Рет қаралды 1,028
منوچهر والیزاده؛ صدایی که در قلبها جاودانه شد
چگونه میتوان از مردی گفت که صدایش نه فقط در گوشها، بلکه در دلهای ما طنینانداز است؟ مردی که با هر واژه، هر نغمه، هر لحظه از هنر بیبدیلش، خاطرهای ماندگار در ذهنمان ساخت.
منوچهر والیزاده، نه فقط یک دوبلور، که راوی شیرینترین قصههای کودکی و جوانی ما بود. صدای گرم و پرصلابتش، هیجان را به قهرمانان سینما و عشق را به دلهای تشنه احساس ما بخشید. از «لوک خوششانس» تا «جری لوئیس»، از «رابینسون کروزو» تا «رابرت ردفورد»، او با هنر بینظیرش شخصیتها را جان میبخشید و به آنها هویت و عمق میداد.
اما والیزاده تنها یک صدا نبود، بلکه روحی بزرگ و قلبی سرشار از عشق به هنر داشت. صدایش آرامش بود، خاطره بود، نوستالژی بود. انگار که هر بار شنیدنش، پنجرهای رو به گذشتههای شیرین باز میکرد و ما را به دنیایی میبرد که در آن، سینما و زندگی یکی میشدند.
استاد والیزاده، نام شما برای همیشه در تاریخ دوبلاژ ایران خواهد درخشید. شما فقط در پس پردهی سینماها نبودید، بلکه در قلب ما جاودانهاید. این صدای جاودان هرگز خاموش نمیشود، بلکه همچنان در گوش جان ما میپیچد، زنده و پرغرور.