Czy dobra technika wystarczy, żeby sztuka była dobra? || Porozmawiajmy o sztuce

Cześć!
Dzisiaj zapraszam Was do dyskusji o hipperrealiźmie. Czy świetna technika wystarczy, żeby sztuka była dobra? Tego oczekujemy od sztuki współczesnej? A może jednak zupełnie czegoś innego?
Lista dzieł pojawiających się w filmie:
Duane Hanson
Supermarket Lady
The painter
Housewife
Turyści
Woman with a laundry basket
Richard Estes
Diner
Telephone Booths
Jone's Dinner
The Plaza
Columbus Circle Looking North
Holland Hotel
Ralph Goings
One eleven dinner
America’s Favorite
Breakfast
Still life with peppers
Color pick
Chuck Close:
Autoportret
Portret Kate Moss
Portret Brada Pitta
Nestor Canavarro
Dr House
Portret Morgana Freemana
Portret Woody'ego Harelsona
Łukasz Korolkiewicz
Znużenie
Smutek gasnącego dnia
Zmierzch
13 grudnia 1981 rano
Patricia Piccini
Simulation
The Young Family
Sanctuary
The Carrier
Zapraszam na instagrama!
/ porozmawiajmyosztuce
I chodźcie też po fajne rzeczy ze sztuką
www.sklepdobra...
/ dobra.sztuka
/ sklepdobrasztuka
Kontakt: [e-mail]

[@danio200219]

Mam bardzo podobne zdanie do twojego. Doceniam umiejętności, ale hiperrealizm sam w sobie mnie nie zachwyca. Moim zdaniem sztuka powinna być czymś więcej niż tylko pokazem warsztatu artysty. Lubię gdy dzieło skrywa jakąś historię, zmusza do refleksji lub kiedy zwyczajnie porusza we mnie jakieś emocje, nieważne jakie by one były. Kiedy dzieło hiperrealistyczne spełnia któreś z tych kryteriów, staje się dla mnie o wiele ciekawsze.

[@kamilaa2291]

Ja osobiście od sztuki wymagam czegoś więcej niż wiernego odzwierciedlenia rzeczywistości. Wiadomo, że dzieła hiperrealistyczne ,,cieszą oko" i bardzo często są niezwykle imponujące. Jednak czy można powiedzieć o nich coś więcej? Oglądając wszelakie wystawy, obok prac hiperrealistycznych przejdę raczej obojętnie. Pewnie będę pod wrażeniem precyzji, której dokonał twórca, ale po chwili znikną one z mojej pamięci. O wiele bardziej cenię sobie obrazy czy inne formy sztuki, które zdecydowanie silniej na mnie oddziałują i przez co najmniej kilka dni o nich myślę i próbuje jeszcze dokładniej zanalizować. Mimo wszystko uważam, że każdy kierunek jest istotny, gdyż w sztuce, oczywiście w mojej opinii, potrzebna jest różnorodność, aby każdy mógł znaleźć coś, co wpasuje się w jego upodobania.

[@m.michalak2755]

Bardzo szanuję i podziwiam kunszt hiperrealistycznych prac. Jednak również jak Tobie, mi również często brakuje w nich tej historii, ukazania jakiejś indywidualności tworczej. Byłom jednak na wystawie w Toruniu Ptryci Piccinini i ta wystawa mnie zachwyciła, mimo, że rzezby czesto były niepokojące i nie każda mi się podobała. Jednak sama wystawa była cudowna. Bardzo mozliwe, ze tak mi sie spodobala przez to jak prace byly poustawiane i było duzo przestrzeni zeby je ogladac, ale tez dlatego, ze na początku wystawy mozna bylo usiasc i posluchac oraz obejrzeć wywiad z autorką. Jeśli widz się nie spieszył i przysluchal chociaz chwile to mógł 100 razy lepiej zrozumieć dzieła i zauważać te wszystkie rzeczy o ktofrych mówiła Patrycia. Zabawna, ale bardziej przykra sytuacja jaka mnie oraz moich znajomych tam spotkała to była rodzinka, która zabrała ze sobą na oko 7 letnie dziecko i po jakiś 5 minutach od wejścia wkurzony ojciec musiał wyprowadzać bąbelka, a za nim leciała matka z chusteczkami, bo młody płakał. Bardzo mnie zirytowali ci ludzie, bo zrobili niepotrzebny hałas, ale jedyne kogo winię to rodziców, bo ja gdyby mnie starsi zabrali na taką wystawę to też bym miało obsraną zbroję po pachy

[@Korczys]

Cześć. Nie mogę się zgodzić z tym, że hiperrealizm z góry można utożsamić z wysokim poziomem warsztatu twórcy czy jego kunsztem technicznym. W przypadku malarstwa odtworzenie zdjęcia i przeniesienie go na płótno jest umiarkowanym wyczynem i nie wymaga doskonałego warsztatu, szczególnie w dobie rzutników i komputerów, a są też przecież analogowe metody, jak np. siatka pomocnicza (tak czasami przenosi się projekty murali na ściany). Są też sztuczki, żeby odtworzyć kolor ze zdjęcia. Czy w takim wypadku twórca ma doskonały warsztat, gdy nie musi właściwie znać perspektywy, ani anatomii? Fotografia zwalnia z myślenia. Wystarczy położyć przecież odpowiednią plamę farby w odpowiednim miejscu wg wzoru, tak jak ma to miejsce w "malarstwie po numerach". Odtwarzanie podobieństwa zachwyca jednak masy ("wow, wow jaki/jaka podobny/a") i ten zachwyt jest, tak mi się zdaje, wodą na młyn dla ego wielu twórców. Czasami jednak ten hiperrealizm może być środkiem do celu, bo to przecież doskonały sposób by rzeźby Patricii Piccinini były tak sugestywne (Jednak czy to dalej hiperrealizm?). Zgadzam się z tym, że obrazy pana Korolkiewicza ratuje historia. Nie widziałem ich na żywo, ale odnoszę wrażenie że, gdyby posiadały tę samą historię i były namalowane lepiej, byłyby jeszcze lepsze. Podobno Delacroix powiedział coś takiego: jeśli nie jesteś w stanie narysować człowieka w czasie, gdy ten spada z piątego piętra na ziemię, nigdy nie będziesz w stanie stworzyć wielkiego dzieła.

[@szczebon]

Doceniam i szanuję kunszt oraz technikę ale... Hehe. Chyba najlepsze porównanie, jakie mi przychodzi do głowy to muzyczne. Są artyści, zespoły, którzy praktykują tzw. "trzy akordy darcie mordy" a jednak ich twórczość wzbudza emocje. W sumie najlepszym przykładem tego był Kurt Cobain i jego riffy, które weszły do kanonu muzyki rockowej, a chłopina no, nie umiał tak naprawdę zbyt wiele zrobić na gitarze. Z drugiej strony jest Satriani, Petrucci i tego typu artyści, których to cały dorobek muzyczny jest jedną wielką solówką na gitarze. I są to mistrzowie techniki i szybkości tylko że ja tam nic nie znajduję. To po prostu nie dla mnie. W malarstwie, póki co, fascynuje mnie najbardziej ta sytuacja fizyczna, fizjologiczna, psychologiczna- ten ułamek sekundy gdy obraz dociera do oka i jest przetwarzany przez mózg. A mózg, jak to ma w zwyczaju, dopowiada cały kontekst, znaczenie i idee tego co widzi. Stąd najbardziej interesuje mnie w tym momencie coś pomiędzy realizmem i impresjonizmem. Twórcy, którzy w pejzażach czy portretach potrafią kilkoma niby niedbałymi pociągnięciami oszukać mózg odbiorcy: że to łódka, drzewo i tak dalej.

[@onlyFairPlay]

Komentarz dla zasięgów. Pozdrowienia!

[@martawnuk6808]

Kocham twoje filmy! Wybieram się do plastyka, twój kanał to dla mnie zbawienie 😆❤️

[@magdalenaochnio2896]

Dobrze ze hiperrealizm to coś więcej niż akademizm i realizm natomiast kojarzy mi się z szybkością wielowymiarowością świata a nie z codziennością która góruje na obrazach oto muja zagięta myśl dzięki za podrzucenie w górę tematu hiperrealistycznie hee

[@desnatureza3467]

Mam chyba zdanie podobne do twojego na temat tego polskiego artysty. Nie interesuje mnie sam fakt że zostało to narysowane, ale raczej wybór tematu, klimat, ujęcie lub ten popartowy vibe. Uważam hiperrealizm jak najbardziej za sztukę, bardzo podobają mi się te prace, ale sam fakt przerysowania 1:1 nie robi na mnie takiego wrażenia. Jestem też osobą, w której sztuka nie wzbudza żadnych emocji, więc nie poszukuję ich w dziełach, raczej szukam czegoś co mnie zaciekawi wizualnie i jeśli to jest opakowanie keczupu to dla mnie super :)

[@tadziokuczynski]

Hiperrealizm musiał wpaść w pułapkę jałowości. Nie da się coraz bardziej hiper malować. Był więc takim krótkim mignieciem. Ale wlasnie przez to że się wydażył i skoczył jest ciekawym zjawiskiem.

[@JayJay-xi1xq]

W mojej opinii to zależy co artysta odtwarza i w jakim anturażu/kontekście. Czasami to wystarczy, żeby przykuć wzrok i wbić szpilę w duszę odbiorcy.

[@dawidwaw745]

Takie umiejętności plus coś od samego artysty jego własną interpretacj tematu zamiast przemalować zdjęcie to wyobrazić sobie scenę

[@jarosawolkowski795]

Hiperrealizm zostawmy fotografom . Natomiast Korolkiewicz jest świetny, a ten jego obraz "13 grudnia 1981 rano" to mistrzostwo realizmu symbolicznego. Mężczyzna wstał - może nawet został obudzony aresztowaniami sąsiadów , tymi ciężkimi trepami biegnącymi klatką schodową. Patrząc w mroźny poranek jednym uchem słucha generała ... w Polsce zawierucha ... ma już swoje lata, więc pamięta zbrodnie lat 70 .. a pod jego domem, jego miastem jeżdżą czołgi .... Team hiperrealizm to nie to , sztuka musi coś poruszać. A poza tym team Majonez, a nie Ketchup :))))

[@mymindmakesnoises]

Zdumiewają mnie te hiperrealistyczne dzieła. PS. lepiej chyba będzie, jeśli ostrość ustawisz ręcznie ;)