseri bir kelime Yaşamı simgeliyor Yaşamak,yaşamak diyor ey insanoğlu Yaşamak işgenceden farksız Korunaklı duygulara sahibim Donuk bir kişilik giydirmiş ruhuma hissizlik Dudaklarım kupkuru bir çöl Gözyaşım aksada,yeşerse dilimde ki,ölü sözcükler Ben ıslah olunmam bundan sonra Muhabbetlerim anlamsız olur Bir fotograf karesi kadarım artık Sessiz ve sakin Ölümle varlık arasındayım Çarmığa gerilen düşüncelerimi toparlayamam bir araya Yarım bir kişiliyim artık Kaldıramam yüreğin deki,hasretin yükünü

[@dilovaa2631]

Daha kaç kez çiçeklerin yeşerdiğini beraber göremeyeceğiz💭💭 Sevgilim , seni bilmemenin kederli gölgesi altındayım.' ⚫⚫⚫

[@cembostan4960]

- Okul Bahçesi - Yağmurlu bir Kasım günü, Cebimde ıslanmış bir mektup, Zar zor toparlamışım kendimi, Sol yanım alev, alev, Seni bekliyorum okul bahçesinde, İçimde deli bir cesaretle, Hayatım boyunca unutamayacağım O ses yankılanıyor uzaklardan ve gittikçe yaklaşıyor, Merdivenlerde bir koşuşturmaca, Acı siren sesleriyle bir ambulans geliyor okulun bahçesine, Bilinmez bir korku kaplıyor içimi, Ve sedyede görüyorum seni rengin soluk bembeyaz, bir melek gibi, Koşuyorum hiç durmak sızın boş sokaklarda yağmura karışan göz yaşlarımla, mezarlıkta alıyorum soluğu Annemin başucunda, Bir yandan dua ediyorum, bir yandan kendime, kaderime kızı yorum, ben sevdiğim için mi ölüyor insanlar önce Annem şimdi sen, Sevmem bir daha kimseyi, Mezarlıkta biraz ağladıktan sonra eve gidiyorum, dua ediyorum sabaha dek, Ve ertesi sabah okulda alıyorum acı haberi küçük kalbin hayata dayanamayıp durmuş kalp krizi geçirmiş sin ve melek olmuşsun. Şimdi yıllar geçti hala aynı mahalledeyim, evlendim çocuklarım oldu, hatta kızım bizim okulda okuyor o bahçede geziyor, seni son gördüğüm yerde, Annemi her ziyaretimde, senin yanında uğruyorum, her seferinde iki gülle gidiyorum mezara, biri sana biri Anneme iki beyaz gül, hayatıma giren iki meleğe. Birde o mektup var senden kalan, Sana vermek için beklediğim o ıslak mektup hala saklıyorum onu, Merak ediyorsundur ne yazıyor diye, Şöyle başlıyor; Bunları yazı yorum çünkü seninle konuşacak cesaretim yok, sana saçma gelebilir ama öyle işte, Annemi kaybettikten sonra fazla çevrem olmadı yalnız gezdim hep, sessiz yalnız bir çocuk oldum , bu yüzden okulda deli diyende oldu bir sürü şey zırvalayanda oldu, ama sen, sen başkaydın benim için, Annemin gülüşleri vardı sende, belki bu yüzden farklıydın, seni her gördüğümde boğazım düğümleniyor konuşamıyordum bu yüzden bu mektubu yazma kararı aldım bilmiyorum cesaret bulup da vere bilir miyim sana, ha birde ricam var senden tek sen okursan sevinirim, sana olan hislerime karşılık vermesen bile aşkıma saygı duymanı isterim... Sen hatırlar mısın bilmiyorum ama, benim hiç unutamadığım bir gün var. Hani okul gezisine çıkmıştık ya, sıcak bir haziran günüydü, okulların kapanmasına sayılı günler kala, hayatımda ilk defa uzun bir yolculuğa çıkacaktım çok korkuyordum. Cam kenarında oturuyordum, korkularım epilepsi nöbetlerimi tetiklemişti, kriz geçiriyordum ve sen yaklaştın o an, gözlerinden süzülen bir iki damla yaşa inat, güçlü gözüküyordun. Elini saçlarıma atıp kulağıma fısıldadın " ölmek için çok küçüksün lütfen yaşa" dedin . Boynuma , yüzüme kolonya sürüyordun. Öğretmenler dahi panik olmuşken, sen o minicik kalbinle, minnacık ellerimle bana şifa olmuştun. O gün aşık olmuştum sana, evet sana aşığım...... Yazıyordu o mektupta, bak ben hâlâ yaşıyorum, bak hâlâ ölmedim. O gün, o minik ellerini tutup sana şifa olamadım, " ölmek için çok küçüksün" diyemedim. Sanki sen doğa üstü güçlere sahiptin, sanki orada bütün gücünü bana verip beni hayata döndürdün, sanki bu yüzden, benim yüzümden yorgun düştün... Sen, sen öldün. Maalesef ben hâlâ yaşıyorum... Cem BOSTAN #sanaadanmışşiirler

[@bayramchetbat1344]

Sevgilim İstanbul’da yaz bitiyor, bu güz gecelerinde ben, sardunyaların arasında senin getirdiğin mumları yakıyorum. Bir fotoğrafa bakıp “deniz” diyorum: Ne kadar dingin, nasıl sonsuz, olduğu yerde. Sevgilim beni bağışla, sana mektup yazamıyorum. Yüzümün bir yarısı acı çekiyor, mavi bir fotoğrafta, kızıl bir ufuk biriktiriyor kış için öteki yarısı coşkuyla ilgili değil elbet hayatım. SEVGİLİM SENİ BİLMEMENİN KEDERLİ GÖLGESİ ALTINDAYIM. Deniz “öylece” duruyor, orada, yazda. Hayat öylesine caydırıcı ki, korkuyorum Sevgilim…bu dünyayı ben uydurdum desem, sonrasını diyemiyorum. SEVGİLİM, GÜNÜN BELLİ SAATLERİNDE SENİ UNUTMAYI DENİYORUM. Sen bunu aldığında -ki mektup denemez buna- umarım bağışlarsın kederimi, haylazlığımı, umutsuzluğumu, dalgınlığımı; yani benden geçtiğinde anlamı sarsılan ne varsa… Umarım her şey olacağına varıyor der, ve kabullenirsin KUM NASIL ÇİZMİŞSE İNCECİK BİR CAMI.

[@haticepinar237]

❤️

[@deste958]

Çok yoruldum.

[@nazmkoseoglu8710]

Her yokuşun bir inişi vardır. Sorununuzu bilmiyorum ama ne olursa olsun geçeceğini unutmayın.

[@hasanyazann]

🍷

[@ruzgara00]

*_Benim burada bir yorumum olacaktı, gördünüz mü?_*

[@nazmkoseoglu8710]

Ben görmedim. Başka yerlerde bırakmış olma ihtimaliniz var mı? :)

[@ruzgara00]

@@nazmkoseoglu8710 ay evet pardon başka kanalda aynı şiire yorum yapmışım sanırım:)

[@nazmkoseoglu8710]

@@ruzgara00 😃😃😄