Yalnız hissediyorum ve artık yalnız olduğumu 2 dk önce anladım. Bu biraz acı verici ama herhalde hayatın akışı sırasında geçer diye düşünüyorum. Güçlü durmak ve acını gizlemek gerektiği gibi konuları yeni yeni anlamaya başladım. Çok mu ağır böyle şeyler ben mi zayıfım bilmiyorum ama yoruluyorum. Ne gidecek bir yerim ne de yaralarıma merhem var . Viraneyim, sanırım oldum olası hep boyleydim. Merhametliydim başkasının acısını kendi açımmış gibi hisseder , sokak hayvanları için hep üzülürdüm , iyilik iyiydi benim için ama Ya hayır hayır karşılık beklediğimden değil de insan bazen iyilikle karşılaşmak istiyor ya Ben mi çok şey istedim mı onu da bilmiyorum çok şık karşılaşamadım maalesef Hep çocuk kalmak masumiyetini korumak isterdim keşke koruyabilseyfim Buraya insanlığa faydalı şeyler yazmak isterdim kusura bakmayın öyle karşıma çıktı bu bende içimi dokiyim dedim İyilikle karşılaşmak dileğiyle