Czemu fantastyka przypomina pracę? | Strefa Czytacza

SUBSKRYBUJ KANAŁ ► goo.gl/4bNSkF
⬇⬇⬇ CZYTAJ WIĘCEJ ⬇⬇⬇
Czemu fantastyka przypomina nam pracę?
Rozmawiamy o tym, co jest najważniejsze w książkach z wątkami fantastycznymi oraz o tym, dlaczego najlepiej jest, kiedy stanowią one tło historii. A co jest najważniejsze?
Dyskusja wokół książki "Te wiedźmy nie płoną" Isabel Sterling (tłum. Agnieszka Kalus), którą wydaje wydawnictwo We need YA!
Książka w księgarniach od 11.03.!
***
WSPÓŁPRACA: [e-mail]
Możesz również wspierać nas na Patronite ► bit.ly/zostanpa...
***
#czytamdlarozrywki
www.strefaczytacza.pl

[@JustJJ913]

Ja wiem, że to jeden z grzechów głównych czytelnika ale okładka "Te wiedźmy nie płoną" jest piękna niesamowicie mi się podoba 😀 sięgnę po nią chociażby zobaczyć czy historia dorówna okładce 😆

[@StrefaCzytacza]

Ostatnio mocno wybrzydzam w młodzieżówkach, a "Te wiedźmy nie płoną" bardzo mi się podobały, więc sądzę, że dorównuje :D

[@Celebrian13]

Z kategorii „wyjęte z kontekstu”: „Zaczyna nam się od czegoś bardzo fajnego - toksycznej relacji!”

[@ms-ht1cj]

Dodatkowo w Wiedźminie jest świetnie przedstawiona magia i jej "mechanika". Nigdzie indziej nie trafiłam na tak dobre opisy.

[@martynabrzostek9300]

Znowu muszę powiedzieć, że kocham Wasze recenzje i opowieści ♥️! Czytaczu, Twoje przedstawienie obcej planety - bezcenne 😂. Czytaczowo, historia o pracy w Inter Marche też genialna 😄. Pozdrawiam 🥰

[@jagna96]

Dobre porównanie z tym przeprowadzaniem przez fabułę wraz z bohaterami (no i życiowo w pracy) ;)

[@lilou3886]

Jejuuu, świetnie was się słucha!!! Po przeczytaniu książki zawsze mam chęć komuś to opowiedzieć, szczególnie z osobą, która również czytała tę książkę żeby wyrazić swoje spostrzeżenia, ale przynajmniej mogę posłuchać waszej opinii, dziękuję!!!

[@pokoroku]

Ciekawy film ale i tak moja ulubiona seria to harry potter i mam nadzieję że wrocicie do niego

[@Marta-ws6ze]

🤣

[@caranthire2903]

Pamiętam kiedy czytałam "Achaję"... To był właśnie świat, który mnie przytłaczał, bo niestety główna bohaterka była koszmarnie złą postacią :

[@juliagorna2684]

Jeśli chodzi o Sabrinę to oglądając początek miałam wrażenie, że weszłam w jakieś kiepskie ff i wyłączyłam. Co do świata fantastycznego, to ja się tak pogubiłam w Władcy Pierścieni. Za to po książkę sięgnę

[@lanavallen5903]

Zgadzam się z wami w 100%. Nie czytałam jeszcze tej książki, ale okładka genialna, naprawdę zachęca i zwraca uwagę.

[@Dark-wy9yb]

Fantastyka bez fantastyki jest słaba. Dla mnie wątki "paranormalne" są elementem obowiązkowym w literaturze. Ja uwielbiam horrory, fantasy i to jakieś 90% literatury jaką czytam. Więc ich brak mnie odrzuca. Lubię jak fantasy jest przez duże F. Parę napknięć i jakiś podszeptów to dla mnie za mało. Chcę twarde dowody. Widzieć te istoty, magię, a nie tylko myśleć, że może coś jest na rzeczy. Oczywiście samo fantasy to nie wszystko. Liczy się opowieść, można stworzyć super świat jak Narnia z historią stosunkowo prostą i lekką. Można też niczym Tolkien dobić ludzi tysiącami nazw po elficku, które nawet trudno wymówić, a co dopiero zapamiętać. Wrzucenie czytelnika na środek uniwersum bez jakiejkolwiek wiedzy to katorga. Ale traktowanie go jak dziecko i tłumaczenie uniwersum zbyt powoli jest równie złe. Bo okazuje się, że oczywista oczywistość dla wszystkich postaci w uniwersum jest wytłumaczona dopiero w połowie trzeciego tomu. I wtedy nasuwa się pytanie czy to celowo, czy autor nagle bez powodu sobie wymyślił coś co powinno być opisane wsześniej. Musi istnieć balans. Każdy z nas wie czym jest Paryż czy papuga, nawet gdy w książce o naszym świecie te nazwy nie padną. Ale gdyby ktoś dopiero w połowie książki wziął pod uwagę, że w naszym świecie jest światło z żarówek, albo samochody, to byłoby to nie pełne opisanie świata. Tak samo jest z fantasy. Świat musi być spólny i logiczny.

[@1990Aneta]

Kocham Sandersona! ❤❤❤ Miłością wielką i nieskończoną

[@sonfujitora]

Od jakiegoś czasu wiedziałam, że wyjdzie to po polsku, ale nie spodziewałam się takiej okładki.. Nie czytałam tej książki, więc nie wiem która okładka bardziej pasuje do historii. Może ta lepiej oddaje to co jest w środku. Jak wy uważacie? Która lepsza?

[@StrefaCzytacza]

Nie znamy zagranicznej okładki, dla nas ta jest świetna :D

[@martamorawska2321]

Kolejna świetna książka polecona przez Czytacza 👍☺️ przeczytałam ją w niespełna dwa wieczory, a u mnie to wyczyn ☺️ P. S. A wiecie może, czy będą kolejne tomy? Bo zakończenie sugeruje, że jest to możliwe.

[@mrsmadeline3105]

Czytaczu! Masz super koszulkę ♥

[@Minerwa_7]

Jestem bardzo ciekawa tej książki, odkąd pojawiła się w zapowiedziach w podsumowaniu lutego, ale chyba będę musiała poczekać, aż pojawi się w bibliotece... Bardzo się staram ograniczyć kupowanie książek. Jestem też bardzo ciekawa, dlaczego nie trawisz Sabriny, Czytaczu? Do tej pory słyszałam tylko zachwycone głosy.

[@MissArisssa]

Ja Drogę królów uwielbiam i choć prawdą jest, że bohaterowie nie wyjaśniają świata (później okazuje się że wiele rzeczy które wiedzieli o własnym świecie są błędne) to są genialnie wykreowani. To w jaki sposób Sanderson przedstawia bohaterów jest moim zdaniem jego największą zaletą no i to że drobne rzeczy pojawiające się na początku serii mogą okazać się bardzo ważne jak np w serii Ostatnie imperium.

[@Marta-ws6ze]

Mi było trudnio wdrożyć się w Czas żniw, ale potem jakoś poszło😌

[@magdaley6787]

Eeej, w "Drodze Królów" jest Kaladin♥️

[@darki8409]

Znacie twórczość Margit Sandemo? Ona potrafiła tworzyć wspaniałe światy w swoich książkach, gdzie - jak dla mnie - po mistrzowsku łączyła w jedną, spójną całość, świat fantastyczny ze światem realnym, gdzie baśnie i legendy mieszały się z historią. Do jej twórczości chętnie wracam, i za każdym razem odkrywam coś nowego. Pozdrawiam :)

[@leivikwojkasen2058]

Boli mnie tytuł, bo sam tworzę fantastyk/fantasy, wasz film, pokrył się z moim stylem, nie wwalanie na początek całej historii świata, tylko wwalić na początek wiele akcji, gdzieś mam świat, na niego miejsce musi przyjść potem, chcę by nie tylko czytelnik był wrzucony, ale i bohater Co myślicie o takim pomyśle, na pierwszym miejscu akcja i bohater, potem świat, lubię budować świat, ale nie można z tym przesadzić, trzeba stopniowo, po drodze, wraz z bohaterem, który wie mniej od czytelnika, bo nie będziesz sam, jeśli bohater sam jest taki jak czytelnik, ktoś kto będzie mniej więc coś o świecie widział, będzie ci się czytaczu to podobało, bo tak starałem się to zrobić. Co myślicie o takim pomyśle? Chciałbym coś takiego osiągnąć, ale nie wiem czy się uda, trzymajcie za mnie kciuki

[@atm756]

Dla mnie w "Drodze Królów" nie było problemów z wdrożeniem w świat fantastyczny i zrozumienie systemu magicznego (bo na początku to właściwie informacje o istnieniu sprenów oraz specjalnych zbroi i mieczy) resztę systemu odkrywa się w trakcie. Bardziej skomplikowane było poznanie historii świata oraz zwyczajów kulturalnych funkcjonujących w ich kulturze, to rzeczywiście było trudne do zrozumienia, ale z drugiej strony ta głębia wykreowanego świata to najlepsza rzecz w całym cyklu :) Dlatego też pytanie czy u Sandersona problemem są sprawy fantastyczne czy może kwestie kultury wykreowanego świata (bo tak na prawdę można to przedstawić w sposób trudny nawet w odniesieniu do istniejącej kultury/religii).

[@MrTomahawker]

Sanderson użył swojej ostatecznej broni czyli info dumping. Potem wiele rzeczy które miały być zaskakujące takie dla mnie nie są, bo nie zapamiętałem poprzednich informacji ;) Co nie znaczy, że są złe. Dwa pierwsze tomy to ekstraklasa. Problem mam z tomem trzecim, który ma kłopoty z relacjami między ludzkimi. Tomiszcze na milion stron, a zwykłej rozmowy między postaciami tyle co kot napłakał

[@IwonaKlich]

Bo Sanderson to jest "dorosła" fantastyka. W dorosłej fantastyce autorzy się nie certolą - jak się pogubiłeś na początku to sorry, ale autor zakłada że ma z 10 tomów do napisania i wyjaśni ci coś gdzieś w połowie piątego. A prawda jest taka że należy po prostu mieć na to wywalone, bo świat po prostu ma działać - eee postacie też nie koniecznie wiedzą dlaczego ten świat działa :D. Generalnie to nie jest to samo co fantastyka młodzieżowa, gdzie autor w pierwszych rozdziałach prezentuje ci cały świat, łącznie z elementami których w sumie żadna z postaci znać i rozumieć nie powinna. Swoją drogą - jak chcemy mieć realistyczną postać, to ona nie może rozumieć absolutnie wszystkiego. Bo to tak nie działa... ludzie używają prądu, ale poza fizykami i elektrykami to mało kto wie jak ten prund właściwie działa... i to nie dlatego że ktoś jest idiotą, po prostu nie trzeba rozumieć wszystkiego.

[@Mara15613]

Droga królów była którąś książka z kolei którą napisał i wydał, plus sam mówił że wydał Elantris a reszta była odrzucana więc był nawet bliski zrezygnowania z pisania bo wydawcy uważali że jego książki są zbyt długie,potem się w końcu zdenerwował i napisał najbardziej pełna detali i z wielką ilością stron książkę jaką mógł. Reszta jego serii powoli wprowadza czytelnika

[@wiki026]

Prawie całkowicie się zgadzam w kwestii świata, co do bohaterów (bo o nich też była mowa w filmie w kontekście sandersona) to nigdy wcześniej nie czytałam tak wspaniale rozwiniętych, skomplikowanych postaci. Czasem mam wrażenie, że są to realne osoby, ich problemy, rozmyślenia. Świetnie pokazuje różne piramidy wartości, temperamenty. Napisanie takich bohaterów jest dla mnie czymś niesamowitym. Wgl można pomyśleć, że tak rozbudowany świat zajmie zbyt dużo miejsca w książce, ale dla każdego kto przeczytał te książki powinno być oczywiste, że to ludzie są w nich najważniejsi. Co do progu wejścia, czy dalszego wprowadzania to akurat nie miałam z tym większego problemu i bardzo za niego cenie te książki, więc raczej nie można tego traktować jak jednoznaczną wadę. Tak, to jest mój ulubiony pisarz xd

[@lustercrown5384]

Ja osobiście uwielbiam mocno rozbudowane światy w fantastyce, niemniej jednak Droga Królów i Słowa Światłości to koszmar, żeby się przebić przez pierwsze 100 stron. Za to "Z Mgły Zrodzony" gdzie Sanderson postawił na bohaterów tylko potwierdzają wasze słowa z dzisiejszego odcinka :D Przyjemne też było wrzucenie w "nowy" świat w Duszy Cesarza, niby drobna nowelka ale masa nowych informacji o świecie "Różanych Barbarzyńców" i rozwój głównej bohaterki.

[@lagadema16]

Czytaczowa za każdym razem sprawia wrażenie jakoś nieprzygotowanej do filmu, ale i tak lubię.

[@olakeska7908]

Ostatnio czytaczowa przeżywa specyficzny czas jakim jest ciąża więc możemy jej wybaczyć jeśli coś jest nie tak

[@FaceFromHell]

Akurat z tym różnie bywa. Lubię rozbudowany świat ale prezentowany stopniowo. Czy moglibyście przeczytać moją książkę? Oczywiście po redakcji na którą obecnie czekam. Nie chcę zdradzać fabuły, jednak jest osadzana w świecie fantasy podszytym historycznymi podtekstami i magią która posiada swoje prawa. Wszystko ma swoje ograniczenia, a fizyka jest ich wzorcem.

[@anetawiencek3380]

Jak dla mnie to niestety wątek romansowy (oba) kuleje w tej historii i gdyby nie wątek fantastyczny to nie dobrnęłabym do końca. Jedyne, co mnie zaskoczyło w "Te wiedźmy nie płoną" to odkrycie kto jest Łowcą. Uwielbiam kombinować w fantastyce, co może się wydarzyć, kto kim jest itp, gdy tego nie ma zwyczajnie się nudzę.

[@urszulaceranka3818]

❤

[@antonihalkiewicz97]

3:45 mam na imię Antek XD

[@polskimaestro9454]

No ok, a co jeśli czytelnik ma być zagubiony, bo taki jest zamysł autora? Co jeśli gł. bohater sam nie ma do końca pojęcia co się właściwie dzieje (jest motyw tajemnicy, którą stopniowo rozwiązujemy z bohaterem - dalej fantastyka, a nie kryminał) i my, jako czytelnicy, nie jesteśmy przez niego prowadzeni, a raczej błądzimy i zastanawiamy się razem z nim? Co jeśli autor takim zabiegiem chce zmusić czytelnika do myślenia i prowadzenia swego rodzaju śledztwa oraz odkryć, a nie tworzyć kolejną książeczkę z prostolinijną, nieskomplikowaną i "odmóżdżającą" historią, gdzie wszystko jest podane na tacy? Co jeśli nawet na końcu książki, w dalszym ciągu, nie wszystko jest do końca jasne (bohater też nie pojmuje wszystkiego w pełni), ponieważ autor celowo chce pozostawić miejsce dla czytelnika do własnych konkluzji i swego rodzaju dopowiedzeń? Liczę, że zobaczycie ten komentarz i uraczycie mnie odpowiedzią, ponieważ bardzo jestem ciekaw, co o tym myślicie. Pozdrawiam.

[@StrefaCzytacza]

Wtedy wszystko jest w najlepszym porządku. Bo czytelnik nadal ma przewodnika w postaci bohatera. Razem odkrywają tajemnice. Nie rzecz w tym, że fabuła ma być prosta. Rzecz w tym, żeby czytelnik nie został zostawiony sam sobie. Fabuła może być złożona, skomplikowana, świat rozwinięty i trudny - jeśli bohater nic nie wie, my też nic nie wiemy. I raczymy się odkrywaniem kolejnych faktów. Sytuacja o której mówimy w filmie polega na tym, że wchodzimy z marszu w bardzo trudny i rozwinięty świat, autor zarzuca nas masą trudnych określeń i faktów, a bohater nijak nie pomaga nam wczuć się w położenie, bo albo jest kiepsko skonstruowany, albo autor uznał, że niczego tłumaczyć nie trzeba.

[@polskimaestro9454]

@@StrefaCzytacza To teraz wszystko jasne. Bardzo dziękuję za odpowiedź.

[@IwonaKlich]

W przypadku dorosłej fantastyki - nie tej młodzieżowej, która dla mnie często jest po prostu nudna i nieciekawa, bo co ta za frajda, jak mi autor wyjaśnia wszystko na samym początku... - to autorzy generalnie nie bawią się w tłumaczenia. Bo po co - świat ma działać, a nie być wyjaśniany :D Jasne moje podejście to pewnie wina tego że ja młodzieżowej fantastyki w dzieciństwie nie czytałam - poza może Harrym Potterem i Mrocznymi Materiami - tylko od razu udałam się w kierunku eee tej dla dorosłych. Sanderson niestety nie jest dla każdego, to on jednak mocno czerpie z Koła Czasu - pierdyliard tomów, nie musisz wiedzieć wszystkiego od razu, a czasem to "domyśl się". W kategorii "domyśl się" to i tak wygrywa Pullman, bo on absolutnie niczego nie wyjaśnia...

[@przyrodazksiazka8623]

Bardzo ładna okładka

[@koltunisko]

Wy coś macie z książkami o homoseksualistacz

[@StrefaCzytacza]

?

[@udkojagniece]

Ojjjjj polski język trudny język :D

[@koltunisko]

🤣 Polska języka trudna języka