Czy można uwolnić się od poczucia winy? Czy można bronić się przed (ciągłym) obwinianiem?

Dlaczego bliskie nam osoby, wpędzają nas w poczucie winy? Dlaczego ciągłe obwinianie, jest tak powszechne w codziennych relacjach?
Jedną z najczęściej stosowanych technik manipulacyjnych, jest wpędzanie drugiej osoby w poczucie winy.
Tej techniki uczymy się już w dzieciństwie, kiedy to rodzice obwiniali nas o rzeczy, z którymi sami nie radzili sobie najlepiej:
- mówienie o uczuciach (przez ciebie czuję się zła, smutna)
- wypieranie się odpowiedzialności za różne zachowania (zobacz do czego mnie zmusiłaś),
- sytuacje losowe (to Twoja wina, to przez ciebie podjąłem złą decyzję).
Kiedy inni wpędzają nas w poczucie winy, bardzo często im ulegamy i zapominamy o swoich własnych potrzebach.
W ten sposób dajemy zielone światło innym, aby decydowali o tym jak mamy żyć.
Czy można uwolnić się od poczucia winy? Czy można przeciwstawić się tej manipulacyjnej technice?
Dobrze się więc przyjrzyj mechanizmowi, który wpędza Cię w poczucie winy.
Czy tu chodzi o wytykanie błędów przez prawdziwą osobę?
A może chodzi o wytykanie błędów dla siebie samego, ale słowami innych osób?
Czy nałogowo czujesz się za coś odpowiedzialna i czemuś winna?
Może ktoś Ci bliski wmówił Ci, że jesteś odpowiedzialna za wszystko, co mu się przydarza?
Kiedy ktoś w naszej przeszłości wymuszał na nas poczucie winy, to w końcu uwierzyliśmy w to, że wszystko ostatecznie jest naszą winą.
Ciągłe wpędzanie w poczucie winy powoduje obniżenie samooceny i wiary w siebie. Dodatkowo zakorzenia w naszej głowie myśl „co byś nie zrobiła, to i tak będzie Twoja wina”.
Kiedy masz w swojej głowie takie negatywne przekonanie, trudno Ci zauważyć pozytywne sytuacje, które przynosi Ci życie.
W pewien sposób nawet możesz sabotować swoje własne szczęście, aby udowodnić sobie, że w końcu i tak wszystko popsujesz.
Widać to wyraźnie u osób, które ze względu na swoje chroniczne poczucie winy, psują dobrze zapowiadające się związki.
- Nie zasługiwałem na nią, ja mam tak trudną przeszłość, że nie ma się co dziwić, że odeszła. To wszystko moja wina.
- To moja wina, że mnie zdradził. Gdybym tylko potrafiła dać mu to, czego potrzebował, byłoby inaczej.
Jeżeli masz w swojej głowie przekonanie, że odpowiadasz za całe zło tego świata, to w końcu zaczniesz znajdywać potwierdzenia swoich założeń.
Kiedy czujesz stale nawracające poczucie winy, możesz odnieść wrażenie, że jesteś złym człowiekiem, dlatego nic co dobre Ci się nie należy.
Wina zawsze jest powiązana z karą.
W przeszłości karali nas bliscy. W związkach karze nas partner (karanie ciszą ma wywołać poczucie winy za sytuację i przepraszanie za coś, czego się nie zrobiło).
Żyjąc w ciągłym poczuciu winy, ciągle wypatrujemy kary, na którą wydaje nam się, że zasługujemy.
- Popełniłam tak wiele błędów, że na pewno spotka mnie coś złego.
- Nie jestem dobrym człowiekiem, dlatego nie zasługuję na prawdziwą miłość.
To spirala samospełniających się przepowiedni. Każde kolejne potknięcie będzie utwierdzać Cię w przekonaniu, że na nic dobrego w życiu nie zasługujesz.
Jak wyleczyć się z takiego przewlekłego poczucia winy?
Trzeba zacząć oddzielać sytuacje na które mamy wpływ od tych, na które wpływu nie mamy.
Musimy przestać brać odpowiedzialność za uczucia innych osób (on na pewno przeze mnie się zdenerwował, ona przeze mnie ma kiepski humor - wstała lewą nogą).
Musimy nauczyć się mówić STOP, kiedy ktoś próbuje obarczyć nas winą za coś, czego nie zrobiliśmy (za swój własny błąd lub za czynniki losowe).
Nie bierz z przyzwyczajenia na swoje barki zbyt dużej odpowiedzialności za wszystko, co dzieje się wokół ciebie - nie jesteś winna wszystkim złym sytuacjom, które przydarzają się innym.
Nie bierz odpowiedzialności za decyzje i błędy innych osób, nawet jak za wszelką cenę tą odpowiedzialnością chcą Cię obarczyć.
Zapytaj siebie: Czy ja naprawdę miałam na to wpływ?
Poszukaj wzorców w swojej przeszłości, kto wpędzał Cię najczęściej w poczucie winy i czy nadal jesteś pod wpływem tej osoby.
Nie przepraszaj za wszystko co się dzieje, bo Twoje przeprosiny stracą na znaczeniu.
Bierz odpowiedzialność za swoje życie i swoje decyzje, ale przestań myśleć, że jesteś odpowiedzialna za szczęście wszystkich osób z Twojego otoczenia.
Wpędzanie w poczucie winy to bardzo powszechny model w wielu rodzinach.
Nie przekazuj go dalej. Pokonaj te ciągłe życie w poczuciu winy i nie staraj się zadość uczynić za wszystko.
W ten sposób można tworzyć dużo zdrowsze relacje.
Pamiętaj, że życie w przewlekłym poczuciu winy, jest tak naprawdę niebezpieczne dla Ciebie. To utrudnia Ci cieszenie się życiem i dostrzeganiem tego, co dobre.