Co to jest autodestrukcja?//Kasia Sawicka//

Wyrządzanie krzywdy samemu sobie, autodestrukcja, wydaje się czynnością pozbawioną logiki, typową dla szaleństwa. Jednakże autodestrukcja to tak naprawdę negatywny impuls, który wszyscy nosimy wewnątrz siebie w większym lub mniejszym stopniu i który ujawnia się u wielu osób.
________________________________________________________________________________________________
Pierwsze dziecko przed Tobą?
Sprawdź mój kurs, który pozwoli Ci się dobrze przygotować do tego wymagającego okresu: kasiasawicka.p...
Skorzystaj z kodu rabatowego: youtube10 i otrzymaj 10% zniżki na wszystkie moje produkty online :kasiasawicka.p...
________________________________________________________________________________________________
Jest również czynnikiem powodującym rozwój symptomów oraz zachowań autodestrukcyjnych u niektórych osób. Jednak tylko w niektórych przypadkach zachowania te się zakorzeniają i przeistaczają się w stałe cechy osobowości.Zwykle dzieje się tak, jeżeli istnieją duże pokłady stłumionego gniewu. Tak naprawdę, te agresywne impulsy są skierowane do innej osoby, lecz z jakiegoś powodu wyrażenie ich jest niemożliwe. Zwykle dzieje się tak, ponieważ skierowane są do ukochanej osoby lub ze strachu przed konsekwencjami wypowiedzenia ich na głos.
W tych przypadkach agresja kieruje się na własną osobę. Właśnie wtedy człowiek uczy się, jak zachowywać się jak swój największy wróg i rozwijają się autodestrukcyjne mechanizmy osobowości. Oto niektóre z nich : negatywne myśli, które są jak samo -spełniające się proroctwa np „wszyscy ludzie są źli „.
Bierność, zaburzenia odżywiania, krzywdzenie innych i potem użalanie się nad sobą oraz uzależnienia to tylko niektóre z zachowań autodestrukcyjnych.
MAIL/ COLLABORATION:
[e-mail]
ZNAJDŹ MNIE W SIECI:
Facebook: / rodzinne-puz. .
Instagram: www.instagram....
NAJPOPULARNIEJSZE FILMY:
Toksyczni ludzie:
www.youtube.co....
Toksyczny Narcyz:
www.youtube.co....
Osobowość BORDERLINE:
www.youtube.co....
SERIA DLA RODZICÓW:
www.youtube.co....
➡➡➡ Mam na imię Kasia, mam 158 cm wzrostu, mieszkam w Gdyni. Z wykształcenia pedagog, mam piątkę dzieci. Wiele lat spędziłam w terapii pedagogicznej, pracując z dziećmi, które miały problemy z czytaniem oraz byłam trenerem szybkiego czytania i technik pamięciowych. Moje ulubione tematy to: indywidualne podejście do dzieci, nastolatki, rozwój osobisty, dysfunkcje w rodzinie.

[@annak1406]

Pani Kasiu ,jest pani cudownym człowiekiem,Bogu niech będą dzięki, za to że pani istnieje i robi to co robi.😍

[@martynabednarek7626]

Dzień dobry Pani Kasiu! :) Na początek chciałam Pani podziękować, bo zmagam się z różnymi sprawami już od wielu, wielu lat, a teraz czuję, że Pani słowa do mnie docierają i pomagają. Jest Pani wspaniałą osobą :) Jeśli chodzi o autosabotaż, to myślę, że tak się wyćwiczyłam w aurodestrukcyjnych myślach, że zasługuję na miano mistrza. Przede wszystkim mam problem z porównywaniem się z innymi, przy czym zawsze jestem tą gorszą. Boję się przez to całkiem otworzyć na innych, mam mało przyjaciół, znajomych i często zmagam się z samotnością. Pamiętam, że zawsze też uważałam siebie za mało wystarczają, za mało przebojową, za mało fajną, niezbyt mądrą i dziwną. Zawsze powtarzałam sobie, że się nie nadaję, że na pewno nikt mnie nie polubi, że zostanę sama itd. Często też robiłam z siebie ofiarę i zrzucałam odpowiedzialność za moje złe samopoczucie na innych. Dzisiaj jest już trochę lepiej, ale nadal są dni, że wracam do pewnych myśli i schematów. Walczę z tym i marzę, żeby stać się silną osobą oraz mieć więcej bliskich ludzi w swoim życiu. Jestem też w trakcie leczenia depresji, bo po prostu w końcu musiałam "wybuchnąć". Ale jest lepiej... Także trzeba mieć siłę, samozaparcie i świadomość, że nie od razu będzie lepiej, ale z czasem da się jakoś wszystko poukładać. Pozdrawiam:)

[@kasianiepodamnazwiska6010]

Spadasz mi z nieba. Od kilku dni właśnie się nad tym zastanawiałam. Powoli przestaję patrzeć na ludzi jak na ludzi tylko jak na jeden pieprzony schemat, który w kółko się powtarza. Żałuję, że nie miałam takiej osoby w dzieciństwie. Fajne byłoby, gdyby naturalnie można byłoby mieć osobę 20-30 lat starszą od siebie za dzieciaka, która w razie czego doradziłaby coś, pomogła. Dziękuję za ten film

[@pletwal1]

Kasia Niepodamnazwiska 20-30 lat osoba starsza za dzieciaka? Przecież to właśnie rodzice i dziadkowie, nauczyciele etc. Oni pomagają i doradzają. Nie każdy słucha.

[@agnieszkabaleja4111]

@@pletwal1 ale nie każdy rodzic ,dziadek ,nauczyciel pomagał !!! Dzieci dawniej były lekceważone,poniżane bo to "tylko " dzieci😐😐Nie było kiedyś takiej świadomości .

[@Antubis7]

Nie zawsze wiek jest wyznacznikiem mądrości. Dzieci często są bardzo mądre bo jeszcze nie przesiąknięte tym dziwnym światem ale ich nikt nie słucha...bo to w końcu dzieci.

[@ewab7438]

@@Antubis7 i właśnie często potem z takich dzieci wyrastaja dorosle osoby które mają mnóstwo problemów z którymi nie potrafią sobie radzić...

[@Antubis7]

@@ewab7438 Tzn z jakich bo nie bardzo rozumem co masz na myśli?

[@kasia5947]

Bardzo dobry mądry przekaz i wiedza dziękuję że dzieli się pani swoją wiedzą ja latami sabotowalam siebie i swoje działania... pomagałam wszystkim dookola a nie umiałam pomóc sobie a jak zaczęło mi się coś otwierać w głowie i zaczęłam zmieniać swoje myśli i zachowanie to zaraz przez "przyjaciół " zostałam nazwana cwaną itp i obraza ... jeśli już zdamy sobie sprawę z paru spraw aż ciezko uwierzyć super że są na yt tacy ludzie jak pani ❤❤❤👏👏👏🎈🎈🎈🎈🎈🎈🌹🌹🌹🌹🌹🌹 jest pani wspaniała osobą 😘😘😘

[@magpej6613]

zaczęłam chodzić do psychiatry i wtedy zrozumiałam, ze jestem właściwie normalna tylko jestem bardzo zraniona

[@AbraImagia]

Fajna jesteś Pani Kasiu. Bardzo Cię lubię. Przede wszystkim za Twój optymizm i dystans do wielu spraw. Pozdrawiam serdecznie Agata

[@martagwiazda7038]

Dziękuję! Za każdy Pani film. Otwiera Pani oczy, prowokuje do zmian, zachęca do uważności i bardzo ubogaca!

[@alexandraj7736]

Super Kanal, nie dość że przekazuje wiedze to jest to w sposób trochę na luzie i humorystycznie.

[@stefanialangiewicz9099]

Witaj Kasiu 😚,temat bardzo ciekawy. Wielkie dzięki.

[@monikasea]

Kasiu slucham z moim 4 miesiecziaczkiem I on odwraca glowe jak mowisz I babla do Ciebie.Pozdrawiamy!

[@arnii3476]

U mnie objawia to się tak: W dzieciństwie nie dostawałem tych cech jak wsparcie, miłość, poczucie bezpieczeństwa i wiele innych. Za to jak wchodzę w relacje to wszystko bardzo ale to bardzo szybko się ze mnie wylewa! Chce aby ta osoba właśnie okazała mi to wszystko! Jak nie okazuje, czuję się źle. Szukam właśnie takiej partnerki która wypełni mi ten głód! Tak było w mojej poprzedniej relacji. Na początku to właśnie mnie pociągnęło. Ten głód był zaspokojany. Później już nie i ja tak cholernie źle się z tym czułem. Wszedłem na rolę ofiary itp... Ahhh, pora na walkę o Siebie!

[@joannamiernik316]

Serdecznie. Dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję. 👏🌱🌱🌱

[@redzi468]

Bardzo ciekawy temat😊

[@ewaSDMK]

Kasiu, uwielbiam pani komunikaty pozawerbalne i emocjonalność :-D Pozdrawiam 😍

[@magpej6613]

moja ciotka tak się poświęcała i była taką męczennicą a mnie nazywała egoistką, tylko że ona zachorowała na Alzheimera a ja jestem sobą i pomagam wtedy, kiedy czuję się na siłach i nie czekam na oklaski i to daje mi radość

[@magdalenaz7720]

Pani jest niesamowita ! ♥️

[@millusia777]

Dziękuję serdecznie

[@kingas4703]

O matko jakbym słyszała o sobie. Mąż DJ, dziecko 4 miesiące, godzina 2/3 w nocy albo i później. Kinga wstaje, pakuje dzieciątko i jedzie 30 km po męża, bo jakoś musi wrócić do domu, a taksówką się nie opłaca. I wszystko byłoby w porządku, gdyby nie brak takiego "poświęcenia" w drugą stronę. Najpiękniejszym i chyba najbardziej oczyszczającym momentem dla mnie było po kilku latach powiedzenie słowa "nie", które spowodowało, że (eks)małżonek nagle prawo jazdy zrobił, bo nie chciał być jednak zależny od nikogo. To było piękne, bo byłam kiedyś przekonana, że przecież on mnie potrzebuje itp itd. A okazuje się, że czasami bardzo dobrą motywacją dla takiej "biednej osoby, która nie poradzi sobie sama" jest właśnie powiedzenie słowa "nie". Pozdrawiam Ciepło :)

[@Kajeczkaa]

Wielkie dzieki za ten material!

[@hannaszpotakowska9990]

DZIEKUJE POZDRAWIAM SERDECZNIE

[@magpej6613]

myślałam, że wujek mnie kocha, ale to był wuj przez ch. Realizował siebie moim kosztem. W końcu się uwolniłam od niego emocjonalnie, mimo, że wyprowadziłam się od niego już dawno. Przejadałam się z braku prawdziwego ojca i miłości od rodzica, a wuj potem kpił, że jestem "z rodu-piasta". Nawet chciałam zmyć traumę i zostać ..... strażaczką.

[@justynakoodko3945]

Zmagam sie z zaburzeniami odżywiania, moze wiecej na temat radzenia sobie z autodestrukcją? Pozdrawiam :)

[@magdalenadworzynska2773]

Popieram sugestię przedmówczyni: czy można byłoby zrealizować osobny film poświęcony temu, jak poradzić sobie z zachowaniami z zakresu autodestrukcji takimi, jak zaburzenia odżywiania?

[@claudiaiman4636]

Ja też się dołączam!

[@martachojnacka-synowiec6418]

Dołączam się do prośby dziewczyny

[@ewawierzbicka3837]

Ja się dołączam do problemu strachu przed ludźmi uciekania od bliskich relacji. Kiedyś byłam bardzo otwarta i ufna Ale w miarę doświadczeń złych stałam się nieufna i podejrzliwa😮😩😶

[@kasiak.8769]

ciekawy byłby odcinek o pułapce bycia miłym. Wchodząc w relacje szczególnie kobiety starają się przede wszystkim być uprzejme i grzeczne, a chyba lepiej być czasem zołzą :) wychowywani jesteśmy w duchu bycia miłym , a potem w pracy okazuje się, że lepiej radzą sobie osoby, które takie rzeczy mają delikatnie mówiąc, za nic.

[@vr7095]

Ciekawy,, prawdziwy film. Pozdrawiam

[@jj1986dd]

Kiedy powiedziała Pani o "sabotażu towarzyskim", przypomniał mi się materiał telewizyjny oglądany przed laty, który zapadł mi w pamięci - młody, niepełnosprawny fizycznie i umysłowo chłopak, zapytany czy marzy o założeniu rodziny, odpowiedział, że tutaj jego marzenia nie mają znaczenia - nie jest w stanie spełnić się w roli męża czy ojca ze względu na swoją chorobę, więc wybiera samotność. Takich ludzi jest dużo - co nimi kieruje? Autodestrukcja, czy zdrowy rozsądek? Gdzie jest granica? Jak to ocenić? Pozdrawiam

[@krystynarakowiecki2558]

Super wykład. A co można powiedzieć na temat osób, których otoczenie nie jest zaangażowane w ściślejsze relacje, bo wychodzi z założenia, że on/ona tak świetnie daje sobie radę, że po co tracić na nia/niego czas. Pytanie częściowo osobiste.

[@wojciechkowalski738]

witam-ciekawe tematy -cierpie na emocjonalne zaburzenia i zwiewne mysli samobujcze,autoderstrukcje-2 rodz.depresji,osobowosc zab. efektywne zmiany w mozgu,emefeopatie,lekkie uposledzenie umyslowe-wspolistniejace schorzenia-gehenny ,wybuchy agresji slownej -ostatnio,idzie to wszystko w 2-biegunowke efektywna-leki juz dobieram20 v lat i lepiej niebrac bo cos uszkodzily mozg-ociezalosci i takze wybuchy agresji slownej,bojki nawet gdies w terenie jak sie nasili-wole niewychodzic niekiedy-ostatnio sie zamykam w klatce na swojej lace -gdzie mieszkam-to jestem znowu stygmatyzowany-jak zyc-prosze oporadzenie-darek.k

[@paulinakapuscinska6228]

Bardzo dużo wartościowych przemyśleń (wręcz terapeutycznych) wynoszę z Pani filmów, dziękuję :)

[@madzia3531]

Dziękuję !

[@aleksandrakarolina273]

Wyklady sa bardzo interesujace i dobrze sie ich slucha.. nie moge jednak zniesc tego kibolskiego - no nie? No nie? Co drugie slowa, nie? 😅

[@mafio9]

Nie dość że wydra, to w dodatku zamknięty towarzysko. Normalnie najlepsze combo jakie mogłem mieć 😅

[@danutaschygulla3057]

Dziekuje......

[@urszulalitwiejko1440]

Super filmik

[@mgrabas]

Siergiej Łazariew bardzo wnikliwie zgłębił temat programów autodestrukcji i doszedł do bardzo ciekawych wniosków rzucających światło na mechanizm i cel chorób (!)

[@monikamazur1735]

właśnie , ciągle gasimy pożary ... Na szczęście już nie aż taakk ...

[@bezcukru5901]

Dobry wieczór. (piszę wieczorkiem) Mogła by Pani zrobić filmik w jaki destrukcyjny sposób wpływają na nas grupy religijne?

[@The19ann92]

Ja byłam w cyklu,że w każdej pracy byłam z góry źle traktowana. Trafiałam na różnych ludzi, byłam jak otwarta rana i każdy mnie ranił.

[@wiktorian.752]

Pani Kasiu, co mogę robić w sytuacji, kiedy pokazuję, że potrzebuję pomocy i wsparcia, zamiast tego notorycznie dostaję po głowie, za to że jestem zbyt silna? Mam wrażenie, że ludzie przed tym jak dać komuś pomoc czekają aż naprawdę padnę na kolana. Nie chcę upokorzenia, więc w ogóle przestałam prosić o pomoc. :-(

[@wpoka]

Co film to inny kubek. :D

[@j.e.k1518]

Ale to samo mało eleganckie żłopanie w każdym ( z tych, które oglądałam) zaledwie kilkuminutowym filmiku. Nawet niemowlęta wytrzymują dłużej bez wody.

[@jagodapas1687]

He he fajnie

[@rrrockowa]

@@j.e.k1518 przesadzasz, jak dla mnie Pani Kasia może jeść i pizze, chipsy i paczki na filmikach, byle by dalej przekazywała świetna wiedzę 😆👍👌

[@Iwona_Fig]

J.E.K skąd wiesz ile trwa nagranie filmu?

[@martam518]

Mam pytanie: Z wielu lat , gdy kiedykolwiek powiedzialam moim przyjaciolom o moich planach np. Pojscie do szkoly, zrobienie kursu...etc...zawsze przyjaciele mi mowili..." ooo to jest ciezko, trzeba duzo czasu, trzeba duzo sily, ooo a wiesz ile to czasu zajmuje....i inne"- Nigdy nikt nie powiedzial.np. " swietny pomysl, lub Ciesze sie ze chcesz to zrobic, dasz rade, jeste madra, sprytna utp..itd... Czy zna Pani odpowiedz na to pytanie? Kazdy tylko reagowal tak by mnie tylko zniechecic.

[@olija5873]

Wszystko pięknie. Tylko co w przypadku, gdy nienawiść do siebie nie wynika tylko z głowy, z błędnego przekonania, a z faktycznego deficytu. Np. krzywe zęby, progenia. I co? Który psycholog czy trener się podejmie. Ortodonta nic nie zdziała, chirurg stom. podobnie. Zaakceptować tego nie sposób. W żadnym razie. I codzienny widok w lustrze przyprawia o mdłości. Unikanie ludzi, rozmów, występów (w szkole), w pracy jestem szarą myszą - zawsze nią byłam. Traumatyczne dzieciństwo, zerowa pewnosc siebie, zero poczucia kobiecości, nigdy nie byłam w związku (mam 29 lat...), nie jestem autentyczna, asertywna, nie żyję a wegetuję... Przed sobą widzę ścianę, czarną du**, a nie przyszłość.

[@olija5873]

A brak zainteresowania mną, że się tak wyrażę, tylko potwierdza jak bardzo jestem wadliwa. Sabotuję siebie, wiem że nic dobrego mnie już nie czeka. Nie mam już siły.

[@macziq]

ja nie mam osobowości i ciagle żyje w napięciu , ludzie mnie denerwują , jestem krytyczna w stosunku do siebie i innych to było w moim domu non stop, nie potrafię się od tego uwolnić nawet po wielu latach terapii, tylko się załamać

[@agataalicja555]

W przypadku narcyzow ukrytych..gdzie ta neuroplastycznosc mózgu?

[@ukasz9356]

Proszę sie nie śmiać p.Kasiu z tych co boją się skakać na bangee przecież bylo dużo wypadków na tym shicie ,swoja drogą ma pani sexy usta

[@kamilaslusarczyk7316]

Nie jest to łatwe zrobić samemu ..czy jakieś filmiki są u Pani na kanale na ten temat?

[@jordangagat]

niestety czlowiek posuwa sie do tego:(

[@almzw]

Moja córka nie dawno wyorowadzila się z domu. Nie wiedziałam czy rozpocząć czy udawać radość...Teraz gdy nas odwiedza nawet nie wiem jak to ma wyglądać gdy cały dzień jest gościem...Proszę o filmik na te tematy-bardzo proszę. Sama jestem z domu dziecka, więc nie wiem jak to jest w zdrowych rodzinach :/

[@violanick]

almzw cieszyć się szczęściem córki nic więcej !

[@almzw]

@@violanick oczywiście że się cieszę, ale coś musi być dalej w relacjach. Nie każdy wie jak się zachowywać w nowych... A pani Kasia ma doświadczenie ;)

[@magpej6613]

przyciągam ludzi, którzy mną gardzą i wykorzystują

[@moderatormoderator9584]

To "Nie?" Psuje cały film.

[@aleksandraare1978]

Mój cykl: ratownik.

[@stefania3184]

Wszystko prawda o tym by sie lubić....

[@vivienne8508]

🍀❤🌺

[@paulinamarkiewicz6254]

Ja nie potrzebowałam siebie do podcinania skrzydeł, bo rodzice świetnie robili to za mnie, ale biorę się za siebie

[@agatakowalska7775]

Rodzic a potrafi tak dokopać że się żyć odechciewa... znam to mam tak samo jestem dorosłą osobą co nie zrobię to mamusia kręci nosem to nie tak to na nic w którą stronę nie pójdę to nie tak. Wymaga żebym się jej słuchała niszcząc mi życie. Ale do czasu...

[@lauras1842]

Tak, rodzice.. za co się nie brałam wszystko było nie tak.. co, chcesz być kosmetyczka? Chcesz robić makijaże? Przecież to nie praca.. i tak nigdy nie zostałam makijażystka, chociaż uwielbiam i czasami maluje różne osoby, nawet ukończyłam kurs ale nie potrafię zająć się tym zawodowo 😔 starałam się ale dalej nie mam żadnego mentalnego wsparcia. Nawet kiedy jako 27latka dla przyjemnosci chciałam nauczyć się szydełkować to przy pierwszym niepowodzeniu usłyszałam że nie mam drygu..

[@baileydorota]

A w takich przypadkach to się już raczej zaczyna myśleć „bo tak ma być”

[@andrzejprusik6437]

Kobiety weźcie się za siebie czasy są jakie są kiedys facet jak poślubił kobiete, to mamusia rzadko kiedy miała coś do powiedzenia i słuchała męża, gdzie głównie zajmowała się domem i dziećmi. Albo znajdzie siłę, żeby słuchać siebie. I tak postępować, albo znajdźcie meza, który będzie wam dawał dobre rady

[@anetanieminska7046]

Długo nie wiedziałam, że ciągle ratowanie i myślenie o innych jest też złe. Przez lata, jako najstarsze dziecko miałam opiekować się innymi, aż do niedawna zrozumiałam, że przesadzałam, poczucia winy, że za mało, że mogłam lepiej i tak straciłam energię Właśnie się poryczałam 😪

[@ewanowakowska3028]

Nie straciłaś niczego! Zrobiłaś właśnie dobra robotę. Pomogłaś najbliższym, którzy tej pomocy potrzebowali🥰 Czy moze być na tej ziemi coś piękniejszego niż to? Możesz być dumna ale włašnie z tego!!!

[@ewamaciejewska5862]

Podoba mi się, że łączy Pani mądrość z wiedzą. Naprawdę szkoda, że nie spotkałam takiej osoby 30 lat temu...

[@patrycjamarkiewicz4875]

Często do naszego życia różne rzeczy przychodzą, gdy już jesteśmy na to gotowi. 🙂

[@irex102]

Ja mam sporo autodestrukcyjnych zachowań: objadanie, kiedyś z wymiotowaniem, masakrowanie sobie twarzy - za wszelką cenę szukanie wykwitów. Wszelkie bliskie relacje to dla mnie największe zło od którego trzeba uciekać, bo przecież stanę się od kogoś zalezna. Poczucie że musze służyć ludziom, zdziwienie dlaczego oni tego nie odwazjemniaja. Poczucie winy że znowu zrobiłam coś nie tak, nie zachowałam się tak jak otoczenie odemnie oczekuje. Obwinianie rodziny za to że są tacy jacy są, obraza na Boga za to że się pojawiłam w takim chorym środowisku. Próbuje to jakoś w sobie odkręcić, ale słabo mi idzie. Lęk przed bliskimi relacjami jest masakrycznie mocny.

[@sandrahejmo2717]

Czuję jakbys opisywala moje zachowania i moje srodowisko, nie jestes sama, trzymaj sie ❤️

[@agusia8524]

Terapia, terapia, terapia...

[@juolszewska]

Opisujesz moje zachowania i rodzinę... w wieku 38 lat byłam sama jak palec, w dniu w którym juz myślałam,ze nie ma.po co zyc bo bylam tak wyczerpana nie tylko psychicznie ale i fizycznie (od kilku lat potworne bole pleców) przestraszylam sie tej mysli i posluchalam sie dobrej kobiety i poszlam na terapię. Przepracowalam w ciagu 4 lat wszystko... wciaz mam strach przed bliskością, rodzine przestalam odwiedzac, ich krytyka do dzisiejszego dnia wywoluje u mnie potężną agresję. Mimo to wierzę że mi sie uda wyjść z autodestrukcji... Pozdrawiam;)

[@Julia11300]

mam tak samo, nawet z uczelni chciano mnie wywalić za jedną nieobecność, najlepsze koleżanki nie miały ochoty wpisać mnie na listę, chociaż ja roniłam to zawsze. Ciągle wrażenie , że przeszkadzam nawet malym dzieciom siostry. Pomimo ukończenia ciężkich studiów nie nie moge dostać pracy, bo ciągle coś komuś we mnie nie pasuje. Ostatnio nawet usłyszałam, że mam za wysokie wykształcenie by dostać pracę w szpitalu

[@ewa7214]

I ja...

[@ewabiaa2804]

No ładnie, odcinek o mnie! Po 5 latach studiów odkryłam swoją pasję - rysunek. Ciągnęło mnie do tego już w dzieciństwie. Gdy tyko siadałam przed kartką papieru, a obok leżały kredki, zapominałam o bożym świecie. Zajęcia plastyczne (inne artystyczne też) w szkole były moimi ulubionymi. Nie poświęcałam im jednak zbyt wiele czasu, bo trzeba było mieć piątki i szóstki ze wszystkiego. I tak było. Były piątki, były szóstki, było sporo sukcesów, ale była i ogromna pustka, i tęsknota za czymś, czego nie umiałam określić. Przez wiele lat zazdrościłam ludziom, że mogą powiedzieć "jestem w tym naprawdę dobry". Męczyła mnie ta nieokreśloność, aż do ostatnich wakacji, kiedy po wcześniejszym zaliczeniu wszystkich egzaminów miałam bardzo dużo wolnego czasu. Lubiłam spędzać go ze współlokatorką, florystką, lubującą się w rękodziele i innych robótkach. Obserwowanie, jak tworzy piękne rzeczy, fascynowało mnie, nawet parę drobiazgów wykonałam razem z nią. Któregoś razu zapragnęłam zrobić coś samodzielnie. Nie miałam jednak zbyt wielu materiałów papierniczych, pomyślałam więc, że wykonam kartkę urodzinową. Brakowało kartonów z różnymi teksturami, brakowało brokatu. Miałam za to kartkę techniczną i kredki. Zaczęłam rysować. Wciągnęło mnie tak, że straciłam poczucie czasu. Nie mogłam doczekać się następnego dnia, kiedy narysuję coś jeszcze, a w głowie miałam milion pomysłów. I tak się zaczęło. Dużo ćwiczę, ale głównie ze swoim brakiem wiary we własne możliwości. Wszyscy chwalą, mówią, że jest super, natomiast ja wszędzie dostrzegam niedoskonałości i porównuję się z innymi ludźmi, którzy rysują dużo lepiej. Ten perfekcjonizm to też cecha, którą "pielęgnowałam" w sobie w szkole. Utrwaliłam ją natomiast na studiach, gdzie perfekcjonizm i dokładność były niesamowicie ważne i pożądane (redakcja, korekta). Teraz, gdy powoli otwieram się i ujawniam swoje prawdziwe, artystyczne usposobienie, włącza się we mnie silny krytyk, formalistka i perfekcjonistka, i przekłada się na inne sfery mojego życia. Perfekcyjny musi być porządek, perfekcyjne śniadanie, obiad perfekcyjny no i koniecznie perfekcyjna kolacja. Perfekcyjna praca dyplomowa, perfekcyjny związek i perfekcyjne relacje. Twardy orzech do zgryzienia, ale ja zamieniam się w wiewiórę i łupię, powoli, powoli, aż osiągnę zadowalający (niekoniecznie perfekcyjny) efekt. Pozdrawiam Panią serdecznie! :)

[@karolina2404]

powodzenia :) na pewno Ci się uda 😍

[@magorzatatota1441]

Brawo Ewa że wróciłaś do swojej pasji. Widzisz, ile radości Ci to sprawia. Walcz i kontynuuj. Pa! 🖐️

[@a.g.a.t.a6326]

ostatnio słyszałam, że perfekcjonizm często bierze się niestety z niskiego poczucia własnej wartości...

[@samaneevee869]

Witaj w klubie ;) Odkąd w szkole i na studiach skupiałam się na dobrych ocenach ze wszystkiego, rysowałam jedynie dla znajomych, praktycznie nigdy dla siebie bo przecież "szkoda czasu". Ale czuję, że otwarcie Puszki Pandory zbliża się coraz bardziej i aż się nie mogę doczekać co z niej wyleci ;)

[@ewabiaa2804]

@@samaneevee869 dziekuję za Twoją odpowiedź! Komentarz dodałam rok temu i kompletnie o nim zapomniałam. Dzisiaj, dzięki powiadomieniu wróciłam do niego. W takim razie aktualizacja - jak postanowiłam, tak zrobiłam. Rozwijałam się artystycznie. Dzisiaj pozdrawiam z agencji marketingowej, w ktorej pracuję jako grafik 😍 Marzenia się spełniają. Powodzenia!

[@bialykrukk4334]

Prosilabym o filmik z poradami jak przestac byc "ofiara". Nie mialam latwego dziecinstwa, i teraz jakby potrafie wylaczyc te mysli i emocje i zyc tu i teraz, ale jest wiele sytuacji, jakis tamatów przez ktore z latwoscia wracam do przeszlosci i wlacza mi sie tryb ofiary, zazczynam sie nad soba uzalac.. Nie moge sie tego calkowicie wyzbyc..

[@ewanowakowska3028]

A na przykład Pan Jezus I Jego Apostołowie? Oddal I swoje życie. A co Pani powie o Wilkersonie który chodził do Nicki Cruza do więzienia, by Mu powiedzieć ze Bóg go kocha. Pewnego razu Nicki Cruz powiedzial Wilkersonowi że go zabije jak jeszcze raz do niego przyjdzie i Mu powie że Bóg go kocha. Wilkerson jednak był posłuszny Bogu I poszedł po nownie do Nicki Cruza by Mu powiedzieć że Bóg go kocha, chociaż po ludzku według Pani postępował destrukcyjnie prawda? Ale dzieki temu że nie bał sie I nie przestraszył się tych pogróżek, Kolejnym razem kiedy Wilkerson poszedł by Mu powiedzieć ze Bóg go kocha, Nicki Cruz zamiast zabić Wilkersona rozpłakał sie I przyjał Jezusa Chrystusa do swego serca i został Zbawiony. Chwala Bogu co? Tak Chwala Bogu! Teraz Nicki Cruz jest szczesliwym człowiekiem wierzy w Jezusa Chrystusa , ma żone dzieci I służy Bogu Żyjacemu. Odsyłam Pania do przeczytania Jego zyciorysu, a był naprawde wielkim gangsterem , morderca w Nowym Yorku, nazywa sie Nicki Cruz. Pozdrawiam.

[@Pawe-ee8ju]

Dziś podszedłem do tego tematu po raz kolejny ale z innym nastawieniem. Pamiętam, jak powiedziałem Tacie, że chce kupić większe mieszkanie to mnie tak opitolił, że odechciało mi się żyć. Tak jakbym nie zasługiwał na więcej albo nie miał prawa. Później zacząłem zauważać takie zachowania właśnie, że sam dążę do tego żeby coś zniszczyć albo nie osiągnąć przypadkiem zbyt wiele. Wydaje mi się, że to właśnie ten temat i mam nadzieje, że w końcu z tego wyjdę.

[@marybergmann4268]

Pani Kasiu - może filmik o tym jak wyjść z roli ofiary?

[@air445]

Ten temat jest chyba u Beaty Pawlikowskiej.

[@karolinafurtak4232]

Beata Pawlikowska nie jest terapeutą ani psychologiem - nie ma ani doświadczenia w pracy ani kierunkowego wykształcenia, które pozwalałyby na traktowanie jej jako specjalisty w tym temacie. Niestety nie raz mówiła bzdury, choćby o depresji

[@agnieszkab9528]

Zmienić się w rodzinie, w której nic latami nie zmienia się, jest trudne. Ponosić konsekwencje w dorosłym życiu za dzieciństwo to duży żal a z drugiej strony smutek, że Ci źli rodzice to też biedne i skrzywdzone dzieci i chcieli by inaczej a nie wiedzą jak. Czekam na filmik o tym jak pomóc osobie z depresja, która trwa blisko 15 lat. Pozdrawiam pani Kasiu. 😊

[@katarzynalasok2069]

Chyba z każdym schematem.Jestem w trakcie terapii ale nie umiem rozmawiać. Dobrze że są tacy ludzie jak Pani. Pozdrawiam

[@ptkpnk7059]

Ja też nie umiem rozmawiać i nie wiem jak zacząć, na razie tylko z psychologiem jakoś ledwo co idzie. Chcę się otworzyć na ludzi, ale nie wiem jak... jak komuś zaufać

[@AgneseLaudat]

@@ptkpnk7059 Cieszę się, że to mówicie, bo ja też! Powodzenia!

[@agatakowalska7775]

usłyszałam kiedyś - Ty sama siebie sabotujesz... To był liść w twarz zauważyłam co mówię do siebie przy porażkach. Wszystko zmieniłam.

[@dzigit4680]

Ja teraz czytam swoje pamietni sprzed 20 lat i nie wiem czy dobrze robie. Bo na nowo dowiaduje sie jak rodzina na czele z moją matką mnoe niszczyła i w duzym sstopniu zniszczyła. Gdybym ja miała się tak psychicznie znecac sychicznie i fizycznie nad swoim dieckiem to bym musiala go szczerze nienawidzic. Czytam i placze i tak sobie mysle jak bardzo chciala bym przytulic i pocieszyc tamto biedne dziecko😪. Na tamte czasy pamietnik byl moim wybawieniem. Pomagal mi jak malo kto

[@TheDzikunus]

Oglądam każde video - zawsze jestem pod dużym wrażeniem Twoich kompetencji:) Sposób w jaki przekazujesz informacje, nieraz trudne, zawsze jest klarowny i zrozumiały:) Autodestrukcja - nie zdawałam sobie sprawy, że może być tak "zakamuflowana". Myślę, że wszystkie zaburzenia odżywiania są jej przejawem, tak samo pracoholizm. Ciekawe by było gdybyś mogła rozwinąć temat uciekania od niechcianych emocji - jak to robimy i jak się z nimi zmierzyć - a także wyrażanie stłumionych emocji - jak je zaakceptować i komunikować bliskim (np. miłość w stosunku do rodziny, partnera itd -kiedy jesteśmy zblokowani). Pozdrawiam i życzę miłego dnia Wszystkim:))!

[@olabaszczyk9515]

Akceptacja stłumionych emocji i ich wyrażanie to bardzo ciekawy temat 😊 chętnie przyłączę się do prośby o taki filmik

[@floslavandulae4026]

Ciekawa jestem gdzie Pani widzi tych wszystkich "dobrych ludzi". Bo ja akurat kiedykolwiek próbowałam się przed kimś otworzyć słyszałam jeden z komentarzy: - yyy... o tym to może nie mówmy - oj tam, oj tam, uśmiechnij się... ooo pokaże ci zdjęcie mojego kotka, od razu poczujesz się lepiej (tudzież inny sposób bagatelizacji problemu i zmiany tematu) - ojojoj, ale się zagadaliśmy, muszę już lecieć, pogadamy później, paaa! Mile widziane są jedynie tematy łatwe, lekkie i przyjemne typu "jak minął weekend" albo "gdzie byłem na wakacjach". Przetestowane na bardzo wielu osobach, które zresztą starałam się w miarę możliwości wybadać przed decyzją o ujawnieniu im swoich "sekretów".

[@letniwiatr6279]

Mam to samo. Zawiodłam się już wiele razy, nawet na osobach, które przeszły trudne chwile. Niby potrzebują wsparcia, pomożesz a gdy ty oczekujesz dobrego słowa- otrzymujesz obojętność.

[@floslavandulae4026]

Dokładnie. Przypomniałaś mi zresztą jeszcze jedną formę reakcji: "Ty masz problem?! Jaki ty możesz mieć problem?! JA to dopiero mam problemy! "

[@violanick]

Flos Lavandulae zmień znajomych!

[@martitamim]

Super odcinek, ja myślę że kiedys miałam wszystkie te schematy, ale nawrócenie, rekolekcje uzdrowienia wspomnień oraz psychoterapia pomogły mi z tego wyjść. Dla mnie dużym odkryciem było to, że nie ważne jak obiektywnie wyglądało moje wychowanie i relacja z rodzicami. Bardziej istotne jest to jak subiektywnie to odbierałam. A mimo wszytko były tam dysfuncje, których nie byłam świadoma. Myślę, że to wszystko sprowadza się w gruncie rzeczy do braku miłości. Nie potrafię (i inni nie potrafią) kochać bez źródła miłości, a źródłem jest Chrystus.

[@Silithiris]

A ty jak odnalazłaś tego Chrystusa?

[@melrebel0774]

Pamiętaj że nie dla każdego źródłem jest Chrystus, tego nie można narzucić. Ja wolę np mówić że normalnie źródło miłości jest w każdym z nas, tylko czasem zostaje przydeptane

[@TESS177]

Trafiła Pani idealnie z tematem prosto w moje serce. Czuje, jakbym sluchala o sobie. Na koncie zaburzenia odzywiania, dzialania destrukcyjne, partnerzy tylko z rozbitych rodzin. Dopiero teraz, grubo po 20., ucze sie bycia dobra dla siebie.

[@lucypet1981]

Pani Kasiu, już dawno miałam pisać, jak dobrą robotę Pani robi. Nie tylko,że Pani wszystko potrafi ponazywac, ale też w tych wszystkich filmikach dodaje Pani ludziom otuchy i optymizmu. Pokazuje Pani, że warto przeciwstawiać się temu, co jest dla człowieka nie dobre. Dziękuję za chrześcijańskie niesienie pomocy wykorzystaniem swoich talentów. Pani sposób jest tym, które pociąga do Swiatla.

[@kawu9282]

Sabotowanie udanego związku. Powód już chyba odkryty, a mianowicie taki, że nie zasługuję na taki związek i w ogóle szczęście w życiu. Jestem na terapii prawie 1,5 roku i niestety jeszcze nie udało mi się uporać z dostrzeżeniem swojej wartości.

[@iwona7417]

Mam kolegę w pracy, który w ogóle nie potrafi rozmawiać, zwłaszcza nie potrafi słuchać. Potrafi tylko mówić i oczekuje, że wszyscy będą ulegle przyjmować te banialuki, które on wygaduje. Gdy w odpowiedzi na jego błędne lub tylko częściowo zgodne z prawdą twierdzenia zaczynam mówić, że jest tak i tak, on zaczyna się bardzo denerwować, w ogóle nie chce słuchać, co ja mam do powiedzenia i nie przyjmuje do wiadomości, że jest inaczej niż on twierdzi. Mówi, że się nie zgadza i żebym się nie odzywała, bo on wyjdzie z siebie. Oczywiście on nie ma racji, ale nawet nie o to chodzi. Chodzi o to, że normalni ludzie, moim zdaniem, nie denerwują się w takiej sytuacji, tylko podejmują normalną dyskusję (bez angażowania tak dużych negatywnych emocji) i próbują wspólnie dojść do prawdy. Dla niego prawda w ogóle się nie liczy. Liczy się tylko to, że on ma rację (nawet, gdy jej nie ma) i nie można się tej jego racji sprzeciwiać. Jak żyć z takim tyranem, dominatorem i agresorem? Niestety jestem skazana na konieczność współpracy i podejmowania wspólnych decyzji z tym kolegą.

[@starlette2992]

Miałam podobny problem ze współlokatorem i zgadzam się z Tobą: "Chodzi o to, że normalni ludzie, moim zdaniem, nie denerwują się w takiej sytuacji, tylko podejmują normalną dyskusję (bez angażowania tak dużych negatywnych emocji)". On robił to samo gdy otwierał usta. Co więcej, było nas siedmioro a potrafił każdego z nas przeciwko sobie nastawić. Ciągle wracał o 4 czy 5 rano i budził średnio co drugi dzień. Czasami miałam chwile zwątpienia - czy dobrze robię nie godząc się na to (że się zbytnio czepiam zwracając mu uwagę) i zgłaszając całą sprawę dalej. Kiedy się dowiedział, że zgłosiłam skargę na niego zaczął się mścić, kraść i psuć moje rzeczy. Oczywiście manipulacje i krzywdzące plotki były na mieszkaniu codziennością. Wtedy myślałam o sobie: "Nie do cholery, to TY się nie wysypiasz i to TY nie możesz na drugi dzień funkcjonować przez tego typa. Masz w czerwcu obronę pracy dyplomowej a on Ci to uniemożliwia i Cię niszczy". Trwało to 5 miesięcy, aż właściciel wyrzucił go w maju. Od tego czasu "jak ręką odjął". Ty masz trochę inną sytuację i nie wiem czy mogłabyś to zgłosić komuś "nad wami" aby rozwiązać problem. Ale chyba piszę to dlatego, żeby Ci powiedzieć, że warto zawalczyć o swój wewnętrzny spokój :)

[@melrebel0774]

Chcesz na siłę przekonać kolegę że nie ma racji, czyli po prostu Ty chcesz mieć baaardzo rację. To jeszcze nigdy nie zadziałało zgodnie z oczekiwaniami, im bardziej komuś wpierasz swoje zdanie właściwie to tym bardziej ta osoba będzie się najczęściej przed tym bronić, bo broni swoich wartości i poglądów. Następnym razem nie przyznawaj racji ale może powiedz że każdy może to widzieć inaczej, że Ty to widzisz inaczej ale to subiektywne odczucie albo po prostu klasyczne perhaps - być może

[@magdalenaczerzynska7852]

Czy osoby pochodzące z dysfunkcyjnych domów, w tym DDA często mają problemy podczas dorosłego życia z planowaniem ? Chodzi mi nie tylko o wielkie plany życiowe, ale nawet zaplanowanie weekendu ? Czy jest to skorelowane z brakiem stabilizacji psychicznej w dzieciństwie?

[@klaudiaa.2665]

Ojciec - tyran psychiczny. Krzyki,brak stabilności. Wszyscy są beznadziejni, nienormalni i głupi. Niestety,to on jest najbardziej nieporadny życiowo, jednak uważa,że każdy potrzebuje terapii i pomocy,tylko nie on. Pełnię rolę męża dla własnej mamy. Rozgrywa się we mnie wewnętrzna wojna i dramat.

[@violanick]

Klaudiaa. 26 współczuje ale musisz się od niego uwolnić

[@katdelux4057]

Bardzo dobry film Pani Katarzyno, a czy bedzie ciąg dalszy? Jak tacy ludzie mogą się zmienić, pomóc sobie?

[@julitanogaj2401]

Nie czekam juz na rozwinięcie tamtu....od razu łapa w górę.😁

[@Monikaummos]

Od lat mam problem z objadaniem się. Właściwie od zawsze. Wiem jak bardzo irracjonalne jest moje zachowanie ale nie wiem jak przestać.

[@greathair5077]

Powielany schemat : partnerzy z uzależnieniami - dodam, ze tata alkoholik , wycofana mama będąca wiecznie w roli ofiary.

[@malinowska8282]

ludzie są autodestruktywni, ponieważ bycie w swoim utrwalonym wzorcu jest łatwiejsze niż próby zmieniania go. Jest to tzw. strefa komfortu. Zamiast praktykować mistrzostwo w utrwalaniu pozytywnego nastawienia do życia, nierzadko bywamy prawdziwymi mistrzami negatywizmu. Po prostu energia idzie w złym kierunku. A później odechciewa nam się żyć.

[@danutagrytschuk972]

proszę powiedzieć jaka terapie powinnam mnie jeśli zgasili we mnie w dzieciństwie chcąc do życia straszyli sexem i ciążą...jestem dorosła nie ma celu życia..byłam w szpitalu proponowali mi terapie ..nagrywania tego na taśmę i odsłuchiwana..nie chce słuchać tych przekleństw i złorzeczeń rodziców ..po raz kolejny...co zrobić ..mam zaburzenie w pisaniu...wstydzę się z tego powodu...i uciekam od ludzi..przeżyłam parokrotna amnezje co zrobić żeby odzyskać i uwierzyć w siebie...

[@air445]

A może felino lub dogo terapia? Masz kota lub psa? Jeśli nie to pomyśl o tym. Kiedy człowiekowi jest źle,smutno,nie ma się komu wyżalić,nie ma kto przytulić,to zwierzątko jest najlepszą terapią. Jak przytulisz kota czy psa,mówiąc do niego (a on pomruczy,poliże Cię) od razu poczujesz się lepiej,choć trochę. Już nie mówiąc o zabawie,zwłaszcza z kotem, który sam do niej zachęca. Nawet patrzenie jak kot sam się bawi poprawia humor, samopoczucie. Ludzie bywają zawodni, ale zwierzęta - nigdy. Spróbuj. Pozdrawiam.

[@magdalenakozuchowska8771]

Może filmik bądź wzmianka z odpowiedzią na pytanie: Czy dziecko małe/dorastające/dorosłe może/powinno próbować naprawiać bądź ingerować w małżeństwo swoich rodziców? Czy to przyniesie więcej pożytku czy strat?

[@KasiaSawicka]

Uważam , ze trzeba się zająć swoim życiem a nie naprawiać innych . Tym bardziej ze rodziców i tak się nie wychowa .

[@Emi17_17]

Chciałabym, żeby więcej powiedziała pani na temat osób uzależnionych, pochodzących z patologicznych rodzin, często agresywnych. Czy tacy ludzie są w stanie stworzyć szczęśliwe związki i co musi się stać żeby zaczęli rozprawiać się z przeszłością i wyszli z roli ofiary? jak powinni zachowywać się ludzie, których są blisko nich? wspierać ich czy zostawić?

[@marzenag.898]

Zdałam sobie sprawę, że od 17 lat żyje wlasnie w schemacie z dzieciństwa, wzięłam sobie męża dokładnie takiego jak moja matka, skupiony na sobie, totalny brak empatii, nie widzi potrzeb innych i najgorsze, że odbiło się to na moich dzieciach. Nigdy nie zbudowaliśmy głębokiej relacji z mężem, tak jak w dzieciństwie byłam zawsze na uboczu, nigdy nie liczyły się moje potrzeby, nawet te podstawowe. Najważniejsze dla mnie było dać dzieciom to czego nie miałam, bardzo je kocham i są dla mnie najważniejsze, ale ostatnio sama czuję się bardzo samotna i bezradna,wiem że to nie życie tak naprawdę, ale tak bardzo się boję coś zmienić, ze ciągle tkwię w tym. Ciągle powielam schematy, szkodzę sobie choć bardzo chcę inaczej. Dzięki takim filmikom człowiek, choć cały czas czuje ze coś nie tak, to chyba potrzebuje to od kogoś usłyszeć. Pozdrawiam serdecznie.

[@minakoyamada8603]

Chyba Cię rozumiem. Ja szukałam takiego męża, by mnie nie bił tak jak miała moja M. Ale nie pomyślałam o innych rzeczach..o tym, że są też inne ważne rzeczy, które tworzą związek.

[@bylemotyle2142]

Cześć Kasiu ! :))) jestem studentką 5 roku Architektury .Co dziwne dla większości architektów zarywanie nocek przed laptopem nawet czynnych zawodowo wykładowców to jest coś normalnego.Wymagana jest całodobowa dyspozycyjność .Właśnie takim trybem ,brakiem snu, stresem,presją nabawiłam się na studiach nerwicy.Ze stresu nie mogłam spać , a jak spałam to niedługo , miałam dziury w pamięci i czułam się nieobecna w swoim życiu nie mówiąc o stanie emocjonalnym.Teraz mogę stwierdzić ,że nie wolno nic robić kosztem zdrowia i już więcej na to się nie nabiorę .Odzyskałam balans i szacunek do samej siebie i zdrowia ,gdy za dużo pracuje umysłowo po prostu wychodzę na spacer ,jestem blisko natury. Sen stał się moim przyjacielem , a nie tak jak kiedyś czymś stresującym bo przez sen nie zdąże ...Tak jak organizm potrzebuje jedzenia i picia by istnieć działać , tak samo zrozumiałam że sen jest po coś by właśnie zregenerować siły i czerpać z życia jak najwięcej cudownych chwil .Buziaki , pozdrawiam :)

[@jolasojka1859]

Dziękuję Pani Kasiu⚘❤ za cenne spostrzeżenia ,uwagi i wskazówki🌼🍀🎆

[@katkierat4606]

Zajadanie się, choroba autoimmunologiczna - jak nie można nienawidzić rodziców to się nienawidzi siebie. Desperackie pragnienie czułej matki pomimo wiedzy, że nie jest ona w stanie dać czułości itd.

[@pawefrybes5821]

Boże, tyle ludzi z tak podobnymi problemami do mnie. Jak dobrze było trafić na ten kanał.

[@jaroslawziedarski6913]

To rodzaj psychicznego samobójstwa, mają to ludzie o bardzo niskiej empatii wspolczucia lub są pozbawieni wspolczucia!!!

[@xKateshi]

Zacznijcie się szanować sami, nikt za was tego nie zrobi. Warto też nauczyć się być potworem, ale w kontrolowany sposób :)

[@lidiakwiecien150]

Ale ma Pani super głos, bardzo lubię Panią słuchać

[@beatabarszczowska1543]

Pani Kasiu, konkretny a zarazem niesamowicie ciepły film! Tworzy Pani bardzo ważne treści na yt! Pozdrawiam życząc miłej jesieni! :) 🍁🍁🍁🍂🍂

[@lipkajustyna]

u mnie wrecz odwrotnie kazdy mowi,ze powinnam zaczac robic to co kocham bo robie to swietnie,a ja ciagle patrze na siebie krtycznie i stoje w miejscu

[@air445]

Justyna - właśnie o to chodzi w życiu - żeby mieć jakąś pasję,hobby - im więcej,tym lepiej i robić to co nas interesuje,sprawia nam przyjemność - wtedy życie jest ciekawsze, bardziej kolorowe i znośne,nawet gdy mamy jakieś problemy. Nasze hobby może być nawet naszą terapią, czymś w rodzaju arteterapii. Najważniejsze aby coś robić, szukać czegoś,co nas zainteresuje. Jeśli wszyscy zachęcają Cię do robienia czegoś co jest Twoją pasją i jesteś w tym świetna to nie wiem na co czekasz - do dzieła i więcej wiary w siebie,bo aż dziwne,że,Ci jej brakuje zwłaszcza,że masz wokół siebie pozytywne osoby! Pozdrawiam.

[@jolinjolin3571]

Mój pomysĺ na film - fobie społeczne, ergofobia i jak z tym walczyć.

[@andrzejmaranda3699]

Autodestrukcja to niestety również "moja bajka". I "przećwiczyłem/ćwiczę" chyba wszystkie autodekstruktywne cykle, o których mowa.

[@klaudiapajaczek1823]

Droga Kasiu! Dziękuję za ten i za wiele poprzednich Twoich filmów w których poruszyłaś tyle tak ważnych tematów! Z przyjemnoscią posłuchałabym Twojego wykładu w kwestii autodestrukcyjnych myśli, które odbierają nam radość z naszych dokonań, sukcesów lub nawet całych osiągnięć. Kiedy człowiek nie potrafi cieszyć siè tym co ma, bo przeciez "wszyscy inni" odnoszą "większe sucesy".

[@suck6407]

Co roku w okresie jesienno-zimowym jestem wobec siebie potwornie krytyczna zawsze objawia się to w inny sposób ale rok temu potrafiłam obrażać się najgorszymi słowami przez to że powiedziałam jakieś skoro na które nie dostałam odpowiedzi czy po prostu w moim mniemaniu nie miało sensu W tym roku objawia się to tym że wmawiam sobie ze nic nie umiem nic nie osiągnę i z reguły mówię wszystkim co siedzi u mnie w głowie czego tez w sobie nienawidzę i mówię wszystkim w tym jestem zła jestem taka głupia i inne rzeczy jak widać jestem tego świadoma ale nie umiem sobie z tym poradzić bo za bardzo weszło mi to w krew a jest to potwornie uciążliwe i niszczące

[@martagorska4208]

Po głębokim rozmyślaniu o sobie właśnie zauważyłam że mam schemat autodestrukcji. W dzieciństwie jako córka samotnej matk w latach gdzie myślano ze ojciec zawsze powinien byc mimoze jest bardzo zły ale musi być bo to wstyd. W bloku w którym mieszkałam atakowano mnie i moją rodzinę ponieważ nie było obrońcy. Dochodziło do takiej sytuacji że nie mogłam się bawić na własnym podwórku i innych skrajnych sytuacji. To mnie wprowadziło w schemat że ludzie są źli z że tylko czekają żeby skrzywdzić. Mam problem z normalnymi relacjami bo czuję się gorsza.

[@annapasierb3612]

Dziękuję Pani Kasiu za ten film :-) U mnie destrukcyjne zachowanie to rola wybawcy. I zaczęłam się temu przyglądać, a nawet rozmawiałam na ten temat z koleżanką.... no i destrukcyjne zwiąki niestety.

[@paulinasiwulec2023]

Super filmiki, pomocne w zrozumieniu siebie i zachowania innych. Kolejny kamyk do uzdrowienia relacji z soba...

[@kamerdynerpanstwamemnoch5171]

Moja dusza nie przyjmuje pojęcia autodestrukcja, bo jest nieśmiertelna i dana od Boga i nie bardzo jest z tego świata. Nie żebym biegał jak John Rambo, ale czarnowidzem też raczej nie jestem i destrukcję, a tym bardziej auto nie wierzę. Mam kochanych rodziców, mam kochane siostry, mam fajnych sąsiadów, mam fajnych kolegów. :) Mam fajną wiarę. Mam fajnego Jezusa. Wiem, że Niebo na 100 % istnieje i Bóg. :) Wiem, że dusze trafiają do Nieba i są radosne. A jak poznałem ten świat, to wybaczyłem chyba najbardziej dokuczającemu koledze, już w sumie mojemu bratu i nie życzę mu źle :). JEDNOŚĆ LUDZI w obliczu zła. :) Ale fajnie, że Niebo istnieje i że tam idą dusze.