Χίλιως καλώς τον ηύραμε

Στη μνήμη Τάσου Κόπανου που έφυγε παράκαιρα εχτές
Εκείνο το Χινόπωρο του 2013, μας κάλεσε η φοιτητιώσα νεολαία της Αθήνας για ένα σαρακατσάνικο γλέντι. Πλημμύρησε το μαγαζί νιάτα κι ελπίδα! Ελπίδα και προοπτική και στο πατάρι. Νέα παιδιά στα όργανα, βιολί, λαούτο, ντέφι και δυο κλαρίνα. Καλοί μουσικοί όλοι και, κυρίως, εξελίξιμοι.
Ξεκινάμε το πρόγραμμα με καθιστικό. Εισαγωγή, στο κλαρίνο ο Τάσος Κόπανος και στις ανταποκρίσεις παίζουν εναλλάξ με τον Γιώργο Καραλή.
«Χίλιως καλώς τον ηύραμε»:
Χίλιως καλώς τον ηύραμε τούτον τον νοικοκύρη,
με τα γλυκά του τα κρασιά, με τα καλά του λόγια!
Για φάτε, πιείτε φίλοι μου, χαρείτε να χαρούμε,
τούτον το χρόνο τον καλό, τον άλλον ποιος τον ξέρει!
Για ζούμε, για πεθαίνουμε, για σ’ άλλον κόσμον πάμε…
Χτες που μου ΄ρθε το μαντάτο αναρωτήθηκα ξανά και ξανά «τί το ΄θελα αυτό το τραγούδι». Βγήκε προφητικό! Ο Τάσος που ξεκίνησε με το κλαρίνο του, βρέθηκε το πρωΐ, στ’ ανοιχτά της Αμφιλοχίας! Κορμί, χωρίς τη βάρκα και την πνοή του!
Πρώτος ξεκίνησε το τραγούδι και πρώτος έφυγε…
Φίλες και φίλοι
Παρακαλώ να μου συγχωρήσετε την προσωποποίηση της ανάρτησης ως
Αποχαιρετισμό και Φιλοδοξία και Συνεισφοράς στην Αθανασία του Τάσου!
Καλό ταξίδι και Καλόν Παράδεισο, Τάσο μου!